O ใจเอย .. ! O
ลาวม่านแก้ว - เปียโน
O จนถึงยามหลับนอน-คงซ่อนยิ้ม
ยามตาพริ้มหลับลง..ก็คงเห็น-
ว่า-วงหน้า, แก้มอิ่มและยิ้มเย็น
ค่อยเผยความซ่อนเร้น..ที่เป็นมา
O อยู่ท่ามกลางบรรจถรณ์และหมอนหนุน
กับอาวรณ์อบอุ่นเต็มคุณค่า-
คอยห้อมห่มให้สนิทในนิทรา
เพื่อสืบช่วงถวิลหา..ข้ามราตรี
O แฝงเร้นต่อไปเถิด..อย่าเปิดเลย
เกรงว่าเอ่ยออกมา-แล้วราศี-
จะหมองมัวรูปเงา..ไม่เข้าที
เป็นอย่างนี้เหมาะควร..ทุกส่วนแล้ว
O พวงกลีบก้านกุสุมา..ค่อยปร่าโปรย-
กลิ่นหอม-ผ่านลมโชย..อย่างโผยแผ่ว
รับรู้ว่า-อ่อนหวานคงผ่านแวว-
ตา-ซาบซึ้ง-ผ่องแผ้ว..ไม่แล้ว-เลือน
O เก็บไว้เถิดหัวใจ..รอไขว่หา
เมื่ออีกใจเหว่ว้า..เริ่มล้าเลื่อน-
กับร่างเหงาเงียบงัน..ที่พลันเลือน-
จากใจ-เหมือนมือเรียว..ใคร-เหนี่ยวดึง
O เก็บเถิด-รอยหัวใจ..เก็บไว้ก่อน
อย่าเพิ่งเผยช่วงตอน..อาวรณ์ถึง
เก็บเอาไว้อบร่ำในคำนึง
ด้วยหวานซึ้งโอบไล้..หัวใจตน
O ขอเพียงทุกหลับฝัน..จงฝันว่า-
ปรารถนาซ่อนเร้นอาจเป็นผล-
จากการเต้นแกว่งไกวของใจคน
ร่วม-อึงอลภาวะจังหวะเดียว
O เมื่อถึงยามหลับนอน-จะซ่อนยิ้ม-
ตาหลับพริ้มหรือว่า-เหลือบตาเหลียว
ความซับซ้อนวุ่นวายจะคลายเกลียว
บอกทุกเสี้ยวส่วนใจ..นั้นให้รู้
O คงไม่ต้องเผยออก..เพื่อบอกใคร
กับอาลัยอ่อนหวาน..เมื่อผ่านสู่
แฝงเร้นให้อารมณ์ ได้ชม-ชู
กับนัยชู้ชื่นล้ำ..หยอดย้ำใจ
O แนบหน้ากับหมอนหนุนให้อุ่นแก้ม
แล้วค่อยแย้มยิ้มรับการขับไข-
รติกาลหวานล้ำ..แสนร่ำไร
จงแอบนัยแฝงเร้น..อยู่เช่นนั้น
O หลับตาลงปล่อยให้หัวใจล่อง
กับพร่ำพร้องความนัย..จากใจนั่น
อ่อนหวานทั้งอ่อนไหวมีให้กัน
ฝากแสงจันทร์โน้มนำสู่คำนึง
O ให้บรรดาซ่อนเร้นที่เป็นอยู่
ได้เผยความผ่านสู่..ให้รู้ถึง-
อีกใจที่ปรารถนา..ได้ตราตรึง-
รอบความซึ้งหวานหอม..ลงพร้อมกัน
O ให้บรรดาซ่อนเร้น..เคยเร้นแฝง
ผ่านรอบแรงอาลัย-จากใจฝัน
กลบขัดเขินรูปการณ์..จากนานวัน-
ร่วมบีบคั้นรูปรอยให้พลอยชม
O จากนี้จนรุ่งราง..แห่งสางตรู่
อ่อนหวานย่อมผ่านสู่..ให้รู้สม
กลางหมอนหนุน, เสน่หาแห่งอารมณ์-
จะห้อมห่มรอบชู้..ให้รู้นัย
O จนใกล้ยามตื่นนอน-อาจซ่อนยิ้ม
ทั้งดวงตาหลับพริ้ม..คงยิ้มให้-
กับรูปรอยซ่อนเร้นที่เป็นไป
เถิด...อย่าหมายว่าใคร..จะได้รู้ !
O จึงแม้นมีถ้อยซึ้งรำพึงผ่าน
กอปรความหมายอ่อนหวาน-เผยผ่านสู่
จะยังคงแฝงรอย..เถิด-คอยดู-
คงยิ้มอยู่ในหน้า..อย่างท้าทาย..!
O แฝงเร้นเถิดหัวใจ..อย่าได้เผย
ให้ล่วงเลยกันไปอย่างใจหมาย
พึงอิ่มเอมเขษมอยู่อย่ารู้คลาย
ทั้งใจกายอย่าเผย..เดี๋ยว-เคยตัว !
| Create Date : 12 ธันวาคม 2555 |
| Last Update : 16 เมษายน 2566 10:38:27 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 3456 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 152 คน [
ดายุคะ
เห็นฉันท์ปุ๊ป..มินตราวางตนเป็น"นางในฉันท์"เลยค่ะ
วสันตดิลกฉัน๑๔
O คงบุญะหนุนรติพิจิตร
สุจริตะรับรอง
คงบาป ณ คาบนิระสนอง
มนะสองก็สืบสาน
O ร่วมบาตร ณ ชาติบุพะประภพ
ดละภพะร่วมพาล
เติมแต่งเพราะแรงอธิษฐาน
อุปการะร่วมกรรม"
ทำได้ยังไงนะ.. ดูท่าจะหลับตาเขียน..ง่ายง่าย
คนอ่านก็อ่านได้ง่ายง่าย ไม่สะดุดคำใดคำหนึ่งเลย..
เด็กวัดแหง๋..วัดบวรฯ ด้วย เพราะเป็นวัดที่จ้าวจ้าวไปบวชกัน...ฮึ..ฮึ..