O ใจเอย .. ! O

ลาวม่านแก้ว - เปียโน
O จนถึงยามหลับนอน-คงซ่อนยิ้ม ยามตาพริ้มหลับลง..ก็คงเห็น- ว่า-วงหน้า, แก้มอิ่มและยิ้มเย็น ค่อยเผยความซ่อนเร้น..ที่เป็นมา O อยู่ท่ามกลางบรรจถรณ์และหมอนหนุน กับอาวรณ์อบอุ่นเต็มคุณค่า- คอยห้อมห่มให้สนิทในนิทรา เพื่อสืบช่วงถวิลหา..ข้ามราตรี O แฝงเร้นต่อไปเถิด..อย่าเปิดเลย เกรงว่าเอ่ยออกมา-แล้วราศี- จะหมองมัวรูปเงา..ไม่เข้าที เป็นอย่างนี้เหมาะควร..ทุกส่วนแล้ว O พวงกลีบก้านกุสุมา..ค่อยปร่าโปรย- กลิ่นหอม-ผ่านลมโชย..อย่างโผยแผ่ว รับรู้ว่า-อ่อนหวานคงผ่านแวว- ตา-ซาบซึ้ง-ผ่องแผ้ว..ไม่แล้ว-เลือน O เก็บไว้เถิดหัวใจ..รอไขว่หา เมื่ออีกใจเหว่ว้า..เริ่มล้าเลื่อน- กับร่างเหงาเงียบงัน..ที่พลันเลือน- จากใจ-เหมือนมือเรียว..ใคร-เหนี่ยวดึง O เก็บเถิด-รอยหัวใจ..เก็บไว้ก่อน อย่าเพิ่งเผยช่วงตอน..อาวรณ์ถึง เก็บเอาไว้อบร่ำในคำนึง ด้วยหวานซึ้งโอบไล้..หัวใจตน O ขอเพียงทุกหลับฝัน..จงฝันว่า- ปรารถนาซ่อนเร้นอาจเป็นผล- จากการเต้นแกว่งไกวของใจคน ร่วม-อึงอลภาวะจังหวะเดียว O เมื่อถึงยามหลับนอน-จะซ่อนยิ้ม- ตาหลับพริ้มหรือว่า-เหลือบตาเหลียว ความซับซ้อนวุ่นวายจะคลายเกลียว บอกทุกเสี้ยวส่วนใจ..นั้นให้รู้ O คงไม่ต้องเผยออก..เพื่อบอกใคร กับอาลัยอ่อนหวาน..เมื่อผ่านสู่ แฝงเร้นให้อารมณ์ ได้ชม-ชู กับนัยชู้ชื่นล้ำ..หยอดย้ำใจ O แนบหน้ากับหมอนหนุนให้อุ่นแก้ม แล้วค่อยแย้มยิ้มรับการขับไข- รติกาลหวานล้ำ..แสนร่ำไร จงแอบนัยแฝงเร้น..อยู่เช่นนั้น O หลับตาลงปล่อยให้หัวใจล่อง กับพร่ำพร้องความนัย..จากใจนั่น อ่อนหวานทั้งอ่อนไหวมีให้กัน ฝากแสงจันทร์โน้มนำสู่คำนึง O ให้บรรดาซ่อนเร้นที่เป็นอยู่ ได้เผยความผ่านสู่..ให้รู้ถึง- อีกใจที่ปรารถนา..ได้ตราตรึง- รอบความซึ้งหวานหอม..ลงพร้อมกัน O ให้บรรดาซ่อนเร้น..เคยเร้นแฝง ผ่านรอบแรงอาลัย-จากใจฝัน กลบขัดเขินรูปการณ์..จากนานวัน- ร่วมบีบคั้นรูปรอยให้พลอยชม O จากนี้จนรุ่งราง..แห่งสางตรู่ อ่อนหวานย่อมผ่านสู่..ให้รู้สม กลางหมอนหนุน, เสน่หาแห่งอารมณ์- จะห้อมห่มรอบชู้..ให้รู้นัย O จนใกล้ยามตื่นนอน-อาจซ่อนยิ้ม ทั้งดวงตาหลับพริ้ม..คงยิ้มให้- กับรูปรอยซ่อนเร้นที่เป็นไป เถิด...อย่าหมายว่าใคร..จะได้รู้ ! O จึงแม้นมีถ้อยซึ้งรำพึงผ่าน กอปรความหมายอ่อนหวาน-เผยผ่านสู่ จะยังคงแฝงรอย..เถิด-คอยดู- คงยิ้มอยู่ในหน้า..อย่างท้าทาย..! O แฝงเร้นเถิดหัวใจ..อย่าได้เผย ให้ล่วงเลยกันไปอย่างใจหมาย พึงอิ่มเอมเขษมอยู่อย่ารู้คลาย ทั้งใจกายอย่าเผย..เดี๋ยว-เคยตัว !
Create Date : 12 ธันวาคม 2555 |
Last Update : 16 เมษายน 2566 10:38:27 น. |
|
4 comments
|
Counter : 3456 Pageviews. |
 |
|
|
ดายุคะ
เห็นฉันท์ปุ๊ป..มินตราวางตนเป็น"นางในฉันท์"เลยค่ะ
วสันตดิลกฉัน๑๔
O คงบุญะหนุนรติพิจิตร
สุจริตะรับรอง
คงบาป ณ คาบนิระสนอง
มนะสองก็สืบสาน
O ร่วมบาตร ณ ชาติบุพะประภพ
ดละภพะร่วมพาล
เติมแต่งเพราะแรงอธิษฐาน
อุปการะร่วมกรรม"
ทำได้ยังไงนะ.. ดูท่าจะหลับตาเขียน..ง่ายง่าย
คนอ่านก็อ่านได้ง่ายง่าย ไม่สะดุดคำใดคำหนึ่งเลย..
เด็กวัดแหง๋..วัดบวรฯ ด้วย เพราะเป็นวัดที่จ้าวจ้าวไปบวชกัน...ฮึ..ฮึ..