O หลับเถิดนะคนดีให้พี่กล่อม
อุ่นแห่งอ้อมอกโลภจักโอบหา
อุ้มดวงขวัญให้สนิทในนิทรา
จนตื่นตาถวิลอยู่อย่างรู้คอย
O เหนื่อยนักแล้วแก้วตานิทราเถิด
เพลงจะเปิดกล่อมแว่วเพียงแผ่วค่อย
แทนความรักอาวรณ์ .. จำซ่อนรอย
ให้รับรู้ห่วงละห้อยทุกคล้อยยาม
O แม้นจำข่มอาวรณ์แอบซ่อนไว้
หากอาลัยศรัทธาเกินกว่าห้าม
ด้วยจารีตประเพณีอันดีงาม
สุดปลดแก้ข่มข้าม - ด้วยความอาย

๑๔
O ชาติใดฤทัย-ก็-จะ-กระหวัด
ป-ฏิ-พัทธะหนึ่งชาย
ช่วงภพจะลบ-ระ-ยะ-สลาย
จิ-ตะ-หมายจะผูกพัน
O ชาติใดฤทัย-จะ-ป-ฏิพัท-
ธะ-กระ-หวัดเสมอวัลย์
รัดล้อมประนอม-ร-หั-สะฝัน
กระ-จะ-มั่นกระจ่างหมาย
O โดยกาละผ่าน-อุ-สุ-มะยาม
ผิ-วะ-หวามและวุ่นวาย
ย่อมเนตรและเจ-ต-นะ-สยาย
น-ยะ-คล้ายจะรอคอย
O กี่คืนสะอื้น-วิ-ต-กะเศร้า
ทุ-ขะ-เร้าและหยัดรอย
เดือนปี ฤ มี-สุ-ขะ-ทยอย
ยุ-ติ-สร้อย .. และคืนสรวล
O คืนเปลี่ยวและเสี้ยว-ก-ม-ละเยา-
วะ-ก็-เคล้ากะคร่ำครวญ
ห่วงหา .. และอา-ดุ-ระ-กระบวน
ก็-กระ-อวละบีบเค้น
O เคลิ้มคลอพะนอ-ร-ติ-นิวรณ์
ดุ-จะ-อ้อนจะรอเอ็น-
ดูต้อง .. ตระกอง-ประ-ทุ-ษะเข็ญ
ยุ-ติ-เร้นปลาตเลือน

ชายเดียว...

"O รับรู้ความอาวรณ์...
ที่เหมือนอ้อนออดอยู่ .. จนรู้ได้-
ที่เหมือนอ้อนออดรู้ .. เพื่อรู้ใจ
ที่เหมือนไล้โลมทั่วทั้งตัวตน"

วันนี้ท่าทางจะสำลักความสุข นะ..
ทั้งกลอน ทั้งฉันท์ ประจันกัน ....
"หวังหมุนให้เฝ้าหมาย .. แต่ชายเดียว"...

ดักไว้ทั้ง กลอน ทั้งฉันท์ แล้วจะหันไปหาชายใดได้อีกนี่...

"O ชาติใดฤทัย-ก็-จะ-กระหวัด
ป-ฏิ-พัทธะหนึ่งชาย
ช่วงภพจะลบ-ระ-ยะ-สลาย
จิ-ตะ-หมายจะผูกพัน"

หลายหลายสาว ที่เป็น..หลายหลาย" O แสงช่วงแห่งดวงมณี .. O" นี่
นะคะ

มินตรา ..

O เห็นมณีน้ำระยับงามจับตา
ควรคิดคว้าเอาไว้ .. มิใช่หรือ
ใครเล่าจะเหนี่ยวดึง .. ส่งถึงมือ
มีแต่ยื้อยึดครอง .. เป็นของตัว !

คงเห็นด้วยว่า สาวอารยันในส่าหรีของอินเดีย งามเกินบรรยาย พูดได้ว่าเป็นหญิงงามอันดับ 1 แห่งแผ่นดินก็คงไม่ผิดนัก

งามแบบนี้ "ซิมเปี๊ยะกุน" แห่งเซียวจับอิดนึ้งคงทำอะไรไม่ได้ .. ทำให้ผมนึกถึง "นาคมัลลิกา" ในปฐพีเพลิงของพนมเทียนขึ้นมาทีเดียว แถมน่าจะใกล้เคียงกว่าเพราะเป็นเผ่าอารยันแน่นอน

ความงามแห่งรูปกาย คือดวงมณี
ความงามแห่งพฤติจริตกิริยา คือแสงที่ช่วงประกายออกมา

ไม่มีความงามใดในสามโลกจะเทียมเท่า
ส่วนทั้งกลอนทั้งฉันท์อาจพรรณนาเนื้อความได้เพียงส่วนเสี้ยวของรูปธรรมที่มองเห็นเท่านั้น

เวลาพูดถึง "แสงช่วงแห่งดวงมณี" นั้นจะพูดถึงเพียงสาวเดียวเท่านั้นในความรู้สึกของผู้ชาย

ชายเดียว...

ผมเขียนอะไรผิดหรือเปล่ามินตรา ?
555

ชายเดียว..

มิมีคำใดที่พูดไปแล้วผิดแม้นแต่คำเดียว....

เพียงแต่อึ้งไป ที่ยังมีชายไทย ผู้ยกย่องและเห็นคุณค่า ของความงามในการเป็นสตรี เหลืออยู่ในโลกออนไลน์นี้..

นึกว่า สตรีจะต้องสรวมวิญญาน "ซิมเปี๊ยะกุน" ประดาบ กับผู้ชายในวงยุทธจักร ไปตลอดชีวิตซะแล้ว

มิเสียแรงที่มาพักหัวใจใน วรรณประทีป...

มินตรา ..

ผู้ชายอาจจะคิดได้ช้าไปบ้างหากมีอคติลำเอียง .. แต่อย่างไรเสียก็ต้องดูความงดงามออกจนได้ว่า "สร้าง ทำ" หรือ "เป็นตัวตนตามธรรมชาติ"

ระยะเวลาที่นานพอ รวมทั้งสิ่งที่มองเห็นที่มากพอ .. มันจัก activate ตัวรู้ขึ้นมาจนได้

ว่าแท้จริงแล้ว รูปกายเป็นเพียงเปลือกทีจะค่อยๆเปลี่ยนไปตามวัย .. แต่พฤติแห่งจิตนี่สำคัญกว่ามาก

ความชัดเจน ความมั่นคงแห่งจิตวิญญาณ นั่นต่างหากที่ผู้ชายต้องการในที่สุด

เนื่องจากผู้สวมวิญญาณ"ซิมเปี๊ยะกุน" ในที่สุดก็จะเหนื่อยเกินไปที่ต้องแบก"เรื่องสร้าง" ไว้บนหัวตลอดเวลา แต่อาจสายเกินไปหากวันนั้น "ไม่มีใครเขาสนใจสิ่งที่สร้าง ทำ บนหัวคุณ " อีกต่อไป

เนื่องจาก "ชีวิตในยุทธจักร" จะไม่มีวันอยู่สงบแม้แต่วันเดียว !

หลวงพี่..

เข้าถึงสัจจะธรรม จริงนะ..
หรือว่า เจอคู่บุญ แล้ว จึงเจรจาอย่างมั่นใจได้ถึงขนาดนี้..
สาวเจ้ารู้ตัวรึเปล่านี่ ว่าบุญจะหล่นทับ..

มินตรา

เปล่าหรอก ผมเพียงแต่คิดว่า ชีวิตที่เรียบง่าย ไม่วุ่นวาย น่าจะเป็นความต้องการที่แท้จริงของคนเรา

ความเรียบง่าย ไม่ได้แปลว่าเราต้องมีใคร
แต่หากจะมีมันน่าจะมีท่วงทำนองที่สอดรับกัน ไปในทางเดียวกัน .. แบบชาวบ้านทั่วๆไปที่อยู่นอกวงจรยุทธจักร

เพราะความซับซ้อนมันทำให้จิตใจเหนื่อย ไม่ได้พักผ่อนจากการที่ต้องคอย"หมุนตาม"

ดายุ..

ที่สุดของที่สุด ก็คือ ความเป็นจริง ( eternal truth)

นักวิชาการในทุกสาขาวิชาซึ่ง แตกต่างกัน
จะมาสรุปลงในจุดเดียวกัน ตรงจุดนี้..
คือ ปรัชญา..
เรียบ..ง่าย..ตามธรรมชาติ..

สิ่งที่เรารักที่สุดคือตัวเราเอง..คือ..สิ่งที่เสมือนตัวเราเอง