Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2559
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
20 กรกฏาคม 2559
 
All Blogs
 
O รูปธรรมในค่ำฝน .. O








Secret Garden - End of a Journey



O พร้อมแววตาค่อยค่อยกวาด, อีกวาดหวัง
จึงค่อยหยั่งลงทรวงด้วยห่วงหา
แรงคำนึงตรึงอยู่ไม่รู้ลา
เช้าจนตราบสนธยาไม่ล้าเลือน
O อักษรรำร่ายบทให้จดจ่อ
นัยร้องขอรออยู่ให้ดูเหมือน
วางอาลัยเป็นบ่วงคอยห่วงเตือน
แรงปาดเปื้อนรูปจริตอย่าคิดร้าง
O ในความครุ่นคำนึงอันตรึงอยู่
อาวรณ์ชู้, ห่วงใยย่อมไม่ต่าง
ละห้อยหวงห่วงเห็นไม่เว้นวาง
ทั่วถิ่นทางขวางอยู่ไม่รู้เว้น
O แววตาวาบวนวิ่งงามยิ่งแล้ว
ฤา-เหลือบแววขนยูงอันสูงเด่น
ได้ฉาบเคลือบบังหมดทุกกฎเกณฑ์
เพื่อโลดเต้นตอบผกายยามชายมา
O ในท่วงทีกอปรจริตให้พิศเพ่ง
คล้ายแก้มเปล่งปลั่งผ่องต่อรองว่า-
หากเบี่ยงเบนจุดหมายของสายตา
จักรู้ท่ารู้ทีเห็นดีกัน
O กลางอ้อมกอดอวลอณูแห่งชู้ประโลม
อุ่นแสงโคม, ในทรวง และดวงขวัญ
ราวคีตพร้องเสียงซ้ำขึ้นสัมพันธ์
ผูกไว้มั่นอย่าหมายจักคลายคลอน
O พร้อมแฝงฝากปรารถนาผ่านอากาศ
แววมุ่งมาดวาบเต้นเกินเร้นซ่อน
อีกรอคอย-รูปเงาแห่งเว้าวอน
แนบเง้างอนเตรียบตัวอยู่ทั่วแวว
O ยากนักแล้วห่วงละห้อยจักคล้อยผ่าน
เมื่อหอมหวานรสประณีตเริ่มหวีดแว่ว
อุ่นในอกยกตัวอยู่ทั่วแนว-
หวานก็แผ้วผ่องตัวอยู่ทั่วตา
O จึง-แววตาเมื่อกวาดอย่างวาดหวัง
ราวชี้สั่งอย่าล่วงความห่วงหา
ให้ละห้อยคอยเห็นที่เป็นมา
ต้องลึกซึ้งตรีงตราไม่ล้าเลือน
O อักษรรำร่ายเสริมเพื่อเติมแต่ง
นัยเร้นแฝงสำหรับไว้ขับเคลื่อน
อ่อนไหวด้วยอ่อนหวานได้ผ่านเตือน
คอยสำทับขยับเขยื้อน .. ต้อง-เหมือนกัน !



Create Date : 20 กรกฎาคม 2559
Last Update : 4 สิงหาคม 2566 10:06:36 น. 0 comments
Counter : 194 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.