Bloggang.com : สดายุ... : O คอยเถิด .. รูปแพงเจ้า .. O

O คอยเถิด .. รูปแพงเจ้า .. O

ลมเอย

O ปฏิพัทธ์แห่งชายเมื่อบ่ายโบก
ผ่านลมโลกแล่นระลอกพร่ำบอกศรี
จะเปรียบหวานละลานค่าด้วยมาลี
เหมือนหลู่ค่าราศีให้มีรอย !
O ด้วยว่าหอมหวานมวลแห่งมาลี
จะต้องเกณฑ์ราคี .. บัดพลีถ้อย
ถ้วนคันธารสพะยอม .. แม้-น้อมคอย
ฤๅเปรียบหอมละม่อมน้อย .. รูปรอยเดียว ?
O รอเถิด .. รูปแพงน้อย .. รอคอยรับ-
การปรุงศัพท์ปรับพากย์ .. อันกรากเชี่ยว-
ด้วยอาวรณ์รำบาย .. เพื่อคลายเกลียว-
รัดทุกเสี้ยวใจขวัญ .. หมาย-พันธนา !
O รอเถิด.. รูปแพงเจ้า .. จงเฝ้าคอย
เพื่อแววตาปริบปรอย .. ละห้อยหา-
ได้ผ่านเผยภาพประทับ .. ไว้กับตา
ร่วมรับรู้ปรารถนา .. ในอารมณ์
O รอเถิดรูปแพงเจ้า .. จง-เจ้ารู้
เมื่อแรงชู้หลอมหลั่งเข้าสั่งสม
ก็ด้วยการ-ชี้ชัดจากหัตถ์พรหม-
ผูกเป็นปมเงื่อนตาย .. สุดคลายคลอน !
O เหมือน-หยุดยืนเคว้งคว้างในทางน้อย
ท่ามกลางหมอกล่องลอยดั่งคอยอ้อน
ทางทอดรอ .. มุ่งหมาย .. สู่ปลายจร
รอก้าวย่างแรมรอน .. อย่างท้าทาย
O ไร้ดื่นดาวแสงระยิบจากลิบโพ้น
เพียงแสงวันอ่อนโยนเริ่มโชนฉาย
ลมเช้าโชยพรมพรำ .. ช่วยรำบาย-
ความมืดหม่นให้สลายคลี่คลายตัว
O หล่นร่วงรูปใบบางในทางเที่ยว
ความเปล่าเปลี่ยวเย็นเยือกก็เกลือกกลั้ว
ลมโชยผ่านใบนั้น .. ย่อมสั่นรัว-
จนหลุดขั้วร่วงคว้างลงกลางแดน
O ลมแผ่วผ่านโลมลูบ .. ใบวูบหล่น
ให้แดดบนฟ้าห้อมดุจอ้อมแขน
เพื่อหน่ออ่อนเขียวสด .. งอกทดแทน-
ความขาดแคลนชุ่มชื้น .. บนพื้นดิน
O เจ้า-ดั่งลมหนาวร่ำพรมพรำโลก
มาลบโศกถ้วนสรรพให้ดับสิ้น
เพื่อเห่กล่อมปถวี .. ปวงชีวิน-
และยอดตฤณที่ใต้ร่มใบบัง
O เห่เสียงกล่อมเหนื่อยล้าให้ลาลับ
แลร่วมขับขานถ้อยให้คอยหวัง
วาดวีบทวังเวงเป็นเพลงดัง
ต่อกำลังก้าวย่างสู่ทางจร
O โบกบ่ายความสดชื่นความรื่นรมย์
ผ่านสายลมพลอดพร่ำ .. แทนคำอ้อน
เผย"ความนัย"อ่อนเจ้า .. ช่างเว้าวอน-
ทั้งแสนอ่อนโยนเหลือทุกเนื้อความ
O วัลย์เลื้อยเถารัดล้อมราวอ้อมกอด-
สองแขนสอดรัดทรวง .. ว่าหวงห้าม
ลมแผ่วพลิ้วโลมลูบ, หวัง-รูปงาม-
จักวาบหวามในอก .. สะทกสะท้อน
O ลมแรกเช้าเฉื่อยโชย .. ค่อยโรยล้อม-
ดอกแก้วบานพรั่งพร้อมกลิ่นหอมอ่อน
ใบไม้ร่วงพลิ้ววางในต่างตอน
เมื่อทางจรทอดยาว .. รอก้าวไป
O โอ .. นั่นรูปเรียวก้อยเจ้าคอยยื่น-
มาร่วมขืนขัดร้อยเกี่ยวก้อยให้-
ความเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง .. ต้องร้างไกล
เหลือสดใสทอดช่วง .. ที่ดวงตา
O ยิ้มรับสายลมอ่อน, ความอ่อนโยน-
ก็ถ่ายโอนรุมล้อมอยู่พร้อมหน้า
เจ้าเอยที่ตรึงมั่นในสัญญา
รู้เถิดว่าเกินถอน .. แล้วอ่อนน้อย
O ลมผ่านวูบ .. ใบบางก็คว้างหล่น
ทิ้งรูปกล่นเกลื่อนแล้วอย่างแผ่วค่อย
เห็นเพียงความกรอบเกรียม ..นั้นเปี่ยมรอย
ที่จักคล้อยเคลื่อนลับ .. ไปกับกาล
O เห็นรูปเรียวเสียดยอดขึ้นพลอดแสง
แทรกทิ่มแทงโลกธาตุอย่างอาจหาญ
ใจที่คอยพิศเพ่งก็เบ่งบาน-
บนรูปคราญอ่อนน้อย .. ทุกรอยใจ
O ริ้วแห่งลมโลมภู่ให้รู้หอม
จนรายล้อมรู้หวานทุกหวานได้
แววอ่อนหวานวาบสู่ .. ถึงผู้ใด
จึงสั่นไหวทุกหอมเคยหอมล้ำ
O ก้อยเรียวพร้อมแววประหวั่นเจ้า
ย่อมรุมเร้าใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ร่วมเกี่ยวร้อยก้อยเรียวร่วมเหนี่ยวกรรม
ให้โลกร่ำลือนาม .. เช่นยามเพรง
O ที่เคยหยุดเคว้งคว้างในทางน้อย
กลับมีก้อยเกี่ยวฉุดให้รุดเร่ง
เคยอ่อนล้าสิ้นหวัง .. กลางวังเวง
กลับมีเพ่งพิศอยู่ .. คอยคู่เคียง
O แดดเช้า .. ลมชื่น .. ใจตื่นช่วง
แว่วยินท่วงทำนองพร่ำพร้องเสียง
จากแมกไม้พุ่มกอ หรือพอเพียง-
แทนสำเนียงอาวรณ์ถึงอ่อนน้อย
O ลมผ่านสายใบบางยังคว้างร่วง
ผ่านทุกช่วงยามโลกอย่างโศกสร้อย
ก้อยยังเกี่ยวก้อยย่ำ .. ซ้ำซ้ำรอย
ใดจะลอยหลุดร่วงไม่ห่วงเลย
O ลมเห่กล่อม, ดอกแดดทอแวดล้อม
คืออุ่นอ้อมแขน-อ้อนเถิด .. อ่อนเอ๋ย
โลมดอกแดดอบอุ่นให้คุ้นเคย-
ก่อนชิดเชยอกอุ่น .. ที่หมุนรอ !

Create Date : 08 กันยายน 2556

Last Update : 5 พฤษภาคม 2566 21:19:13 น.

6 comments

Counter : 3843 Pageviews.

ดายุ..

"O ที่เคยหยุดเคว้งคว้างในทางน้อย
กลับมีก้อยเกี่ยวฉุดให้รุดเร่ง
เคยอ่อนล้าสิ้นหวัง .. กลางวังเวง
กลับมีเพ่งพิศอยู่ .. คอยคู่เคียง"

ตอนนี้ ก็ไม่"เคว้งคว้างในทางน้อย"แล้วซิคะ..
น่าจะเปิดเพลง "พี่คอยน้องคอยต่างคนต่างคอยแต่บุญเราน้อยนักหนา.."ซิ

โดย: บุษบามินตรา IP: 80.132.225.117 วันที่: 9 กันยายน 2556 เวลา:12:28:35 น.

มินตรา ..

บริบทที่เขียนบางครั้งก็เป็นภาพในภวังคจิต
มิได้ตรงตามความจริงเสมอไป .. แต่เป็นภาพที่"ปรารถนา"อันค่อนข้างเป็นภาวะแห่งนามธรรม ที่ยากจะพบเจอในชีวิตจริง

บางครั้งภาวะนามธรรมอาจใกล้เคียงอยู่ในบางด้าน แต่รูปธรรมกลับมิใช่โดยสิ้นเชิง ..

หากเอาหน้าตาแบบในภาพที่เลื่อนอยู่ด้านบน .. ใส่ลงบนรูปกายที่บรรยายใน"สายธารกาลเวลาภาคอวสาน" นั่นจึงจะตรงกับภาพในภวังคจิต

ความงดงามของรูปหน้าสตรีที่ลงตัว .. เป็นเรื่องที่ยากต่อการต่อต้านมาตั้งแต่ ..

.. เฮเลนแห่งทรอย
.. คลีโอพัสตรา
.. ซิมเปี๊ยะกุน แห่งซาเซียวเอี้ย
.. นาคมัลลิกา แห่ง ปฐพีเพลิง

โน่นแล้ว .. จึงต้องมานั่งบรรยายผ่านกลอนอยู่นี่ไง 555

โดย: สดายุ...

วันที่: 9 กันยายน 2556 เวลา:22:02:16 น.

ดายุ..
".. แต่เป็นภาพที่"ปรารถนา"อันค่อนข้างเป็นภาวะแห่งนามธรรม ที่ยากจะพบเจอในชีวิตจริง..."

O รอเถิด .. รูปแพงน้อย .. รอคอยรับ-
การปรุงศัพท์ปรับพากย์ .. อันกรากเชี่ยว-
ด้วยอาวรณ์รำบาย .. เพื่อคลายเกลียว-
รัดทุกเสี้ยวใจขวัญ .. หมาย-พันธนา !

หากนี่คือ"ปรารถนา"...อาจจะมี"รูปแพงน้อย" ผู้ที่ถูก
"รัดทุกเสี้ยวใจขวัญ .." ถูก"-พันธนา !"
แล้วก็ได้นะ... มินตราว่า
และน่าจะไม่ยากที่จะพบเจอในชีวิตจริง...

"Where there's a will, there's a way"

โดย: บุษบามินตรา IP: 80.132.225.117 วันที่: 9 กันยายน 2556 เวลา:22:51:40 น.

ดายุ..
ทราบใช่ไหมคะว่า แอนน์ ฮัททาเวย์
Anne Hathaway (1555/56 – 6 August 1623)เป็นภรรยาของ เชคสเปียร์ William Shakespeare (26 April 1564–23 April 1616)กวีอังกฤษ...

แล้วใครใครก็ปิดกันให้แซ่ดว่า เชคสเปียร์ น่ะ "เกรงใจเมีย"มาก..จนคนอังกฤษล้อกันว่า
ที่ไหนที่มีเชคสเปียร์ ตรงนั้นล่ะที่แอนน์มีช่องทางเสมอ
Where's the Wil(liam) Anne Hathaway !

ล้อ
"Where there's a will, there's a way" เล่น..555

โดย: บุษบามินตรา IP: 80.132.225.117 วันที่: 9 กันยายน 2556 เวลา:23:12:06 น.

มินตรา ..

ไม่ยากหรอกทีจะพบเจอ .. อยู่ที่ว่าจะคิดเหมือนกันหรือเปล่าเท่านั้น ..

หากคิดเอาเองข้างเดียวแล้วเขาไม่คิดด้วยก็ไม่มีประโยชน์(แห่งเรา) .. 555

โดย: สดายุ...

วันที่: 11 กันยายน 2556 เวลา:5:11:23 น.

อ๊ะ..
Anne Hathaway ! 555

โดย: บุษบามินตรา IP: 80.129.251.116 วันที่: 11 กันยายน 2556 เวลา:6:49:49 น.