O ลมร่ำและฝนโรย .. O

Giovanni Marradi - Janet's Dream
O ยิ่งกว่าสายฝนโปรย .. ลมโชยผ่าน และดอกมาลย์รวยรินโรยกลิ่นหอม คือแววตาชม้อยสู่ .. เหมือนรู้ยอม- การโอบกล่อมล้อมร่างไว้กลางทรวง O ปลาบเปรี้ยงกลางสายฝนที่หล่นหลั่ง วิชชุคลั่งโลดแล่น .. เย้ยแดนสรวง แล้วซ่อนเร้นอ่อนไหวที่ในดวง- ตาแหนหวงเจ้าเผย .. ยั่วเย้ยใคร ? O ดวงวันบำราศฟ้า .. จันทราเสี้ยว- ก็เลื่อนเรียวลอยรูป, แวววูบไหว- ของดวงตาอาวรณ์กำจรนัย- ก็ผ่านออกเผยให้ .. หัวใจรู้ ! O อาวรณ์ในแววตา .. เบื้องหน้านั้น- ฤๅอาจกั้นกีดความ .. เมื่อลามสู่ ? ให้สบเสพดื่มด่ำ .. รสดำรู- ดั่งสายฝนพร่างพรู .. ลงสู่ใจ O สังคีตสี .. สั่นพลิ้วเป็นริ้วเสียง แว่วผ่านเคียงสายฝนที่หล่นไหล คะนึงรูปแหนหวงผู้ห่วงใย- แว่วเสียงแล้ว .. หวั่นไหวถึงใครกัน ? O แม้นรูปนามเพ็ญพิไล .. ยังไกลอยู่ หากแรงชู้, ฟ้ากว้าง .. ใช่ขวางคั่น เมื่อหัวใจทั้งดวง .. คอยพ่วงพัน- โอบแนบอีกใจนั้น .. ทั้งวันคืน O จันทร์เจ้าเอยเลื่อนดวงจนล่วงลับ ดาวเคยวับวามอยู่ .. สุดรู้ขืน- เมื่อมืดหม่นทั้งตอน .. วกย้อนกลืน- กลบ .. ด้วยคลื่นฝนโปรย .. ลมโรยตัว O ละห้อยหาเช่นไร .. หนอใจนั่น หรือหวามหวั่นเสน่หากลางฟ้าหลัว ? ด้วยอารมณ์ .. ด้วยขวัญที่สั่นรัว- เมื่อแรงชู้เกลือกกลั้ว .. แนบหัวใจ O โอภาสรูปเรขา .. ที่ฟ้าบน- ยังคำรณคำรามเกินห้ามไหว ฟังเถิดเจ้ารูปยุพา .. ความอาลัย- จากอกใครเลื่อนลั่นรำพันความ O ย่อมมิใช่ฟ้าแล่นโลมแสนสรวง หากเป็นทรวงเสพทราบรสวาบหวาม- หลังเผยรูป, พฤติลออ ..ลงต่อความ- ฤๅอาจห้าม .. ปรารถนาผู้อาวรณ์ ? O วาบวกรูปวิชชุดา .. กลางห่าฝน- เฟื้อย,ว่าย-วนลำแสงดุจแผลงศร วาบวิ่งเลศนัยนั้น ..ย่อมสั่นคลอน- ผ่านท่วงทีออดอ้อน เพรียกร้อนรน O ข่มจันทร์ดาวบนฟ้า .. จนลาล่วง- เหลือสองดวงหวานละมุน .. กลางฝุ่นฝน กระพริบแสงวาบวาม .. งดงามจน- อกใจอลเวงอยู่ .. ไม่รู้วาย O เจ้าเอยรู้ไหมว่า .. แรงอาวรณ์- เกินเร้นซ่อน .. ขับข่มให้ล่มสลาย รู้ไหมว่าความคำ .. พี่รำบาย- เพื่อกล่อมสายสวาดิชู้ .. แต่ผู้เดียว O กลางสายฝนคลุมฟ้า .. แววตาเจ้า- เหมือนยั่วเย้าเหลือบชม้อยให้คอยเหลียว วิชชุบนเลื่อนแล่นสองแขนเรียว- ราวเอื้อมเหนี่ยวเด็ดใจ .. เอาไว้ครอง O ยามนี้ฟ้ามืดหม่น ..น้ำหล่นไหล พร้อมหัวใจใฝ่เฝ้าเป็นเจ้าของ หวังเพียงแววตาละห้อย .. จักคอยมอง- รอ .. แขนคล้องเรียวร่างไว้กลางทรวง O รอเถิดเจ้า .. เยาวรูป .. รอลูบโลม- จากรอบโสมนัสรุก .. ไปทุกช่วง ความคำพี่ร้อยเรียง .. หวังเพียงดวง- ตา-แสนห่วงใยล้น .. กระวนกระวาย ! O รอ-เถิดเจ้า .. รูปนามผู้ทรามสวาดิ รอ-รวมชาติภพนี้ .. เป็นที่หมาย พร้อมอาวรณ์อาลัยของใจชาย- จักเคลื่อนคลายโอบล้อม .. ให้ยอมตน O แว่วยินไหมคลื่นฝนคำรณเสียง แปลบปลาบเปรี้ยงเปรี้ยงดัง .. ทุกครั้งหน- ฤๅ-เท่าเสี้ยวส่วนในหัวใจคน- ดังกึกก้องกาหล .. กลางฝนพรำ ! O รับรู้เถิดกลางฝนคำรณเสียง, ฟ้าปลาบเปรี้ยงกระหึ่มล้วนเสียงครวญคร่ำ หัวใจหนึ่งยิ่งฝนคำรณกรรม ตอบ-รับรู้หวานล้ำ .. แห่งน้ำใจ !
Create Date : 11 กันยายน 2557 |
Last Update : 2 กรกฎาคม 2566 14:18:19 น. |
|
0 comments
|
Counter : 3912 Pageviews. |
 |
|
|
|
|