O ดาวดื่นในคืนแรม ... O

ลาวคำหอม (บรรเลง) OST สี่แผ่นดิน
-1- O ใฝ่เฝ้ามานับนาน .. จนกาลล่วง ใจทั้งดวงยังละห้อยแต่คอยเห็น ผ่านคนแล้วคนเล่า .. ทุกเช้าเย็น ยากแอบเร้นแนบชิด .. ห้วงจิตใจ O เมื่อไร้ความคู่ควร .. เพียงส่วนเสี้ยว ยอม-แม้เปลี่ยวเปล่าคู่ .. ก็อยู่ได้ ฟ้าเอย-จงรับรู้และดูไป รำพันไว้-จักเป็นดั่งเช่นนั้น
-2- O วัยฝันที่ .. ผ่านลับเกินกลับย้อน- กลับสุมซ่อนความนัย, แสนไหวหวั่น เก็บกักกุมสุมอยู่ไม่รู้วัน ตรึงดวงขวัญมุ่งหมายสุดคลายคลอน O ไม่เคยนึกเคยฝันจะพลันพบ- ร่องรอยฝันจะตระหลบ, จากหลบซ่อน แต่งคุณค่าแนบทรวงทุกช่วงตอน จนรุมร้อนใจเร้า-แต่เฝ้าคอย O สะทกสะท้อนหวั่นไหว, ของใจหนึ่ง- ที่แทรกซึ้ง-แทนเหงา, เงียบ, เศร้าสร้อย งามจึงเริ่มเบ่งบาน-และหวานพลอย- เร่งร่องรอยอาวรณ์ .. เข้าซ้อนใจ O เช่น-พฤกษาต้องฝนที่หล่นล่าง ช้อยกลีบบางรอรับ-ลำดับไหล ร่วมฉ่ำชื่นฟุ้งฟ่องละอองไอ จึงหวั่นไหว-มองเห็น .. เฉกเช่นนั้น O เช่นระลอกอ่อนโยน .. ที่โผนผก- เข้าแนบ-อก, แนบใจพาไหวสั่น จนแนบจิตปักปลูกความผูกพัน งามก็มั่น .. มุ่งหมาย .. สุดคลายงาม O โอนอบอุ่นหนุนยั่ว .. ทุกชั่วคาบ ผ่านอ่อนหวานไหววาบเข้าหยาบหยาม ซ้ำซ้ำรอยเร้ารุก .. เข้าคุกคาม อุ่นก็ข้ามเค้นใจ .. เค้นให้ยอม- O -รับรหัสอ่อนหวานที่ซ่านสู่ ไหวเวียนอยู่ฤๅสิ้น .. ราวกลิ่นหอม- คันธารสประทิ่นสู่ให้รู้ดอม จะห่างห้อมหลอมหลั่ง .. สุดยั้งคิด O อบอุ่นอึงอลอยู่บนขวัญ กระชั้นลามล่วงทั้งดวงจิต โอ้ใจ .. เอ๋ยใจ .. แต่ได้ชิด จะมีสิทธิ์คิดหวัง .. สุดหยั่งรู้ O รู้แต่ฟากฟ้าใส .. เมื่อใจล่อง เข้าตระกองอ่อนหวานเผยผ่านสู่ รู้แต่เมฆขาวฟ่อง .. เมื่อมองดู- พร้อมแรงชู้เลาะเลี้ยว .. ทุกเสี้ยวใจ O จะขัดขืนต่อต้าน .. อ่อนหวานนี้ ก็สุดที่สุดทางจะขวาง-ไหว โหมระลอกซ้ำซ้ำอยู่ร่ำไป ระลอกความอาลัย .. ให้ว่าย-วน
-3- O จากร่องรอยภาพฝันในวันเก่า เป็นรูปเงาโลมรุกไปทุกหน โอบขวัญ .. มอบละมุนอบอุ่นจน- สับสนอลวนอลเวง O ใครนะ .. แห่ห้อมคอยกล่อมเกล้า ปลดเงียบเหงาเร้ารุม .. เคยกุมเหง อ้อมแขนมักโอบตัว .. ป้องกลัวเกรง ตามักเพ่งปกป้อง .. สี่ห้องใจ O ใครนะ .. ช่างสำคัญในวันนี้ ก็วันที่ .. ภาพฝันเคยสั่นไหว- ค่อยค่อยชัดแจ่มแจ้ง .. หยุดแกว่งไกว ค่อยค่อยไขภาพจริง .. แอบอิงทรวง O เมื่องดงาม .. รุมลาม .. เกินห้ามสิทธิ์ จักเอ่อฤทธิ์อ่อนโยน .. ออกโชนช่วง ดับฤๅสิ้น เมื่อประดังใจทั้งดวง เหลือแต่หวงแหนไว้ .. แนบใจตน
Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2557 |
Last Update : 31 พฤษภาคม 2566 8:03:40 น. |
|
2 comments
|
Counter : 3570 Pageviews. |
 |
|
|
สดายุ.
"O เมื่อไร้ความคู่ควร .. เพียงส่วนเสี้ยว
ยอม-แม้เปลี่ยวเปล่าคู่ .. ก็อยู่ได้
ฟ้าเอย-จงรับรู้และดูไป
รำพันไว้-จักเป็นดั่งเช่นนั้น"
"แม่บอกว่า"...
รูปสมบัตินั้น..มีร่วงมีโรยไปตามกาลเวลา มิยั่งยื่น..สตรีจึงไม่ควรยึดในเรื่องรูปสมบัติ
ทรัพย์สมบัตินั้น.. มีได้ก็หายไปได้.สตรีจึงไม่ควรถือว่ามีรูปเป็นทรัพย์หรือ มีทรัพย์เป็นรูป..
สตรีที่มีสติปัญญาจึงควรจะสะสมคุณสมบัติติดตัวไว้ ตามสติปัญญาที่ตนมีอยู่ จะมิมีใครมาแย่งไปได้และจะไม่ทำให้อับจน เพราะ คุณสมบัติจะนำไปสู่ความเจริญในชีวิต
ชายที่"ไร้ความคู่ควร"สำหรับมินตรา คือชายที่ไม่มี "คุณสมบัติ"ใดใดติดตัวเลย..555