คอยด้วยเจ้าค่ะ...

คอยกลอนบทนี้จบ :'))

คงถึงกรุงเทพฯแล้ว... พักผ่อนก่อนนะคะ

.

กว่าจะจบดึกนะ .. คอยด้วยไหวแน่นะ ? อิๆๆ

ถึงกรุงเทพแล้วโดยสวัสดิภาพด้วยเวลา 6 ชั่วโมง 12 นาที .. อันเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่เคยทำได้

พักผ่อนยังไม่ได้ค่ะ .. เดี๋ยวบทนี้ไม่จบ
คนคอยด้วยจะง่วงแย่เลย

"ด้วยเวลา 6 ชั่วโมง 12 นาที .. อันเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่เคยทำได้"


แพ้!! อิอิ

แม่มดขับไปชะอำกับน้องชาย ออกจากบ้าน 06.00 ไปถึงชะอำ 12.40 น. วันนั้นจำได้ว่า โดนดุซะ หาว่าขับเร็วเกินไป แต่เข้าทาง มโนรมณ์ นะคะ ไม่ผ่าน กทม.

วันนี้พี่พาคุณแม่ไปรพ.ตำรวจแล้วไปหาน้องต่อ กลับเข้าบ้านน่าจะบ่ายๆสินะคะ คงพอดีกับแม่มดประชุมเสร็จพอดี...

เดินทางปลอดภัย และทำธุระสำเร็จทุกอย่างนะคะ

มีความสุขมากๆนะคะ

น้องเล็ก

พี่แพ้เพราะสมรรถภาพรถค่ะ .. รถเครื่องยนต์แค่ 1600 เหยียบ 150 ก็หวิวแล้ว .. แต่หากเป็น แคพติว่า .. ต้องมาวัดกันดูใหม่ เจ้าค่ะ .. อิๆๆ

การขับรถในวันฟ้าครามแดดใส .. เป็นสิ่งที่พี่โปรดปราน .. เหลือแต่ "ที่นั่งเบาะข้าง" ที่ยังว่าง บรรยากาศในรถจึงยังเงียบไปหน่อย

รอเจ้า ..

สดายุ..

มาทำ"สิ่งที่เป็นประโยชน์" เพื่อช่วยกันรักษา ศิลปะในการใช้ภาษาที่งดงาม

"O รูปน้อยเอย .. ครันครบแล้วภพชาติ
รอปูรับยุรยาตรผู้ชาติหงส์
พร้อมกับความหอมหวาน .. แผ่ซ่านลง
เมื่อรูปองค์รอพร้อมการกล่อมตระกอง"

ตระกอง...

"O ยิ่งกว่าความงดงามทั้งสามภพ
เมื่อตระหลบรูปสะอางขึ้นขวางกั้น
แล้วตะล่อมรสพิสุทธิ์แห่งบุษบัน-
ประโลมขวัญสั่นสิ้นจิตวิญญาณ"

ตระหลบ..ตะล่อม..
ครั้งนี้ สดายุใช้คำ ที่ทั้ง "ตระหลบตะล่อม"ล้อม เพื่อจะ"ตระกอง"กอดใครไว้ในอ้อมแขนให้ได้..นะ
เสมือนกับ ท่า รำวงของไทยเดิมเลย..จะมีรำดักหน้าดักหลัง ดักวงล้อม ด้วยอ้อมแขน..
แปลกที่ภาษา บอกภาพได้..
ว่าแต่ว่า "O รูปน้อยเอย .. หอมตระหลบ" เธอจะยอมให้ "ตระกอง"รึ..ในเมื่อเธอออกจะ "หอมตระหลบ" อยู่เช่นนั้น...

"ปลาอยู่ในน้ำ .. ย่อมมองไม่เห็นน้ำ
นกบินอยู่บนท้องฟ้า .. ย่อมมองไม่เห็นท้องฟ้า
คนอยู่ในเหตุการณ์ .. จึงมักมองไม่เห็นเหตุการณ์ได้ชัดเจนเยี่ยงคนรอบข้าง"

คงจริงค่ะ น้องน้อยหาของไม่เจอบ่อยๆทั้งๆที่อยู่ข้างหน้า... พ่อหาแว่นอ่านหนังสือไม่เจอทั้งๆที่คาดอยู่บนหน้าผาก อิอิ

ส่วน "ปลาในน้ำ ดาวบนฟ้า เธอในฝัน" ของเล็กเป็นเพลงค่ะ :'))

ที่พี่เล่าให้เล็กฟัง และคุณแม่ของพี่ท่านเล่า แสดงว่า เรา หมายถึง คุณแม่ พี่และเล็กยังมองเห็นสิ่งเหล่านั้นค่ะ แต่...เราเก็บไว้ ...ส่วนพี่เป็นคนจิตใจดีและคิดไม่ถึงเพราะอยู่ในเหตุการณ์อย่างที่เล็กบอก ถึงได้มอง "ลิเก" เป็นเรื่องจริง...

วันนี้ที่ลำปางอากาศเย็นค่ะ ...

เล็กกลับมาบ่ายๆนะคะ

สดายุ..

"O จะผ่านพ้นฤๅสิ้น .. ประทิ่นรส
เมื่อเพียงจด .. หอมปวงก็ร่วงป่น
เหลือเพียงขวัญอวลหอมให้ยอมตน-
ตฤปหวานล้นหวานอยู่ .. แต่ผู้เดียว"

"จะผ่านพ้นฤๅสิ้น .. ประทิ่นรส" นั่นซิคะ..ดูแล้วกลอนครั้งนี้ หวานกร่อยกร่อย ยังไงไม่ทราบ..
เพราะดูท่า ว่า มินตราจะ"ตฤปหวานล้นหวานอยู่ .. แต่ผู้เดียว" ..เป็นแน่แท้..เพราะสิ่งแวดล้อมมิเอื้ออำนวย..ฮึ..ฮึ..
เอ..คำว่า"ตฤป"นี่ แปลว่า อะไรเอ่ย..ผ่านตาบ่อยทีเดียว..

สวัสดีค่ะพี่กาย
อ่านเมื่อไรก็คงความไพเราะทุกเมื่อ
พี่กายสบายดีนะคะ ไม่ได้เข้ามานานมาก ม่านทำเรื่องขอจบเรียบร้อยแล้วนะคะ ปิดลิ้นชักนักศึกษาเสียที ทีนี้เปิดลิ้นชักนักการศึกษาได้เต็มตัวและ แวะทักทายเจ้าของบ้านก่อน และก็แว๊บไปอ่านกลอนให้จุใจ

มินตรา..

ตฤป [ตฺริบ] (แบบ) ก. อิ่ม, ให้อิ่ม, ให้กิน, เลี้ยง, กิน เช่น ตฤปตฤณ. (ส.; ป. ตปฺป).

คำนี้เป็นคำที่นายผี (อัสนี พลจันทร์ .. ผู้เขียนเพลงเดือนเพ็ญ) เป็นผู้ใช้ก่อน ในงานกวี ก็เลยเอามาใช้บ้าง

ดูในวงเล็บ .. ท้ายคำแปล .. ส. คือ สันสกฤต ส่วน ป. คือ ประโยคหรือบาลี นี่คือที่มาของคำ .. เวลาใช้ในฉันท์เราสามารถแยกอ่านได้เป็น .. ตริ-ปะ

ผึ้งล้อมและห้อมฉมะพะบู
นิระรู้ประจาคบิน
เสพหวานละลาน บ ละถวิล
ตฤ-ปะพินทุเกสร

เรื่อยเร่วเนจระพนัส
ทะลุตัดระหว่างตอน
หอมหวานสุมาลยะขจร
ขณะร่อนก็รับรู้

ภาษากลอนของไทย .. เป็นสุนทรียภาพแห่งความละเมียดละไมในการถ่ายทอดจินตภาพของผู้เขียนออกมา .. ผ่านรูปแบบที่ค่อนข้างมีลีลาเฉพาะตัว .. และผู้เสพรับจำต้องมีวุฒิภาวะทางภาษาในระดับที่ลึกซึ้งเพียงพอจะเสพรับสิ่งที่สื่อได้ .. จึงจะเป็นความลงตัวของเรื่องราว ..

หากเคยผ่านตา "พรรณนาโวหาร" ในจุฬาตรีคูณ ที่เขียนโดยนักเรียนมัธยมปลายสวนกุหลาบที่ใช้นามปากกา"พนมเทียน" มาบ้าง .. อาจสามารถประเมินคุณภาพทางภาษาไทยของคนยุคก่อนกับยุคนี้ว่าต่างกันมากมายเพียงไร ..






น้องเล็ก..
พรุ่งนี้วันที่ 5 .. พี่คงอยู่ในรถทั้งวันเที่ยวขากลับ .. มีเวลาน้อยมากสำหรับ"สาวน้อยจากทัสมาเนีย" ช่วงปีใหม่อาจลงมาอีกสักเที่ยว ..

กรุงเทพร้อนเป็นปกติ แต่ค่ำคืนแถวราชประสงค์ประดับไฟสวยงาม รับเทศกาล พร้อมหนุ่มสาวแต่งตัวทันสมัยเดินจูงมือชมไฟ+ถ่ายรูป .. กัน .. เห็นแล้ว-เอ็นดู ..อิๆๆ

ยังไม่มีโอกาสเพราะไม่มีเวลาพาทั้ง สว และ สน ไปตลาดน้ำสักที ..

ดูแลสุขภาพเจ้าค่ะ







ม่านแพร
จบดอกเตอร์แล้วสินะ .. พี่ขอแสดงความยินดีด้วย
หายหน้าหายตาไปจากบล็อคพี่นับนานจนนึกว่าเลิกท่องเนตแล้ว ..

แล้วตอนนี้ทำงานที่ไหน .. พี่จำได้ว่าครั้งล่าสุดอยู่โรงเรียนแถวสวนผึ้งราชบุรี .. ใช่ บ่

เรียนเก่ง และเรียนได้สูง ก็จะได้เปรียบคนอื่นในหน่วยงาน .. ขอให้ม่านประสบความสำเร็จตามที่ตั้งใจ