Bloggang.com : สดายุ... : O ลมร่ำ .. เมื่อย่ำรุ่ง .. O

O ลมร่ำ .. เมื่อย่ำรุ่ง .. O

เพลง .. ลาวสองคอน
ชัยภัค ภัทรจินดา

O ลมยามเช้าแผ่วพลิ้วโลมริ้วน้ำ
เมื่อมืดดำเลือนลางค่อยจางหาย
คลื่นก่อแนวแล่นริ้ว .. ดูพลิ้วพราย-
เป็นวงว่ายวิ่งระลอกกระฉอกกระชั้น
O ค่อย-ยกก้าวเหยียบย่าง .. ในสางตรู่
พรั่งพร้อมอยู่ .. คือใจที่ไหวสั่น
ด้วยอารมณ์เหนี่ยวดึง .. จดถึงกัน
กับเจ้าขวัญอ่อนน้อยผู้กลอยใจ
O แต่เมื่อสบ-รอยพักตร์จำหลักรูป
วิญญาณราวถูกจูบ .. จนวูบไหว
แถวผู้ขอก้าวย่าง .. ผ่านทางไป
ที่สุดผ่านพ้นได้ .. คือใจคน
O จาก-แถวท่านผู้ขอ .. หยุด .. รอ .. เคลื่อน
ใจนั้นเหมือนแกว่งสั่นนับพันหน
จาก-คำข้าวคดพร้อม .. แล้วน้อมตน
ก็งดงามเหลือล้น .. อยู่บนใจ
O แววในเนตรวับวามด้วยความสุข
ราวจะปลุกปลอบโลก .. พ้นโศกไข้
แก้มอิ่มเนียนแต้มเรื่อ .. จะเหลือใคร-
อาจฝ่าความแจ่มใส – รูปวัยนั้น
O ทิวแถวท่านผู้ขอ .. เคลื่อน .. รอ .. หยุด
ก็เมื่อสุดต้านงาม-รุกลามขวัญ
จีวรปลิวปัดปลาย .. ก็คล้ายทัณฑ์-
จากปางบรรพ์ผูกบ่วง .. รัดดวงใจ
O คำข้าว .. ช่อดอกไม้ .. ถวายพระ
ตอบภาวะศรัทธาที่อาศัย
รูปนาม .. ทัศนา .. สองตาใคร-
ราวจะไหวเวียนอยู่ไม่รู้แล้ว
O สัมผัสบทงดงามแห่งยามเช้า
ของรูปเยาว์, หัตถ์พรหม, สายลมแผ่ว
สบชำเลืองเหลือบมา .. เหมือนว่าแวว-
ตาคู่นั้นผ่องแผ้ว .. สุดแล้วเลือน
O ปลายปีกนกโบยโบก .. สู่โลกไกล
เมื่ออาลัยรำบายลงป่ายเปื้อน-
หัวใจหนึ่งต้องพิษ .. จนบิดเบือน
สุดคล้อยเคลื่อนนิรมิตที่ติดตรึง
O ผมหล่นล้อมวงหน้า .. เมื่อหน้าน้อม-
ลงจบ-พร้อมอีกใจ .. เฝ้าใฝ่ถึง
มีความนัยพร้องพร่ำ .. และรำพึง-
แฝงความซึ้งอาลัย .. อยู่ในคำ
O ก่อนแฝงฝากสายลม .. ให้พรมผ่าน
สู่อีกด้านริมทาง .. ผู้ย่างย่ำ-
เหยียบโลกให้ตื่นต้อง .. กับจองจำ-
ของลมร่ำแรงชู้ .. เข้าจู่โจม
O มาตักบาตรทำบุญ .. เพื่อหนุนชาติ
กลับมาพลาดพลั้งจิต .. ด้วยฤทธิ์โฉม-
คราญเจ้านั้น .. เผยเงามาเล้าโลม
พาคลื่นโสมนัสช่วง .. กลางห้วงใจ
O หรือว่าบุญหนุนชาติ .. มาพาดผ่าน-
ให้รูปคราญแทรกขวัญ .. จนสั่นไหว
แถวพระก้าวลับล่วง .. เมื่อทรวงใคร
ละห้อยเห็นรูปพิไล .. อยู่ในวัน
O หล่นลงแล้วรุ้งเรื้องที่เบื้องหน้า
เมื่อรูปปรากฏพร้อม .. รอ-กล่อมขวัญ
ข้าวรอพระก้าวผ่าน .. เนิ่นนานครัน
เมื่อรูปฝันผ่านผกาย .. เนตรพรายยิ้ม !
O หล่นลงแล้วรุ้งเรื้องที่เบื้องหน้า
ที่เหมือนว่าผ่านแต้ม .. เนียนแก้มอิ่ม
ราวว่านัยแฝงเลศ .. ก่อนเนตรพริ้ม-
ผ่านลงพิมพ์รอยทั่ว .. ทั้งหัวใจ
O แผ่วลมเช้าป่ายริ้วโลมผิวน้ำ
หากที่คร่ำครวญอยู่เกินกู้ไหว
คืออกท่วมเสน่หา .. แรงอาลัย-
จากเลศนัยแฝงเร้น .. บีบเค้นลง
O ใช่ไหม-ที่ต้องคิด .. รับผิดชอบ
ด้วยการมอบรักรุม .. ให้ลุ่มหลง
ใช่ไหม .. หวาน หอมล้ำ .. ที่จำนง-
ต้องร่วมปลงใจรับ .. แนบกับใจ .. ?

Create Date : 21 มกราคม 2558

Last Update : 2 พฤษภาคม 2562 18:39:09 น.

0 comments

Counter : 1801 Pageviews.