|
|
O เสภา .. กลางราตรี O
กอไผ่ - ลาวคำหอม (สี่แผ่นดิน)
-1-
O แว่ว .. นกค่ำเสียงดังเป็นจังหวะ
เมื่อลมชะโชยผ่าน, กลิ่นหวานรื่น-
ก็ฟุ้งฝ่ามืดดำในค่ำคืน
เคล้าเสียงคลื่นขับเห่ .. เพลงเสภา
.. นั่งต่ำกว่าสงฆ์สำรวมกาย
ชม้ายเห็นเจ้าพิมผู้นิ่มหน้า
พิมน้อยพอชม้อยไปปะตา
อายหน้าก้มนิ่งอยู่ในที ..
O สายตา, รูป แรกพบบรรจบรู้
อารมณ์ชู้ .. ก็วาบเต้น ทั้ง เณร, ศรี
สายตาเณรเวียนหา และวาที-
คล้ายดั่งมีเลศนัย .. สุมใส่นวล
O ลมแผ่วเคล้าเคลียพลอดโลมยอดพฤกษ์
แว่วเสภายามดึกให้นึกหวน
แต่สบแก้วอกกรำด้วยคร่ำครวญ
กระหึ่มล้วนเสน่หาแรงอาลัย
.. ดึกกำดัดลมพัดมาอ่อนอ่อน
พระจันทรแสงสว่างกระจ่างไข
เงียบสงัดทั่วทั้งวัดป่าเลไลยก์
เจ้าเณรน้อยละห้อยไห้คะนึงนาง ..
.. โอ้พิมนิ่มนวลของเณรแก้ว
เจ้าไปแล้วจะรำลึกถึงพี่บ้าง
หรืองามปลื้มแม่จะลืมน้ำใจจาง
แต่ครุ่นครางครวญคิดจนค่อนคืน ..
O ค่ำคืนนั้น .. ละห้อยถึงคำนึงหา
แลค่ำนี้ .. ปรารถนาเกินฝ่าฝืน
จะเป็นสร้อยโศกซ้ำให้กล้ำกลืน
ฤๅจะรื่นอบร่ำมากล้ำกรอม
O ตราบดาวกระพริบดวงไม่ล่วงสิ้น
แลบุบผาโลมถิ่นด้วยกลิ่นหอม
เกสรหวานภุมรินยังบินตอม
จะหักห้อมเสน่หา .. ยากกว่านัก
O เรไรเอ๋ยระงมเสียง .. หรือเพียงเพื่อ-
จะแทรกเชื้อถวิลปวงให้หน่วงหนัก
เพื่อรำบัดยอดงามของความรัก
ทอดลงกักกุมใจของใครนั้น
.. เดชะพระเวทวิทยามนต์
เผอิญดลใจพิมให้ป่วนปั่น
ห่มผ้าคว้าขันข้าวบาตรพลัน
กับสายทองพากันก้าวลงมา ..
.. เปิดประตูอาดเดินนาดกราย
เณรพลายได้ยินก็เงยหน้า
พิมน้อยชม้อยพอปะตา
ก็รู้ว่าเณรแก้วผู้แววไว ..
O การเวกหอมหวนแต่จวนค่ำ
และใจคร่ำครวญอยู่ .. ฤๅ-กู้ไหว
ฝันอันคอยผุดพร่างอยู่กลางใจ
แม้นฟ้าใหม่เปลี่ยนฝั่งจักยังคง
O สายหยุดเจ้าหยุดกลิ่นแต่สิ้นสาย
หากรูปกายรูปจริต เกินคิดบ่ง
ตั้งแต่เนตรวาวน้ำ .. ผ่านจำนง
จบบรรจงม้วนปลาย-เส้น .. สายใย
O ลำบากนักจักหมาย .. เช่นพลายแก้ว
หลังต้องแววตาอ้อน-สุดผ่อนไหว
เลศเร้นแฝงเกินอิทธิฤทธิ์ใด-
จักอาจแก้เงื่อนนัยช่วยไขความ
O หากมีฤทธิ์วิทยามนตราเวทย์
ทุกนัยเลศ .. ปรารมภ์ขอข่มข้าม
ตรึงอาวรณ์อาลัยที่ใจงาม
ให้ลุกลามปฎิพัทธ์ แนบทัดทรวง
.. อันความรักหนักแน่นแสนวิตก
ระอาอกแทบเท่าภูเขาหลวง
พรหมินทร์อินทร์จันทร์สิ้นทั้งปวง
ก็บนบวงสิ้นฟ้าสุราลัย ..
.. เชื้อเชิญเมินหน้าไม่มาช่วย
เห็นคงม้วยไม่หมายผู้ใดได้
เว้นแต่เจ้าเยาวยอดผู้ร่วมใจ
จะผลักพลิกแพลงให้บรรเทาลง ..
O อันคำพ้อต่อทิพสูงลิบนั่น
หรืออาจบั่นร้อนรุ่มความลุ่มหลง
หากปมเงื่อนสัมพันธ์ผูกมั่นคง
ย่อมปลิดปลง .. หน่ายแหนงคลางแคลงใจ
O ค่ำคืนนี้ .. เปลี่ยวเหงาใต้เงาแข
ด้วยสุดแก้บทตอน .. คืนย้อนใหม่
เขา .. สุขพร้อมถนอมรับอยู่กับใคร
เมื่ออีกใจสงบฟัง .. เสียงวังเวง
O มีจันทร์และมีใจ .. ที่ไหวสั่น
ด้วยมุ่งมั่น .. คอยฉุดให้รุดเร่ง
ท่ามแสงจันทร์ส่องสลัว .. มีตัวเอง-
นั้นคร่ำเคร่ง .. ตัดวิตกในอกตน
-2-
O ในคำนึงเงียบเหงา .. มีเงาร่าง
อยู่ท่ามกลางลมเห่ห้วงเวหน
พร้อมรื่นลมโรยสาย, ที่ว่ายวน-
คืองามรูปลักษณ์พิมลล้อมหนทาง
O คล้ายอำนาจแสนยาจากฟ้าสูง
และคล้ายยูงอกแอ่นรำแพนหาง
เหลื่อมลายขนสีสันแห่งสรรพางค์
ให้เที่ยวทางปรากฎแต่งดงาม
O สดับคีตคร่ำครวญ .. ให้หวนหา-
แต่คุณค่าเสพทราบ .. จนวาบหวาม
ขนเหลือบแสงเห็นระยับอยู่วับวาม
จะข่มข้ามงามนั้นก็หวั่นใจ
O หางนกยูงดอกดวงยามร่วงหล่น
ก็เช่นดวงใจคนเมื่อหล่นไหล
ต้องคุณค่าความหมายจากภายใน
พลิ้ว พลิกคว้างระหว่างไหวของลมวน
O ร่วงกลีบหล่นพร่างพรมเมื่อลมตื่น
เช่นใจรื่นหล่นต้องด้วยฟองฝน
หางนกยูงเกลื่อนแหล่งก็แดงจน-
เหมือนใจคนแดงเรื่อด้วยเชื้อไฟ
O เป็นไฟฟอนซ่อนขุมเร้ารุมอยู่-
ด้วยนัยชู้โหมลุกขึ้นรุกไล่
ผ่านอำนาจแสนยาจากฟ้าไกล
เชื่อมต่อความหวั่นไหวด้วยนัยเดียว
O จะมีหรือ .. ฟ้าสูงและยูงสี
เอื้ออารีเผื่อแผ่มาแลเหลียว
มีหรือ .. ปอยเมฆริ้วแลนิ้วเรียว
จะอาจเหนี่ยวชื่นชมได้สมใจ
O โอ้ .. เจ้าดวงดอกฟ้ามณฑาทิพย์
แต่กระพริบแสงระยับขึ้นขับไข
ก็เพื่อโลกทั้งผองจักมองไป
เฝ้าปองงามสดใสด้วยใจเจียม
O เพียงคิดปองงดงามดั่งความว่า
แทนหาญกล้า .. ใจชายกลับอายเหนียม
คุณค่าเมื่อนำเปรียบ .. ไม่เทียบเทียม
ด้วยเต็มเปี่ยมความต่างทุกย่างไป
O เราต่างมีหน้าที่ให้ยึดถือ
ด้วยสองมือสรรสร้างเส้นทางให้-
สองเท้าเหยียด ยกย่าง โลกกว้างไกล
ด้วยหัวใจทรนง .. ที่ตรงกัน
O ใช่ไหมว่า .. แสนยาจากฟ้าสูง
ยากจับจูงเหนี่ยวได้ .. ดังใฝ่ฝัน
ลายขนเขียวขาบหางที่ต่างพันธุ์
บอกว่างามทั้งนั้นต่างกันไป
O มีคน .. ย่อมมีใจหวั่นไหวอยู่
ย่อมรับรู้ผูกพันถึงกันได้
มีใจ .. พร้อมขีดคั่นกีดกันใจ
นั้น-มีไว้ .. ให้ตระหนักในศักดิ์ตน
O คล้าย .. อำนาจแสนยาจากฟ้าสูง
และคล้ายยูงแผ่หางอยู่กลางหน
เหลือบลายสีสวยสะ .. ลงปะปน
ให้ฝูงคนทั้งสิ้นได้ยินดี
O คลายอำนาจปรารถนาลงหล้าต่ำ
เพื่อน้อมนำเสน่หารูปราศี
เจ้าเอยแต่เผยนัย .. หัวใจมี
ใจดวงนี้ก็รอเฝ้าอยู่เช้าเย็น !
| Create Date : 06 สิงหาคม 2556 |
| Last Update : 21 เมษายน 2566 5:07:47 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 4872 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: สดายุ...  วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:22:17:43 น. |
|
|
|
| โดย: บุษบามินตรา IP: 87.174.122.242 วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:23:26:14 น. |
|
|
|
| โดย: สดายุ... วันที่: 7 สิงหาคม 2556 เวลา:6:22:41 น. |
|
|
|
| โดย: บุษบามินตรา IP: 79.205.194.146 วันที่: 8 สิงหาคม 2556 เวลา:1:46:27 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 152 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
O นกน้อยในไร่ส้ม
อุปมาถุยถ่มเหมือนลมผาย
ความเท็จเฝ้าบิดเบือน กลบเกลื่อน .. กลาย-
เป็นสัจจ์ป้ายปาดความเอาตามใจ
O นกน้อยหัวไร้ขน
แม้นบินวนเวียนผ่าน หมื่นพันไร่
จนเลือกจิกแมงหนอนที่ชอนไช
ยังขาดไร้ศัพท์เสียงอันเที่ยงตรง
O นกน้อยหัวล้านเลี่ยน
แม้นบินเวียนกี่ครั้งก็ยังหลง
อคติชิงชังที่ยังคง
จักเยี่ยงนกในกรงเฝ้าโก่งคอ
O นกน้อยผู้ถ้อย-เท็จ
พิพากษาบอกเสร็จว่าเท็จหนอ
ปีกจะยังอาจคลี่ หรือรีรอ-
โขกหัวต่อ"เจ้าที่" ก่อนคลี่บิน ?
O นกน้อยผู้ด้อยตรอง
ปีกลอยฟ่องฟ้าอยู่ไม่รู้สิ้น
โวหารพจน์มดเท็จแนบเจตจินต์
เกลือกร่างเที่ยวหากิน เคล้ากลิ่นควาย !
O ภาพนกน้อยเปลี่ยนสีเป็นอีกา
ปีก ปาก อ้าไซร้ขน เที่ยวขวนขวาย-
เปลี่ยนทุกเท็จเป็นสัจจ์ระบัดระบาย
เพื่อปาดป้ายราวเรื่อง .. ปิดเมืองไทย !