O ปลายฝน .. ต้นหนาว .. O

Giovanni Marradi - Summer Love
O เจ้าโบกปีกเบาบางที่กลางฟ้า เอาเวหาห้อมตัวเร้ารัวเสียง ปีกโล้ลมคลี่สยายอยู่รายเรียง ก่อนบ่ายเบี่ยงลิ่วคว้างเส้นทางจร O จะผ่านฝนสู่หนาวอีกคราวแล้ว เมื่อดอกแก้วกรุ่นล้อมกลิ่นหอมอ่อน กางเขนดงโผกระหยับลงจับคอน เมื่ออาวรณ์วูบวับลงจับใจ O ถวิลดวงดอกฟ้าโน้มมาสู่ พร้อมแรงชู้สุมซ้อนด้วยอ่อนไหว จังหวะปีกโบกฟ้า .. เช่นอาลัย- เมื่อโบกโบยความนัยออกไหววน O ท่วงทำนองพร้องพร่ำ .. นกร่ำเสียง หวังร้อยเรียงความปวง .. ผ่านห้วงหน- บรรจงมอบความนัยแห่งใจคน หวังปรุงปรนหอมละมุนให้คุ้นเคย O ปลายพรรษา .. ลมล่องเมฆฟ่องฟ้า รอดวงตาอ่อนน้อย .. เจ้าคล้อยเผย- แววอาวรณ์นิรมิต .. ให้ชิดเชย ร่วมยั่วเย้ยปฏิพัทธ์ให้หยัดรอย O ลมเอย..ฝากพรมผ่าน..เอาหวานหอม- เข้าเห่กล่อมฤดีเดียว .. ที่เปลี่ยวหงอย อาจเอื้อมพจน์บรรสาร-เนิ่นนานคอย แทนอ้อมอกอันละห้อย .. โอบร้อยนวล O กล่อมเอย .. กล่อมงาม .. ฝ่าสามโลก เพื่อโบยโบกปฏิพัทธ์รำบัดหวน หัวอกเอย .. ต้องเสน่ห์จนเรรวน- คำนึงล้วนรูปถนอม ..ในอ้อมทรวง O ปีกนกคงคลี่กาง .. ที่กลางฟ้า ละม่อมหน้ารูปแพง .. รอบแรงหวง- คล้ายคลี่กางโอบอุ้มใจพุ่มพวง พร้อมเงื่อนบ่วงอาวรณ์ .. สุมซ้อนลง O ต้องแรงลมปลายปีก .. ฤๅหลีกหลบ เช่นบรรจบต้องงาม .. ย่อมลามหลง ร้อยรัดคลื่นรมยา .. รูปอ่าองค์ ที่บรรจงจบบทด้วยรสสุมาลย์ O ต้องแรงลมปีกโผ .. ขึ้นโล้ล่อง เหมือนเมื่อต้องรูปละม่อม .. อันหอมหวาน ใดเล่าจักเห่รับอยู่นับนาน มิใช่ห้วงดวงมานดอกหรือไร O ปีกนกยังโบกบิน .. ผ่านถิ่นแนว เนตรโชนแววเล่าบิน .. ถึงถิ่นไหน ? รูปหนึ่งกอปรเลือดเนื้อ .. พร้อมเยื่อใย- แสนอ่อนไหวยังคง ..จำนงรอ O จะผ่านฝน .. สู่หนาวอีกคราวแล้ว หวังจิตแผ้วผ่องดวง, บำบวงขอ- มนต์ทิพให้รุมเร้าพะเน้าพะนอ เฝ้าลามล้อแรงชู้ .. ให้รู้ชม O เมื่อสิ้นฝน .. ต้นหนาวจักหนาวยิ่ง หวังแอบอิงออดซุกให้สุขสม ก็แต่ร่วมเสน่หาเฝ้าปรารมภ์ ให้อกห่มห้อมกาย .. แต่ถ่ายเดียว ! O เมื่อสิ้นฝนเข้าหนาว .. คาบหนาวนี้ ควรหรือที่ต้องชะแง้ .. เฝ้าแต่เหลียว- หาแววตาสบสื่อ .. พร้อมมือเรียว- เอื้อมมาเกี่ยวก้อยกลางเส้นทางเดิน O กล่อมเอย .. กล่อมงาม .. ฝ่าสามภพ จวบครันครบปฏิพัทธ์, เพื่อ-ขัดเขิน- ในห้วงอกโหมระลอกคอยหยอกเอิน- ให้สะเทิ้นสะท้านอยู่ .. ไม่รู้แล้ว ! O กล่อมเอย .. กล่อมโลก .. ให้ยกผ่าน- ความออดอ้อนอ่อนหวาน .. อันซ่าน .. แผ่ว เพื่อดวงตาพริ้มพรับ .. เมื่อวับแวว แขนเรียวจักไม่แคล้ว .. โอบแล้ว .. รอ ! . . เพื่อดวงตาอ่อนโยน .. เมื่อโชนแวว แขนเรียวโอบรั้งแล้ว .. สุดแล้วลา !
Create Date : 08 กันยายน 2557 |
Last Update : 1 พฤษภาคม 2566 18:31:52 น. |
|
6 comments
|
Counter : 3937 Pageviews. |
 |
|
|
"O เมื่อสิ้นฝนเข้าหนาว .. คาบหนาวนี้
ควรหรือที่ต้องชะแง้ .. เฝ้าแต่เหลียว-
หาแววตาสบสื่อ .. พร้อมมือเรียว-
เอื้อมมาเกี่ยวก้อยกลางเส้นทางเดิน"
"ควรหรือที่ต้องชะแง้ .. เฝ้าแต่เหลียว-"
ไม่ควรค่ะ