สดายุ...
Location : France
Rss Feed
O คำข้าว .. และใจคน .. OO คำข้าวเจ้าคดน้อม - - - นำลง-สู่บาตรเกื้อกูลสงฆ์ - - - สืบไว้-รับบทบาทธำรง - - - ปวงหลัก ธรรมแฮกล่อมโลกเหนี่ยวรั้งให้ - - - ห่างไข้โศกเข็ญ ฯO วงพักตร์เมื่อน้อมสู่..ท่านผู้ขอนวลลออ..ผุดผ่องก็มองเห็นอิริยาจับเลือก..เจ้า-เยือกเย็นล้อแววตาตอบเต้น..ไม่เว้นยามO มาทำบุญตักบาตรหนุนชาติภพ-กลับบรรจบโลกสภาพจนวาบหวามจักฝ่าฝืนโลมลูบด้วยรูปนาม-รูปกลับตามติดตาไม่ล้าเลยO อิริยาจับช้อน ก็อ่อนช้อยชั่วแววตาเหลือบชม้อย..จึงค่อยเผย-ความอ่อนโยนลึกล้ำ..ดั่งรำเพย-ของลม-เย้ยยั่วชายให้หมายชมO บัดนั้น..คือช่วงงามคุกคามโลกกลบสร้อยโศกเบื้องหลังเคยสั่งสม-จดวงรอบปรารถนาสู่อารมณ์แฝงสายลมโชยอ่อนพัดย้อนไปO คำข้าว..ช่อดอกไม้..ถวายพระตอบภาวะศรัทธาที่อาศัยแต่ละคำข้าวคด..กำหนดใจ-ลดละให้อัตตานั้นล้าตัวO คำข้าว..ช่อดอกไม้..ถวายพร้อม-ความนอบน้อมนิ่มนวล..ออกยวนยั่ว-ให้แววตาเหลือบเห็น - แล้วเต้นรัว-สั่นทั้งหัวใจผู้..รับรู้งามO แขนเรียวรูปหยิบจับสำรับส่ง-ให้หมู่สงฆ์ตามแถว, เมื่อแววหวาม-ในอีกดวงตาพิศ..คอยติดตาม-เหมือนสุดห้ามหักจิตเอาปลิดปลงO ผมรวบเกล้า พรรณลออ..อยู่ล้อตาเผยรูปรอยคุณค่า..ต่อหน้าสงฆ์ใจนอบน้อม..คำขอ..และช่อบง-กชงามสี, รูปทรง..สืบวงกรรมO เหมือนรูปองค์ จบจิต..สัมฤทธิ์รู้-ความนัยผู้ปรารมภ์ผ่านลมร่ำสบชำเลืองเหลือบชม้อย..เหมือนพลอย - บำ-รุงใจคร่ำครวญชู้..ที่อยู่คอยO มาบรรจบงดงาม ในยามเช้าจนเปลี่ยวเหงาถึงบทต้องถดถอย-ให้จันทร์ล่มลับดวงจนล่วงรอยเหลือล่องลอยโชนช่วงเพียงดวงเดียวO เช่นรูปกลางแววตา..เพ-ลานี้เปล่งราศีผุดผ่องให้มองเหลียวละม่อมพักตร์ทั่วแดน, สองแขนเรียว-ฤๅเปรียบเสี้ยวส่วนองค์..หน้าองค์พระ ?O โอ งาม..ราวจะตามมาหยามเย้ยด้วยรูปเผยรออยู่..ไม่รู้ผละแววซ่อนยิ้มในตา - หรือภาวะ-ตอบฉันทะนัยชู้..อย่างรู้เชิง ?O โอ งาม..ราวบีบคั้นด้วยทัณฑ์โทษ-พาหัวใจปราโมทย์..พลอยโลดเหลิง-ไปกับยิ้มในตา, แววร่าเริง-ในฝันเวิ้งว้างตอน..ก็ - ย้อนคืนO ทิวแถวท่านผู้ขอ..ร่ำรออยู่-เหมือนรอกู้กลับใจ..ช่วยให้ขืน-ขัดอำนาจลึกล้ำ, ยอมกล้ำกลืน-ข่มความรื่นรมย์ชู้..ให้รู้เกรงO คงจะสายเกินการณ์ แล้วท่านเอ๋ยเมื่อรูปเผยปรารมภ์..เข้าข่มเหงดูเถิดตาตอบตื่นแสนครื้นเครง-เหมือน-คอยเร่งรอบชู้..ไม่รู้วางO คงจะสายเกินการณ์ แล้วท่านเอ๋ยเมื่อตาเอ่ยเอื้อนความ..ออกตามขวาง-ขับความเงียบเปล่าเปลี่ยวในเที่ยวทางข่มความอ้างว้างเหงา..เมื่อเช้าวันO รูปแห่งธรรมเลือนบทไปหมดแล้วเหลือผ่องแผ้วรูปละม่อม..รายล้อมขวัญคงรูปรอ..ปักปลูกความผูกพันเพื่อร่วมบันทึกส่วนคร่ำครวญคอยO เสียงธรรมเคยก้องอยู่ไม่รู้แล้วเพียงชั่วยามเคยแว่ว..เหลือแผ่วค่อยโอ งาม..ราวจะแกล้งเข้าแฝงรอย-จนสุดใจเคลื่อนคล้อย...จากรอยงาม !O คำข้าวเจ้าคดน้อม - - - นำวางกำหนดจิตขีดทาง - - - ย่างเท้าคำพระยกธรรมขวาง - - - ฝากคิดกำหนดกรรมกล่อมเช้า - - - หากช้าเกินการณ์ !