Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2557
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
30 ธันวาคม 2557
 
All Blogs
 
O เพรงวาสน์ เมื่อพาดช่วง .. O








Joslin - Henri Mancini, Nino Rota -
Love Theme from Romeo and Juliet



O ท่ามกลางเสียงหลากหลายที่รายล้อม
ก็พรั่งพร้อมรูปรอย .. อยู่คอยท่า
มีหัวใจผู้ถวิล, รูปจินตนา
ล่องลอยพาชาติภพ .. กรรทบกัน
O วาบ-วงแสงปลั่งช่วงในดวงตา
นั้น-เหมือนว่าโลมลูบด้วยรูปฝัน
ผุด .. ล่ม .. แล้ว-เวียนว่ายที่ปลายวัน
รายล้อมใจนี้-พลัน .. ให้สั่นรัว
O แววตาออดอ้อน-แซม .. เนียนแก้มอิ่ม
ก็เผยแววซ่อนยิ้ม-พรับพริ้ม .. ยั่ว
มองเห็นความรมย์รื่น .. นั้นตื่นตัว-
เข้าล่มความหม่นมัวจากหัวใจ
O รูปองค์เอย .. ผ่านภพมาจบต้อง
พาดรูปพ้องภาพฝัน .. สู่วันใหม่
อิริยารูปจริต .. หรือ ผิดไป-
จากฝันใฝ่ในจิต .. แม้-นิดเดียว ?
O หรือคาบยามแรงถวิล .. เริ่มดิ้นรน
เมื่อใจคนแต่ละล้าละลังเหลียว
คอยออดอ้อนแว่วมา, รูปหน้าเรียว-
จะโน้มรูปกอดเกี่ยวทุกเสี้ยวใจ
O รูปองค์เอย .. เผยภพบรรจบแล้ว
จะพาความผ่องแผ้ว .. เลือนแล้วไฉน
ควรต้องอยู่ผูกพันร่วมกันไป
คลี่สายใยล้อมขวัญ .. เกินบั่นทอน
O วาบ-วงแสงปลั่งช่วง .. ภาพช่วงนั้น
ค่อยไหวสั่นเนตรชม้าย .. เหลือบคล้าย .. อ้อน
แว่วในโสตเสียงเย้า .. ยั่ว .. เง้างอน
แต้มอกใจอาวรณ์สะท้อนสะท้าน
O หรือนี่ .. ฤทธิ์อำนวยของทวยเทพ
พาสบ .. เสพ .. รูปภาคแล้วยากผ่าน
ดั่งภู่ผึ้งตื่นระลอก .. หอมดอกมาลย์
เสพรสหวานซ่านสิ้นทั้งอินทรีย์
O ยิ่งกว่าผึ้งภู่บินล้อมกลิ่นมาลย์
ที่เบ่งบานหอมสิ้นทั้งกลิ่นสี
แต่รับรู้หอมหวานรูปคราญมี
ก็สุดที่เหนี่ยวใจรั้งให้รอ
O โอ หรือใจสั่นรัว .. จากยั่วเย้ย-
เขาเฝ้าเอ่ยเอื้อนออกเพียงหลอกล่อ
ให้รับรู้รูปเสียง .. จนเพียงพอ-
ช่วยเติมต่อเสน่หาแรงอาลัย
O หรือเพียงว่า .. รูปฝันมาพลันพ้อง-
กับผุดผ่องรูปคราญ .. เพื่อผ่านให้-
มือที่มองไม่เห็น .. บีบเค้นใจ-
จนสั่นไหวเผยช่วงที่ดวงตา
O ดูเถิด .. แววยิ้มยั่วไม่กลัวเกรง-
จะข่มเหงใครเลย, หรือ-เผยหน้า-
หมายแทรกแทนรูปฝันแล้วบัญชา-
ให้คอยหาคอยเห็น .. อยู่เช่นนั้น ?
O เมื่อมีรูป, มีใจสั่นไหวอยู่
สบ-รับรู้ .. แล้วใครเล่าไหวหวั่น ?
เมื่อเพียง .. ใจ-รูปภพ .. บรรจบกัน-
ย่อมต้องสั่นสิ้นทั่วทั้งหัวใจ
O เมื่อมีรูป, ภาพฝันคอยสั่นรัว
เย้า-หยอกยั่ว .. ออดอ้อน, ที่อ่อนไหว-
จะเป็นภาพเวียนวก .. หรืออกใคร-
รู้ดีแล้วใช่ไหม .. อกใจนั้น ?
O เหลือแต่ควรต้องคิด .. รับผิดชอบ
อยู่คอยปลอบ .. ประโลมให้ .. ผู้ไหวหวั่น-
รับแรงชู้อ่อนหวาน .. ส่งผ่านพลัน
ล่มรูปฝัน .. ทอทาบด้วยภาพจริง
O โอ .. แววตาวาบตอน .. ผู้อ่อนไหว-
ยั่วล้อใจอาวรณ์ .. ออดอ้อนยิ่ง
ผ่อนรูปนามโน้มแนบลงแอบอิง
เพื่อถ่ายทิ้งรูปฝันจากสัญญา
O ยิ่งกว่าแสงปลั่งช่วงบนสรวงนั่น
คือรูปฝันหยัดรอย .. อยู่คอยท่า
ผุด .. รูปความผ่องแผ้วไม่แล้วลา
รายล้อมด้วยเสน่หา .. เพรียก-อาลัย
O ท่ามกลางเสียงหลากหลาย, แว่วคล้ายว่า-
จักเผยรูป .. ออกมาร่วมปราศรัย
โอ ศัพท์เสียงแว่วอยู่ .. จากผู้ใด-
บอกว่า .. ทั้งหัวใจ .. มอบให้แล้ว !



Create Date : 30 ธันวาคม 2557
Last Update : 2 กรกฎาคม 2566 11:08:29 น. 3 comments
Counter : 3920 Pageviews.

 


HBD ค่ะที่รัก... ^3^



โดย: น้องเล็ก IP: 192.99.14.34 วันที่: 2 มกราคม 2558 เวลา:7:12:17 น.  

 


ขอบคุณเจ้าค่ะตัวน้อยๆ
ปีใหม่นี้ขออวยพรให้น้องเล็กจงมีแต่ความสุขความเจริญยิ่งขึ้นตลอดไปนะคะ .. ^3^



โดย: สดายุ... วันที่: 2 มกราคม 2558 เวลา:8:39:13 น.  

 
O ไม่มีหรอกความรักที่ปักใจ
มีแต่ไหลเยี่ยงลมเมื่อพรมผ่าน
เปลี่ยนแปลงให้จดจำเป็นตำนาน
ความชื่นบาน, ทุกข์ระทม .. เคยถมทับ
O จิตวิญญาณแห่งวัยเมื่อไหลล่อง
ท่วงทำนองปรวนแปร .. เริ่ม-แซ่ศัพท์
พร้อมพรั่งเสียงสังคีตที่กรีดรับ
คือลำดับอนุสนธิ์การปรนเปรอ
O ความเปลี่ยนแปลงปรวนแปรนั้นแน่นอน
มีออดอ้อน วาดหวัง มีพลั้งเผลอ
ย่อมเปลี่ยนหน้าบทกรรมเข้าบำเรอ
ทดสอบการคอยเหม่อหลังเจอกัน
O ไม่มีหรอกความรักที่ปักใจ
แต่ฝันใฝ่ในประสงค์ยังคงมั่น
ตั้งแต่แรงคำนึงส่งถึงพลัน-
ที่ .. ตาฉันสบรูป .. งามรูปนั้น
O อุปาทาน ภพชาติ ประกาศศักดิ์
เยี่ยงกรงกักเขย่าใจจนไหวสั่น
กักรูปชาติแนบใจเกินไหวทัน
จากบัดนั้นจนบัดนี้ .. ไม่มีคลาย


โดย: สดายุ... วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:18:30:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.