O น้ำค้างยามรุ่ง .. O

Ernesto Cortazar - Morelia's Waltz
O เกลื่อนหยาดเม็ดเกล็ดแก้วเห็นแวววับ ใต้ฟ้าหม่นมืดอับคลุมสรรพ .. ส่ำ ลมแผ่วลูบโลมสุคนธ์กลางหม่นดำ เมื่อใจคร่ำครวญชู้ .. ไม่รู้วาง O รอคอยลำแสงแรกจักแทรกสู่- ให้หล้าต่ำรับรู้ ว่าตรู่สาง- หยัดในยามรอคอยลบรอยพราง- หม่นมัวอ้างว้างวิถี ให้ลี้ลับ O เยี่ยงอารมณ์ครวญคร่ำกลางต่ำใต้ ที่อาลัยแรงชู้เข้าจู่-จับ ยิ่งน้ำค้างเหน็บหนาวเหลื่อมวาววับ คือแววตาพริ้มพรับเหลือบรับนัย O หนาวน้ำค้างล้อมห่มสายลมแผ่ว เมื่อดวงแก้วบนฟ้าทาบทาสมัย คำนึงอันทาบทวงด้วยห่วงใย ย่อมเพียงแววอ่อนไหวที่นัยน์ตา O วามเลศนัยสื่อสู่ .. ให้รู้รับ อ่อนหวานที่โจมจับคือทัพหน้า ขัดเขิน, ความเอ็นดูก็จู่มา- ล้อม, ค้ำคาแจ่มชัดในบัดนั้น ! O สัญญาภาพวาบลงที่ตรงหน้า พร้อมแววตาเยาว์วัย-คล้ายไหวสั่น เผยความหมายแทนคำ .. เป็นรำพัน- เข้ากล่อมขวัญห้วงฤดีผู้มีใจ O เงียบงันในหมอกพรางแห่งสางตรู่ เลศแห่งชู้ก็กระหยับรอ-ขับไข แววนัยน์ตารูปนามที่วามนัย- คล้ายรอให้เร่งรุด .. สู่จุดปลาย O ภาพแห่งความเอียงอายเมื่อปลายฝน ขับหมองหม่นเลือนดับจนลับหาย กระนั้นแล้ว .. ความ .. คำ .. จึงรำบาย- แต้มความหมายอาวรณ์สุมซ้อนลง O ลมเช้าเคย .. ผ่านช่วงโอบทรวงร้าว ความเหน็บหนาวที่เผชิญ .. ก็เกินบ่ง มาบัดนี้ความ .. คำ .. เจตจำนง- ช่วยสาปส่งเหน็บหนาวจนร้าวราน O ด้วยหัวใจใฝ่คอยละห้อยห่วง ความแหนหวงอาลัยก็ไพศาล ริ้วลมร่ำเริงระลอก..โอบดอกมาลย์- ส่งหอมหวานซ่านบ่มอารมณ์ชู้ O ช้อยเรียวกลีบชูช่อ .. ให้รอชม- สี, กลิ่นฉม .. ลมชาย .. กำจายสู่ อิริยาแฝงเร้นให้เอ็นดู- ก็ไหวอยู่ด้วยสุมาลย์กลีบบานนั้น O ละม่อมพักตร์แก้มอิ่ม .. ตาพริ้มหลบ เมื่อบรรจบด้วยใจ .. ย่อมไหวสั่น ด้วยความหอมหวานซึ้งที่ดึงดัน- สร้างรูปฝันลงแฝงในแหล่งทรวง O คาบหนาวนี้ลมร่ำ .. อยู่ค่ำเช้า ความเปลี่ยวเปล่าห้วงใจ .. เคยใหญ่หลวง- ก็ลับเลือนภาพหลังเสียทั้งปวง จากความห่วงใยล้น .. ใครคนนั้น O จากตรู่สาง .. เช้าสายจนบ่ายค่ำ ลมคงร่ำฝ่าหาว, ความหนาวสั่น- กลับลบเลือนเร้นหายที่ปลายวัน จากอบอุ่นโอบขวัญ .. อย่างมั่นคง O แดดแจ่มจ้า .. ฟ้าคราม .. เนตรวามแสง- ค่อยเร้นแฝงเร้ารุมให้ลุ่มหลง ดูเถิดแววเนตรดำ .. เหมือนจำนง- ขอร่วมวงวัฏฏะชู้ .. ด้วยผู้เดียว O อบอุ่นกลางเหน็บหนาว .. ที่ราวว่า- แววในตาห่วงละห้อยต้องคอยเหลียว- มองหาผ่านลมริ้ว .. ถึงนิ้วเรียว- เอื้อมมาเกี่ยวก้อยกัน .. เพื่อพันธนา O ให้อาวรณ์อบอุ่นแทนฝุ่นฝน ทั้งอำพนโอภาสแทนวาสนา คำสัตย์แทนคำมั่นคำสัญญา บำบวงฟ้าแมนสรรพ .. ให้รับรอง O ว่าตราบที่มีใจแต่เพียงเจ้า ย่อมหวังเพียงใฝ่เฝ้าเป็นเจ้าของ ขอหัวใจเจ้ามอบให้ครอบครอง แต่แรกพ้องสบกัน .. บัดนั้นมา O อยู่ที่ไหน .. ให้คอยละห้อยหวง แต่ละช่วงคาบยามคอยถามหา มีหัวใจมุ่งมั่นคอยบัญชา- ปรารถนาอาลัยอยู่ในวัน O แฝงฝากสายลมร่ำ..ให้นำสู่ ความนัยชู้โอบล้อมเข้ากล่อมขวัญ เพียงเพื่อร่วมปักปลูกความผูกพัน ตราบนิรันดร์กาลภพชาติลบเลือน !
Create Date : 14 มกราคม 2558 |
Last Update : 31 พฤษภาคม 2566 12:41:10 น. |
|
2 comments
|
Counter : 3669 Pageviews. |
 |
|
|
พี่แวะมาเยี่ยมนะคะ
ดีใจที่ได้ยินเสียงที่ส่งมาทางสายค่ะ
โชคดีมีความสุขนะคะ