สวัสดีค่ะ...

บทที่ 1 ถึง 20 อ่านแล้วเฉยๆไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่นัก แต่บทต่อๆมานี่สิคะ... ถึง"แก่"แล้วก็จินตนาการตามได้นา... อิอิ

๒๔. แล้วเลื่อนองค์ทรงร่างอยู่กลางอก
แกล้วก็ปกกรป้องตระกองศรี
สะท้านด้วยแววตาและท่าที
อ้อมอารีก็โอบอุ้มเข้าหุ้มเนื้อ

๒๖. อธิษฐานผ่านวาสน์ให้พาดช่วง
ทุกภพล่วงพบเจอให้เพ้อพร่ำ
ใจทั้งดวงรอคอยทุกรอยคำ
จนเนื่องนำน้อมสู่เป็นคู่เคียง

๒๘. กรุ่นมาลีไหนเห็นจะเช่นหอม-
ดั่งใจหลอมลึกล้ำเป็นลำดับ
วงแขนแกร่งโอบย้ำดั่งกำชับ-
ว่าแม้นยับชีพวายไม่คลายคลอน

ถึงแม้จะเคยอ่านแล้ว แต่... อ่านอีกได้ค่ะไม่มีเบื่อเลยไพเราะมากค่ะ หวาน และ อบอุ่น ในเรื่องของความรู้สึกแล้ว...ทุกคน"เท่าเทียม"กันเสมอ...



มีความสุขมากๆมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ...

ขอบคุณมากค่ะ

แม่มดขี่ไม้กวาด...55

บทนี้มีที่มา....
สมัยหนึ่งนานหนักหนามาแล้วไปอ่านนิยายอิงประวัติาสตร์เข้าเรื่องหนึ่งคือ...ทหารเอกพระบัณฑูร...ไม่แน่ในว่าใครเขียนแล้วระหว่าง ยาขอบ กับ ไม้ เมืองเดิม...ลางเลือนเต็มที...

อันว่า...พระบัณฑูรนี้คือ พระมหาอุปราช ในยุคสมัยกรุงศรีอยุธยายังเป็นราชธานี...หรือ"วังหน้า" หรือ "กรมพระราชวังบวรสถานมงคล" นั่นเอง....ซึ่งตำแหน่งนี้ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 5 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ได้เปลี่ยนเป็น "สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชสยามมกุฏราชกุมาร" ในที่สุด

เจ้าฟ้ากุ้ง ก็เป็นพระบัณฑูรในสมัยสมเด็จพระบรมโกศ แห่งราชวงศ์บ้านพลูหลวง...ที่มีพระชายาคนหนึ่งชื่อหม่อมสร้อย และพระธิดาในหม่อมสร้อยนี้องค์หนึ่งนามว่า หม่อมเจ้าหญิงดารา หรือหม่อมเจ้าหญิงตา...ซึ่งก็คือตัวเอกใน นางครวญนี้เอง...และมีบทบาทต่อมาใน"สายธารกาลเวลาตั้งแต่ ภาค 2 จนถึง ภาคสุดท้าย"

หลังจากเจ้าฟ้ากุ้งถูกพระบิดา(สมเด็จพระบรมโกศ ) สั่งให้โบยจนทิวงคตเพราะเป็นชู้กับเจ้าฟ้าหญิงสังวาลย์พระชายาในพระชนกแล้ว....หม่อมสร้อยและพระธิดาดำเนินชีวิตสืบมาที่พระตำหนักเดิม...จนกระทั่งเสียกรุงฯ....ทหารเอกของพระบัณฑูรก็พาหม่อมเจ้าหญิงดาราหนีพม่าไปทาง อัมพวา ซึ่งเป็นบ้านเดิมของมารดาเขา

หลังจากนั้น....ไปอ่านต่อในสายธารกาลเวลานะขอรับ...อิๆๆ

ชอบประวัติศาสตร์ โดยเฉพาะช่วงยุคราชวงศ์บ้านพลูหลวงมากเป็นพิเศษ....และชอบเขียนกลอน....จึงมีบท "นางครวญ" ออกมาฉะนี้แล

ลืมไป...ขยายความอีกสักหน่อย

สายธารกาลเวลา ภาค ๑ เป็นภาคอดีตชาติของตัวเอกในภาค ๒
เป็นเหตุการณ์ในสมัย เจ้าสามพระยา(พระชนกของสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ) อันไม่มีความต่อเนื่องกับภาค ๒ แต่อย่างใด

......กรีดร้องเพรียกเรียกประดังจาก...วังหลวง

...กลางจันทร์จวง..เร้นเมฆา...พร่าสลัว

...เหล่านางใน..เสนามาตย์...ล้วนหวาดกลัว

...หวั่นระรัวเสียงรุกไล่ของไพรี

......พะเนียงเพลิงเริงร้อนดัง..ซ่อนศึก

...สุมระทึกแนวกำแพงแห่ง...กรุงศรี

...เพทุบายร้ายนัก!!!!ด้วยอัคคี

...มณเฑียรมณี..พินาศทรุด....อยุธยา



......ขออนุญาตเข้ามาเยี่ยมชมนะคะ...


................... ...สียะตรา.. ..................

พี่ท่าน..
มีงานแสดงสินค้าตรงข้ามบิ๊กซี ถ้าว่างไม่มีนัดเดทที่ไหน
ก็ไปชมไปดมไปดู แก้ง่อมได้นะคะ งานมีถึงวันอาทิตย์นี้
แดดร่มลมตก เหมาะแก่การเดินควงผู้หนึ่งผู้ใด ฮี่ๆ

ทุกเย็นวันพฤหัส มีตลาดนัดคลองถม
ใกล้แยกโรงแรมเวียงทอง ตรงที่ว่างน่ะค่ะ
งานนี้สาวน้อยเดินกันขวักไขว่

บอกให้สองงาน เลือกชมตามอัธยาศัยนะคะ
ขาดเหลืออะไรบอกได้ แต่จะหาให้ได้หรือไม่
ว่ากันอีกที ฮ่าๆๆ..

สุดยอดจริงๆเลยค่ะ อ่านแล้วทึ่ง^____^

สวัสดีครับคุณ สียะตรา....
ต้องขอชมว่าเขียนกลอนดีทีเดียว...นานๆเจอสักคน
ขออนุญาตดัดแปลงสำนวนตามใจผมชอบสักหน่อยนะขอรับ...

....เสียงกรีดร้องก้องดังจากวังหลวง
ท่ามกลางดวงจันทร์บนแสงหม่นหลัว
เหล่านางใน..อำมาตย์..ล้วนหวาดกลัว-
กับเสียงรัวรุกไล่ของไพรี

พะเนียงเพลิงรุมร้อนโหม..ซ้อนศึก-
ดังก้องกึกยามรุ่งรอบกรุงศรี
พร้อมกลศึกล้อมกักด้วยอัคคี
จนดับสิ้นศักดิ์ศรี..เสรีไทย....

คำดี...จินตนาการดี...
ยินดีที่เข้ามาวางกลอนให้อ่านนะครับ





หญิง....
เห็นแล้วล่ะ งานที่ว่า....ยังไม่แน่ใจแต่อาจแวะไปเดินๆดูสักวัน
ตลาดนัดคลองถม...อ้อ สาวน้อยเดินกันขวักไขว่...ไปซื้ออะไหล่รถยนต์หรือไง...55

เท่าที่พี่สังเกตุ....คนเมืองลำปางแม้จะมีไม่มากนักแต่รถรามากมายเหลือเกิน...แสดงว่าเศรษฐกิจดี
Big C คนแน่นทุกวันจนเบื่อจะต่อคิวจ่ายเงิน....อุตส่าห์หนีกรุงเทพเมืองเทวดามาแล้วนะนี่...ยังมาเจอ
ผู้คนชอบใช้เงินที่นี่อีก...เฮ้อ...

แต่ กล้วยแขก หน้าเทคนิคลำปางอร่อยจริงอร่อยจัง....ขอยืนยัน....
ทุกวันอาทิตย์ราวๆ 10 โมงเช้าต้องไปกินอย่างเด็ดขาด...55






คุณฟ้าเวียงพิงค์...สวัสดีเจ้า..
อย่าชมผมมากครับ....ผมมันคนบ้ายอ....เดี๋ยวลอย....อิๆๆ
ยินดีที่แวะมาทักทายนะครับ

แรงรักแรงพิศวาสในราชสำนักมีมานานนักหนาหลายเชื้อชาติ
แต่อ่านรวมรวมอย่างนี้แล้วเหมือนกับบ้านเมืองวอดวาย
เพราะการผิดจารีตของคนต่างชนชั้น ต่างวรรณะเลยค่ะ
กลียุคเพราะกาลีบ้านกาลีเมืองประมาณนี้
(แปลความผิดอีกแล้วมัง..น่ากลุ้มใจจัง)

ทำไมเรื่องนี้มาอยู่ในหน้านารีปราโมชล่ะคะ
แต่ก็ดีค่ะได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ไปพร้อมกันด้วยเลย
กาลสมัยจะเปลี่ยนพฤติกรรมของคนจากจิตไร้สำนึก
ประวัติศาสตร์ไม่ได้มีไว้ให้ซ้ำรอยใช่ไหมคะ

สุขกับเสียงฝีเท้าม้ากลางเมืองยามดึกค่ะ

สวัสดีครับคุณปีกรุ้ง....

แปลความผิดแบบ 180 องศาเลยทีเดียวครับ

ความคิดของผมคือ
คนทุกคนย่อมเท่าเทียมกันตามธรรมชาติของความเป็นสิ่งมีชีวิตหลังปฏิสนธิในครรภ์มารดา...

ในทางศาสนาไม่เคยพบการแบ่งแยกคนโดยชาติกำเนิด...มีแต่โดยความสามารถทางมันสมองที่จะเข้าใจธรรมได้อย่างถูกต้อง (บัวสี่เหล่า)....

มีแต่ทางการเมืองเท่านั้นที่แยกชนชั้นของคน...ตั้งแต่ยุค จตุสดมภ์ โน่นแล้ว.....สมัยที่คนส่วนมากไร้การศึกษา...คนที่เข้มแข็งและฉลาดคิดมากกว่าก็ตั้งตนเองเหนือคนอื่นแล้วบอกว่าเป็นเรื่องของวาสนาบารมีจากชาติปางก่อนที่ทำสะสมไว้ (ซึ่งเป็นความคิดแบบมิจฉาทิฐิตามหลักศาสนาพุทธ) ....

ดังนั้น....จากพ่อปกครองลูกในยุคสุโขทัย....ก็มีพัฒนาการมาสู่”สมมุติเทพ” (จากคติข้ามภพข้ามชาติแบบงมงายอย่างที่อธิบายไว้ในไตรภูมิพะร่วง..เป็นต้นคิดแรก) ในยุคอยุธยา ในที่สุด

ดังนั้นที่กรุงศรีอยุธยาเสียแก่พม่า หากวิเคราะห์กันด้วยเหตุด้วยผลของโลกปัจจุบันแล้ว ต้องพูดว่า...

...แพ้เพราะยุทธวิธีที่ใช้รับศึกนั้นล้าสมัย การใช้ตัวพระนครรับศึกเพื่อยันให้ถึงหน้าน้ำแล้วพม่าจะถอยนั้นใช้มาตั้งแต่สมัยเสียกรุงครั้งแรก...2112 จนครั้งหลัง 2310 เกือบ 200 ปียังไม่พัฒนา ยังใช้วิธีเดิม

...แพ้เพราะกองทัพมีแม่ทัพอ่อนแอ...คือคนมีอำนาจด้อยความสามารถในการรบ...เตรียมการไม่ถูก...จัดการเรื่องราวก่อนหลังไม่เป็น...อีกทั้งประเมินได้ว่าคนที่เป็นผู้นำนั้นมีอำนาจขึ้นมาได้เพราะการอุปถัมภ์ค้ำจุนโดยความเสน่หาชอบพอจากกษัตริย์มากกว่าโดยความสามารถ (คือระบบอุปถัมภ์นั่นเอง)

...แพ้เพราะความแตกแยกของคนที่อยู่ในส่วนอำนาจรัฐขณะนั้น...เพราะว่าหลังเสียกรุง ก็แตกเป็นก๊กเป็นเหล่า ไม่มีใครยอมใคร ตั้ง 7-8 ก๊ก ต้องปราบปรามกันเองเสียก่อนจนเสร็จสิ้นแล้วจึงไปรบศัตรูได้...

บทที่เขียนข้างบนนั้น...รบแพ้..จึงพาลูกสาวนายหนีข้าศึก..
เมื่อราชวงศ์บ้านพลูหลวงล่มสลาย...ความเป็นเจ้าราชนิกูลก็หมดสิ้นสภาพไปโดยอัตโนมัติ...ก็กลายเป็นสามัญชน ก็กลับมาอยู่ในสถานภาพเดียวกับทหารเอก...ก็ไม่มีเรื่องชนชั้นอะไร

สมัยนั้น....คนธรรมดาเมื่อเข้มแข็งมากพอ มีความเป็นผู้นำมากพอ...มีคนสนับสนุนมากพอ...ก็สามารถตั้งตนเป็นเจ้าได้...

เหมือน...
ขุนหลวงพะงั่ว ต้นราชวงศ์สุพรรณภูมิ
พระมหาธรรมราชา ต้นราชวงศ์สุโขทัย
จมื่นศรีสรลักษณ์ ต้นราชวงศ์ปราสาททอง
พระเพทราชา ต้นราชวงศ์บ้านพลูหลวง
พระเจ้าตากสิน ต้นราชวงศ์ธนบุรี

ทั้งหมด..เดิมเป็นสามัญชนมาก่อนทั้งสิ้น
ดังนี้ขอรับ

อ้อ..ขอบคุณนะคะ..ไก่หมดเล้าเลย..อิอิ..
เปลี่ยนหน้าเหอะค่ะ ความคิดนี้ล่อแหลมมาก
เดี๋ยวจะกลายเป็นน้ำผึ้งหยดเดียว
โชคดีที่จขบ.อธิบายกระจ่างแจ้งสิ้นสงสัยแล้ว
แต่บทที่เหมือนจะจบลงด้วยดีแล้วกลับตลบด้วยบทล่มสลาย
มันกระชากความรู้สึกแบบ 360 องศาเลยค่ะ