O ลมหนาวร่ำ .. O

ชัยภัค ภัทรจินดา - ลาวสองคอน
O เคว้งคว้าง .. ปีกนกโผ-ร่อนโล้ลม ใกล้สูรย์จมจากลับพร้อมสรรพเสียง ปีกนก, รอบถวิล .. โบกบินเพียง- จะรอเคียงโคมระยับ .. หล่นลับดวง O เคลื่อนคล้อยผ่านปรากฏ .. ฟ้าจรดน้ำ ลมเย็นย่ำ .. พลิ้วแผ่ว, เหมือนแววหวง- ที่พลิ้วผ่านเนตรปลาบ .. ลงทาบทวง เพื่อจะหน่วงเหนี่ยวหา .. แรงอาลัย O สนธยา-เหลืองแดง .. แต้มแต่งสรวง เมื่อกาลล่วงสำหรับ .. จันทร์ขับไข ลมแผ่วโลมแผ่นน้ำ .. นั้นร่ำไร อยู่ล้อการวิ่งไหว .. เป็นวงนั้น O อยู่ดีหรือไฉน .. นะใจเจ้า จะเปลี่ยวเปล่าเงียบหงอย .. หรือคอยหวั่น- ว่าคนที่ถวิลเห็น .. ไม่เว้นวัน- จะรอพร้องรำพัน .. ค่ำยันเช้า O รอผ่านคำ .. ผ่านศัพท์ให้รับรู้ ผ่านนัยชู้โอบขวัญ .. เช่นวันเก่า ในทุกศัพท์สำเนียง .. มีเพียงเรา- คอยใฝ่เฝ้าเย้าหยอก .. และยั่วกัน O ร้างไร้ปลายปีกนกจะผกบิน ยังแต่จินตนาภาพของคราบฝัน ไร้ดาวลอยดวงแข่ง .. ด้วยแสงจันทร์ เหลือฮึกเหิมดวงขวัญ .. อย่าง-มั่นใจ O แว่วเสียงนกงึมงำ .. กลางค่ำดึก ก็นิ่งนึกปรารมภ์เกินข่มไหว ละบทบาท-ปรารถนา, แรงอาลัย คอยผ่านให้สำหรับ .. ได้รับ-รู้ O กลางหรีดหริ่งเรไร .. ที่ให้เสียง เช่นร้อยเรียงความวอนผ่านย้อนสู่ ในวิกาลมืดดำ, ความดำรู- คล้ายรออยู่แฝงเร้น .. อยู่เช่นนั้น O สังคีตประณีตกรอง .. ความพร้องพร่ำ ค่อยค่อยย้ำอกใจ .. จนไหวสั่น คล้ายเรียวนิ้วเหน็บหนีบ .. เข้าบีบคั้น เพื่อกีดกั้น, กักกุม .. เพื่อรุมเร้า O เมื่อรอยกรรมนำชาติ .. มาพาดช่วง สืบเงื่อนบ่วงอาวรณ์ .. ครั้งก่อนเก่า ผ่านวงพักตร์รูปพิมพ์ .. แสนพริ้มเพรา ความเปลี่ยวเปล่าทั้งปวง .. ย่อมล่วงแล้ว O เคว้งคว้างในจินตะภพ .. คำรบนี้ รับลมวีวาดโรยแรงโผยแผ่ว เนตรนั้นคล้ายอาวรณ์ .. จะย้อนแวว- วาม-ผ่องแผ้ว .. ห้อมห่มสายลมเย็น O อยู่ดีหรือไฉน .. นะใจเจ้า หรือเพียงเฝ้ารอคอย .. ละห้อยเห็น กลางแวดล้อมงามเงียบ .. หรือเพียบเพ็ญ- ด้วยความหวังแฝงเร้น .. อยู่เช่นกัน ?
Create Date : 16 ตุลาคม 2556 |
Last Update : 11 เมษายน 2566 21:33:44 น. |
|
9 comments
|
Counter : 3448 Pageviews. |
 |
|
|
สวัสดีค่ะ...ยามเช้าในบรรยากาศสบายๆๆๆ
พี่ชายสบายดีนะคะ..
ยังอยู่ลำปางหรือไม่คะ?
บทกลอนหวานเหมือนเดิม...
...คนยังเหมือนเดิมหรือป่าวคะ....อิอิ