Bloggang.com : สดายุ... : O กลางริ้วลม .. O

O กลางริ้วลม .. O

O สุมาลย์ช้อยช่อห่ม .. สายลมพลิ้ว
เมื่อห้วงใจปลิดปลิว .. ลอยลิ่วหา-
รูปลักษณ์แพงผู้ถวิลในจินตา
ทุกครั้งคราวาบสู่ .. ฤารู้เลือน
O ออดอ้อนผ่านแววเนตรด้วยเลศหมาย-
นิมิตรูปรำบายลงป่ายเปื้อน-
ติดตรึงทั้งรูปนามให้ตามเตือน
จนสุดเคลื่อนคล้อยหวานให้ผ่านพ้น
O มีหัวใจห่วงคอยละห้อยเห็น
เฝ้าลอบเร้นถึงกันนับพันหน
หมื่นแสนช่วงความคะนึง .. ของหนึ่งคน
จึง-วกวนรอบอยู่ไม่รู้วาง
O แต่คร่ำครวญผูกพันถึงกันอยู่
จนตื่นตารับรู้ .. แสงตรู่สาง
นั้น-เฉกเช่นรอบพิมล .. ในหม่นพราง
โชนช่วงส่องเส้นทางให้ย่างเดิน
O รูปเอย .. รูปละม่อม-ราวล้อมกัก
โดยรูปพักตร์เพ็ญอุทธัจด้วยขัดเขิน
พาหอมหวานโรยระลอกเข้าหยอกเอิน
ก่อนก้ำเกินล้ำล่วงสู่ดวงใจ
O เสนาะเสียงสุโนกมี .. ในที่นั้น
ลดาวัลย์ชื่นฉม, สายลมไหว
พึงโอนบทบาทล่วง .. พร้อมห่วงใย
โอบกล่อมให้ .. รับถวิลด้วยยินยอม
O ในแวดล้อมสุรศัพท์ .. พึงรับรู้
ว่านัยชู้สุมสั่งเข้าหลั่งหลอม-
ร่วมหวานซึ้งซ่านล้ำ .. ให้ด่ำดอม
ก็เพื่อพร้อมรอสู่ .. อย่างรู้วัน
O ในแวดล้อมแรงคะนึง .. ใครหนึ่งผู้-
คอยร่วมคู่เคียงข้าง .. เส้นทางฝัน
พึงผูกใจจดจ่อ .. เพื่อรอกัน
ร่วมผูกพันภพชาติจนตราบวาย
O รับรู้เถิด .. รูปแพงผู้แน่งน้อย
เนตรชม้อยอ่อนโยนที่โชนฉาย-
ย่อมวาบเข้าเวียนวก .. ในอกชาย
แทนอุ่นอายหอมหวาน .. เจ้าผ่านมา
O เมื่อประณีตรสสุคนธ์ .. ผ่านปรน .. รู้
ก็เกินกู้กลับให้ .. แรงใฝ่หา-
ลดทอนรสรติฤทธิ์ .. อันติดคา
เกินหักฝ่าข่มห้ามเอาตามใจ
O จึงประณีตรสสุมาลย์ .. อันหวานหอม
ก็แวดล้อมออดอ้อน .. เพรียกอ่อนไหว-
เข้ากักกุม .. เสพรู้ .. หอมผู้ใด
เพื่อสืบสาวกลับไปถึงใครนั้น
O สุมาลย์ช้อยช่อห่ม .. ล้อลมลูบ
ก็เมื่อรูปพักตร์ใคร .. คอย-ไหวสั่น
แพงทองเอย .. คมคำ .. พี่รำพัน
หมายผูกขวัญเจ้าไว้ .. อยู่ในมือ
O คะเนนึกคะนึงอยู่อย่ารู้จบ
กำหนดภพชาติเพียง .. ร่วมเคียง, หรือ-
ผูกดวงจิตร่วมกันให้บันลือ-
ความยึดถือถวิลอยู่แต่ผู้เดียว !

Create Date : 08 พฤษภาคม 2559

Last Update : 9 ธันวาคม 2559 9:51:21 น.

0 comments

Counter : 1324 Pageviews.