O นาทีนั้น .. O
Secret Garden - Song From A Secret GardenO ที่ใจเมือง .. ผู้คน .. สับสนย่าง-ไปท่ามกลางสำเนียง .. ศัพท์เสียง ขรมรูปหน้างาม .. สายตา .. พร้อมอารมณ์-สบ, ผูกปมผูกเงื่อนเกินเคลื่อน .. คลายO สบแล้วก็เมินหลบ .. แล้วสบอีกจะเลื่อนหลีกเลี่ยงไปก็ใจหายจะพ้นผ่านไปเสีย .. ก็เสียดาย-กับชม้ายชายตอบ .. คอยลอบมองO งามรูปหน้า .. ผมสลวย-แววขวยเขิน-คล้ายรอเพ่งพิศเพลิน .. จนเกินป้องเนียนแก้มหน้า .. ตาระยับแววจับจอง-เมื่อผ่านพ้อง .. ครั้นจะพราก-ย่อมยากนักO ดูเถิด-รูปเอวองค์ที่ตรงหน้าคล้ายรอให้สายตาลองฝ่า .. หักเจ้าเอยชม้ายสู่ .. เหมือนรู้ชัก-ชวนมาตักตวงงาม .. ผูกล่ามใจO และทุกครั้งเมื่อยิ้ม .. แก้มอิ่มนั่น-ก็บีบคั้นเอ็นดู .. จนรู้ได้-ด้วยจุมพิตหอมหวานส่งผ่านไปฝากลำลมอ่อนไหวโลมไล้แทนO แก้มอิ่มนวลเนื้อสาว .. ก็ราวว่า-สัมผัสค่าอ่อนหวานที่ผ่านแล่นจากหัวใจ .. แววตา .. ล่องฝ่าแดน-เข้าห้อมแหนเนียนเนื้อ-แก้มเรื่อนั้นO กาแฟหอมกรุ่นกลิ่น .. ครั้นสิ้นรส-ก็เมื่อบทบาทใหม่เริ่มไหวสั่นเป็นบทบาทอ่อนหวาน .. แปลก-ปานกัน-กับหอมปันแปลกรสให้ทดลองO สืบความหมายผ่านล่วง .. ของช่วงห่าง-ในแห่งที่หนทาง .. ระหว่างสองเฝ้าตอบแทนคืนกลับ .. คอยรับรองเพื่อตรึกตรองแปลความ .. เอาตามใจO ดูเถิด .. แก้มฝาดเรื่อ .. เนียนเนื้อนิ่ม-คล้ายผ่านความเอิบอิ่ม .. ลอบยิ้มให้จะยินหรือโผนผกห้วงอกใคร-ที่ระทึกสั่นไหวอยู่ .. ในตน !O รื่นรมย์ กับรูปองค์ .. ที่ตรงหน้า-ที่เหลือบตาล้อมขวัญเป็นพันหนสบเมียงเมิน บังพราง .. ของบางคนหวานหอมก็ล้อมลนให้ .. อลเวง !O ยั่วเย้ยแล่นระลอกราวบอกว่า-จะอยู่ล้อทรมา .. ต่อตา-เพ่ง-เลือดบนแก้มเรื่ออยู่ .. ควรรู้เอง-มัวแกลนเกรงอยู่ไย .. นะใจชายO อันมณีน้ำวาม .. เนื้องามแสนฤๅอาจแทนด้วยแก้ว .. แม้นแววฉาย-จากเหลี่ยมมุมแสงต่ำ .. ตกรำบายจะแค่คล้ายน้ำปลั่ง .. ชั่วครั้งคราวO จึงมณีน้ำปลั่ง .. ที่ตั้งอยู่-แค่เพียงดู .. ไม่คืบ เข้าสืบสาว-เอาแต่งเรือนแหวนประดับ .. ให้วับวาวหรือ - คืบก้าวเข้าไป .. เพื่อได้รู้ ?O ยิ้มรับความงดงาม .. ในท่ามกลาง-การเร้นพรางอารมณ์ .. เฝ้าข่มอยู่แววตาที่สบตอบ .. คอยลอบดู-เหมือนคอยเร้าแรงชู้ .. ไม่รู้วาง !O หรือพบกัน .. จากกรรมชี้นำทิศจึงเมื่อพิศยามแรก .. สุดแยกห่างหรือรอบบุญแรงกรรมนั้นนำทาง-ยกก้าวย่างผ่านเงา .. สบเว้าวอนO โอ นั่น น้ำเนตรพรับ .. แวววับไหวสื่อส่งให้พร่ำพลอด .. ความออดอ้อนแล้วค่อยถ่ายคะนึงหา .. รอบอาวรณ์-ลงสุมซ้อนความรัก .. ให้ปักตรึงO แต่บัดนั้นจนบัดนี้เท่าที่เป็นย่อมบีบเค้นหัวใจแต่ใฝ่ถึงนาทีนี้แทรกซ้ำลงคำนึงคือหวานซึ้งซ่านอยู่ไม่รู้แล้ว !