Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
พระพุทธเจ้า
พระพุทธวจนะ
ธรรมบรรยาย
ตรรกะวิภาษ ..
การศึกษา
Value Investor ..
DFC
สังคม-เศรษฐกิจ-การเมือง
Food
Home & Garden ..
ประดิษฐกรรม
Documentary
HeavyMetal
SlowRock ..
Classic
Music
SweetSong
MLTR & ...
ThaiRock ..
ThaiTradition
นิราศนรินทร์ - คำแปล
นิราศภูเขาทอง - คำแปล
นิราศลำปาง .. โคลง
นิราศเพรงกาล .. โคลง
ชั่วฟ้าดินดับ .. โคลง
มหาภารตะยุทธ .. ฉันท์
ศรีอยุธยา .. ฉันท์
สายธารกาลเวลา .. กลอน
สองฝั่งฟ้า .. กลอน
หอมกลิ่นร่ำ .. กลอน
รัตนโกสินทร์ .. กลอน
ชั่วฟ้าดินสลาย .. กลอน
บรรณภพ
วรรณศิลป์
วรรณกรรมไทย
นิราศเรื่องยาว
อวิภัชวาท
ปริภาษวาจก
นรกวาที
นารีปราโมช
ฉันท์
โคลง
<<
กรกฏาคม 2557
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
20 กรกฏาคม 2557
O บ่วงอาวรณ์ .. O
All Blogs
O ปลายฝน .. O
O ซ่อนเร้น .. O
O งามนั้น .. O
O เจ้าเอย .. O
O ฟ้าคร่ำลมครวญ .. O
O ยอมเถิด เจ้า .. O
O เมื่อลมเช้าโชยแผ่ว .. O
O ปรารมภ์ .. O
O ลมรำเพย .. O
O เหมันตะกาล .. O
O ดวงตาคู่นั้น .. O
O รูปเอย .. O
O ในค่ำหนาว .. O
O คำนึง .. O
O ค่ำนี้ .. O
O เพียงเจ้า .. O
O รื่นลมร่ำ .. O
O ฉันทาสมัย .. O
O จันทร์ .. O
O เสน่หา .. O
O ยามเช้า .. O
O หอม .. O
O อีกไม่นาน .. O
O นาทีนั้น .. O
O วิสาขะสมัย .. O
O กลางริ้วลม .. O
O หวง .. O
O .. เช้านั้น .. O
O แรงอาลัย .. O
O เส้นแสง และแรงคะนึง O
O อุปาทานรูป .. O
O ยอมเถิด .. ดวงใจ ! O
O คิมหันตะสมัย .. O
O เพียงคำเดียว (เพื่อคนเดียว ..) O
O ขาบเขียวแห่งเรียวขน .. O
O เมื่ออุษาสาง .. O
O ครวญคร่ำแห่งคำวอน .. O
O เมื่อลมหนาวล่อง .. O
O รูปนามแห่งความคำนึง .. O
O น้องสาว .. ที่แสนดี O
O รูปนามเอย .. O
O ใต้ปีกนกฟ้า .. O
O มีเจ้า .. O
O น้ำปลายฝน .. O
O เรื่อรุ้ง..บนคุ้งฟ้า O
O ก่อนอุษาสาง .. O
O น้ำค้างเดือนเจ็ด .. O
O เดือนลอยดวง .. O
O ขวัญเอย .. O
O ฟองคลื่นแห่งรมยา .. O
O ฝากจันทร์ .. O
O แก้วตาพี่ .. O
O กลาง .. วิสาขะมาส .. ! O
O รูปนามเอย .. O
O รูปธรรมในคำนึง .. O
O จันทร์เจ้า .. O
O รูปพรรณในบรรจถรณ์ .. O
O คันธา .. แห่งวรรษาสมัย O
O นางใจ ... O
O อาวรณ์ .. O
O บวงทิพที่ลิบโพ้น .. O
O รูปในคำนึง .. O
O ลมร่ำ .. เมื่อย่ำรุ่ง .. O
O น้ำค้างยามรุ่ง .. O
O คอยเจ้า .. O
O เพรงวาสน์ เมื่อพาดช่วง .. O
O เหมันตะฤดู .. O
O บุหลันลอยเลื่อน .. O
O กลางลมหนาว .. O
O หอมลมร่ำ .. O
O เสน่หา .. O
O เพียงเจ้า .. O
O รูปนามแห่งความรัก .. O
O อาลัย ที่ไหววน .. O
O หอมละมุน .. กลางฝุ่นฝน .. O
O ปีกนก กับ อกคน .. O
O หอม .. เสน่หา .. O
O ซ่อนเร้น และ เอ็นดู .. O
O น้ำค้างเดือนสิบ .. O
O ลมหนาวและดาวเดือน .. O
O ปริศนาแห่งท่าที .. O
O จันทร์เอย .. O
O คนดี .. (ของพี่ ?) O
O พี่รักเจ้า .. 3 O
O สุดหัวใจ .. O
O ขวัญเอย .. O
O ปีกนก และ อกคน .. O
O จันทร์เจ้า .. O
O วานนั้น .. จนวันนี้ .. O
O สุดรอคอย O
O ลมร่ำและฝนโรย .. O
O คอยเถิดเจ้า .. O
O ปลายฝน .. ต้นหนาว .. O
O รูปอาวรณ์ .. O
O กลางฝุ่นฝน .. O
O ตราบชั่วนิรันดร .. O
O เพลงยาว สองเจ้าฟ้า .. O
O สู่กลางใจเธอ .. O
O เพียงหนึ่งคำ .. O
O หอมดอกลำดวน .. O
O งดงามท่ามกลางฝน .. O
O เพียงเจ้า .. O
O ข้าวร่วมขัน .. O
O พิรุณพิลาปร่ำ .. O
O หวง .. O
O วันคอย .. O
O แค่เสี้ยวธุลีความ .. O
O แสงช่วงแห่งดวงมณี .. O
O บ่วงอาวรณ์ .. O
O หอมเสน่หา .. O
O คอยเจ้า .. O
O อาลัย ที่ไหวรับ .. ! O
O คำข้าว .. และใจคน .. O
O พวงผกา..แห่งป่าฝน .. O
O กล่อมขวัญ .. O
O พินทุกล แห่ง สุคนธรส .. O
O คำมั่นคำสัญญา .. O
O รูปนามแห่งยามสาง .. O
O รื่นวรรษา .. O
O โสมกลางสรวง .. O
O กลางฝุ่นฝน .. O
O รูปธรรมเพื่อจำนน .. O
O เมื่อลมร่ำ .. O
O หอมกลิ่นแก้ว .. O
O คิดถึง .. O
O ฝนห่มลมเห่ .. O
O ฤดูลม .. O
O บ่วงปฏิพัทธ์ .. O
O รูป นิรมิต ? O
O แววตาผู้อาวรณ์ .. O
O รูปธรรมในคำนึง .. O
O กลาง - ลม .. ฝน .. O
O คำมั่นคำสัญญา .. O
O ลมทะเล .. O
O เตรียมเถิด .. ใจ ! O
O เมื่อดาวลอยดวง .. O
O กลางลมร่ำ .. O
O หอม-อุ่น .. กลางฝุ่นฝน .. O
O ขวัญพี่ .. O
O .. หัวใจที่ร่ำรอ .. O
O หอมเสน่หา .. O
O พรรณาแห่งอารมณ์ .. O
O รื่น..ลมร่ำ .. O
O แก้วเอย .. O
O คอย .. O
O แสงดาวของหัวใจ...O
O รมยา .. สัญญา .. เสน่หา .. O
O รูปนฤมิต .. O
O ก่อน .. มาฆะมาส .. O
O เพรงภพบรรจบรอบ .. O
O กลางเหมันตะสมัย .. O
O ดั่งลมร่ำ .. O
O ปริศนาแห่งนารี .. ? O
O จินตะภพ .. แห่งพลบสมัย O
O ด้วยรักและผูกพัน .. O
O คันธาแห่งมาลี .. O
O เหมันตะสมัย .. O
O กรุ่นกลิ่น .. บุปผากรอง O
O หอมดอกแก้ว .. O
O หอมกลิ่นโมก .. O
O พินทุแห่งกุสุมา .. O
O คำมั่น .. คำสัญญา O
O รูปนามนั้น .. O
O ลมหนาวร่ำ .. O
O ฟ้าหลังฝน .. O
O วรรษาสมัย .. O
O คันธบท .. แห่งรสสุมาลย์ .. O
O คอยเจ้า .. O
O กรุ่นกลิ่นประทิ่นมาลย์ .. O
O อาวรณะสมัย .. O
O รูปแพงเอย .. O
O คอยเถิด .. รูปแพงเจ้า .. O
O มณีเดียว .. O
O ภิรมย์สมัย .. O
O ร่ำรสเกสรา .. O
O เจ้าอ่อนเอย .. O
O ลมเอย .. O
O กลางฝนโปรยปราย .. O
O อหังการ .. แห่งน้ำค้าง .. O
O กลางพระลบ .. บรรจบล้อม .. O
O หนาวลมร่ำ .. O
O จากเดือนเร้น .. จนเพ็ญรูป .. O
O แต่บัดนั้น .. จนบัดนี้ .. O
O เสภา .. กลางราตรี O
O โสมส่องแสง .. O
O กลางฝุ่นฝน .. O
O ศรัทธาสองภพ .. O
O ด้วยแรงอธิษฐาน .. O
O ฟ้าคร่ำ .. ฝนครวญ .. O
O อ้อน .. O
O น้ำผึ้งเดือนเจ็ด .. O
O ฝนเดือนหก .. O
O อาลัยที่ใฝ่เฝ้า .. O
O พี่รักเจ้า .. 2 O
O เดียงสาเจ้า .. O
O รูปเอย .. O
O ห้วงอาวรณ์ .. O
O คือ .. เจ้า .. O
O รักเอย .. O
O สุขศานติปีใหม่ .. O
O เพียงหนึ่งคำ .. O
O เสน่หา .. O
O ในห้วงคำนึง .. O
O เพชรในเรือน .. O
O ใจเอย .. ! O
O ลมรัก .. O
O ผืนทรายและปลายฟ้า .. O
O พี่รักเจ้า .. 1 O
O รักสุดใจ .. O
O เชิญขวัญ .. O
O แต่ปางใด ..? O
O หนาวลมร่ำ .. O
O บุษบัน .. แห่งเหมันตะสมัย O
O เหมันตะฤดู .. O
O บุหรง .. รำแพน .. O
O ใจเอย .. ! O
O งามนั้น .. O
O ร่ำร้อย .. พจีเรียง .. O
O แรกอรุโณทัย .. O
O หนาวลมฝน .. O
O หลัง .. อัสดงคต .. O
O รอ .. O
O เมื่อ .. ดาวลอยดวง .. O
O บุหลันลอยเลื่อน .. O
O หอมดอกแก้ว .. O
O ฟ้าสองฝั่ง .. O
O ก่อน .. นางครวญ...O
O เห่ช้า..พญาหงส์....O
O อาวรณ์..ที่ซ่อนเร้น...? O
O สิ้น..วาสนา..O
O บุพเพสันนิวาส .. O
O เลื่อมลายรุ้ง...O
O สิ้น - ดวงวิเชียรฉาย...O
O นางครวญ O
O บ่วงอาวรณ์ .. O
เพลง ..ลาวสวยรวย
คุณพระช่วย
O กลิ่นดอกแก้ว .. หอมแล้วเจ้า
ปีบก็เร้ารุมกลิ่นแต่สิ้นสาง
ปีกแมงปอโบกเคลื่อนฝ่าเลือนลาง
เมื่อน้ำค้างระเหยหายกับสายลม
O จึง-มโนภาพร่างที่สร้างไว้
รูป, มาลย์, ไม้-ใจตื่น, กลิ่นรื่นฉม
บรรจบร่วมปรารถนา .. แรงอารมณ์
จน-สุดข่มขับล้างให้จางรอย
O แผ่ความหอมรุมเร้า .. ให้เช้าชื่น
แฝงลมรื่นเย็นเยียบ .. อย่างเงียบหงอย
เกสรฟุ้งฟายละอองปลิวล่องลอย-
เช่นใจ-คอยละห้อยอยู่ไม่รู้วาย
O จึง-แววตาวาบไหวอยู่ในยาม-
ค่อยเผยความอ่อนโยนออกโชนฉาย
เติมอบอุ่นลึกล้ำ .. ลงกล้ำกราย-
หัวใจชาย-ให้ถวิลแต่ดิ้นรน
O อ่อนหวาน .. อ่อนโยนมีในที่นั้น
วาบไหวสั่นตอกย้ำซ้ำซ้ำหน
โอ้ .. ว่าความอ่อนไหวของใจคน
ช่างมากล้นลึกล้ำ..เกินรำพัน
O ถวิลถึง..ก็วิตกสะทกสะท้อน
ฑิฆัมพรลิบไกล .. เฝ้าใฝ่ฝัน
หะหายกระต่ายน้อยเฝ้าคอยจันทร์
ด้วยว่ามันมิเจียมตัว .. แม้ชั่วยาม
O ที่ .. อาวรณ์อาลัยอยู่ในอก
ย่อมเวียนวกวนย่ำในคำถาม
อุปสรรคเพียงใด .. หนอใจงาม-
อาจข่มข้ามสู่ปลายที่หมายไว้
O ที่ .. อาลัยอาวรณ์สุมซ่อนอยู่
ย่อมรับรู้ขีดขั้นแห่งฝันใฝ่
แม้น-ความมี ความเป็น .. บีบเค้นใจ
ยัง-คงไหวสั่นเต้น .. อยู่เช่นเดิม
O แฝงเร้นฝากละอองฝัน .. สู่ม่านเมฆ
รุจิเรขรูปสล้างเอาสร้างเสริม
ประทิ่นมาลย์ .. ถ้วนแหล่งเอาแต่งเติม
ประจงเจิมเจตนัง .. ร่วมสั่งการ-
O เข้าเปลี่ยนฟ้าแปลงฝัน .. ของวันใหม่
บันดาลให้วัฏฏะวงแห่งสงสาร-
เข้าแตะตื่นละห้อยหวง .. บางดวงมาน-
จนค่อยซ่านซึ้งฤทธิ์ .. สุดบิดเบือน
O จง .. มโนภาพร่างที่สร้างสม
ร่วมปรารมภ์รอบชู้-แล้วรู้เคลื่อน-
คล้อยบรรจบ .. รสสุมาลย์ที่ผ่านเยือน-
เอาหวานเปื้อนปนหอม .. รอน้อมรับ
O จง .. มโนภาพร่างที่สร้างเสริม
พึงต่อเติมอาวรณ์คืนย้อนกลับ
ทุก-ปากตาแย้มยิ้มหรือพริ้มพรับ
นั้น-สำหรับ .. มอบ-หมาย .. เพื่อชายเดียว !
Create Date : 20 กรกฎาคม 2557
Last Update : 9 ธันวาคม 2559 10:38:26 น.
8 comments
Counter : 1089 Pageviews.
Tweet
ชายเดียว...
ยังไม่หายจาก อิ่มเอมใน ฉันท์ ...
ตื่นมาก็..." กลิ่นดอกแก้ว .. หอมแล้วเจ้า"
"O แผ่ความหอมรุมเร้า .. ให้เช้าชื่น
แฝงลมรื่นเย็นเยียบ .. อย่างเงียบหงอย
เกสรฟุ้งฟายละอองปลิวล่องลอย-
เช่นใจ-คอยละห้อยอยู่ไม่รู้วาย "
"O ที่ .. อาลัยอาวรณ์สุมซ่อนอยู่
ย่อมรับรู้ขีดขั้นแห่งฝันใฝ่
แม้น-ความมี ความเป็น .. บีบเค้นใจ
ยัง-คงไหวสั่นเต้น .. อยู่เช่นเดิม"
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 20 กรกฎาคม 2557 เวลา:13:02:02 น.
มินตรา ..
คำฉันท์สง่างามก็จริง .. แต่หากจะเอามาเขียน "เพลงยาว" เกรงว่าสาวเจ้าจะแปลไม่ออก 55
กวีโบราณจึงเขียนแต่กลอนสำหรับใช้เป็นเพลงยาว หรือไม่ก็โคลงสี่สุภาพและนั่นสำหรับสาวชาววังที่เป็นลูกหลานขุนนางที่มีการศึกษาเท่านั้น .. ชาวบ้านที่อ่านออกเขียนได้มีแต่ที่บวชเป็นพระ เท่านั้น
มินตราคงเคยอ่านขุนช้างขุนแผนมา
และคงคุ้นเคยชื่อ "พระพันวสา" ในเรื่องดีนะ ..และเรื่องนี้ดำเนินเรื่องอยู่ในเขตสุพรรณบุรีต่อมาถึงอยุธยา
พระพันวสา นี้ คือสมเด็จพระบรมรามาธิบดีที่ 2 หรือสมเด็จพระเชษฐาธิราช จากราชวงศ์สุพรรณภูมิ เป็นพระโอรสในสมเด็จพระบรมไตรโลกนารถ มีพระชนนีเป็นเจ้านางในราชวงศ์สุโขทัย จากเมืองพิษณุโลกตั้งแต่ครั้งสมเด็จพระบรมไตรโลกนารถเสด็จขึ้นไปบัญชาการรบกับกองทัพล้านนาของพระเจ้าติโลกราช
ครั้งนั้น สมเด็จพระบรมไตรฯ ได้โปรดให้สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 3 พระโอรสจากมเหสีสายสุพรรณภูมิเป็นผู้ดูแลงานราชการในกรุงศรีอยุธยา และพระโอรสพระองค์นี้เองที่นักประวัติศาสตร์สัณนิษฐานว่า เป็นกวีที่แต่งโคลงยวนพ่าย (ยวน คือ โยนก คือ ล้านนา คือเชียงใหม่ภายใต้พระเจ้าติโลกราช) อันเป็นโคลงสดุดีพระบรมไตรฯ กษัตริย์อยุธยาผู้เป็นพระบิดา
โคลงทั้ง 3 คือ ยวนพ่าย .. ทวาทศมาส .. กำสรวลสมุทร (ที่ชอบเรียกกันผิดๆว่า กำสรวลศรีปราชญ์ ) มีข้อสันนิษฐานจากนักประวัติศาสตร์รุ่นใหม่ที่น่าเชื่อถือมากกว่าข้อมูลเดิม .. ว่าน่าจะเป็นพระนิพนธ์ใน "สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 3" พระโอรสองค์โตในสมเด็จพระบรมไตรโลกนารถ ซึ่งเป็นพี่ชายต่างมารดาของ "สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2-พระเชษฐาธิราช ที่มีพระราชมารดาเป็นเจ้าหญิงของราชวงศ์สุโขทัย" ..
พ.ณ ประมวญมารค (หม่อมเจ้าจันทร์จิรายุ รัชนี - ท่านจันทร์) ได้เสนอข้อสันนิษฐานว่าโคลงดั้นทั้ง ๓ คือ ..
- ยวนพ่าย (แต่งประมาณ พ.ศ.2017-2025)
- กำสรวลสมุทร (แต่งประมาณ พ.ศ.2025-2030 (หรือ 34))
- ทวาทศมาส (แต่งประมาณ พ.ศ.2027-2031)
พระบรมไตรโลกนารถครองราชนานถึง 42 ปี เมื่อเสด็จสวรรคตแล้ว สมเด็จพระบรมราชธิราชที่ 3 ก็ขึ้นครองราชต่อ เข้าใจว่าตอนนั้นพระองค์เองก็ทรงชราภาพแล้วเพราะเป็นพระโอรสรุ่นโต จึงครองราชยได้เพียง 4 ปีก็สวรรคต แล้วพระบรมรามาธิบดีที่ 2 หรือพระเชษฐาธิราช หรือ พระพันวสาในขุนช้างขุนแผนนี้เอง ที่เป็นพระอนุชาต่างมารดาจึงครองราชย์ต่อ และยาวนานถึง 38 ปี
จึงเห็นได้ว่า วรรณกรรม เรื่องขุนช้างขุนแผนที่ติดหูคนไทยมากกว่า โคลงดั้นทั้งสามเรื่อง .. จึงน่าจะแต่งขึ้นในสมัยนี้เอง ที่บ้านเมืองสงบสุขยาวนาน
รุ่นปู่คือ เจ้าสามพระยา ไปตีขอมที่นครวัดแตกจนต้องไปสร้างเมืองพลวงใหม่ที่พนมเปญ แล้วกวาดต้อนปุโรหิต อำมาตย์ขอมเป็นเชลยศึกกลับมา ..
ขอมพวกนี้เป็นชนชั้นปกครองมีความรู้ตามหลักไตรเภทของพราหมณ์ จึงเป็นต้นคิดให้เจ้าในราชวงศ์อยุธยาเปลี่ยนระบบการปกครองในยุคพระบรมไตรโลกนารถเป็น จตุสดมภ์ คือ เวียง วัง คลัง นา และใช้มาจน รัชกาลที่ 5 ของกรุงเทพ
"สมมุติเทพ" จึงเริ่มต้นจากบรรดาปุโรหิตเชลยขอมที่กวาดต้อนมาจากนครวัดตั้งแต่ครั้งเจ้าสามพระยา อันสืบเนื่องจากระบบเทพหลายองค์ของพราหมณ์ ..
ขณะที่ก่อนหน้านี้เราใช้ระบอบ "พ่อปกครองลูก" ตามคติพุทธเถรวาทอันสืบเนื่องมาจากยุคสุโขทัย
รุ่นพ่อคือ สมเด็จพระบรมไตรโลกนารถ รบกับเชียงใหม่ไม่รู้แพ้รู้ชนะ ตอนหลังสงบศึก
รุ่นลูกคือ พระบรมราชาธิราชที่ 3 และพระบรมรามาธิบดีที่ 2 (พระพันวสาในขุนช้างขุนแผน) จึงมี วรรณกรรมเฟื่องฟู
ราชวงศ์สุพรรณภูมิ เป็นราชวงศ์ยุคต้นที่ทำให้กรุงศรีอยุธยาเป็นมหาอำนาจในภูมิภาค
ราชวงศ์แรก คือ ราชวงศ์อู่ทอง หรือ ราชวงศ์ละโว้อโยธยา มีความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับกลุ่มขอมแห่งนครวัด
ราชวงศ์ที่สองคือ ราชวงศ์สุพรรณภูมิ กษัตริย์องค์แรกคือ ขุนหลวงพะงั่ว ผู้เป็นเพื่อนกับพระเจ้าอู่ทองและยอมให้เพื่อนขึ้นครองบัลลังก์ก่อน ..
แต่พอพระเจ้าอู่ทองสวรรคต พระโอรสคือ พระราเมศวร จะขึ้นครองราชย์ต่อ คราวนี้ ขุนหลวงพะงั่ว ยอมไม่ได้ ก็ยกทัพสุพรรณเหยียบเมืองหลวงแล้วขับพระราเมศวรไปอยู่ลพบุรี ..
พอขุนหลวงพะงั่วสวรรคต เจ้าทองลันที่ยังเป็นเด็กก็ขึ้นนั่งบัลลังกต่อได้ 7 วัน พระราเมศวรก็ยกทัพจากลพบุรีเข้าอยุธยาจับเจ้าทองลันทุบด้วยท่อนจันทน์ ตามพระบิดาไปสวรรค์ ..
จบศึกครั้งแรก ราชวงศ์ละโว้อโยธยา (อู่ทอง) ก็ครองบัลลังก์ต่อ จนมาถึงรุ่นลูกของพระราเมศวรคือพระยาราม
ได้มีเจ้านครอินทร์แห่งสุพรรณบุรีเชื้อสายขุนหลวงพะงั่ว ยกทัพเข้ามายึดบัลลังก์อยุธยาอีกครั้ง ขับพระยารามไปอยู่ ปท่าคูจาม (สันนิษฐานว่าจะเป็นชัยนาท)
เจ้าสามพระยา ก็คือ โอรสของเจ้านครอินทร์องค์นี้เอง .. โดยที่พี่สองคนคือ เจ้าอ้ายพระยา กับเจ้ายี่พระยา ชนช้างแย่งบัลลังก์กันหลังเจ้านครอินทร์สวรรคต จนต่างถูกง้าวของกันและกันขาดคาคอช้าง ตายไปทั้งคู่
น้องเล็กจึงส้มหล่น ขึ้นนั่งบัลลังก์ต่อ เป็นราชวงศ์สุพรรณภูมิองค์ที่ 3 รอบที่ 2
วันนี้พูดเรื่องประวัติศาสตร์สักหน่อย ..
ผมชอบประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาช่วงต้นนี่เป็นพิเศษเพราะมันสร้างจินตนาการได้เลิศหรูอลังการงานสร้างดี 55
โคลงเรื่องยาว "ชั่วฟ้าดินดับ" ก็เอาประวัติศาสตร์ช่วงนี้มาเขียน
ธิดาสาวแสนสวยของปุโรหิตขอมแห่งนครวัดผู้ถูกกวาดต้อนมาตั้งแต่รุ่นปู่ .. กับ ทหารหนุ่มผู้ทรนงชาวอยุธยา ..
หลับตาแล้วเห็นภาพไหม มินตรา 555
โดย:
สดายุ...
วันที่: 20 กรกฎาคม 2557 เวลา:20:40:24 น.
สวัสดีค่ะ แหะๆ หายไปนาน แอบซุ่มมาเรียนต่อค่ะ ตอนนี้อยุ่อังกฤษ คิดถึงอยู่นะคะ ^^
โดย: medkhanun IP: 94.23.252.21 วันที่: 20 กรกฎาคม 2557 เวลา:21:20:07 น.
เม็ดขนุน
เพิ่งรู้นะนี่ ลางานมาเรียนสินะ
รู้สึกเหมือนตัวพี่เองจะอยู่กับระดับ ดอกเตอร์ ในอนาคตหลายสาวอยู่นะ
เก่งกันจริง .. มหาลัยอะไรอะ
โดย:
สดายุ...
วันที่: 21 กรกฎาคม 2557 เวลา:10:18:28 น.
สดายุ..
"ทหารหนุ่มผู้ทรนงชาวอยุธยา .. " มีม้าสีหมอก และ
ดาบฟ้าฟื้น..ใช่ไหมเอ่ย.. 555
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 21 กรกฎาคม 2557 เวลา:19:18:42 น.
สดายุ..
"รวมพลปฏิวัติอักษร
คนกล้าร่ายกลอนรากหญ้า
ร้อยแก้วร้อยกรองส่องมา
ทายท้าขานต่อก่อการ" ...รุ่งศิลา...
ผู้ทรนงแห่งรัตนโกสินทร์
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 22 กรกฎาคม 2557 เวลา:3:21:02 น.
มินตรา ..
กลอนที่ยกมา ทั้งคำทั้งความ ไม่งาม
นี่คือลักษณะกลอนของรุ่นใหม่ๆ จะเอาความ ไม่สนใจคำ
หากคมคิดเฉียบแหลมก็ดีไป แต่หากไม่ใช่คนอ่านแล้วจำไม่ได้เลย ..
เมื่อร่วมมือต่อสู้ผู้กดขี่
ประชาชนจะมีชีวิตใหม่
เมื่อท้องฟ้าสีทองผ่องอำไพ
ประชาชนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน
บทนี้เป็นของ วิสา คัญทัพ
คำไม่งาม แต่ความดี จึง"ติดหู"คนมาจนเดี๋ยวนี้
กี่ปีแล้วจาก 14 ตุลา และวิสาก็ยังเขียนอยู่เรื่อยๆเป็นกวีฝั่งเสื้อแดง
สักบท ..
O กาย้อมสีหงส์ O
O หลังร่างหล่นร่วงผล็อย, เพียงรอยเลือด-
กับความเดือดในอกแทบหมกไหม้
กลางกระสุนดินปืน, ผู้ชื่นใจ-
ย่ำเหยียบความจัญไรของใจตน
O วาบล้ม, วาบล้มกลางลมร่ำ
จากผู้ใจตกต่ำซ้ำซ้ำหน
สังขารพลุ่ง .. โมหันต์ก็บันดล-
ความเป็นคนสิ้นคิดให้ติดตา
O ปืนคำราม, ระเบิดลั่น, ชีพบรรลัย
ผู้จัญไรเถื่อนถ่อยก็ลอยหน้า-
ขึ้นยั่วเย้ย ดีดสี บทคีตา
หยัน-เมตตา .. ด้วยเลือดอันเดือดแดง
O แต่แรกเชื่อเบ็ดเสร็จว่าเพชรแท้
กลับเป็นแค่เม็ด-กรวดเที่ยวอวดแสง
กาย้อมขนดำขลับ, พร้อมปรับแปลง-
หงอนสีแดงภายนอกไว้หลอกตา
O คิดว่าหงส์จึงหลงด้วยลายย้อม
ช่างแปลงปลอมท่วงทีจนมีค่า
ดั่งแสร้งสรงมุจลินท์ .. กลางถิ่นกา
ครั้นลับตาสองหงส์ก็ลงโคลน !
โดย:
สดายุ...
วันที่: 22 กรกฎาคม 2557 เวลา:6:09:25 น.
พี่ชายคะ
กลิ่นดอกแก้ว..หอมจริงๆค่ะ
ในยามเช้าถ้าได้จิบกาแฟไปด้วยพร้อมกลิ่นที่่โชยมาของดอกแก้ว..พี่ชายเอ๋ย..ไม่อยากลุกไปไหนเลยค่ะ..
ในยามเย็นนั่งนิ่งๆเม่อมองไปไกลๆพร้อมกับกลิ่นโชยระรื่นของดอกแก้ว..ก็ไม่อยากลุกไปไหนอีกเช่นกันค่ะ..
พี่ชายยังคงเหมือนเดิมใช่มั๊ยคะ..
ระลึกถึงพี่ชายเสมอค่ะ..
โดย: ฟาง IP: 118.172.199.33 วันที่: 26 กรกฎาคม 2557 เวลา:22:26:34 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
รหัสส่งข้อความ
กรุณายืนยันรหัสส่งข้อความ
สดายุ...
Location :
France
[ดู Profile ทั้งหมด]
ให้ทิปเจ้าของ Blog
[
?
]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 146 คน [
?
]
O ภุมรินและพินทุรส .. O
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
O ลมรื่นแตะตื่นมธุระเก-
สระเรณุกาไพร
พาหอม ลุ ล้อม, ยุคะสมัย-
ก็พิไลพิลาสรอ
O งดงาม ณ ยามรุจะกระหนาบ-
นภะภาพก็พร่างพอ-
กำจายสยายบทะลออ
กระแหนะช่อสุมาลย์สี
O ฝั่งฟ้าประภา, และ ธรณิน
ภุมรินะเริ่มลี-
ลาศ-หาผการสะเพราะมี
ดุษฎีกะหอมหวาน
O โลกกว้างระหว่างวตะอรุณ
ดุจะหมุนประกอบการณ์
โผนผกวิหค ณ คคนานต์
ก็ผสานผสมเสียง
O เริ่มกาลประสารรหัสะเลศ
ทุระเภทะพร้อมเพียง-
กล่อมเมาหะเขลา, มุสะประเดียง-
ก็ระเรียงประโลมร้อย
O เผยภาพละภาพ ณ บุพะภพ-
ระบุครบ .. ระบัดคอย
ราวเรื่องก็เปลื้องบทะทะยอย
สุขะ-สร้อย .. ผสานเสริม
O เยี่ยงหวานสุมาลยะประนัง
รสะตั้งจะเตรียบเติม-
คลื่นหอมตะล่อมบทะกระเหิม
ระอุเพิ่ม .. ณ กลีบกรอง
O ทิพเทพวิเลปนะกระวน
สติคน ก็ ถูกครอง
เพียงรสประพจนะสนอง
ผัสะต้อง ก็ เจียนตาย
O ผึ้งภู่เสาะสู่มธุระรส
ระบุกฏ บ อาจกลาย
แสงสูรยะพูนพละสยาย
ก็จะผ้ายและแผดเผา
O อำนาจและอาชญะประภาพ
ขณะทาบ ฤ บรรเทา
ถ้วนกฏและพจนะเฉลา
ก็คละเคล้าระคนความ
O หยาดพินทุรินมธุ-ละออง
ผัสะต้องก็ตื่นตาม
หยาดคำเพราะคัมภิระ-ละลาม
อุระหวาม ฤ ข้ามไหว
O ภาพพจน์จรดกะนัยนา
คุณะค่า ฤ ควรใคร-
เทียมทัศน์และวัตระอดิศัย-
ะประไพประพิณพร้อม
O เทียบ-ภาพก็ภาพมธุกุสุม
กระแหนะนุ่มระรุมดอม
เปรียบ-บทสุพจนะประนอม
ก็ลุล้อมระรายเรียง
O สามารถเพราะอาชญะผสาน-
อุปการ .. ก็เกริกเกรียง
แซ่ศัพทะรับดุจะจะเอียง-
ธรณินะล่มสูญ
O สามารถเหมาะอาชวะสมรรถ
ก็ขจัด บ เพิ่มพูน
พ้องความกะทราม, ก็บริบูรณ์-
ภวะกูณฑะสุมเมือง
O พร้อมพินทุสิ้นภวะจะหยด
จิตะคดก็แค้นเคือง
โดยพิษะริษยะเมลือง
ทะนุเนื่องและน้อมนำ
O ริ้ววาตะพารสะประทิ่น
ภุมรินก็เริงรำ
ปีกลู่เสาะสู่มธุระสัม-
ผัสะย้ำกะหยาดหวาน
O ริ้ววาทะพามุสะประนอม
ผัสะย้อม กะ วิญญาณ
เจตจินตะสิ้น, สติพิชาน-
ดุจะลาญ บ เหลือรอย
O หวาน, วาตะ, อาชญะประนัง
ฤดิคลั่ง ก็ หมอบคอย
เสพลิ้มกระหยิ่ม บ ละ บ ถอย
สติด้อย สิ ดึงดัน
O เลศวาทะ, อาชวะรหัส
อวิภัชะรำพัน
เกณฑ์กรอบระบอบมุหะมหัน-
ตะกระนั้นก็เนื่องหนุน
O สูงค่าสุภาษิตะประกอบ-
คละระบอบ .. ระเบียบบุญ
สูงส่งเพราะมงคละเหมาะสุน-
ทริยะดุลยะภาพพร้อม
O ภาพงามละลามยุคะสมัย
มธุ-ไพรก็สุดออม-
แอบกลิ่นประทิ่น, กฏะพะยอม-
ก็ ลุ ล้อมประนอมกรรม
O แฉกลิ้น มุ ภินทนะสมา-
คมะชาติด้วยชำ-
นาญ..บท .. และพจนะกลัม-
พ-ระพร่ำ ก็ เป็นผล
O สามารถเหมาะชาติจะอภิวัฒน์
ก็ขจัดซะอับจน
จารีตและคีตะอนุสน-
ธิ ก็ขนประโคมคอย
O หอมหวานสุมาลยะก็ภิน-
ทนะสิ้นและสุดรอย
หยาดพินทุสิ้น, มธุระพลอย-
รสะถ่อย .. ผิ เอาทาร !
New Comments
Friends' blogs
เป็นแฟนกับกวางน้อย
Webmaster - BlogGang
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
Budha Truth
พจนานุกรมพุทธศาสน์
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน
bloomberg.com
bank of thailand
The Times
inn - news.co.th
bangkokpost
the nation
กรุงเทพธุรกิจ
ไทยโพสต์
ไทยรัฐ
มติชน
ข่าวสด
ผู้จัดการ
ผู้จัดการรายสัปดาห์
ประชาชาติธุรกิจ
ฐานเศษฐกิจ
อสท
Webs
set
settrade
efinancethai
investorchart
you tube
prachatai
isra-news
google
ไตรปิฎก
speed-test
voiceTV
moneyChannelTV
fashionTV
nationTV
australiaTV
nhkWorldTV
foxNews
เดลินิวส์
CNN
BBC
ลักษณะคำประพันธ์ไทย
นิติราษฎร์
DNN
iplocation
TNN24
TV9
T-News
TV3
Thai-PBS
รายชื่อแพทย์ไทย
club-vi
siamchart
กลต
MorningStar
Ratio
Calculate-Beta
YahooFinance
Morningstar- FCF
Do-football
พจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถาน
Yahoo
Ruayhoon
KoreanSeries
Seires
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 146 คน [
ยังไม่หายจาก อิ่มเอมใน ฉันท์ ...
ตื่นมาก็..." กลิ่นดอกแก้ว .. หอมแล้วเจ้า"
"O แผ่ความหอมรุมเร้า .. ให้เช้าชื่น
แฝงลมรื่นเย็นเยียบ .. อย่างเงียบหงอย
เกสรฟุ้งฟายละอองปลิวล่องลอย-
เช่นใจ-คอยละห้อยอยู่ไม่รู้วาย "
"O ที่ .. อาลัยอาวรณ์สุมซ่อนอยู่
ย่อมรับรู้ขีดขั้นแห่งฝันใฝ่
แม้น-ความมี ความเป็น .. บีบเค้นใจ
ยัง-คงไหวสั่นเต้น .. อยู่เช่นเดิม"