ชายเดียว...

ยังไม่หายจาก อิ่มเอมใน ฉันท์ ...
ตื่นมาก็..." กลิ่นดอกแก้ว .. หอมแล้วเจ้า"
"O แผ่ความหอมรุมเร้า .. ให้เช้าชื่น
แฝงลมรื่นเย็นเยียบ .. อย่างเงียบหงอย
เกสรฟุ้งฟายละอองปลิวล่องลอย-
เช่นใจ-คอยละห้อยอยู่ไม่รู้วาย "

"O ที่ .. อาลัยอาวรณ์สุมซ่อนอยู่
ย่อมรับรู้ขีดขั้นแห่งฝันใฝ่
แม้น-ความมี ความเป็น .. บีบเค้นใจ
ยัง-คงไหวสั่นเต้น .. อยู่เช่นเดิม"

มินตรา ..

คำฉันท์สง่างามก็จริง .. แต่หากจะเอามาเขียน "เพลงยาว" เกรงว่าสาวเจ้าจะแปลไม่ออก 55

กวีโบราณจึงเขียนแต่กลอนสำหรับใช้เป็นเพลงยาว หรือไม่ก็โคลงสี่สุภาพและนั่นสำหรับสาวชาววังที่เป็นลูกหลานขุนนางที่มีการศึกษาเท่านั้น .. ชาวบ้านที่อ่านออกเขียนได้มีแต่ที่บวชเป็นพระ เท่านั้น

มินตราคงเคยอ่านขุนช้างขุนแผนมา
และคงคุ้นเคยชื่อ "พระพันวสา" ในเรื่องดีนะ ..และเรื่องนี้ดำเนินเรื่องอยู่ในเขตสุพรรณบุรีต่อมาถึงอยุธยา

พระพันวสา นี้ คือสมเด็จพระบรมรามาธิบดีที่ 2 หรือสมเด็จพระเชษฐาธิราช จากราชวงศ์สุพรรณภูมิ เป็นพระโอรสในสมเด็จพระบรมไตรโลกนารถ มีพระชนนีเป็นเจ้านางในราชวงศ์สุโขทัย จากเมืองพิษณุโลกตั้งแต่ครั้งสมเด็จพระบรมไตรโลกนารถเสด็จขึ้นไปบัญชาการรบกับกองทัพล้านนาของพระเจ้าติโลกราช

ครั้งนั้น สมเด็จพระบรมไตรฯ ได้โปรดให้สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 3 พระโอรสจากมเหสีสายสุพรรณภูมิเป็นผู้ดูแลงานราชการในกรุงศรีอยุธยา และพระโอรสพระองค์นี้เองที่นักประวัติศาสตร์สัณนิษฐานว่า เป็นกวีที่แต่งโคลงยวนพ่าย (ยวน คือ โยนก คือ ล้านนา คือเชียงใหม่ภายใต้พระเจ้าติโลกราช) อันเป็นโคลงสดุดีพระบรมไตรฯ กษัตริย์อยุธยาผู้เป็นพระบิดา

โคลงทั้ง 3 คือ ยวนพ่าย .. ทวาทศมาส .. กำสรวลสมุทร (ที่ชอบเรียกกันผิดๆว่า กำสรวลศรีปราชญ์ ) มีข้อสันนิษฐานจากนักประวัติศาสตร์รุ่นใหม่ที่น่าเชื่อถือมากกว่าข้อมูลเดิม .. ว่าน่าจะเป็นพระนิพนธ์ใน "สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 3" พระโอรสองค์โตในสมเด็จพระบรมไตรโลกนารถ ซึ่งเป็นพี่ชายต่างมารดาของ "สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2-พระเชษฐาธิราช ที่มีพระราชมารดาเป็นเจ้าหญิงของราชวงศ์สุโขทัย" ..

พ.ณ ประมวญมารค (หม่อมเจ้าจันทร์จิรายุ รัชนี - ท่านจันทร์) ได้เสนอข้อสันนิษฐานว่าโคลงดั้นทั้ง ๓ คือ ..
- ยวนพ่าย (แต่งประมาณ พ.ศ.2017-2025)
- กำสรวลสมุทร (แต่งประมาณ พ.ศ.2025-2030 (หรือ 34))
- ทวาทศมาส (แต่งประมาณ พ.ศ.2027-2031)

พระบรมไตรโลกนารถครองราชนานถึง 42 ปี เมื่อเสด็จสวรรคตแล้ว สมเด็จพระบรมราชธิราชที่ 3 ก็ขึ้นครองราชต่อ เข้าใจว่าตอนนั้นพระองค์เองก็ทรงชราภาพแล้วเพราะเป็นพระโอรสรุ่นโต จึงครองราชยได้เพียง 4 ปีก็สวรรคต แล้วพระบรมรามาธิบดีที่ 2 หรือพระเชษฐาธิราช หรือ พระพันวสาในขุนช้างขุนแผนนี้เอง ที่เป็นพระอนุชาต่างมารดาจึงครองราชย์ต่อ และยาวนานถึง 38 ปี

จึงเห็นได้ว่า วรรณกรรม เรื่องขุนช้างขุนแผนที่ติดหูคนไทยมากกว่า โคลงดั้นทั้งสามเรื่อง .. จึงน่าจะแต่งขึ้นในสมัยนี้เอง ที่บ้านเมืองสงบสุขยาวนาน

รุ่นปู่คือ เจ้าสามพระยา ไปตีขอมที่นครวัดแตกจนต้องไปสร้างเมืองพลวงใหม่ที่พนมเปญ แล้วกวาดต้อนปุโรหิต อำมาตย์ขอมเป็นเชลยศึกกลับมา ..

ขอมพวกนี้เป็นชนชั้นปกครองมีความรู้ตามหลักไตรเภทของพราหมณ์ จึงเป็นต้นคิดให้เจ้าในราชวงศ์อยุธยาเปลี่ยนระบบการปกครองในยุคพระบรมไตรโลกนารถเป็น จตุสดมภ์ คือ เวียง วัง คลัง นา และใช้มาจน รัชกาลที่ 5 ของกรุงเทพ

"สมมุติเทพ" จึงเริ่มต้นจากบรรดาปุโรหิตเชลยขอมที่กวาดต้อนมาจากนครวัดตั้งแต่ครั้งเจ้าสามพระยา อันสืบเนื่องจากระบบเทพหลายองค์ของพราหมณ์ ..

ขณะที่ก่อนหน้านี้เราใช้ระบอบ "พ่อปกครองลูก" ตามคติพุทธเถรวาทอันสืบเนื่องมาจากยุคสุโขทัย

รุ่นพ่อคือ สมเด็จพระบรมไตรโลกนารถ รบกับเชียงใหม่ไม่รู้แพ้รู้ชนะ ตอนหลังสงบศึก

รุ่นลูกคือ พระบรมราชาธิราชที่ 3 และพระบรมรามาธิบดีที่ 2 (พระพันวสาในขุนช้างขุนแผน) จึงมี วรรณกรรมเฟื่องฟู

ราชวงศ์สุพรรณภูมิ เป็นราชวงศ์ยุคต้นที่ทำให้กรุงศรีอยุธยาเป็นมหาอำนาจในภูมิภาค

ราชวงศ์แรก คือ ราชวงศ์อู่ทอง หรือ ราชวงศ์ละโว้อโยธยา มีความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับกลุ่มขอมแห่งนครวัด

ราชวงศ์ที่สองคือ ราชวงศ์สุพรรณภูมิ กษัตริย์องค์แรกคือ ขุนหลวงพะงั่ว ผู้เป็นเพื่อนกับพระเจ้าอู่ทองและยอมให้เพื่อนขึ้นครองบัลลังก์ก่อน ..

แต่พอพระเจ้าอู่ทองสวรรคต พระโอรสคือ พระราเมศวร จะขึ้นครองราชย์ต่อ คราวนี้ ขุนหลวงพะงั่ว ยอมไม่ได้ ก็ยกทัพสุพรรณเหยียบเมืองหลวงแล้วขับพระราเมศวรไปอยู่ลพบุรี ..

พอขุนหลวงพะงั่วสวรรคต เจ้าทองลันที่ยังเป็นเด็กก็ขึ้นนั่งบัลลังกต่อได้ 7 วัน พระราเมศวรก็ยกทัพจากลพบุรีเข้าอยุธยาจับเจ้าทองลันทุบด้วยท่อนจันทน์ ตามพระบิดาไปสวรรค์ ..

จบศึกครั้งแรก ราชวงศ์ละโว้อโยธยา (อู่ทอง) ก็ครองบัลลังก์ต่อ จนมาถึงรุ่นลูกของพระราเมศวรคือพระยาราม
ได้มีเจ้านครอินทร์แห่งสุพรรณบุรีเชื้อสายขุนหลวงพะงั่ว ยกทัพเข้ามายึดบัลลังก์อยุธยาอีกครั้ง ขับพระยารามไปอยู่ ปท่าคูจาม (สันนิษฐานว่าจะเป็นชัยนาท)

เจ้าสามพระยา ก็คือ โอรสของเจ้านครอินทร์องค์นี้เอง .. โดยที่พี่สองคนคือ เจ้าอ้ายพระยา กับเจ้ายี่พระยา ชนช้างแย่งบัลลังก์กันหลังเจ้านครอินทร์สวรรคต จนต่างถูกง้าวของกันและกันขาดคาคอช้าง ตายไปทั้งคู่

น้องเล็กจึงส้มหล่น ขึ้นนั่งบัลลังก์ต่อ เป็นราชวงศ์สุพรรณภูมิองค์ที่ 3 รอบที่ 2

วันนี้พูดเรื่องประวัติศาสตร์สักหน่อย ..
ผมชอบประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยาช่วงต้นนี่เป็นพิเศษเพราะมันสร้างจินตนาการได้เลิศหรูอลังการงานสร้างดี 55

โคลงเรื่องยาว "ชั่วฟ้าดินดับ" ก็เอาประวัติศาสตร์ช่วงนี้มาเขียน

ธิดาสาวแสนสวยของปุโรหิตขอมแห่งนครวัดผู้ถูกกวาดต้อนมาตั้งแต่รุ่นปู่ .. กับ ทหารหนุ่มผู้ทรนงชาวอยุธยา ..

หลับตาแล้วเห็นภาพไหม มินตรา 555

สวัสดีค่ะ แหะๆ หายไปนาน แอบซุ่มมาเรียนต่อค่ะ ตอนนี้อยุ่อังกฤษ คิดถึงอยู่นะคะ ^^

เม็ดขนุน

เพิ่งรู้นะนี่ ลางานมาเรียนสินะ
รู้สึกเหมือนตัวพี่เองจะอยู่กับระดับ ดอกเตอร์ ในอนาคตหลายสาวอยู่นะ

เก่งกันจริง .. มหาลัยอะไรอะ

สดายุ..

"ทหารหนุ่มผู้ทรนงชาวอยุธยา .. " มีม้าสีหมอก และ
ดาบฟ้าฟื้น..ใช่ไหมเอ่ย.. 555

สดายุ..

"รวมพลปฏิวัติอักษร
คนกล้าร่ายกลอนรากหญ้า
ร้อยแก้วร้อยกรองส่องมา
ทายท้าขานต่อก่อการ" ...รุ่งศิลา...

ผู้ทรนงแห่งรัตนโกสินทร์

มินตรา ..

กลอนที่ยกมา ทั้งคำทั้งความ ไม่งาม
นี่คือลักษณะกลอนของรุ่นใหม่ๆ จะเอาความ ไม่สนใจคำ
หากคมคิดเฉียบแหลมก็ดีไป แต่หากไม่ใช่คนอ่านแล้วจำไม่ได้เลย ..

เมื่อร่วมมือต่อสู้ผู้กดขี่
ประชาชนจะมีชีวิตใหม่
เมื่อท้องฟ้าสีทองผ่องอำไพ
ประชาชนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

บทนี้เป็นของ วิสา คัญทัพ
คำไม่งาม แต่ความดี จึง"ติดหู"คนมาจนเดี๋ยวนี้
กี่ปีแล้วจาก 14 ตุลา และวิสาก็ยังเขียนอยู่เรื่อยๆเป็นกวีฝั่งเสื้อแดง

สักบท ..
O กาย้อมสีหงส์ O

O หลังร่างหล่นร่วงผล็อย, เพียงรอยเลือด-
กับความเดือดในอกแทบหมกไหม้
กลางกระสุนดินปืน, ผู้ชื่นใจ-
ย่ำเหยียบความจัญไรของใจตน
O วาบล้ม, วาบล้มกลางลมร่ำ
จากผู้ใจตกต่ำซ้ำซ้ำหน
สังขารพลุ่ง .. โมหันต์ก็บันดล-
ความเป็นคนสิ้นคิดให้ติดตา
O ปืนคำราม, ระเบิดลั่น, ชีพบรรลัย
ผู้จัญไรเถื่อนถ่อยก็ลอยหน้า-
ขึ้นยั่วเย้ย ดีดสี บทคีตา
หยัน-เมตตา .. ด้วยเลือดอันเดือดแดง
O แต่แรกเชื่อเบ็ดเสร็จว่าเพชรแท้
กลับเป็นแค่เม็ด-กรวดเที่ยวอวดแสง
กาย้อมขนดำขลับ, พร้อมปรับแปลง-
หงอนสีแดงภายนอกไว้หลอกตา
O คิดว่าหงส์จึงหลงด้วยลายย้อม
ช่างแปลงปลอมท่วงทีจนมีค่า
ดั่งแสร้งสรงมุจลินท์ .. กลางถิ่นกา
ครั้นลับตาสองหงส์ก็ลงโคลน !

พี่ชายคะ
กลิ่นดอกแก้ว..หอมจริงๆค่ะ
ในยามเช้าถ้าได้จิบกาแฟไปด้วยพร้อมกลิ่นที่่โชยมาของดอกแก้ว..พี่ชายเอ๋ย..ไม่อยากลุกไปไหนเลยค่ะ..

ในยามเย็นนั่งนิ่งๆเม่อมองไปไกลๆพร้อมกับกลิ่นโชยระรื่นของดอกแก้ว..ก็ไม่อยากลุกไปไหนอีกเช่นกันค่ะ..

พี่ชายยังคงเหมือนเดิมใช่มั๊ยคะ..
ระลึกถึงพี่ชายเสมอค่ะ..