|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
O สาวเอย .. O
เพลง .. จระเข้หางยาว ทางสักวา
O ยอมรับแล้วใช่ไหม .. หัวใจนั้น-
ว่าผูกพัน, อาวรณ์ .. เกินซ่อนไหว
ทุกการเต้นสั่นรัว .. ของหัวใจ
เหมือนมือใครบางคนคอยด้นดึง
O โลกไม่ได้ล่มลง .. ที่ตรงหน้า
กับเพียงว่าหัวใจ-แอบใฝ่ถึง
เก็บไว้เถิด .. เงื่อนงำ-ไว้คำนึง-
ในอกซึ่งอาลัย .. เริ่มไหวตัว
O แว่วยินไหมนัยคำ .. กรอง-ร่ำร้อย
หมายผ่านความล่องลอยเฝ้าคอยยั่ว
เพียงเพื่อบางคนนั้นจะสั่นรัว-
หลังรับความ, ถ้วนทั่ว-ทั้งหัวใจ
O เพลงสังคีตหวีดแว่ว .. จะแล้วหรือ-
เมื่อคอยยื้อยุดขวัญ .. เฝ้าสั่นไหว
โอ-หนอดาวกระพริบ .. ที่ลิบไกล-
เหมือนร่วมล้ออาลัยที่ใจคน
O สายลมค่ำพรมแล้ว .. เพียงแผ่ว-ผ่าน
แผ่ว-เพียงหวานหอมปวง .. คล้ายร่วงหล่น-
ลงเกลือกกลั้วอาลัย .. พาไหววน
กับดิ้นรนแฝงเร้น .. ความเป็น มี
O ฤๅ ลมค่ำพรมผ่านอยู่นานเนิ่น
เพื่อหยอกเอินรูปลักษณ์แห่งศักดิ์ศรี
ฤๅ จังหวะหัวใจ .. อาจไหววี
ฝากเรื่อยรี้ลมร่ำ .. รู้-คร่ำครวญ
O สังคีตออดอ้อนเสียง .. นั้นเพียงเพื่อ-
คอยอุ่นเอื้ออาวรณ์ให้ย้อนหวน
ความ .. คำ .. หมายรุมเร้าคอยเย้ายวน-
ความซ่อนเร้นทุกส่วนให้ปรวนแปร
O หวังโดยแรงนิรมิต, ดวงจิตนั้น-
รู้-รำพันร้อยเรียง .. ใช่เพียงแค่-
คารม-อันสั่นพลิ้วเช่นริ้วแพร
เพื่อเย้าแหย่ยั่วความเอาตามใจ
O หมายว่าความละห้อยเห็น .. ที่เป็นอยู่
จากแรงชู้อาวรณ์ .. แสนอ่อนไหว
จักเผยออกให้รู้ .. ว่าผู้ใด
แฝงเร้นไว้แนบกาล .. นับนานมา
O สดับเถิด - คีตะกานท์ .. เสียงหวานแว่ว-
แทนเสียงแผ่วจากใจผู้ใฝ่หา
ยิ่งกว่าขลุ่ยครวญเสียง .. นั้น-เสียงอา-
รมณ์ ผู้ยังปรารถนาในอาวรณ์
O ใช่ไหมว่า .. สังคีตประณีตรส-
ราวเบิกบทอารมณ์ .. เคยข่ม-ซ่อน
ขลุ่ยโหยเสียงโลมรุกไปทุกตอน
หวังช่วยถอนถ่ายรื้อความถือตัว
O ใช่ไหมว่าลมร่ำ .. แห่งค่ำนี้-
คล้ายวาดวี .. วก-วน .. กลางหม่นหลัว
โลมลูบความแฝงเร้นให้เต้นรัว
โดยหยอกยั่วอกคนอยู่อลเวง
O คล้ายว่าบางงดงาม .. เฝ้าลาม .. รุก
โดยสอดซุก-รูปจริต .. ให้พิศเพ่ง
ผ่านรูปเงาเร้ารัว .. ไม่กลัวเกรง-
การรุดเร่งอกใจ .. คอยไขว่คว้า
O เหน็ดเหนื่อยสักเพียงไหน .. ดวงใจนั่น
กับผูกพันเฝ้าคอยละห้อยหา
อาวรณ์ใครหนอช่วงในดวงตา
พร้อมเหว่ว้าเหมือนช่วง .. ที่ดวงใจ
O ยอมรับเถิด-อาวรณ์ .. หากซ่อนเร้น-
จัก-บีบเค้นลุกลามเกินห้ามไหว
ความคิดถึง, เสน่หา .. แสนอาลัย-
จักเหมือนไฟสุมอก .. เกินยกพ้น !
O ยอมเถิด-วางใจมอบ .. เพื่อตอบรับ-
แสงประดับพู้นสรวงจักร่วงหล่น-
ลงแทรกช่วงปริศนาในตาคน
ให้เอ่่อล้นหอมหวาน .. ณ กาลนี้ !
| Create Date : 21 กรกฎาคม 2558 |
| Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2562 6:35:06 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1428 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
France
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 150 คน [?]
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
