Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2566
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728 
 
27 กุมภาพันธ์ 2566
 
All Blogs
 
O จากบัดนั้น .. O





ขออนุญาตคนในภาพ



End Of A Journey - Secret Garden




O
ตั้งแต่สบตากันเมื่อวันก่อน
ก็เห็นแววสั่นสะท้อนแสนอ่อนไหว
จากบัดนั้นงดงามแห่งความนัย
เหมือนแกว่งไกวแรงคะนึงทุกกึ่งยาม
O
สืบผ่านความมุ่งหมายคลี่คลายออก
หลั่งระลอกกระฉอกซ้ำปวงคำถาม
ไฟแห่งความโศกสุขคล้ายลุกลาม
ด้วยคาบยาม .. เมียงเมินขัดเขินนั้น
.
O
เข้าร้อน .. หาก-ลมเช้ายังหนาวอยู่
ยามเช้าตรู่ลมพลิ้วไม้ริ้วสั่น
พันแสงแรกแย้มดวงทาบทวงวัน
เกสรนั่นภุมริน .. เริ่มบินวน
O
เข้าสายที่ปลายฟ้าแจ่มจ้าขึ้น
มัวทะมึนลับล่วงจากห้วงหน
พร้อมกับความขจ่างช่วงที่สรวงบน
ใครบางคนก็ปรากฏขึ้นจรดตา
O
คาบกาลเวียนเปลี่ยนแปลงสำแดงสู่
ความรับรู้, รอคอยดั่งคอยท่า
กำหนดเหตุ .. ท่วงทีทั้งลีลา
ตั้งคุณค่าขับขจ่างขึ้นกลางใจ
O
เป็นใจที่พรั่งพร้อมด้วยอ้อมกอด
ของพร่ำพลอดแววตา .. อัชฌาสัย-
ที่เหมือนขึงข่ายเชื้อแห่งเยื่อใย
ทอดรอไว้พันกระหวัดสุดตัดรอน
O
ตาสบความผ่องแผ้ว .. ฤๅแล้วได้
เมื่อหัวใจไหวหวั่นสุดบั่น-ถอน
ความตื่นตัวค้ำทรวงทุกช่วงตอน
ย่อมสั่นคลอนซ่านทั่วทั้งตัวตน
O
วับวามแห่งความนัยเมื่อไหวผ่าน
เหมือนช่อมาลย์หวานหอมแวดล้อมต้น
ยิ้มแฝงรอย .. ฤๅมุ่งเพื่อปรุงปรน
อกผู้วนในหวานจนหวานล้ำ
O
ตั้งแต่ตาสบกันเมื่อวันล่วง
คืนทุกช่วงสุขโศกแห่งโลกต่ำ
เหลือเพียงหวานผ่านระลอกเข้าตอกย้ำ
โหยเห็นราวซับซ้ำไม่รู้ซา
O
ใช่ไหมที่ .. วิปโยคปวงโศกสร้อย
จักเคลื่อนคล้อยหันเหผ่านเวหา
ด้วยคมปลาบผ่องแผ้วของแววตา
เหมือนชายมาให้รู้ .. ว่าอยู่คอย ?
.
.

ฝากคุณค่าให้รู้ .. ว่าคู่ควร !



Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2566
Last Update : 21 พฤษภาคม 2566 5:21:11 น. 0 comments
Counter : 1388 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.