รมยาแห่งราตรีค่อยคลี่คลุม
เมื่อความรุมเร้าใจค่อยไหวผ่าน
สัญญาความผูกพันแห่งวันวาน
ค่อยวาบความอ่อนหวานไหวผ่านตา

ในห้วงคิดคำนึง-ภาพหนึ่งนั้น-
คือดวงขวัญเฝ้าคอยชม้อยหา
สบ,สัมผัสดาลเหตุดลเวทนา
ลงแนบติดสัญญาให้ตราตรึง

ท่ามกลางลมระลอก, ช่อดอกมาลย์
ภาพวันวานผ่านให้อาลัยถึง
ตาเหลือบค้อน, แก้มก่ำ-แทรกคำนึง
เพรียกหวานซึ้งฉาบแล้วทั้งแววตา

มีเจ้า .. รูปเยาว์เอ๋ย-เหมือนเคยมี
จากวันที่อบอุ่นพร้อมคุณค่า
ได้ก่อรูปแวดล้อมไม่ยอมลา
และค้างคาอยู่พร้อมให้ยอมตัว

นับคาบยามคืบคลาน ..สู่วานวัน
ที่คาบนั้นโลกแต้มรอยแย้มหัว
ลมแผ่วพลิ้วบุษบัน .. ช่อสั่นรัว
ย่อมโลมทั่วหัวใจผู้วัยเยาว์

อารมณ์หวานจดจ่อ .. เฝ้ารอคอย-
แววตาเหลือบลอบชม้อยแฝงรอยเหงา
ลมพลิ้วผ่านดอกแก้วเพียงแผ่วเบา
หอมก็เข้าคลุมฆานแต่กาลนั้น