O งามละมุน .. กับกรุ่นข้าวหอม .. O

กอไผ่ - บังใบ
O ดั่งยูงที่สูงส่งด้วยวงศา ล้อมแววตาเพื่อจรด .. ความสดใส เบิกรุ่งสางหม่นดำ ด้วยอำไพ- แห่งดวงไฟเลื่อนชั้น .. ขึ้นบัญชา O พอแว่วเสียงสาธุ .. บรรลุโสต ความปราโมทย์หัวใจผู้ใฝ่หา- ก็ซ่านความผ่องแผ้วสู่แววตา เมื่อรูปหน้ารูปจริต .. เผย-ติดตรึง O เกิดแต่เมื่อกรประนม .. หน้าก้มน้อม ผมหล่นล้อมวงหน้า, แววตาหนึ่ง- ก็คล้ายถูกกรเรียวนั้นเหนี่ยวดึง แววหวานซึ้งมั่นหมาย .. ก็ฉายทอ O โอ ราศีรูปงาม .. แห่งยามเช้า คอยรุมเร้าใจอยู่, ท่านผู้ขอ- ย่อมอุ้มบาตรเอ่ยธรรม .. ลงย้ำ .. ยอ- ยกอารมณ์ทดท้อ .. พ้นทรมาน O สบรูป .. รูปละม่อมก็ล้อมสิ้น- แต่ผัน-ผินรูปพักตร์ .. เข้าหักหาญ จิตวิญญาณตื่นรู้ .. จึงรู้พาน- ความอ่อนหวานอ่อนโยน .. ที่โชน-แวว O พาโลกในแวดล้อม .. งามพร้อมอยู่ พร้อมแรงชู้อาลัยเริ่มไหว .. แว่ว อาวรณ์เคยซ่อนเร้น .. ก็เห็นแนว- ความผ่องแผ้วตอบเต้น .. ไม่เว้นวาง O โอ อำนาจเนตรพรับ .. ราวจับจูง- สบรูปยูงอกแอ่นรำแพนหาง เหลื่อมลายขนสีสัน .. ขึ้นกั้นกลาง หยัดรอยขวางเพรียกถวิล ..ให้ดิ้นรน O งามวงสีเลื่อมลาย .. ก็คล้ายว่า เผยคุณค่าออกแล้วผ่านแววขน พร้อมอ่อนหวานอ่อนไหวของใจคน- เริ่มเผยตน .. ออกแล้วที่แววตา O วาบวับ-นั้น .. แววตา .. แม้-ตาหลับ- แววระยับ .. ก็ยังคง .. อยู่ตรงหน้า ราวอยู่ล้อมห้อมขวัญคอยบัญชา- ให้ตอบรับคุณค่า .. ด้วยอาวรณ์ O วาบวับแววขนยูง .. อันสูงค่า- ก่อรูปพา .. งดงามติดตาม-อ้อน จนงามนั้นลามรุกไปทุกตอน สะทกสะท้อนสั่นทั่วทั้งหัวใจ O จึงโลกในแวดล้อม .. ราวน้อมรับ- แววพริ้มพรับออดอ้อน .. ผู้อ่อนไหว ความผูกพันอุ่นเอื้อแห่งเยื่อใย- ก็รัดรึงเอาไว้ .. อยู่ในวัน O งามเงื่อนหางยูงฟ้าในป่าแดด ผ่านลงแวดล้อมช่วง .. ทาบทวง-ขวัญ งามรูปลักษณ์ชาติภพ .. ก็ครบครัน- แทรกลงฝันฝากรอย .. ให้คอยรอ O เช้านั้น .. คำข้าว .. เนตรวาววาม กอปร-คำ .. ความ .. ผ่านหูจากผู้ขอ พร้อมอีกการรุมเร้าพะเน้าพะนอ ของรูปลักษณ์งามลออ .. อยู่ต่อตา O เช้านั้น .. คำข้าว .. อกผ่าวร้อน- กับอาวรณ์รูปองค์ .. ที่ตรงหน้า สบ-สัมผัส .. ฉับพลันก็บัญชา- เสน่หาให้อุบัติขึ้นรัดรึง O เช้านี้ .. แรงอาลัยผู้ใฝ่หา คอยบัญชาดวงจิต .. แต่คิดถึง- รูปแพงน้อยอบร่ำในคำนึง เจ้าเอย .. พึงรับรู้นัยชู้ .. ชาย O ส่งมาเถิด .. อบอุ่นและคุณค่า ผ่านแววตาอ่อนโยน .. ออกโชนฉาย- แววอ่อนหวานดื่มด่ำ .. พึง-รำบาย- ออกเปื้อนป่ายล้อมโลก .. แล้วโยกคลอน O มอบมาเถิด .. เสน่หาความอาลัย สุมลงให้ใจชาย .. สุดถ่ายถอน- ทั้งจากรูป, คุณค่าความอาวรณ์ ตราบม้วยมรณ์ชีพลงเป็นผงคลี O รูปยูงเอย .. ขาบเขียวทุกเรียวขน เปล่งปลาบบนคุณค่า .. แห่งราศี เพรียกละห้อยแหนหวงเป็นท่วงที- อาวรณ์ที่ - ตราบวาย .. ยากคลายลง !
Create Date : 06 พฤศจิกายน 2557 |
Last Update : 28 เมษายน 2566 18:14:36 น. |
|
9 comments
|
Counter : 7665 Pageviews. |
 |
|
|
"O งามวงสีเลื่อมลาย .. ก็คล้ายว่า
เผยคุณค่าออกแล้วผ่านแววขน
พร้อมอ่อนหวานอ่อนไหวของใจคน-
เริ่มเผยตน .. ออกแล้วที่แววตา
O วาบวับ-นั้น .. แววตา .. แม้-ตาหลับ-
แววระยับ .. ก็ยังคง .. อยู่ตรงหน้า
ราวอยู่ล้อมห้อมขวัญคอยบัญชา-
ให้ตอบรับคุณค่า .. ด้วยอาวรณ์ "
"เนื่องจากปรากฎหลักฐาน อันเป็นที่แน่ชัด."(สำนวนสมัยจอมพลสฤษดิ์ ก่อนสั่งประหารยิงเป้า)..ออกขนาดนี้..
ภาษายุติธรรม ต้องพูดว่า..."จำนนด้วยหลักฐาน" ใช่ไหมเอ่ย..555