|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
O นาทีนั้น .. O

Secret Garden - Song From A Secret Garden
O ที่ใจเมือง .. ผู้คน .. สับสนย่าง- ไปท่ามกลางสำเนียง .. ศัพท์เสียง ขรม รูปหน้างาม .. สายตา .. พร้อมอารมณ์- สบ, ผูกปมผูกเงื่อนเกินเคลื่อน .. คลาย O สบแล้วก็เมินหลบ .. แล้วสบอีก จะเลื่อนหลีกเลี่ยงไปก็ใจหาย จะพ้นผ่านไปเสีย .. ก็เสียดาย- กับชม้ายชายตอบ .. คอยลอบมอง O งามรูปหน้า .. ผมสลวย-แววขวยเขิน- คล้ายรอเพ่งพิศเพลิน .. จนเกินป้อง เนียนแก้มหน้า .. ตาระยับแววจับจอง- เมื่อผ่านพ้อง .. ครั้นจะพราก-ย่อมยากนัก O ดูเถิด-รูปเอวองค์ที่ตรงหน้า คล้ายรอให้สายตาลองฝ่า .. หัก เจ้าเอยชม้ายสู่ .. เหมือนรู้ชัก- ชวนมาตักตวงงาม .. ผูกล่ามใจ O และทุกครั้งเมื่อยิ้ม .. แก้มอิ่มนั่น- ก็บีบคั้นเอ็นดู .. จนรู้ได้- ด้วยจุมพิตหอมหวานส่งผ่านไป ฝากลำลมอ่อนไหวโลมไล้แทน O แก้มอิ่มนวลเนื้อสาว .. ก็ราวว่า- สัมผัสค่าอ่อนหวานที่ผ่านแล่น จากหัวใจ .. แววตา .. ล่องฝ่าแดน- เข้าห้อมแหนเนียนเนื้อ-แก้มเรื่อนั้น O กาแฟหอมกรุ่นกลิ่น .. ครั้นสิ้นรส- ก็เมื่อบทบาทใหม่เริ่มไหวสั่น เป็นบทบาทอ่อนหวาน .. แปลก-ปานกัน- กับหอมปันแปลกรสให้ทดลอง O สืบความหมายผ่านล่วง .. ของช่วงห่าง- ในแห่งที่หนทาง .. ระหว่างสอง เฝ้าตอบแทนคืนกลับ .. คอยรับรอง เพื่อตรึกตรองแปลความ .. เอาตามใจ O ดูเถิด .. แก้มฝาดเรื่อ .. เนียนเนื้อนิ่ม- คล้ายผ่านความเอิบอิ่ม .. ลอบยิ้มให้ จะยินหรือโผนผกห้วงอกใคร- ที่ระทึกสั่นไหวอยู่ .. ในตน ! O รื่นรมย์ กับรูปองค์ .. ที่ตรงหน้า- ที่เหลือบตาล้อมขวัญเป็นพันหน สบเมียงเมิน บังพราง .. ของบางคน หวานหอมก็ล้อมลนให้ .. อลเวง ! O ยั่วเย้ยแล่นระลอกราวบอกว่า- จะอยู่ล้อทรมา .. ต่อตา-เพ่ง- เลือดบนแก้มเรื่ออยู่ .. ควรรู้เอง- มัวแกลนเกรงอยู่ไย .. นะใจชาย O อันมณีน้ำวาม .. เนื้องามแสน ฤๅอาจแทนด้วยแก้ว .. แม้นแววฉาย- จากเหลี่ยมมุมแสงต่ำ .. ตกรำบาย จะแค่คล้ายน้ำปลั่ง .. ชั่วครั้งคราว O จึงมณีน้ำปลั่ง .. ที่ตั้งอยู่- แค่เพียงดู .. ไม่คืบ เข้าสืบสาว- เอาแต่งเรือนแหวนประดับ .. ให้วับวาว หรือ - คืบก้าวเข้าไป .. เพื่อได้รู้ ? O ยิ้มรับความงดงาม .. ในท่ามกลาง- การเร้นพรางอารมณ์ .. เฝ้าข่มอยู่ แววตาที่สบตอบ .. คอยลอบดู- เหมือนคอยเร้าแรงชู้ .. ไม่รู้วาง ! O หรือพบกัน .. จากกรรมชี้นำทิศ จึงเมื่อพิศยามแรก .. สุดแยกห่าง หรือรอบบุญแรงกรรมนั้นนำทาง- ยกก้าวย่างผ่านเงา .. สบเว้าวอน O โอ นั่น น้ำเนตรพรับ .. แวววับไหว สื่อส่งให้พร่ำพลอด .. ความออดอ้อน แล้วค่อยถ่ายคะนึงหา .. รอบอาวรณ์- ลงสุมซ้อนความรัก .. ให้ปักตรึง O แต่บัดนั้นจนบัดนี้เท่าที่เป็น ย่อมบีบเค้นหัวใจแต่ใฝ่ถึง นาทีนี้แทรกซ้ำลงคำนึง คือหวานซึ้งซ่านอยู่ไม่รู้แล้ว !
Create Date : 22 พฤษภาคม 2559 |
Last Update : 13 เมษายน 2566 18:42:58 น. |
|
0 comments
|
Counter : 4110 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 152 คน [?]

|
|
|
|
|
|
|
|