ดายุ...

"O ทุกช่วงความเป็นมี .. ของชีวิต
ตรึง, แนบชิดทุกช่วงความห่วงหา
อารมณ์ชู้ .. แรงถวิล .. รอบจินตนา-
ค่อยหลามบ่ารวมพิสัยเป็นนัยเดียว"

ความรักเอย..เจ้าลอยลมมาหรือไร..

มินตรา ..

เสน่หา เป็นความรักแบบหวงแหน ไม่ยอมรับการแบ่งปัน .. ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันรุนแรงกว่า มากกว่า ปฏิพัทธ์

เสน่หา นี้เกิดในหนุ่มสาววัยเจริญพันธุ์ ทำให้หลงได้ง่าย ..

หากจะเปรียบเทียบคงประมาณ นางพิมพิลาไลย กับพลายแก้ว .. เป็นวัยกำดัดที่หอมหวานต่อความรู้สึกเชิงชู้สาว

ส่วนคู่ทุกข์ คู่ยาก คงประมาณนางวันทอง กับ ขุนช้าง .. ที่มาอยู่กินกันเพราะ เหตุผล อย่างใดอย่างหนึ่ง ..

หญิงสาวในวัย 18-30 มักจะมีภาพชายในดวงใจคนละแบบกับหญิงสาวในวัย 40 บวกลบ

จริงไหม ?

ดายุ..

มินตราใช้คำว่า "ปฎิพัทธ์" ใน"ความรักใคร่"เป็นทางด้านฟิสิกส์ ด้านร่างกาย..

ส่วนคำว่า"เสน่หา" ใน"ความหลงไหล" ต้องมนตรา..ต้องเสน่ห์
....จากคุณสมบัติของสิ่งนั้น มาสู่ ตัวเรา...

น่าจะอธิบายความหมายได้ดีกว่านี้ หากมินตรามีความรู้ภาษาบาลีสันสกฤต ประกอบ..

ค่ะ เมื่ออายุยังน้อยประสพการณ์น้อย เราจะเห็นแต่ เปลือก แต่กระพี้...
เมื่ออายุมากขึ้น..มีความมั่นคงในชีวิตขึ้น..เราจะมีโอกาส"ให้" มากกว่าจะ "รับ" มองเห็นแก่นมากขึ้น..
ความรักจึงสงบขึ้น..เย็นลง..

ภาพชายในดวงใจ..จะเป็นภาพ เหมือนเดิมนะ มินตราว่า..เพียงแต่ การเลือกในวัยสาวจะฉาบฉวยกว่า..

มินตรา ชอบเล่นกับเด็กผู้ชายบุคคลิกยังไงในสมัยอนุบาล ก็จะเป็น ลักษณะเดียวกับชายที่เรา ต้องจิต ในสมัยเป็นผู้ใหญ่ขึ้น..