Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
พระพุทธเจ้า
พระพุทธวจนะ
ธรรมบรรยาย
ตรรกะวิภาษ ..
การศึกษา
Value Investor ..
DFC
สังคม-เศรษฐกิจ-การเมือง
ประวัติศาสตร์
Food
Home & Garden ..
ประดิษฐกรรม
HeavyMetal
SlowRock ..
Classic
Music
SweetSong
MLTR & ...
ThaiRock ..
ThaiTradition
นิราศนรินทร์ - คำแปล
นิราศภูเขาทอง - คำแปล
นิราศลำปาง .. โคลง
นิราศเพรงกาล .. โคลง
ชั่วฟ้าดินดับ .. โคลง
มหาภารตะยุทธ .. ฉันท์
ศรีอยุธยา .. ฉันท์
สายธารกาลเวลา .. กลอน
สองฝั่งฟ้า .. กลอน
หอมกลิ่นร่ำ .. กลอน
รัตนโกสินทร์ .. กลอน
ชั่วฟ้าดินสลาย .. กลอน
นิราศเรื่องยาว
บรรณภพ
วรรณศิลป์
วรรณกรรมไทย
อวิภัชวาท
ปริภาษวาจก
นรกวาที
นารีปราโมช
ฉันท์
โคลง
กรองสองบท ..
<<
กรกฏาคม 2557
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
12 กรกฏาคม 2557
O คอยเจ้า .. O
All Blogs
O เช้านี้ .. O
O อาวรณ์ .. O
O มธุรสลีลา .. O
O ยิ้มแรก .. O
O หนาวแรก .. O
O ปลายฝน .. O
O ซ่อนเร้น .. O
O งามนั้น .. O
O เจ้าเอย .. O
O ฟ้าคร่ำลมครวญ .. O
O ยอมเถิด เจ้า .. O
O เมื่อลมเช้าโชยแผ่ว .. O
O ปรารมภ์ .. O
O ลมรำเพย .. O
O เหมันตะกาล .. O
O ดวงตาคู่นั้น .. O
O รูปเอย .. O
O ในค่ำหนาว .. O
O คำนึง .. O
O ค่ำนี้ .. O
O เพียงเจ้า .. O
O รื่นลมร่ำ .. O
O ฉันทาสมัย .. O
O จันทร์ .. O
O เสน่หา .. O
O ยามเช้า .. O
O หอม .. O
O อีกไม่นาน .. O
O นาทีนั้น .. O
O วิสาขะสมัย .. O
O กลางริ้วลม .. O
O หวง .. O
O .. เช้านั้น .. O
O แรงอาลัย .. O
O เส้นแสง และแรงคะนึง O
O อุปาทานรูป .. O
O ยอมเถิด .. ดวงใจ ! O
O คิมหันตะสมัย .. O
O เพียงคำเดียว (เพื่อคนเดียว ..) O
O ขาบเขียวแห่งเรียวขน .. O
O เมื่ออุษาสาง .. O
O ครวญคร่ำแห่งคำวอน .. O
O เมื่อลมหนาวล่อง .. O
O รูปนามแห่งความคำนึง .. O
O น้องสาว .. ที่แสนดี O
O รูปนามเอย .. O
O ใต้ปีกนกฟ้า .. O
O มีเจ้า .. O
O น้ำปลายฝน .. O
O เรื่อรุ้ง..บนคุ้งฟ้า O
O ก่อนอุษาสาง .. O
O น้ำค้างเดือนเจ็ด .. O
O เดือนลอยดวง .. O
O ขวัญเอย .. O
O ฟองคลื่นแห่งรมยา .. O
O ฝากจันทร์ .. O
O แก้วตาพี่ .. O
O กลาง .. วิสาขะมาส .. ! O
O รูปนามเอย .. O
O รูปธรรมในคำนึง .. O
O จันทร์เจ้า .. O
O รูปพรรณในบรรจถรณ์ .. O
O คันธา .. แห่งวรรษาสมัย O
O นางใจ ... O
O อาวรณ์ .. O
O บวงทิพที่ลิบโพ้น .. O
O รูปในคำนึง .. O
O ลมร่ำ .. เมื่อย่ำรุ่ง .. O
O น้ำค้างยามรุ่ง .. O
O คอยเจ้า .. O
O เพรงวาสน์ เมื่อพาดช่วง .. O
O เหมันตะฤดู .. O
O บุหลันลอยเลื่อน .. O
O กลางลมหนาว .. O
O หอมลมร่ำ .. O
O เสน่หา .. O
O เพียงเจ้า .. O
O รูปนามแห่งความรัก .. O
O อาลัย ที่ไหววน .. O
O หอมละมุน .. กลางฝุ่นฝน .. O
O ปีกนก กับ อกคน .. O
O หอม .. เสน่หา .. O
O ซ่อนเร้น และ เอ็นดู .. O
O น้ำค้างเดือนสิบ .. O
O ลมหนาวและดาวเดือน .. O
O ปริศนาแห่งท่าที .. O
O จันทร์เอย .. O
O คนดี .. (ของพี่ ?) O
O พี่รักเจ้า .. 3 O
O สุดหัวใจ .. O
O ขวัญเอย .. O
O ปีกนก และ อกคน .. O
O จันทร์เจ้า .. O
O วานนั้น .. จนวันนี้ .. O
O สุดรอคอย O
O ลมร่ำและฝนโรย .. O
O คอยเถิดเจ้า .. O
O ปลายฝน .. ต้นหนาว .. O
O รูปอาวรณ์ .. O
O กลางฝุ่นฝน .. O
O ตราบชั่วนิรันดร .. O
O เพลงยาว สองเจ้าฟ้า .. O
O สู่กลางใจเธอ .. O
O เพียงหนึ่งคำ .. O
O หอมดอกลำดวน .. O
O งดงามท่ามกลางฝน .. O
O เพียงเจ้า .. O
O ข้าวร่วมขัน .. O
O พิรุณพิลาปร่ำ .. O
O หวง .. O
O วันคอย .. O
O แค่เสี้ยวธุลีความ .. O
O แสงช่วงแห่งดวงมณี .. O
O บ่วงอาวรณ์ .. O
O หอมเสน่หา .. O
O คอยเจ้า .. O
O อาลัย ที่ไหวรับ .. ! O
O คำข้าว .. และใจคน .. O
O พวงผกา..แห่งป่าฝน .. O
O กล่อมขวัญ .. O
O พินทุกล แห่ง สุคนธรส .. O
O คำมั่นคำสัญญา .. O
O รูปนามแห่งยามสาง .. O
O รื่นวรรษา .. O
O โสมกลางสรวง .. O
O กลางฝุ่นฝน .. O
O รูปธรรมเพื่อจำนน .. O
O เมื่อลมร่ำ .. O
O หอมกลิ่นแก้ว .. O
O คิดถึง .. O
O ฝนห่มลมเห่ .. O
O ฤดูลม .. O
O บ่วงปฏิพัทธ์ .. O
O รูป นิรมิต ? O
O แววตาผู้อาวรณ์ .. O
O รูปธรรมในคำนึง .. O
O กลาง - ลม .. ฝน .. O
O คำมั่นคำสัญญา .. O
O ลมทะเล .. O
O เตรียมเถิด .. ใจ ! O
O เมื่อดาวลอยดวง .. O
O กลางลมร่ำ .. O
O หอม-อุ่น .. กลางฝุ่นฝน .. O
O ขวัญพี่ .. O
O .. หัวใจที่ร่ำรอ .. O
O หอมเสน่หา .. O
O พรรณาแห่งอารมณ์ .. O
O รื่น..ลมร่ำ .. O
O แก้วเอย .. O
O คอย .. O
O แสงดาวของหัวใจ...O
O รมยา .. สัญญา .. เสน่หา .. O
O รูปนฤมิต .. O
O ก่อน .. มาฆะมาส .. O
O เพรงภพบรรจบรอบ .. O
O กลางเหมันตะสมัย .. O
O ดั่งลมร่ำ .. O
O ปริศนาแห่งนารี .. ? O
O จินตะภพ .. แห่งพลบสมัย O
O คือ ความรัก .. O
O คันธาแห่งมาลี .. O
O เหมันตะสมัย .. O
O กรุ่นกลิ่น .. บุปผากรอง O
O หอมดอกแก้ว .. O
O หอมกลิ่นโมก .. O
O พินทุแห่งกุสุมา .. O
O คำมั่น .. คำสัญญา O
O รูปนามนั้น .. O
O ลมหนาวร่ำ .. O
O ฟ้าหลังฝน .. O
O วรรษาสมัย .. O
O คันธบท .. แห่งรสสุมาลย์ .. O
O คอยเจ้า .. O
O กรุ่นกลิ่นประทิ่นมาลย์ .. O
O อาวรณะสมัย .. O
O รูปแพงเอย .. O
O คอยเถิด .. รูปแพงเจ้า .. O
O มณีเดียว .. O
O ภิรมย์สมัย .. O
O ร่ำรสเกสรา .. O
O เจ้าอ่อนเอย .. O
O ลมเอย .. O
O กลางฝนโปรยปราย .. O
O อหังการ .. แห่งน้ำค้าง .. O
O กลางพระลบ .. บรรจบล้อม .. O
O หนาวลมร่ำ .. O
O จากเดือนเร้น .. จนเพ็ญรูป .. O
O แต่บัดนั้น .. จนบัดนี้ .. O
O เสภา .. กลางราตรี O
O โสมส่องแสง .. O
O กลางฝุ่นฝน .. O
O ศรัทธาสองภพ .. O
O ด้วยแรงอธิษฐาน .. O
O ฟ้าคร่ำ .. ฝนครวญ .. O
O อ้อน .. O
O น้ำผึ้งเดือนเจ็ด .. O
O ฝนเดือนหก .. O
O อาลัยที่ใฝ่เฝ้า .. O
O พี่รักเจ้า .. 2 O
O เดียงสาเจ้า .. O
O รูปเอย .. O
O ห้วงอาวรณ์ .. O
O คือ .. เจ้า .. O
O รักเอย .. O
O สุขศานติปีใหม่ .. O
O เพียงหนึ่งคำ .. O
O เสน่หา .. O
O ในห้วงคำนึง .. O
O หยาดเพชรเมื่อเพ็ญรูป .. O
O ใจเอย .. ! O
O ลมรัก .. O
O ผืนทรายและปลายฟ้า .. O
O พี่รักเจ้า .. 1 O
O รักสุดใจ .. O
O เชิญขวัญ .. O
O แต่ปางใด ..? O
O หนาวลมร่ำ .. O
O บุษบัน .. แห่งเหมันตะสมัย O
O เหมันตะฤดู .. O
O บุหรง .. รำแพน .. O
O ใจเอย .. ! O
O งามนั้น .. O
O ร่ำร้อย .. พจีเรียง .. O
O แรกอรุโณทัย .. O
O หนาวลมฝน .. O
O หลัง .. อัสดงคต .. O
O รอ .. O
O เมื่อ .. ดาวลอยดวง .. O
O บุหลันลอยเลื่อน .. O
O หอมดอกแก้ว .. O
O ฟ้าสองฝั่ง .. O
O ก่อน .. นางครวญ...O
O เห่ช้า..พญาหงส์....O
O อาวรณ์..ที่ซ่อนเร้น...? O
O สิ้น..วาสนา..O
O บุพเพสันนิวาส .. O
O เลื่อมลายรุ้ง...O
O สิ้น - ดวงวิเชียรฉาย...O
O นางครวญ O
O คอยเจ้า .. O
พี่รักเจ้า .. โจ้ อัมรินทร์
O ด้วยถ้อยคำนำนัยแห่งใจเจ้า
มารุมเร้าแนบชิด..ด้วยพิสมัย
สุดที่จะแอบซ่อน..อาวรณ์ใคร
จึงหวั่นไหวในอกสะทกสะท้อน
O เจ้าเอยเมื่อ..เผยความก็งามนัก
เข้ากุมกักใจอยู่ไม่รู้ผ่อน
ให้เสพทราบเสน่หา..ให้อาวรณ์
ก็สุดทอนทัดทาน..หอมหวานนั้น
O จำนรรจ์จากหัวใจของใครหนึ่ง
บอกซาบซึ้งพิสมัย...บอกไหวหวั่น
ส่งเว้าวอนผ่านย้ำถ้อยรำพัน
ก็สุดกั้นกีดความ..ที่ลามทรวง
O กำเริบความปรีดิ์เปรมด้วยเขมภาษ-
อันพิลาสพิเราะแสน..จนแหนหวง-
นั้นท่วมทับโถมถั่ง..ใจทั้งดวง
จนสุดล่วงพ้นผ่าน..หอมหวานนี้
O เสียงออดอ้อน..ซ้อนซ้ำถ้อยคำรัก
ก็จำหลักลงทรวง..เช่นบ่วงที่-
ผูกล่ามร้อยรัดรึง..คำนึง-มี
ให้ยินดี..ห่วงเห็นไม่เว้นวาย
O ลมอุสุมพ้นผ่าน..ไปนานเนิ่น
ให้เพลิดเพลินบทนิยามแห่งความหมาย
จนวสันต์หม่นคล้ำ..เข้ากล้ำกราย
ฟ้าพร่างพรายระเริงเต้น..ด้วยเส้นไฟ
O จึงร้อยเรียงคำพากย์..นี้ฝากสู่
เพื่อรับรู้..งามนั้นว่าสั่นไหว
เช่นวิชชุประภาพแผ่..เห็นแต่ไกล
คอยขับไขงามสรรพให้รับรู้
O ผ่านอักษรตอนคำมาย้ำจิต
บำบวงฤทธิ์แห่งอิฏฐาให้มาสู่
ผ่านรสความ..รสคำ..ความดำรู-
จะชื่นชูปฏิพัทธ์..รุมรัดใจ
O หอมหวานในความหวังจะปลั่งปลาบ
จะแทรกซาบซึ้งสู่ให้รู้ได้
มนต์แห่งชายจะเหนี่ยวหน่วง..ความห่วงใย
จนวาบไหววนเวียน...สุดเปลี่ยนแปลง
O โอมเทพ..พึงสดับถ้อยลูกร้อยร่ำ
ช่วยเสกซ้ำรำบาย..ความหน่ายแหนง
แทรกสุจริตคมคำลูกสำแดง
เถิด..ถ้วนแหล่งฟากฟ้า..จงอย่าเมิน
O สำทับให้อย่าสิ้น..ถวิลหา..
ร่วมพร่ำพร้องเจตนา...เถิด-อย่าเขิน
ให้เสน่หาก่อระลอกเข้าหยอกเอิน
ร่วมเพลิดเพลินอภิรมย์ที่สมยอม
O คอยเจ้า..เช่นกระต่ายที่หมายจันทร์
เพียงจะปันแสงปลั่ง..ร่วมหลั่งหลอม
เช่นหยาดฝนชื่นล้ำ..ได้ด่ำดอม
หยาดลงล้อมอุระผืนให้ชื่นเย็น
O จัก..รอคอยเช่นนั้นนิรันดร์อยู่
ด้วยหัวใจชื่นชู..ให้รู้เห็น
มองเถิด..ให้ทั่วถ้วน..อย่างควรเป็น
ใจจะเต้น..สั่นอยู่ ไม่รู้ยาม !
Create Date : 12 กรกฎาคม 2557
Last Update : 9 ธันวาคม 2559 10:39:21 น.
5 comments
Counter : 986 Pageviews.
Tweet
ดายุ...
ขึ้นกลอน ก็ไพเราะเหลือเกิน..
อ่านแล้ว"มีสัมผัส"เลยว่า..
คั้นความ คั้นคำ...ออกมาจากขั้วหัวใจ
"O ด้วยถ้อยคำนำนัยแห่งใจเจ้า
มารุมเร้าแนบชิด..ด้วยพิสมัย
สุดที่จะแอบซ่อน..อาวรณ์ใคร
จึงหวั่นไหวในอกสะทกสะท้อน"
ว่าแต่ว่าทำไมมินตราจึงได้สิทธิพิเศษ ..
โดนตรวจคำ ตรวจความ..ที่โพสทุกครั้งนะ
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 12 กรกฎาคม 2557 เวลา:14:58:34 น.
มินตรา ..
กำลังจะพูดอยู่พอดี เรื่อง IP address ไปซ้ำกับพวกแอบมาปล่อยโฆษณาในบล็อค ..
เป็นพวกฝรั่งต่างชาติ พูดสนทนากันไปมาแนะนำเวปไซด์ แต่ไม่มีเนื้อหาอะไรต่อเนื่องกันต่างคนต่างมาโพสต์ ลบไปหลายครั้งแล้วยังมาอีก .. ก็เลยต้อง ban IP .. คราวนี้ก็ติดแบนทุกครั้งที่มาโพสต์ และลบง่ายดี ทีเดียวยกล๊อต
ปัญหาคือ IP มินตราไปเหมือนกับของคนหนึ่งที่มาเข้าโพสต์โฆษณา จึงติดทุกครั้ง
เข้าใจว่าที่ยุโรปจะเป็น fix IP ทำให้มาทุกครั้งเป็น IP เดิม
หวังว่าคงเข้าใจนะครับ
บทนี้สำหรับสาวน้อยที่รอคอยกันมาข้ามภพข้ามชาติ .. ขอรับ (เชื่อไหม)
โดย:
สดายุ...
วันที่: 12 กรกฎาคม 2557 เวลา:18:11:28 น.
ดายุ..
เชื่อซิคะ เรื่องข้ามภพ ข้ามชาติ นี่..
ก็ตอนเด็กเด็กชอบฟังนิทานชาดก..เรื่องราวการสร้างบารมีของพระโพธิสัตว์ก่อนที่จะตรัสรู้ธรรมเป็นพระพุทธเจ้า.
ว่ากันว่า พระพุทธองค์ ทรงเล่าเรื่องราวเองเพื่อประกอบในการสอนทฤษฎี ที่ทรงค้นพบ...
แม้นว่าหัวใจศาสนา จะเป็นสัจจะทั้ง 4ของอารยัน
พระพุทธองค์เป็นชาวอารยันนี่..ย่อมรับแนวคิดนี้ อยู่แล้ว
แต่อิทธิพลของศาสนาพราหมณ์ซึ่งเป็นพื้นฐานความเชื่อ ของพลเมืองในสมัยนั้น ก็ยังช่วยในการต่อยอดการสอนให้รับประสพการณ์ใหม่ที่ทรงนำมาเสนอ ได้..
ดายุ..
สตรีไทยจะไม่ทำความรู้จักและสนิทกับคนแปลกหน้าที่ตนไม่รู้จักตน..ใช่ไหมเอ่ย..
โดยเฉพาะ ในสมัยที่เล่นเวปไซด์กันนี่..
ต่างคนต่างฝัน ต่างคนตื้นตันทรวงใน...555
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 13 กรกฎาคม 2557 เวลา:5:44:40 น.
มินตรา ..
ปัญญาชนตะวันตกต่างยอมรับพุทธศาสนาในแง่ของเหตุและผลมากที่สุดอย่างไม่มีข้อสงสัย .. ท่ามกลางบริบทของหลักศรัทธาที่ครอบคลุมดินแดนยุโรป
พระพุทธองค์ก็เหมือนปัญญาชนแห่งชมพูทวีปนั่นเองในยุคพุทธกาล ที่เจาะเปลือกไข่แห่ง "หลักศรัทธายึดมั่นถือมั่น" อันครอบคลุมสังคมอารยันในชมพูทวีปตอนเหนืออยู่หนาแน่น พร้อมๆกับมหาวีระของไชนะ เพื่อประกาศหลักสัจจะท้าทายยุคสมัย
เพียงแต่แนวคิดที่ ยากและลึกซึ้ง มักเข้าใจได้ยากในหมู่ชนทั่วไป จึงไม่อาจแพร่หลายตั้งมั่นอยู่ได้นานนัก
อยากจะพูดว่า หลักปัญญา นั้นยากและลึกซึ้ง
และหลักศรัทธา นั้นง่ายและไม่ซับซ้อนต่อกระบวนความคิดใคร่ครวญนัก
หากจะแบ่งชนในโลก เหมือนเด็กในห้องเรียนหนึ่งๆ ..
ที่ได้เกรด A ย่อมมีไม่มากนัก ที่ไม่ว่าครูจะสอนวิชาการด้านอะไรมักรับไว้ได้หมด สมองความใคร่ครวญเหมือนกะละมังใบใหญ่
และเกรด B C ย่อมีมากที่สุดตามสัดส่วน อันไม่อาจสอนวิชาการที่ซับซ้อน ลึกซึ้งมากเกินไป เพราะจะเข้าใจไม่ได้ อันสมองความใคร่ครวญมีขีดจำกัดเหมือนแก้วน้ำใบเล็ก
ส่วน D F ย่อมไม่อาจใช้สมองในส่วนใคร่ครวญเรื่องราวที่ลึกซึ้งซับซ้อนได้ มีจำนวนพอๆกับ A แต่เป็นด้านตรงข้าม คือระดับเครื่องรางของขลัง อันไม่ต้องพูดถึงข้อธรรมใดๆ
ศาสนาแห่งปัญญาย่อมต้องใช้สมองระดับ A ถึงจะต้องจริตอย่างสอดคล้องต้องกัน
ส่วนหลักศรัทธานั้นแค่ B C ก็ได้แล้ว
จำนวนเด็กในห้องได้ B C แค่ไหน ชนบนโลกก็รับหลักศรัทธาได้ในสัดส่วนแบบนั้น
จำนวนเด็กในห้องได้ A แค่ไหน ชนบนโลกก็รับหลักปัญญาได้ในสัดส่วนแบบนั้น เช่นเดียวกัน
.
.
ส่วนเรื่องสตรีไทยจะทำความรู้จักชายแปลกหน้าในโลกอินเตอร์เนตหรือไม่นั้น
1. ต้องดูว่าชายแปลกหน้านั้นมีจริต และกระบวนทัศน์ต่อโลกเป็นอย่างไร ?
2. "ความแปลกหน้า" นั้นๆ ดำรงอยู่กับสตรีไทยผู้นั้นมานานแค่ไหนแล้ว ?
3. และเหตุใด "ความแปลกหน้า" จึงมิอาจพัฒนาไปสู่ "ความคุ้นเคยรู้จัก" ได้ ? ..
แปลว่ามันเป็นปัญหาของ สตรีไทยผู้นั้นเองในจริต แห่งกระบวนทัศน์ที่มองโลก ..หรือปัญหาของ "ชายแปลกหน้า" ที่ไม่สามารถสร้างความคุ้นเคย รู้จักได้ดีพอ ?
โดย:
สดายุ...
วันที่: 13 กรกฎาคม 2557 เวลา:10:58:51 น.
ดายุ..
๑. ปัญหาของ สตรีไทยผู้นั้นเองในจริต แห่งกระบวนทัศน์ที่มองโลก ..หรือ
๒.ปัญหาของ "ชายแปลกหน้า" ที่ไม่สามารถสร้างความคุ้นเคย รู้จักได้ดีพอ ?
จะมา lady first ได้ไงคะ..
ต้อง gentleman before ซิ..ไม่มีความสามารถพอ!555
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 13 กรกฎาคม 2557 เวลา:18:04:19 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
รหัสส่งข้อความ
กรุณายืนยันรหัสส่งข้อความ
สดายุ...
Location :
France
[ดู Profile ทั้งหมด]
ให้ทิปเจ้าของ Blog
[
?
]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 149 คน [
?
]
O ภุมรินและพินทุรส .. O
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
O ลมรื่นแตะตื่นมธุระเก-
สระเรณุกาไพร
พาหอม ลุ ล้อม, ยุคะสมัย-
ก็พิไลพิลาสรอ
O งดงาม ณ ยามรุจะกระหนาบ-
นภะภาพก็พร่างพอ-
กำจายสยายบทะลออ
กระแหนะช่อสุมาลย์สี
O ฝั่งฟ้าประภา, และ ธรณิน
ภุมรินะเริ่มลี-
ลาศ-หาผการสะเพราะมี
ดุษฎีกะหอมหวาน
O โลกกว้างระหว่างวตะอรุณ
ดุจะหมุนประกอบการณ์
โผนผกวิหค ณ คคนานต์
ก็ผสานผสมเสียง
O เริ่มกาลประสารรหัสะเลศ
ทุระเภทะพร้อมเพียง-
กล่อมเมาหะเขลา, มุสะประเดียง-
ก็ระเรียงประโลมร้อย
O เผยภาพละภาพ ณ บุพะภพ-
ระบุครบ .. ระบัดคอย
ราวเรื่องก็เปลื้องบทะทะยอย
สุขะ-สร้อย .. ผสานเสริม
O เยี่ยงหวานสุมาลยะประนัง
รสะตั้งจะเตรียบเติม-
คลื่นหอมตะล่อมบทะกระเหิม
ระอุเพิ่ม .. ณ กลีบกรอง
O ทิพเทพวิเลปนะกระวน
สติคน ก็ ถูกครอง
เพียงรสประพจนะสนอง
ผัสะต้อง ก็ เจียนตาย
O ผึ้งภู่เสาะสู่มธุระรส
ระบุกฏ บ อาจกลาย
แสงสูรยะพูนพละสยาย
ก็จะผ้ายและแผดเผา
O อำนาจและอาชญะประภาพ
ขณะทาบ ฤ บรรเทา
ถ้วนกฏและพจนะเฉลา
ก็คละเคล้าระคนความ
O หยาดพินทุรินมธุ-ละออง
ผัสะต้องก็ตื่นตาม
หยาดคำเพราะคัมภิระ-ละลาม
อุระหวาม ฤ ข้ามไหว
O ภาพพจน์จรดกะนัยนา
คุณะค่า ฤ ควรใคร-
เทียมทัศน์และวัตระอดิศัย-
ะประไพประพิณพร้อม
O เทียบ-ภาพก็ภาพมธุกุสุม
กระแหนะนุ่มระรุมดอม
เปรียบ-บทสุพจนะประนอม
ก็ลุล้อมระรายเรียง
O สามารถเพราะอาชญะผสาน-
อุปการ .. ก็เกริกเกรียง
แซ่ศัพทะรับดุจะจะเอียง-
ธรณินะล่มสูญ
O สามารถเหมาะอาชวะสมรรถ
ก็ขจัด บ เพิ่มพูน
พ้องความกะทราม, ก็บริบูรณ์-
ภวะกูณฑะสุมเมือง
O พร้อมพินทุสิ้นภวะจะหยด
จิตะคดก็แค้นเคือง
โดยพิษะริษยะเมลือง
ทะนุเนื่องและน้อมนำ
O ริ้ววาตะพารสะประทิ่น
ภุมรินก็เริงรำ
ปีกลู่เสาะสู่มธุระสัม-
ผัสะย้ำกะหยาดหวาน
O ริ้ววาทะพามุสะประนอม
ผัสะย้อม กะ วิญญาณ
เจตจินตะสิ้น, สติพิชาน-
ดุจะลาญ บ เหลือรอย
O หวาน, วาตะ, อาชญะประนัง
ฤดิคลั่ง ก็ หมอบคอย
เสพลิ้มกระหยิ่ม บ ละ บ ถอย
สติด้อย สิ ดึงดัน
O เลศวาทะ, อาชวะรหัส
อวิภัชะรำพัน
เกณฑ์กรอบระบอบมุหะมหัน-
ตะกระนั้นก็เนื่องหนุน
O สูงค่าสุภาษิตะประกอบ-
คละระบอบ .. ระเบียบบุญ
สูงส่งเพราะมงคละเหมาะสุน-
ทริยะดุลยะภาพพร้อม
O ภาพงามละลามยุคะสมัย
มธุ-ไพรก็สุดออม-
แอบกลิ่นประทิ่น, กฏะพะยอม-
ก็ ลุ ล้อมประนอมกรรม
O แฉกลิ้น มุ ภินทนะสมา-
คมะชาติด้วยชำ-
นาญ..บท .. และพจนะกลัม-
พ-ระพร่ำ ก็ เป็นผล
O สามารถเหมาะชาติจะอภิวัฒน์
ก็ขจัดซะอับจน
จารีตและคีตะอนุสน-
ธิ ก็ขนประโคมคอย
O หอมหวานสุมาลยะก็ภิน-
ทนะสิ้นและสุดรอย
หยาดพินทุสิ้น, มธุระพลอย-
รสะถ่อย .. ผิ เอาทาร !
New Comments
Friends' blogs
เป็นแฟนกับกวางน้อย
Webmaster - BlogGang
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
Budha Truth
พจนานุกรมพุทธศาสน์
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน
bloomberg.com
bank of thailand
The Times
inn - news.co.th
bangkokpost
the nation
กรุงเทพธุรกิจ
ไทยโพสต์
ไทยรัฐ
มติชน
ข่าวสด
ผู้จัดการ
ผู้จัดการรายสัปดาห์
ประชาชาติธุรกิจ
ฐานเศษฐกิจ
อสท
Webs
set
settrade
efinancethai
investorchart
you tube
prachatai
isra-news
google
ไตรปิฎก
speed-test
voiceTV
moneyChannelTV
fashionTV
nationTV
australiaTV
nhkWorldTV
foxNews
CNN
BBC
ลักษณะคำประพันธ์ไทย
นิติราษฎร์
DNN
iplocation
TNN24
Thai-PBS
club-vi
siamchart
กลต
MorningStar
Ratio
Calculate-Beta
YahooFinance
Morningstar- FCF
Do-football
พจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถาน
Yahoo
Ruayhoon
Seires
iLaw
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 149 คน [
ขึ้นกลอน ก็ไพเราะเหลือเกิน..
อ่านแล้ว"มีสัมผัส"เลยว่า..
คั้นความ คั้นคำ...ออกมาจากขั้วหัวใจ
"O ด้วยถ้อยคำนำนัยแห่งใจเจ้า
มารุมเร้าแนบชิด..ด้วยพิสมัย
สุดที่จะแอบซ่อน..อาวรณ์ใคร
จึงหวั่นไหวในอกสะทกสะท้อน"
ว่าแต่ว่าทำไมมินตราจึงได้สิทธิพิเศษ ..
โดนตรวจคำ ตรวจความ..ที่โพสทุกครั้งนะ