O คำข้าว .. และใจคน .. O
กอไผ่ - ลาวเจริญศรี
O คำข้าวเจ้าคดน้อม - - - นำลง- สู่บาตรเกื้อกูลสงฆ์ - - - สืบไว้- รับบทบาทธำรง - - - ปวงหลัก ธรรมแฮ กล่อมโลกเหนี่ยวรั้งให้ - - - ห่างไข้โศกเข็ญ ฯ
O วงพักตร์เมื่อน้อมสู่..ท่านผู้ขอ นวลลออ..ผุดผ่องก็มองเห็น อิริยาจับเลือก..เจ้า-เยือกเย็น ล้อแววตาตอบเต้น..ไม่เว้นยาม O มาทำบุญตักบาตรหนุนชาติภพ- กลับบรรจบโลกสภาพจนวาบหวาม จักฝ่าฝืนโลมลูบด้วยรูปนาม- รูปกลับตามติดตาไม่ล้าเลย O อิริยาจับช้อน ก็อ่อนช้อย ชั่วแววตาเหลือบชม้อย..จึงค่อยเผย- ความอ่อนโยนลึกล้ำ..ดั่งรำเพย- ของลม-เย้ยยั่วชายให้หมายชม O บัดนั้น..คือช่วงงามคุกคามโลก กลบสร้อยโศกเบื้องหลังเคยสั่งสม- จดวงรอบปรารถนาสู่อารมณ์ แฝงสายลมโชยอ่อนพัดย้อนไป O คำข้าว..ช่อดอกไม้..ถวายพระ ตอบภาวะศรัทธาที่อาศัย แต่ละคำข้าวคด..กำหนดใจ- ลดละให้อัตตานั้นล้าตัว O คำข้าว..ช่อดอกไม้..ถวายพร้อม- ความนอบน้อมนิ่มนวล..ออกยวนยั่ว- ให้แววตาเหลือบเห็น - แล้วเต้นรัว- สั่นทั้งหัวใจผู้..รับรู้งาม O แขนเรียวรูปหยิบจับสำรับส่ง- ให้หมู่สงฆ์ตามแถว, เมื่อแววหวาม- ในอีกดวงตาพิศ..คอยติดตาม- เหมือนสุดห้ามหักจิตเอาปลิดปลง O ผมรวบเกล้า พรรณลออ..อยู่ล้อตา เผยรูปรอยคุณค่า..ต่อหน้าสงฆ์ ใจนอบน้อม..คำขอ..และช่อบง- กชงามสี, รูปทรง..สืบวงกรรม O เหมือนรูปองค์ จบจิต..สัมฤทธิ์รู้- ความนัยผู้ปรารมภ์ผ่านลมร่ำ สบชำเลืองเหลือบชม้อย..เหมือนพลอย - บำ- รุงใจคร่ำครวญชู้..ที่อยู่คอย O มาบรรจบงดงาม ในยามเช้า จนเปลี่ยวเหงาถึงบทต้องถดถอย- ให้จันทร์ล่มลับดวงจนล่วงรอย เหลือล่องลอยโชนช่วงเพียงดวงเดียว O เช่นรูปกลางแววตา..เพ-ลานี้ เปล่งราศีผุดผ่องให้มองเหลียว ละม่อมพักตร์ทั่วแดน, สองแขนเรียว- ฤๅเปรียบเสี้ยวส่วนองค์..หน้าองค์พระ ? O โอ งาม..ราวจะตามมาหยามเย้ย ด้วยรูปเผยรออยู่..ไม่รู้ผละ แววซ่อนยิ้มในตา - หรือภาวะ- ตอบฉันทะนัยชู้..อย่างรู้เชิง ? O โอ งาม..ราวบีบคั้นด้วยทัณฑ์โทษ- พาหัวใจปราโมทย์..พลอยโลดเหลิง- ไปกับยิ้มในตา, แววร่าเริง- ในฝันเวิ้งว้างตอน..ก็ - ย้อนคืน O ทิวแถวท่านผู้ขอ..ร่ำรออยู่- เหมือนรอกู้กลับใจ..ช่วยให้ขืน- ขัดอำนาจลึกล้ำ, ยอมกล้ำกลืน- ข่มความรื่นรมย์ชู้..ให้รู้เกรง O คงจะสายเกินการณ์ แล้วท่านเอ๋ย เมื่อรูปเผยปรารมภ์..เข้าข่มเหง ดูเถิดตาตอบตื่นแสนครื้นเครง- เหมือน-คอยเร่งรอบชู้..ไม่รู้วาง O คงจะสายเกินการณ์ แล้วท่านเอ๋ย เมื่อตาเอ่ยเอื้อนความ..ออกตามขวาง- ขับความเงียบเปล่าเปลี่ยวในเที่ยวทาง ข่มความอ้างว้างเหงา..เมื่อเช้าวัน O รูปแห่งธรรมเลือนบทไปหมดแล้ว เหลือผ่องแผ้วรูปละม่อม..รายล้อมขวัญ คงรูปรอ..ปักปลูกความผูกพัน เพื่อร่วมบันทึกส่วนคร่ำครวญคอย O เสียงธรรมเคยก้องอยู่ไม่รู้แล้ว เพียงชั่วยามเคยแว่ว..เหลือแผ่วค่อย โอ งาม..ราวจะแกล้งเข้าแฝงรอย- จนสุดใจเคลื่อนคล้อย...จากรอยงาม !
O คำข้าวเจ้าคดน้อม - - - นำวาง กำหนดจิตขีดทาง - - - ย่างเท้า คำพระยกธรรมขวาง - - - ฝากคิด กำหนดกรรมกล่อมเช้า - - - หากช้าเกินการณ์ !
Create Date : 28 มิถุนายน 2557 |
|
9 comments |
Last Update : 15 พฤษภาคม 2566 6:35:12 น. |
Counter : 3721 Pageviews. |
|
|
|
ใจหายวาบ นึกว่า เวปจะโดนปิดไป
เพราะ ช่วงวีคเอ็น มีแจ้งว่า เข้าgateway ไปสู่ระบบไม่ได้
นึกเสียใจว่า มินตราเป็นตัวปัญหารึเปล่าที่ขวนคุยเรื่องเหตุการณ์บ้านเมืองน่ะ..
หากเป็นเช่นนั้น ก็ขอโทษค่ะ คนอยู่ในโลกเสรีที่มีสิทธิจะพูดจะเสนอความคิดได้ ..
จนไม่รู้จักที่จะ "จำกัดสิทธิของตนเอง"ได้...