มาปูเสื่อรออ่านค่ะ

สวัสดีค่ะ

.....จบแล้วหรือค่ะ

...ไพเราะมากค่ะ

เม็ดขนุน
เสื่อเปื่อยหมดแล้วมั๊ง กว่ากลอนจะจบได้ 555



จิดา ..
ครับ จบแล้ว .. สดๆร้อนๆ

สดายุ...

ตามกลิ่นหอมของกาแฟมา..รับความหอมกรุ่นในดวงจิต

O กาแฟรสหอมกรุ่น .. ยังอุ่นอยู่
ชั่วเลศชู้เผยให้ .. ความไหวหวั่น-
เผลอโชนแวววาบสู่ ให้รู้กัน-
ว่า - ความสั่นในอก .. เกินยกพ้น

มินตรา ..

ความน่ารักของสตรีมักไร้ขีดจำกัดในสายตาชาย (แท้ๆ-55) อยู่ที่ "จริต" ที่สอดรับกันได้อย่างไม่รู้ตัวล่วงหน้า .. และหากเป็นเช่นนั้นแล้วล่ะก็ .. สุรโลกชะลอลงก็คงใช่ ..

ผู้หญิงหลายคนปรุงแต่งจริตอย่างไรก็ไม่"กระทบตากระทบใจ" หากว่านั่นไม่ต้องกับจริตของชายผู้ที่กำลังมองอยู่

ขณะที่อีกหลายคน ทำอะไรก็ น่ารักน่าเอ็นดู ไปหมด

ชายจำนวนมากกว่าครึ่ง ชอบที่จะสัมผัสกับความอ่อนหวานอ่อนโยน ของวัยสาวมากกว่าความห้าวหาญปานจะออกทัพจับศึก - 55

และความ อ่อนหวาน อ่อนโยน นั้นต้อง อุบัติขึ้นจากภายใน .. มิใช่สวมใส่ครอบลงจากภายนอก (หรือการแสร้งปรุงแต่งขึ้นมา) .. ผู้ชายอาจจะโง่ไปบ้างในช่วงแรก แต่ ในที่สุดก็จะแยกแยะได้เองว่า เป็นเรื่อง ภายใน หรือ เป็นเรื่อง ภายนอก

บริบทที่เขียนนี้ .. เกิดขึ้นบ่อยในสมัยอยู่ในสังคมเมืองหลวง .. มันเป็นเหมือนนิมิตกรรมแห่งจิตวิญญาณ

สดายุ..
"บริบทที่เขียนนี้ .. เกิดขึ้นบ่อยในสมัยอยู่ในสังคมเมืองหลวง ..มันเป็นเหมือนนิมิตกรรมแห่งจิตวิญญาณ"

"นิมิตกรรมแห่งจิตวิญญาณ" นี่มินตรามิทราบว่า หมายถึงอะไร..แปลว่าอย่างไร..
แต่"เกิดขึ้นบ่อยในสมัยอยู่ในสังคมเมืองหลวง " ทำให้นึกถึงพราน ไล่ล่าเนื้อ ซึ่งเป็นสัญชาตญาน ส่วนหนึ่งของมนุษย์...

ในการศึกษาของวัฒนธรรมตะวันตกคือในยุโรปนั้น..มีวิขาหนึ่งเรียกว่า RHETORIC ซึ่งหมายถึงการฝึกใน"การใช้คำ"ทั้งในภาษาเขียนและ ภาษาพูด..เพื่อใส่เหตุผลลงไปชักชวนให้ผู้ฟังคล้อยตามคิดตามในสิ่งที่ ตนเองคิด..ซึ่งทำกันมาตั้งแต่สมัย อริสโทเทิล ..ผู้ที่"ต้องฝึก"วิชาเหล่านี้คือ อาชีพเช่น ทนายความ..นักการฑูต..นักกฎหมาย..
แต่คำนี้ ภาษาไทยแปลว่า...
rhetoric (เรท'เทอริค)
n. ศิลปะการใช้ถ้อยคำ, วาทศิลป์, เชิงสำนวน, ศิลปะในการพูดชักจูงใจคน,
เชิงคุยโว, เชิงโวหาร

Synonym: expressiveness, bombast
ซึ่งมิใช่..ในการใช้งานในชีวิตจริง..มิใช่คุยโว

จึงเพิ่งจะเข้าใจว่า ทำไม คนไทยจึงคิดว่า" การถกเถียงเรื่องใดให้จบข้อสรุปที่ทั้งสองฝ่ายยอมจำนน "นั้น..จึงเป็น "ปานจะออกทัพจับศึก "
แล้วมนุษย์ผู้ชายก็จะมีวาจาก้าวร้าว ดูหมิ่นดูถูกสตรีว่า สตรีเช่นนี้ ฉันไม่เลือกมาเป็น"คู่ควร."..
นี่มิใช่ วิถีทางหนึ่งในการ ลดสิทธิสตรีรึ..
แล้วจะเรียกร้องประชาธิปไตยไปทำไม ในเมื่อตนเองยังไม่ให้สิทธิแก่ผู้อื่น...ฮึ..ฮึ..

มินตรา

ท่าทางจะไม่เข้าใจที่เขียนเอาไว้ .. เลย !

ที่พูดนั่นย่อมมิใช่การลดสิทธิสตรีอะไรทั้งสิ้น .. และไม่ได้เกี่ยวข้องกับใครคนใดคนหนึ่งทั้งสิ้น ..

เหมือนกับการบอกว่า .. ชอบดอกกุหลาบเหลือง .. ชอบทะเลมากกว่าภูเขา .. ชอบทานส้มมากกว่ามะละกอ .. มันเป็นเรื่องของอะไร ?

เพราะว่า .. ใครอยากเป็นเยี่ยงไร .. เขาก็เป็นเยี่ยงนั้นได้โดยชอบ .. เพราะเป็นเรื่องของจริตแห่งตัวตนที่เราไม่อาจปฏิเสธ ..

แต่ความชอบ หรือ ไม่ เป็นสิทธิ์โดยชอบของเราที่เป็นบุคคลที่สองที่เห็นอยู่เช่นกัน .. จริงไหม ? (แม้จะไม่รู้จักไม่เคยพูดคุยเลยก็ตาม .. แต่เราก็บอกได้ว่า แบบนั้นชอบ แบบนั้นไม่ชอบ - จริงไหม)

มีใครห้ามความชอบหรือไม่ชอบต่อจริตหนึ่งๆที่เห็นเบื้องหน้าได้ ? ไม่ว่าหญิงหรือชาย

เราไม่ได้กำลังพูดกันถึง ความถูกต้อง หรือ ความไม่ถูกต้อง .. แต่เรากำลังพูดถึงเรื่อง ความสอดคล้องต้องกันของจริตของคนสองคน

หญิง แบบไหนที่ชายคนหนึ่งชอบ
หรือ ชายแบบไหน ที่หญิงคนหนึ่งชอบ

มันเป็นเรื่องของอะไร ? .. สิทธิเสมอภาคทางเพศ ?
หรือเรื่องรสนิยมอันเป็นปัจเจกภาวะ ?

ทำไมถึงได้อ่อนไหว กับเรื่องสิทธิสตรีนี้มากมาย .. ในสังคมตะวันตกอย่างเยอรมันที่ให้เกียรติสตรีมากอยู่แล้วเป็นปกติ ?

ถ้าชายคนหนึ่งบอกว่า ชอบอาหารรสเผ็ด ..
แปลว่าเขาเหยียดสิทธิของอาหารรสหวาน หรืออย่างไร ?

ดายุ..

คิดว่าเข้าใจนะ...
แต่ที่ต้องรีบออกตัว..เพราะ ทั้งแม่และทั้งคุณครู พูดไว้ตั้งแต่เด็กจนโต..ว่า ดื้อนะ ใครพูดอะไรไม่เชื่อฟังนะเลยต้องรีบใช้ทฤษฎีเข้าปกป้องตนเองไว้ก่อน..
ยังไงก็ยังโยนความผิดพลาดประการใดใดอันจะเกิดขึ้นได้ กลับไปให้ เจ้าของทฤษฎีได้..

ประกอบกับ"การใช้คำ"(rhetoric) มิว่าจะเป็นร้อยแก้ว หรือที่สูงขึ้นไปอีก ร้อยกรอง เช่นโคลง หรือ ฉันท์..แสดงถึงวิวัฒนาการของมนุษยชาติ ทั้งทางความคิดและปัญญา..ซึ่งมินตราชื่นชอบนัก...
เคยจะไปสมัครเป็นแฟน อังคารเพราะอ่าน"เสียเจ้า" และเคยจะไปขอเป็นแฟนจักรพันธ์ เพราะท่านวาดสาวไทยซะหมดจรดงดงาม...ดีที่เพื่อนเพื่อนเตือนไว้ว่า อาจารย์จักรพันธ์จะเลิกวาดรูปทันทีหากเห็นมินตรา...

ดายุ...

เคยคิดจะเลิกเขียนฉันท์ทันที ที่มินตรา ชื่นชมรึเปล่านี่..ฮึ

มินตรา..

โคลงเป็นของทางล้านช้างล้านนาคือพวกลาว .. เรียบๆเนิบๆ เน้นเสียงต่ำสูงแบบลักษณาการทางภาษาของคนพื้นถิ่นแถวนี้ ..

ขณะที่ฉันท์เป็นของแขก .. มีการเล่นจังหวะจะโคน .. พัวพันมากับตำหรับตำราทางศาสนาซึ่งเป็นของสูง .. ภาษาที่จดจารในฉันท์ที่เป็นภาษาเดียวกับภาษาทางศาสนา จึงถูกมองเป็นของสูงไปด้วย .. แต่กลับกลายเป็นข้อด้อยไปในยุคปัจจุบัน เพราะคนอ่านไม่รู้เรื่องก็เลยไม่อ่านไม่สนใจ ..

การเขียนร้อยกรองทั้งสองชนิดนี้ให้ดีจึงต้องตั้งใจมากกว่าปกติ ..

ยิ่งการประยุกต์ใส่สัมผัสสระแบบกลอนและสัมผัสอักษรแบบโคลงเข้าไปในฉันท์ .. มันจะยากขึ้นไปอีก .. แต่หากทำได้ ก็จะเป็นความภาคภูมิใจไปนับนาน .. 55

ส่วนการสื่อเรื่องราว .. อย่างไรก็สู้กลอนแปดไม่ได้ .. โดยเฉพาะแนวโรแมนติกหนุ่มสาว .. กลอนแปดนั้นไร้เทียมทาน

.
.

ส่วนคำนั้น .. "นิมิตกรรมแห่งจิตวิญญาณ"

นิมิต ๑ ก. นิรมิต, สร้าง, แปลง, ทํา. (ป. นิมฺมิต; ส. นิรฺมิต).
นิมิต ๒ น. เครื่องหมาย, ลาง, เหตุ, เค้ามูล; (แบบ) อวัยวะสืบพันธุ์. (ป., ส. นิมิตฺต)

แปลว่า .. เป็นการสร้างเรื่องราวขึ้นมาของจิตภายใต้ภาวะการรับรู้ทางตาที่ถูก activate โดย จักขุวิญญาณ

แปลต่อได้ว่า .. เมื่อตากระทบกับรูปหน้าอันสวยงามต้องกับจริตส่วนตน (ประมาณรูปหน้าในรูปประกอบกลอน - ใหม่ ดาวิกา .. สวยเหลือเกินแม่เจ้าประคุณเอ๋ย .. ) แล้ว .. เกิดอารมณ์รับรู้รูป เกิดความพอใจ (ดูสิ .. ดวงตาคมกริบบาดใจ จมูกโด่งเป็นสันเขา ปากเจ่อๆอิ่มๆ แก้มเนียนๆ .. เฮ้อ ) เกิดความยึดมั่นในรูปนั้น แล้วนั่งเสพรับความรื่นรมย์ใจกับรูปตรงหน้า แล้วเกิดเป็นอารมณ์ที่หลงรักรูป .. แล้วรู้สึกใจหายเมื่อต้องจำพรากรูปนั้นไป คือทุกข์ คิดถึง ละห้อยหา คร่ำครวญ .. ครบ

ความทุกข์เยี่ยงที่พรรณนามานั้น เกิดขึ้นบ่อยแถวๆ สยามสแควร์ .. แต่ตามบ้านนอกเยี่ยงลำปางยังไม่เคยเกิดแม้สักครั้ง ... 55

หวังว่า คงอธิบายความได้แจ่มแจ้งควรแก่เหตุแล้ว

เอวังก็มีด้วยประการะฉะนี้

สดายุ..

ฉันท์เป็นของแขก.
".. แต่กลับกลายเป็นข้อด้อยไปในยุคปัจจุบัน เพราะคนอ่านไม่รู้เรื่องก็เลยไม่อ่านไม่สนใจ" ก็มีไว้ให้ ชนที่มี"ความรู้"มิใช่รึ.
"ส่วนการสื่อเรื่องราว .. อย่างไรก็สู้กลอนแปดไม่ได้ .. โดยเฉพาะแนวโรแมนติกหนุ่มสาว .. กลอนแปดนั้นไร้เทียมทาน ."..ดาษดื่นไป..ง่ายเกินไป..

"ยิ่งการประยุกต์ใส่สัมผัสสระแบบกลอนและสัมผัสอักษรแบบโคลงเข้าไปในฉันท์ .. มันจะยากขึ้นไปอีก .. แต่หากทำได้ ก็จะเป็นความภาคภูมิใจไปนับนาน ."...คนอ่านก็ภูมิใจที่ยังมีโอกาสได้อ่าน อะไรที่"ต้องใช้ฝีมือ" มาให้อ่าน..นะ.

มินตรา ..

เหมันตดิเรกฉันท์ ๑๕
O โดยเหตุ .. เพราะเนตระผสาน
ภพะคราญก็เคล้าระคน
แจ้งนัย .. หทัยก็อนุสน-
ธิกระวนกระวายเพราะหวัง

O นวลปรางสะอางลุหิตะเรื่อ
กระแหนะเนื้อประนอมประนัง
สมเสพ .. วิเลปนะพลัง-
ก็ประดังอุราระรัว

..

ลองฉันท์แบบสะบัดสะบิ้งดูบ้าง

ดายุ...

"เหมันตดิเรกฉันท์ ๑๕" นี่เป็นงานประดิษฐ์ เอง ใช่ไหม..เก่ง..ตื่นขึ้นมาเห็น..ชื่นตาชื่นใจนัก..
ความสามารถระดับนี้ น่าจะส่งเสริมให้มีงานฉันท์เพิ่มมากขึ้นอีก..มินตรารู้จักแต่"นายชิต"..

ทราบไหมว่า ในยุโรปก็มีการประดิษฐ์คำลักษณะฉันท์นี่แหละเป็นบทสวด บทสรรเสริญ..เนื่องในวันแต่งงาน วันมงคล..วันรับขวัญ..แต่มักจะเป็นตระกูลเก่าเก่า
คิดว่ามิใช่เรื่องความรู้หรือเรื่องเงินแต่เพียงอย่างเดียว คงเป็นวัฒนธรรมที่ในสังคมต้องรักษาไว้..ท่านบิชอบคงไม่ยอมให้ ใครก็ได้ มาแต่งบทสวด ตามแต่ใจตน..
แปลกนะ ในสังคมอารยะนี่..ความเหมือน จะเป็นไปทั่วโลก ดุจว่าจะมีแหล่งที่มาเดียวกัน เช่นในศาสนา..
ขึ้นบทใหม่ ด้วยฉันท์นี้ซิ..แล้วก็คงต้องเย้วเย้วแบบ เอลิซ่า ที่ขอให้"ลุงบีโธเฟ่น"แต่งเพลงให้หนูสักเพลงซิ..ให้มินตรานะ (ไม่มีใครเค้าอ่านหรอกนอกจากมินตรา..เฮอะ..เฮอะ..) ลุงสดายุ.."ฉันท์ตามสั่ง"

ถึงท่านผู้อ่านทุกท่าน

ประโยคที่ว่า "ให้มินตรานะ (ไม่มีใครเค้าอ่านหรอกนอกจากมินตรา..เฮอะ..เฮอะ..) ลุงสดายุ.."ฉันท์ตามสั่ง" นั้น..มิใช่เป็นการสบประมาท ท่านผู้อ่านท่านใดเลย...
แต่เป็น"นิสัยเสีย" ที่ติดตนของมินตรา (แม่ว่า) คือ จะเอาอะไร ก็ต้อง"ขู่ฟอดฟอดไว้ก่อน..จะพูดจะจาให้ดีดี ก็ไม่เป็น.." น่ะค่ะ

จึงขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ลงชื่อ บุษบามินตรา

มินตรา..

ผมไม่ได้ประดิษฐ์เอง เป็นฉันท์ที่ คมทวน คันธนูประดิษฐ์ หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจนัก

อินทวงศ์ฉันท์ 12

ราชาประชุมดำ-
ริหะโดยประการะดัง
ดำรัสตระบัดยัง
วจนัตถ์ปวัตติพลัน

ให้ราชภัฏโป
ริสะไปขมีขมัน
หาพราหมณ์ทุพลอัน
บุระเนระเทศะมา

— สามัคคีเภทคำฉันท์, ชิต บุรทัต

เป็นการเอาวรรคคี่ ของวสันตดิลกฉันท์ มาผสมกับวรรคคู่ของอินทวงศ์ฉันท์ เท่านั้นเอง

การลงท้ายวรรคคู่ด้วยคำคู่ควบแบบนี้เราเรียก ... สะบัดสะบิ้ง

กระวนกระวาย
ตระกลตระการ
ขมักเขม้น
เฉลิมฉลอง
ประดับประดา
กระบิดกระบวน
ขมุกขมัว
ระหกระเหิน
ตุหรัดตุเหร่
กระเหี้ยนกระหือ
ตะกุกตะกัก
ขยุกขยิก
ขยักขย่อน

ฯลฯ

หากใช้คำพวกนี้ได้ ทั้งหมด ถึงจะมีฝีมือจริง เพราะต้องให้ความหมายได้ด้วย .. มิใช่จะทำได้โดยง่าย ..

แต่อารมณ์คนเขียนนี่ต้อง มีก่อนเป็นอันดับแรก .. 555

เดี๋ยวขอดูละคอนที่ สาวสวยข้างบนแสดงก่อน แล้วเดี๋ยวกลอนลื่นไหล ..

ว่าด้วยเรื่องมานุษยวิทยา

มินตราลองพิจารณารูปใบหน้าด้านข้างให้ดีว่า ..
เมื่อ คอเคซอยด์ผสมกับมองโกลอยด์แล้ว .. จะค่อนข้างลงตัวกว่าของเดิมมากนัก .. คือไม่แป้นแร้นแบบเอเชีย และไม่ถึงกับเป็นเส้นเป็นสันแหลมมากแบบยุโรป ..

เด็กลูกครึ่งในเอเชียจึงเหมือนจับจองพื้นที่ในแวดวงบันเทิงไว้เกือบหมดสิ้น .. เพราะความลงตัวของ Figure รูปหน้า ตามพิมพ์นิยมคือ

- ตากลมโตมีเปลือกตาสองชั้นชัดเจน
- จมูกโด่งเป็นสัน
- ริมฝีปากบนล้ำริมฝีปากล่าง
- แก้มมีโหนก แต่มีเนื้อแบบเอเชีย
- ผิวค่อนข้างขาว
- ร่างกายเพรียว สูง มีอก มีเอว มีก้น

นี่คือพิมพ์นิยม
และจะนิยมไปอีกนับนาน ..

ดูรอบตัวมินตราสิ .. ออกไปทางโด่งแหลม มากไปหน่อยจริงไหม ?