O รูปนามแห่งความคะนึง .. O
Ernesto Cortazar - Emmanuelle
O รู้ใช่ไหม .. ความกระซิบจากลิบโพ้น- แสนอ่อนโยนสุมสั่ง .. เพื่อหวังผล- ให้อาวรณ์อาลัย .. คอยไหววน- พาใจนั้นลิ่วหล่น .. อยู่อลเวง ! O จึงแม้นอนหลับฝันในบรรจถรณ์ ความออดอ้อนจักรุมเข้ากุมเหง- ล้อมรัดรูปกล่อมขวัญ .. ไม่หวั่นเกรง- การรุดเร่งรมยา .. ผ่านราตรี O ภาพ-ข่มยิ้มเขินอาย .. ทำส่ายหน้า เมื่อเผยขึ้นแจ่มจ้า .. ต่อหน้าพี่ ก็เมื่อนั้นรูปนามย่อมตามตี การวาดวีวัฏฏะภพ .. ย่อมครบวง O รูปน้อยเอย .. ครันครบแล้วภพชาติ รอปูรับยุรยาตรผู้ชาติหงส์ พร้อมกับความหอมหวาน .. แผ่ซ่านลง เมื่อรูปองค์รอพร้อมการกล่อมตระกอง O ก่อน-สุ้มเสียงสั่นกระซิบจากลิบโลก- ค่อยเสียดโศกอาลัย .. ผ่านใจสอง โดยความนัยกระซิบซ้ำ .. เร่งทำนอง- ความสอดคล้องนิมิตกรรม .. กลางค่ำคืน ! O ก่อนสุ้มเสียงกระซิบสั่นจะพลันแว่ว, จากเบา-แผ่ว .. แทรกโสต .. จนโอดอื้น- ค่อยเร่งเร้าชาติภพเข้ากลบกลืน- การตอบตื่นกรรมบท .. ขึ้นจดกัน O ยิ่งกว่าความงดงามทั้งสามภพ เมื่อตระหลบรูปสะอางขึ้นขวางกั้น แล้วตะล่อมรสพิสุทธิ์แห่งบุษบัน- ประโลมขวัญสั่นสิ้นจิตวิญญาณ O ย่อมงามกว่า .. ฝุ่นฝนยามหล่น .. หลั่ง ที่ล้อมกักเหนี่ยวรั้ง .. ร่วมสังสาร วัฏฏะวงไหวสั่น .. แต่วันวาน- คล้าย-หมุนรอบเหวี่ยงด้าน .. ทุกด้าน .. รอ ! O รอ-ภพชาติบรรจบตระหลบต้อน เยี่ยง-เกสรเรณู .. เหยียด .. ชู .. ล่อ- ผึ้งภู่ .. ร่อนโผแนบลงแอบออ- ร่วมเคล้าคลอรสประทิ่นด้วยยินยอม O กลีบช่อมาลย์ช้อยชู .. รอ ภู่ผึ้ง- ลงเคล้าคลึงแทรกผ่านรสหวานหอม เหมือนงามชี้ .. กำหนด .. ฤๅ-อดออม- การถนอมอ้อมตระกองที่พ้องกัน ? O แว่วยินไหม .. ความ-กระซิบกระซาบสู่- ด้วยแรงชู้อยู่พร้อมแวดล้อมขวัญ แว่วยินไหม .. ความคำที่รำพัน- ปลอบ-เสียงสั่นสะท้านอยู่ .. ของผู้ใด ? O เมื่อมาลย์หอมพร้อมมวล .. อบอวลอยู่ จะกี่ภู่ผึ้งผ่าน .. ฤๅต้านไหว ยิ่งหอมมาลย์ คือหวงคือห่วงใย- เพียงรูปในอกอ้อม .. ที่หอมล้น O จะผ่านพ้นฤๅสิ้น .. ประทิ่นรส เมื่อเพียงจด .. หอมปวงก็ร่วงป่น เหลือเพียงขวัญอวลหอมให้ยอมตน- ตฤปหวานล้นหวานอยู่ .. แต่ผู้เดียว O รูปน้อยเอย .. หอมตระหลบเมื่อจบต้อง- พร้อมข้อแขนผุดผ่องเจ้าคล้อง .. เกี่ยว รับรู้แววสบสื่อ .. เมื่อมือเรียว- ค่อยโน้มเหนี่ยวแทรกฝัน .. ด้วยขวัญน้อย !
Create Date : 01 ธันวาคม 2555 |
|
9 comments |
Last Update : 31 พฤษภาคม 2566 7:50:22 น. |
Counter : 3621 Pageviews. |
|
|
|
คอยด้วยเจ้าค่ะ...
คอยกลอนบทนี้จบ :'))
คงถึงกรุงเทพฯแล้ว... พักผ่อนก่อนนะคะ