O รื่น..ลมร่ำ .. O

Giovanni Marradi - Promises



O แสงแรกยามเช้าตรู่ ..
ค่อยค่อยทอดทอสู่ .. แต้มภูผา
เรื่อดวงแดงแสงระยับ .. งามจับตา
น้ำค้างบนยอดหญ้า .. ก็พร่าพราย
O สิ้นคาบยามราตรี .. หมอกคลี่ม่าน
หนาวลมร่ำกล่อมกาลค่อยผ่านสาย
หาก-คาบยามรุ่งอรุณ .. เหมือนอุ่นอาย-
คอยเวียนว่าย .. วาบ-วกในอกคน
O ปีกผีเสื้อโบกบินล้อมถิ่นที่
ต้องไหวปีกวาดวี .. สักกี่หน-
จึงพอเพียงรสหวาน .. นั้น-ผ่านปรน-
เปรอชีพบนดอกมาลย์ .. หอมซ่านนั้น ?
O บนสรวงสูงปีกนก .. ว่อน-โบกบิน
ลมหนาวรินร่ำสู่-ฤๅรู้หวั่น
คลี่ปีกโล้ลมหนาว .. แต่เช้าวัน
ภาพในฝันที่เห็นก็เช่นเดียว
O คือรูปพักตร์ผ่องแผ้วบนแววตา
ละม่อมหน้าชายชม้อย .. เฝ้าคอยเหลียว-
เลือดบนแก้มซ่านริ้ว, และนิ้วเรียว-
เหมือนรอเหนี่ยวอารมณ์ .. ให้สมยอม
O ช่อขาวเกสรปีบ .. รอบีบกลิ่น
ต้องลมรินโรยผ่าน .. รสหวานหอม-
ก็แฝงฝากลมร่ำให้ด่ำดอม-
รื่นรมย์ที่รายล้อม .. อย่างพร้อมเพรียง
O ยิ่งปีกผีเสื้องาม, ตาวามนัย-
แฝงฝากให้อาวรณ์ออดอ้อนเสียง
เฉกลวดลายปีกบาง .. ลอยร่างเพียง-
เพื่อเข้าเคียงหวานหอม .. แนบน้อมรส
O เมฆขาวเวิ้งฟ้าใส .. ลมไหวแว่ว
วันผ่องแผ้วบังเดือนให้เลือนบท
หญ้าต้องลมโลมสู่ .. ยอดคู้คด
ภู่จ่อจดหวานหอมไม่ยอมลา
O นกโผเกาะกิ่งพฤกษ์ .. เมื่อนึกย้อน
ถึงช่วงตอนใจละห้อยแต่คอยหา
ดื่มด่ำด้วยรูปฝัน .. ถ้อยบรรดา-
ความออดอ้อนวอนว่า .. ท่วงท่าที
O ทอดตามองที่นี่และที่นั่น
รูปรอยฝัน .. แทรกฝ่าเรื้องราศี
กลางลมอุ่นโอบไล้, รอบไมตรี-
ก็ค่อยคลี่โอบรับไว้กับทรวง
O เมื่อลำดวนฟุ้งกลิ่นรวยรินสู่
ก็รับรู้ .. อ้อมแขน .. ผู้แหนหวง-
ของอาวรณ์ซาบซึ้ง .. ใจหนึ่งดวง
ของหอมหวานซ่านล่วง .. อีกดวงใจ
O เนียนเนื้อแก้มเอิบอิ่ม .. เนตรพริ้มหลับ
แขนแทนหมอนรองรับ .. สำหรับให้-
ผู้ซบเศียรนอนหนุน .. รู้อุ่นไอ-
และเสียงใจแกว่งตัว .. สั่นรัวนั้น
O มอบช่วงเชื้ออุ่นอาย .. ให้ก่ายกอด
แขนเหยียดทอดรอใจ .. แกว่งไหวสั่น
กลางสายลมแต้มแต่ง .. ร่วมแบ่งปัน-
คลี่สายใยสองขวัญ .. รัดพันธนา
O บัดนี้มา .. ละห้อยไห้ .. ถึงใครหนอ
จนคอยรอพบเจอ .. พร่ำเพ้อหา
ท่ามกลางน้ำค้างพรม .. วอนลมพา-
ปรารถนาซาบซึ้ง .. ส่งถึงทรวง
O คิดถึงนั้น .. มากมายสุดบ่ายเบี่ยง
อักษรเพียงใช้แทน .. อ้อมแขนหวง-
โอบกล่อมเนื้อเนียนนุ่ม .. ใจพุ่มพวง
บอกความห่วงอาวรณ์ .. ทุกตอนคำ
O สวยปีกผีเสื้อลายบินว่าย-วน
เมื่อใจคนเฝ้าหวนแต่ครวญคร่ำ
ถวิลความออดอ้อน .. ใครย้อนบำ-
เรอ .. หวานล้ำลึกล่วงโลมห้วงใจ
O ปีกนกยังคลี่กาง .. ร่อนกลางฟ้า
เมื่อแววตา, อาวรณ์ .. ผู้อ่อนไหว-
ยังละห้อยแหนหวง .. พร้อมห่วงใย-
แต่เพียงผู้เยาว์วัย .. อยู่ในยาม
O ลมร่ำสายโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
เมื่อเสียงอ้อนออดชู้ .. สุดรู้ห้าม-
คอยกระซิบเร้ารุก .. คอยคุกคาม
พร้อมแววตาคู่งาม .. วาบวามนัย
O ปีกนกกางโล้ลม, อารมณ์ถวิล-
ก็หลั่งรินรอชู้ .. ร่วมสู่สมัย-
การจับจูงเกี่ยวร้อยทุกรอยใจ
กำหนดให้ .. ร่วมย่างบนทางเดียว
O ภาพนั้น - ไร้หมอกควัน .. ให้ฟันฝ่า
เพียงแววตาเหลือบชะม้อยเฝ้าคอยเหลียว
กลางสายลมผ่านริ้ว .. เหมือนนิ้วเรียว-
คอยเอื้อมเหนี่ยวแขนกอด .. อ้อนออดชู้ !

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2557		3 comments
Last Update : 13 เมษายน 2566 21:15:50 น.
Counter : 3651 Pageviews.
Share Tweet