O สัญญาใจ .. O

Ernesto Cortazar - Empty Streets
O หวั่นเช่น .. น้ำค้างใสเกาะใบพฤกษ์ ครั้นยามดึกหยดรินให้ถิ่นรื่น จวบรุ่งสางสิ้นพลบแสงกลบกลืน ก็สุดฝืนแววระยับ .. เคยรับรู้ O น้ำใจหลั่งปรนปรุง .. เช่นรุ่งสาง- เกลื่อนเกล็ดแก้วน้ำค้าง .. พรายพร่างอยู่ ต้องแสงเช้าเหือดสิ้น .. หยาดสินธู ถวิลสู่ .. ย่อมต้องต่าง .. น้ำค้างนั้น O ใช่เพียงแค่คืนค่ำ .. ที่ฉ่ำชื่น- หากที่ยื่นหยิบให้คือ .. ไหวหวั่น ประโลมทรวงอบร่ำ .. ด้วยรำพัน ก่อนห่างเห็น .. เพียงวัน .. ยังหวั่นคอย O หยาดน้ำค้างต้องแสง .. อาจแห้งหาย ที่มุ่งหมายอาลัย .. ก็ใช่ย่อย ย่อมเต็มเปี่ยมหมายปอง .. ทุกร่องรอย แม้นเพียงน้อย .. ร้างหวัง .. รึยังมี ..? O น้ำใจ .. ใช่น้ำค้างเมื่อสางตรู่ แสงตะวันทอดสู่ .. ไม่รู้หนี เมื่อแปรเป็นเยื่อใยและไมตรี ย่อมสุดที่สุดทาง .. จักร้างลา O ย่อมมิใช่ดวงพิลาสของหยาดแก้ว เหือดแห้งแล้วจากแหล่งเมื่อแสงจ้า ย่อมจะไม่รวนเรด้วยเวลา ย่อม .. ต้องตราตรึงอยู่ .. ไม่รู้เลือน O ควรต้องหยด .. พร่างพร้อยเป็นพลอยประดับ ลงสำทับใจอยู่ไม่รู้เคลื่อน เฉกน้ำค้างวับวาว .. ใต้ดาวเดือน เอื้อไพรเถื่อนฉ่ำชื่น .. ทั้งคืนวัน O ร้อนพันแสงจากสรวงแม้นล่วงสู่ หมายหยัดสู้รังสีไม่มีหวั่น หวังหยาดให้รองรับ .. ชั่วกัปกัลป์ ประโลมขวัญ .. รื่นอยู่อย่ารู้แล้ง O หวัง - สังคีตพรรณนา .. แว่วคราค่ำ แทนความ, คำห่วงละห้อย .. เรียงร้อยแต่ง ความอาวรณ์อาลัย .. ล้อมใจแพง ว่า-นัยแฝงรำพัน .. คือ สัญญา !
Create Date : 28 ตุลาคม 2556 |
|
3 comments |
Last Update : 1 มิถุนายน 2566 18:42:18 น. |
Counter : 3834 Pageviews. |
|
 |
|