O จันทร์ .. O
Secret Garden - Passacaglia
O และแล้วความเยียบเย็นก็เร้นหาย หลังอุ่นอายทิวากาลได้ผ่าน .. เผย ความมืดหม่นทั้งปวง .. ย่อมล่วงเลย ให้ชิดเชยระยับช่วง .. แสงดวงวัน O ถึงรอบนกโบกบิน .. ยามสิ้นฝน พามืดหม่นเลือนลับรองรับฝัน ริ้วลมล่อง, ช้อยชูแห่งหมู่พรรณ- ระ .. แล้วสั่นดอกใบ .. อยู่ในที O ระริกสายลมไหวโลมไม้ช่อ เยี่ยงรูปต่อสายตาอวดราศี สั่นพลิ้วกิ่งก้านใบ, การไหววี- ของหัวใจใยดี .. ย่อมมีมา O เป็นอีกเช้าแรกวันของวันใหม่ ที่ลมไหว, แดดอุ่น พร้อมคุณค่า- ได้ตั้งรูปท้าทายต่อสายตา- มรคาอภิรมย์ ฤา-ข่มลง ? O จึง-อีกเช้าแรกวันของวันนี้ คือแรกที่รอบอุทธัจระบัดบ่ง เป็นรอบที่หวานล้ำตั้งดำรง ด้วยจำนงละห้อยเห็นไม่เว้นวาง O จนริ้วลมอบอุ่นละมุนล้อม แววในตารูปละม่อมก็ล้อมขวาง มี - เส หลบ กลบเกลื่อนอยู่เลือนลาง บดบังทุกเส้นทางจะย่างเดิน O ผมหล่นล้อมรูปหน้า .. เมื่อตาชม้อย การเฝ้าคอยมองสบ, การหลบเขิน- กลางลมเช้าผ่านระลอกเข้าหยอกเอิน ก็ดำเนินบทกรรมอยู่ตำตา O เรียวนิ้วปาดปอยผมเมื่อก้มหลบ เลือดก็จบจับแต้มทั้งแก้มหน้า เหมือนจับวางรูปนามไว้ล่ามคา- ในแววตา .. ให้คะนึงทุกกึ่งยาม O อิริยารูปเยาว์เหมือนเร้าเร่ง ให้พิศเพ่งปรารมภ์สุดข่มข้าม แรกวันแววตอบรับจึงวับวาม- เข้าคุกคามโลกธรรมให้จำนน O ด้วยรูปนามลามรุกไปทุกเบื้อง ก่อรูปเรื่องเร้ารุกไปทุกหน เฉกเช่นช่อเถาวัลย์ที่พันวน คือใจคนวนอยู่ถึงผู้เดียว O ใช่เริ่มที่-ทางคั่นด้วยอรรณพ แต่เป็น-สบต้องงามเมื่อยามเหลียว อิริยาท่าทางของร่างเพรียว ที่รั้งเหนี่ยวอกใจอยู่ในวัน O คล้ายว่าความอบอุ่น .. เริ่มหนุนเนื่อง จากชำเลืองเหลือบพร้อมรอกล่อมขวัญ ริ้วลมอ่อน, ระริกใบของไม้พรรณ ราวไหวสั่นทั่วแล้ว-เช่นแววตา O ลมหยุดร่ำ, ปฏิพัทธ์เริ่มปัดป่าย ที่คอยลอบเหลือบชม้ายกลับคล้ายว่า แฝงรอยยิ้มหวานซึ้งให้ตรึงตรา ซ่อนเร้นมาเมื่ออรุณเริ่มอุ่นร้อน ! O ลมเอย .. เริ่มพลิ้วสู่ให้รู้สึก โลมทั้งพฤกษ์ทั้งตรูอย่ารู้ผ่อน นฤมิตความคำ .. พึงกำจร- แรงอาวรณ์สำทับให้รับรู้ O ว่า-อิริยารูปละม่อม .. คอยล้อมกัก จะฝ่าหักขวางขวาก .. เห็นยากอยู่ เกิดแต่เมื่อรูปเห็น .. และเอ็นดู สบเพียงครู่ .. หอมหวานก็ผ่านคอย O ในท่ามกลางลมหนาว .. ใจผ่าวร้อน แรงอาวรณ์รุมแล้ว .. แม้นแผ่วค่อย จากแววหวานคลุมเคลือบ ทุกเหลือบปรอย เพรียกละห้อยห่วงเห็นไม่เว้นวาย O เหน็บหนาวเปล่าเปลี่ยวยังต้องพังโค่น เมื่อแววตาอ่อนโยนเริ่มโชนฉาย- แววอ่อนหวานคลุมครอบอยู่รอบกาย คือรูปหมายให้ละเมียดละไมทรวง . . O รัตติกาล .. ปรารมภ์กลางลมรื่น กับแววตื่นตอบเต้นไม่เว้นช่วง เอ็นดูความอ่อนไหวที่ในดวง- ตาคู่ห่วงละห้อยเห็นแฝงเร้นนั้น O แต่สบนิ่งแน่วอยู่ก็รู้ถึง ความหวานซึ้งซ้อนนัยที่ไหวสั่น สายใยเส้นผูกขาดเริ่มพาดพัน พาดผูกรวมสองฝันเป็นฝันเดียว O บนฟ้าแสงดาวพร้อย-จันทร์ลอยดวง ใช่ยามช่วงแสงเพ็ญ .. หากเป็นเสี้ยว บนพื้นโลกลมพลิ้ว .. เมื่อนิ้วเรียว- ค่อยรั้งเหนี่ยวอกใจฝันใฝ่-คะนึง ! O จันทร์เจ้าเอย .. แต่เมื่อเผยรูปนาม .. คุกคามถึง- ที่แววตา .. จนระยับแล้วจับตรึง คือทางซึ่งอาจหลบ .. ถูกลบแล้ว ! O ลมเอย .. ช่วยรำเพยโลมเยาว์อย่างเบาแผ่ว แทนอ้อมแขนโอบเนื้อ ก็เพื่อแวว- ตาผ่องแผ้ว .. หลับพริ้มซ่อนยิ้มรอ !
Create Date : 08 กรกฎาคม 2559 |
|
10 comments |
Last Update : 21 เมษายน 2566 18:19:18 น. |
Counter : 3785 Pageviews. |
|
|
|
Kendall Jenner