O หอมกลิ่นแก้ว .. O
Secret Garden - Passacaglia
O รื่นเย็นวรรษกาล .. โลมผ่านผิว สายลมพลิ้วโปรยปรายพร้อมสายฝน ขณะความห่วงหา .. ในตาคน- คล้ายเวียนว่าย-วกวน .. คลุมบนแวว O พร้อมริ้วลม .. หยาดฝนที่หล่นไหล- แรงถวิล, อาลัย .. ก็ไหว .. แว่ว เมื่อหยาดน้ำโลมพลอดตลอดแนว รูปในแก้วตาวามก็ลามล้อ O แก้วดอกขาวหอมอ่อน .. กำจรกลิ่น เมื่อฝนรินหลั่งบท, ความจดจ่อ- ถึงรูปนาม .. สรรพเสียงก็เพียงพอ- ให้อยู่รอคอยรับแนบกับใจ O เจื้อยแจ้วนั้น .. เสียงวิหคเคยผกร้อง บัดนี้ก้องเสียงว่า .. อยู่ป่าไหน อาวรณ์ .. รูปแหนหวง .. ความห่วงใย- ก็ก่อรูปขับไข .. แจ้งนัยน์ตา O เพราะขอบฟ้าเวิ้งกว้างมาขวางคั่น ให้ต่างฝันเฝ้าคอยละห้อยหา มีแสงดาวแสงจันทร์ .. แทนสัญญา- แห่งฉันทารอบชู้ .. มอบสู่กัน O ป่านนี้จักละห้อย .. รอคอยพี่- ให้ราตรีโอบล้อมเข้ากล่อมขวัญ หรือคอย-อก .. อ้อมแขน .. ห้อมแหน .. บรร- ณาการรูปนามฝัน .. เจ้าขวัญน้อย ? O ฝนหลั่งหล่นหยาดลง .. ที่ตรงหน้า เหมือนบอกว่า .. ฟ้าเศร้า .. คืนเหงาหงอย- บนฟ้าไร้ดาวเดือนเคยเลื่อนลอย ใจรอคอย .. เหงาแท้ .. ไม่แพ้กัน O อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน .. พร้อมจันทร์หนึ่ง แปลกสุดซึ้งเยี่ยงไร .. ช่างไกลขวัญ ฟ้าบน .. เคยแจ่มแจ้งด้วยแสงจันทร์ บัดนี้พลันเลื่อนดวงจนล่วงลับ O หรือว่าด้วยดวงจิตอธิษฐาน ถึงรูปคราญเจ้าเอย .. ไม่เคยดับ หวังยิ่งกว่าจันทร์ดาว .. แสงวาววับ- คือแววตาเจ้าพรับ .. ตอบรับรู้ ? O ฝนหล่นเม็ดเช่นนั้น .. เย็นยันค่ำ หนาวลมร่ำผ่านริ้ว .. โลมผิวอยู่ สบนัยน์ตาลอบเร้น .. ก็เอ็นดู- ความขัดเขินรอบชู้ .. เมื่อจู่โจม O ดูเอาเถิด .. รูปนามผู้ทรามสวาท- เหนี่ยวภพชาติจบจูบด้วยรูปโฉม กี่จักขุวิญญาณเมื่อผ่านโลม อาจหยุดโสมนัสช่วง .. กลางห้วงใจ ? O หรือเพื่อมาบรรจบด้วยภพชาติ ตามคำภาษสัตย์ปวงเคยบวงไหว้ จึงเลื่อนล้อมรอยร่างทุกย่างไป เฝ้าแต่คอยอาลัย .. อยู่ไม่วาง O หรือคำมั่นสัญญาแต่ครานั้น จักสำทับลงมั่น .. เกินกั้นขวาง- ให้ความเหงาโดดเดี่ยวในเที่ยวทาง- หลีกลี้ห่างรูปเงา .. ทุกก้าวเดิน O จึงพารูปนามฝันมาผันร่าง ย่ำรอยทางปฏิพัทธ .. อย่างขัดเขิน จนเมื่อสบความ .. คำ .. ก็จำเริญ- การหยอกเอินอาลัยที่ในทรวง O วิชชุแล่นเลื่อนสาย .. ที่ปลายฟ้า แววในตา .. รูปเอยหรือเคยล่วง- ลับเช่นฟ้าครวญคร่ำ .. เมื่อคำบวง- นั้นคอยหน่วงเหนี่ยวคำ .. ลงนำทาง O หรือคำบนบอกสรวง .. เคยบวงเซ่น คอยบีบคั้นบีบเค้นไม่เว้นว่าง ให้แต่คอยละห้อยเห็นไม่เว้นวาง ขอรูปคราญเคียงข้างอย่าห่างเลย O ฝนร้างหยาดสิ้นหยดไปหมดฟ้า ลมผ่านมาเย็นเยียบ, แววเรียบเฉย- ของนัยน์ตาหวงชู้ .. ก็รู้เชย- ชม .. รูปนามยั่วเย้ยอย่างเคยตัว O เผยรูปนามบรรจบด้วยภพชาติ ยอสวาดิโหมระลอกขึ้นหยอกยั่ว แล้วหัวใจใครกัน .. ที่สั่นรัว- กับเพียงชั่วครู่ยาม .. วาบหวามนั้น O รู้หรือไม่ใครกัน .. เจ้าขวัญน้อย ที่ต้องคอยอาลัย .. คอยไหวหวั่น ทุกพจน์พากย์ความคำ .. ร้อยรำพัน- เพื่อครอบขวัญเจ้าไว้ .. อยู่ในมือ !
Create Date : 10 พฤษภาคม 2557 |
|
2 comments |
Last Update : 30 มิถุนายน 2566 14:35:46 น. |
Counter : 3272 Pageviews. |
|
|
|
"O จึงพารูปนามฝันมาผันร่าง
ย่ำรอยทางปฏิพัทธ .. อย่างขัดเขิน
จนเมื่อสบความ .. คำ .. ก็จำเริญ-
การหยอกเอินอาลัยที่ในทรวง"
ใครน้า..มีรูปมีนาม ที่จะมาบังอาจกล้ามา"หยอกเอินอาลัยที่ในทรวง "ของสดายุ ได้..
เห็นเห็นอยู่ ก็มีแต่มินตรานี่น้า..