Dragonball : คนเราเลือก "เกิด" ไม่ได้ แต่เลือกที่จะ "เป็น" ได้
เล่มนี้อ่านจบแล้วตอบโจทย์ HHR ข้อ
15-8. [หมูย้อมสี] อ่านหนังสือที่มีการบรรยายถึงชีวิตตัวเอกตั้งแต่เด็กจนถึงตายหรือถึงปัจจุบัน
หนังสือ : Dragonball เรื่องและภาพโดย : Toriyama Akira จำนวนเล่ม : 42 เล่ม
หนังสือการ์ตูนในตำนานเรื่องนี้คงจะไม่มีใครไม่รู้จักแล้วมั้งน้า ^^
พอดีว่าเรื่อง Onepiece ซึ่งเป็นการ์ตูนโปรดอันดับหนึ่งของไอซ์ในตอนนี้ เพิ่งจะจบภาคแรกไปค่ะ ((ตามที่ญี่ปุ่นนะคะ ของไทยยังตามอยู่)) เมื่อวานไอซ์ก็เลยนึกครึ้มๆ ไปหยิบ Dragonball ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจของโอดัตจี้ผู้เขียน Onepiece มาอ่านค่ะ
ไอซ์เคยมี Dragonball อยู่หลายเวอร์ชั่นมากๆ แต่ละภาคไปกันคนละสนพ.เลยทีเดียว แต่เนื่องจาก NED หรือเนชั่นจับมาทำใส่ถุงพลาสติกสวยงาม ก็เลยโละของเก่าทิ้งไปหมด นี่ก็ซื้อมาดองนานแล้วนะคะ เพิ่งจะขุดขึ้นมาอ่านเป็นครั้งแรกเมื่อวานนี้เอง
Dragonball เป็นเรื่องเล่าตั้งแต่เด็กจนโต ตาย แล้วก็ฟื้นอีก -_-" ของ ซุนโงกุน...เด็กน้อยที่มีหาง ซึ่งได้รับการอุปการะโดย ซุนโงฮัง ซึ่งซุนโงกุนเรียกว่า "ปู่" ...ซุนโงฮังเป็นลูกศิษย์ของผู้เฒ่ามูเท็น ((ที่เรารู้จักกันว่า ผู้เฒ่าเต่า นั่นแล))
"ปู่" ตายไปนานแล้ว ซุนโงกุนอาศัยอยู่ตามลำพัง ... วันหนึ่งโชคชะตาทำให้เขาได้พบกับ "บลูม่า" สาวซึ่งเป็นอัจฉริยะเรื่องเครื่องกล ... บลูม่ากำลังตามหาดราก้อนบอล ซึ่งหารวบรวมได้ครบ 7 ลูก เทพมังกรจะออกมา และผู้รวบรวมจะสามารถขออะไรก็ได้หนึ่งข้อ
นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการผจญภัยของซุนโงกุน ที่ได้ร่ำเรียนวิชา ฝึกฝีมือจนยอดเยี่ยม ได้เข้าร่วมศึกชิงเจ้ายุทธภพ ได้ปกป้องโลกจากภัยร้าย
ซุนโงกุนโตขึ้นจนแต่งงานกับจีจี้ และมีลูก...โดยใช้ชื่อลูกว่า ซุนโงฮัง ตามชื่อของปู่ที่ตายไป ... ปรากฎว่ามีนักรบจากต่างดาวเข้ามา บอกว่าจริงๆ แล้ว ซุนโงกุนไม่ใช่มนุษย์โลก แต่เป็นมนุษย์ต่างดาวชื่อ คาคาล็อต ถูกส่งมายังโลกเพื่อทำลายล้างโลก
ซุนโงกุนสู้จนตัวตาย และถูกเทพมังกรปลุกให้ฟื้นคืนชีพเพื่อต่อสู้กับผู้รุกรานคนใหม่
เนื้อเรื่องหลักๆ ดำเนินไปโดย ซุนโงกุน ฝึกวิชา ต่อสู้ ปกป้องโลก ครั้งแล้วครั้งเล่า และแต่ละครั้งก็เปลี่ยนศัตรูเป็นมิตร เพื่อต่อสู้กับศัตรูที่ยิ่งใหญ่กว่าไปเรื่อยๆ
....
สารภาพว่า หยิบมาอ่านตอนนี้ รู้สึกว่ามันสนุกน้อยลงกว่าหลายๆ ปีก่อน ที่ไอซ์เคยหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านบ่อยๆ นะคะ คงเพราะโตขึ้น และหนังสือการ์ตูนรุ่นใหม่ๆ ...ถึงจะเป็นการ์ตูนต่อสู้ ผจญภัยธีมเดิมๆ ก็มีเนื้อเรื่องที่เข้มข้นขึ้น อย่างเช่น Onepiece เป็นต้น ((ก็บอกแล้วว่าเป็นการ์ตูนในดวงใจ >_<))
แต่...พอมาหยิบมาอ่านแล้วคิดขึ้นโจทย์ข้อนี้ของคุณหมูฯ ก็รู้สึกว่า จริงๆ แล้ว Dragonball สอดแทรกคำสอนง่ายๆ ที่ใครต่อใครก็สามารถเข้าใจได้เข้าไปอย่างลงตัว
- คนทุกคนเลือกเกิดไม่ได้ แต่...เลือกที่จะเป็นได้
ซุนโงกุนนั้น คิดดีๆ ก็เป็นแค่เด็กบ้านนอกไม่ประสีประสาคนหนึ่ง แต่เขาผลักดันตัวเองให้เก่งกล้าจนกลายเป็นผู้กอบกู้โลกได้
- ไม่มีอะไรที่จะได้มาโดยไม่อาศัยความพยายาม
เรื่องนี้ไม่ใช่จู่ๆ ซุนโงกุนจะเก่งขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ เขาฝึกหนัก พยายามอย่างหนัก เพื่อที่จะทำให้ความฝันของเขาเป็นจริง
- ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น
หรืออย่าง เบจิต้า...เจ้าชายแห่งชาวไซย่า ซึ่งแพ้พ่ายซุนโงกุนมาตลอด เขาไม่ใช่คนมีจิตใจบริสุทธิ์งดงาม ไม่สามารถจะเป็น ซุปเปอร์ไซย่า ได้ด้วยซ้ำ แต่...ความพยายามของเขาก็หาทางทำให้ตัวเองเป็นซุปเปอร์ไซย่าจนได้
- การต่อสู้เพื่อปกป้อง มีค่ามากกว่าการต่อสู้เพื่อแย่งชิง
- การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือการต่อสู้เพื่อพัฒนาตัวเอง
ทั้งหมดนี้เป็นคำสอนง่ายๆ ซึ่ง...ถ้าทุกคนเข้าใจแล้วละก็ โลกคงมีเรื่องวุ่นวายน้อยลงนะคะ
ไอซ์นั่งอ่านตั้งแต่เล่ม 1 - 42 ... เล่มท้ายๆ ออกทะเลไปไกล ขาดความสนุกและเสน่ห์แบบเล่มแรกๆ แต่ก็อ่านจนจบอะนะ ซึ่งก็รู้สึกว่า ผู้เขียนพยายามจบลงด้วยความหวังว่า โลกนี้จะไม่มีคนร้าย คนร้ายก็กลับตัวเป็นคนดีได้ อะไรทำนองนี้ ... แต่เนื้อเรื่องมันโหวงๆ จนรู้สึกว่าจบไม่สวยเท่าไหร่ คงเพราะถูกยืดเรื่องไปไกลจากพล็อตเดิมมาก แอบเสียดายนิดนึงเหมือนกัน ... ได้แต่หวังว่า Onepiece จะจบได้สวยนะคะ
ปล. ส่วนตัวไม่ค่อยชอบสำนวนของ NED เท่าไหร่อะค่ะ มันมีการใช้ "วะ" "โว้ย" และคำหยาบคายโดยไม่จำเป็น ถ้าเป็นตอนผู้ใหญ่สู้รบกันก็พอได้ แต่ให้เด็กสี่ขวบ ((โงฮัง)) พูดด้วยมันก็เกินไปหน่อยนะคะ
ดู Index รายชื่อหนังสืออื่นๆ ที่ไอซ์ได้รีวิวไปแล้วตามลิงก์ข้างล่างค่ะ
- หนังสือภาษาอังกฤษ Index Bookshelf : English Books
- หนังสือแปล Index Bookshelf : Translated Books
- หนังสือภาษาไทย Index Bookshelf : Thai Books
Create Date : 18 เมษายน 2553 |
|
3 comments |
Last Update : 8 พฤษภาคม 2553 10:27:17 น. |
Counter : 4525 Pageviews. |
|
|
|
พลอยอ่านการ์ตูนไม่จบ ดูอนิเมก็ไม่จบ เพราะอย่างที่พี่ไอซ์ว่าอะค่ะ ท้ายๆเรื่องมันออกทะเลมากไปหน่อย
จำไม่ได้แล้วด้วยว่าอ่านเวอร์ชั่นไหน หาไม่ค่อยเจอแล้ว