เรื่อง : The Lion's Game
เขียนโดย : Nelson DeMille






เรื่องย่อ ดัดแปลงมาจาก amazon นะคะ

เดือน เมษายน 1986 ประธานาธิบดีเรแกน อนุมัติคำสั่งปฏิบัติการลับ ส่งเครื่องบินรบไปทิ้งระเบิดที่ลิเบีย ((อันนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงนะคะ เป็นการแก้แค้นการก่อการร้ายอะไรสักอย่าง จำไม่ได้แล้วค่ะ))

เครื่องบินรบ F-111 สี่ลำ ไปทิ้งระเบิดที่ Al Azziziyah ซึ่งเป็นหนึ่งในที่พักอาศัยของประธานาธิบดีของลิเบีย...Muammar Qaddafi

ขณะนั้น Asad Khalil อายุ 16 ปี และการทิ้งระเบิดใน Al Azziziyah ทำให้เขาสูญเสียแม่ น้องชายสองคนและน้องสาวสองคนไป

Asad ซึ่งในภาษาอารบิคแปลว่า "สิงโต" ตั้งใจอย่างแน่วแน่ ที่จะแก้แค้นให้กับครอบครัว ศาสนา และท่านผู้นำ Gadhafi - ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

สิบสองปีต่อมา Asad มาถึงอเมริกา ด้วยความตั้งใจที่จะฆ่าผู้ที่เกี่ยวข้องที่ทำให้เขาสูญเสียครอบครัวไปให้หมดสิ้น

John Corey - อดีต NYPD ซึ่งปลดประจำการเพราะปัญหาสุขภาพ ((โดนยิงเข้า 3 นัด)) ซึ่งเคยมีบทบาทมาแล้วจากเรื่อง Plum Island ตอนนี้เข้าทำงานกับ ATTF หรือ Anti-Terrorist Task Force ((ผู้เขียนดัดแปลงมาจากหน่วยงานที่มีอยู่จริง)) จะต้องหยุด Asad ให้ได้

...............

หลายปีก่อนตอนไอซ์ยังเรียนอยู่ที่อังกฤษ หนังสือเล่มนี้ดังมากๆ ค่ะ ติดอันดับท็อปอยู่นาน แต่ตอนนั้นไอซ์ก็ไม่คิดจะหยิบมาอ่าน ก็นะ...เห็นความหนาแล้วกลัวค่ะ

พอดีสั่งเล่มนี้มาพร้อมกับ Plum Island จาก dasa อ่านเล่มนั้นจบ และเมื่อสัปดาห์ก่อนไปต่างจังหวัด ก็เลยหยิบ The Lion's Game ไปอ่านด้วย สาเหตุที่หยิบเพราะ มันเป็นหนังสือมือสองอะนะ ถ้ายับหรือเลอะ ก็ไม่เสียดายเท่าไหร่

ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่หยิบเล่มนี้ไปอ่าน เพราะ อ่านแล้ววางไม่ลงเลยค่ะ ไม่เป็นอันทำอะไรเลย ฮือๆ นิยายของตัวเองที่เขียนค้างอยู่เลยเดี้ยงสนิท T^T

สำหรับไอซ์ The Lion's Game สนุกกว่า Plum Island หลายเท่า ลดอารมณ์ขัดจิกกัดแบบพร่ำเพรื่อลง เน้นรายละเอียด และเนื้อหามากยิ่งขึ้น

จากเรื่องย่อด้านบน ก็พอจะรู้แล้วนะคะว่า เรื่องนี้เกี่ยวกับการก่อการร้ายค่ะ โดย Asad ตั้งใจจะมาแก้แค้นสิ่งที่อเมริกาเคยทำกับครอบครัวเขาเมื่อสิบสองปีก่อน

Asad - สิงโต ((ไอซ์ชอบชื่อนี้มาก เคยจะใช้ในนิยายตัวเองด้วย แต่เขียนเป็นภาษาไทยแล้วไม่สวยอะ "อาสาด" ฮา)) ถูกเทรนและเตรียมการอย่างเนิ่นนานเพื่อการนี้ และเขาก็ทำให้อเมริกาปั่นป่วนอย่างแรง เปิดตัวประกาศศักษาตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบอเมริกา ด้วยการสังหารคนบนเครื่องบินไปสามร้อยกว่าศพ รวมทั้งหลุดรอดจากร่างแหที่กางกั้นเอาไว้อย่างง่ายดาย

ส่วน Corey อดีตตำรวจสุดแสบในเรื่องนี้ ได้คู่หูคนใหม่ Kate Mayfield ที่ร้ายพอฟัดพอเหวี่ยงกันค่ะ ทั้งสองคนรวมทั้งทีมงาน ต้องพยายามตามหา Asad ให้ได้

ผู้เขียนใส่ใจกับรายละเอียดมากๆ และถ้าเปิดดูท้ายเล่ม จะเห็นว่าเขาทำการรีเสิร์ชอย่างละเอียด การบรรยาย การดำเนินเรื่อง ทำให้เห็นภาพได้ชัดเจน และรู้สึก "เชื่อ" เลยว่า มัน "น่าจะ" เป็นแบบนั้นจริงๆ

สไตล์การเขียน สลับกันสองด้านค่ะ ด้านของ Coery และด้านของ Asad ทำให้คนอ่านรู้ว่า ทั้งสองฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่ แล้วก็ตามลุ้นทั้งสองฝ่ายด้วยว่า จะทำสำเร็จหรือไม่ ใครจะสำเร็จก่อนกัน

ไอซ์อ่านแล้วไม่รู้จะเชียร์ใครดี ชอบทั้งสองด้านเลยค่ะ ชอบ Coery มาตั้งแต่เรื่อง Plum Island แล้ว ส่วน Asad นั้น...ผู้เขียนบรรยายความรู้สึก อดีต และความคิดของเขาอย่างละเอียด ทำให้อดเอาใจช่วยไม่ได้จริงๆ นะ

หนังสือเล่มนี้หนามากๆ เล่มที่ไอซ์มีหนาเก้าร้อยกว่าหน้าค่ะ แต่รายละเอียดอัดแน่นจริงๆ และรายละเอียดทุกอย่าง มีส่วนเกี่ยวโยงในเนื้อเรื่อง ไม่เว้นแต่มุกตลกที่พระเอกปล่อยออกมา

ถ้าใครชอบอ่านแนวผู้ก่อการร้ายล่ะก็น่าจะชอบเล่มนี้นะคะ อ่านการดำเนินการ การเตรียมการของฝ่าย Asad แล้วขนลุกอะ คือ เตรียมการขนาดนี้ ต้องทุ่มเทแค่ไหน ((Asad มีอดีต KGB เทรนให้ค่ะ)) การจะจับให้ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อ่านแล้วอดย้อนดูความเป็นจริงไม่ได้ว่า ถ้ามี Asad หลายๆ คนล่ะก็ คนเตรียมป้องกันต้องแย่แน่ๆ

อ้อ...เรื่องนี้เขียนและตีพิมพ์ก่อนเหตุการณ์ 9-11 นะคะ เพราะฉะนั้นระบบการป้องกันอะไรๆ ยังหลวมกว่าปัจจุบันอยู่บ้าง

เรื่องราวดำเนินอย่างฉับไว ((แต่รายละเอียดเยอะนะคะ)) และจบอย่างลงตัวมากๆ

อ่านแล้วก็สะท้อนใจนะคะ โดยเฉพาะประโยคที่บอกว่า "การก่อการร้ายและการแก้แค้นจะไม่มีวันจบ จนกว่าจะไม่มีใครเหลือให้ฆ่ากันอีกแล้ว" เหอๆ

ผู้เขียน "จิกกัด" การทำงานระหว่าง ตำรวจ - FBI - CIA ได้ชัดมากๆ เห็นภาพเลยว่า มันมี conflict กันยังไง แถมยัง "กัด" คนอเมริกันได้แสบมากๆ

เชียร์ เชียร์ และเชียร์ เล่มนี้ค่ะ เป็นหนังสือเล่มที่ชอบที่สุดในปีนี้เลย ^^

พออ่านเล่มนี้จบ ไอซ์รีบสั่งเรื่องอื่นๆ ของ DeMille มาอ่านทันทีเลย >_<

................

ส่วนที่สงสัยนิดหน่อยค่ะ

อันนี้คงไม่สปอยล์นะคะ เพราะมันอยู่ต้นๆ ของเรื่องนี้เลย ซึ่งก็คือ เรื่องที่ Gadhafi เป็นชู้กับแม่ของ Asad เนี่ยสิ ผู้เขียนเขียนแบบโต้งๆ เลย แล้ว Gadhafi ก็เป็นคนที่มีอยู่จริงเสียด้วย มันเขียนได้ด้วยหรือคะ ไม่ sensitive เกินไปที่จะเขียนลงในหนังสือออกขายแบบนี้หรือเนี่ย อ่านแล้วอึ้งนิดๆ

................

ส่วนที่ไม่ชอบ

Coery เปลี่ยนใจจาก Beth Penrose จากเรื่อง Plum Island ง่ายๆ ซะงั้น แง่งๆๆๆ

.................

จับผิดผู้เขียน

เจอส่วนที่ใช้ภาษาอารบิคที่ไอซ์คิดว่าผิดนิดหน่อยค่ะ 555 อ่านแล้วอมยิ้ม มีพลาดๆๆ ((ไม่รู้ว่าตัวเองจำผิดหรือเปล่า กร๊ากกก))

................

สปอยล์

อ๊ากกกกกกกก ผู้เขียน "เลือดเย็น" ขึ้นจากเรื่อง Plum Island มากๆ เลยค่ะ กับการทำให้คนอ่านผูกพันกับตัวละคร แล้วก็ฆ่าทิ้ง T^T

ตอนจบนี่ทำเอาอึ้ง เพราะตัวละครที่ทั้งชอบทั้งเกลียดจากเรื่อง Plum Island มาเดี้ยงซะงั้น เซ็งๆ -"-

555 แต่ถึงจะบ่นแบบนี้ ไอซ์ก็ชอบนะคะ เพราะถ้าผู้เขียนไม่แคร์ตัวละครล่ะก็ จะทำให้คนอ่านเดาไม่ได้เลยว่า ใครจะอยู่ ใครจะไป นักเขียนที่ไอซ์คิดว่าทำได้ดีมากๆ ก็คือ นักเขียนคนโปรดของไอซ์อีกคน Jeffery Deaver ถ้าใครได้อ่าน The Blue Nowhere จะเข้าใจคำว่า "คนเขียนทรยศคนอ่าน" ได้ชัดเจนเลยค่ะ 555

.............

สรุปอีกรอบค่ะ ว่าชอบหนังสือเล่มนี้มากๆ อ่านแล้ววางไม่ลง หยุดเขียนนิยายของตัวเองไปเลย มัวแต่ติดหนังสือเล่มนี้แหละ ทำให้คิดคำคม ((??)) ใหม่ได้

A writer can jeopardize other writers by writing a very good book.

กร๊ากกกกกกกกกก

Create Date : 16 พฤษภาคม 2550
Last Update : 16 พฤษภาคม 2550 9:04:57 น.		16 comments
Counter : 2005 Pageviews.
Share Tweet