เรื่อง : ปริศนาฆาตกรรมหั่นศพ
เขียนโดย : มิยาเบะ มิยูกิ
แปลโดย : บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์



ศีรษะ มือซ้าย ขาขวา ชิ้นส่วนศพปริศนาถูกหว่านทิ้งทั่วย่านเมืองเก่าชานกรุงโตเกียว พร้อมกับมีมือลึกลับส่งจดหมายท้าทายตำรวจ บอกที่ซ่อนชิ้นส่วนศพแต่ละชิ้น ย่านเมืองเก่าอันสงบเงียบจึงตกสู่ภวังค์แห่งความหวาดผวา

จุน ลูกชายนายตำรวจผู้สืบคดีสงสัยจิตรกรใหญ่เลือดร้อนนามชิโนดะ โทโงะ เด็กชายได้รับจดหมายอีกฉบับระบุว่าโทโงะคือฆาตกร ทั้งยังเคลือบแคลงเรื่องข่าวลือว่ามีหญิงสาวหายตัวลึกลับในบ้านจิตรกรเฒ่า เขาตีสนิทชายชรา อ้างว่าอยากขอดูผลงานภาพเขียนเลื่องชื่อ แต่กลับได้พบเงื่อนงำไม่คาดฝันซึ่งโยงใยสู่เหตุการณ์น่าระทึกที่เขาไม่มีวันลืม

รูปและรายละเอียดเอามาจาก bookcase ของพันทิปนี่แหละค่ะ ^^


.....


เนื้อเรื่องก็เป็นอย่างปกหลังค่ะ มีการพบชิ้นส่วนศพของผู้หญิง "มิจิโอะ" นายตำรวจม่ายเมียหย่าก็ต้องออกไปสืบสวน

ขณะเดียวกับที่ มีจดหมายส่งมาบอกที่บ้านว่า "ชิโนดะ โทโงะ" ซึ่งเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงเป็นฆาตกร "จุน" ลูกชายของมิจิโอะก็เลยเกิดความอยากรู้อยากเห็น ลากเพื่อนชื่อ "ชิงโงะ" มาสืบสวนด้วย

แน่นอนว่า คดีนี้ถูกโยงเข้ากับโทโงะ ทั้งตำรวจและลูกชายก็พากันสืบหาความจริง


....


อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า เป็นเรื่องที่มีชีวิตชีวิตที่สุดเท่าที่เคยอ่านของ มิยาเบะ มิยูกิ เลยมั้งคะ ((ที่เคยอ่านก็มี Ico, เสียงกระซิบสังหาร และ เหตุที่ฆ่า ... ส่วน ฆาตกรรมระดับ 7 ดูเหมือนว่าจะอ่านไม่จบ ฮา))

และก็เป็นเรื่องที่น่าจะอ่านง่ายที่สุดของผู้เขียนคนนี้ด้วย อิอิ

ตัวละครน่ารักอะค่ะ โดยเฉพาะ "จุน" ลูกชายนายตำรวจ และ "ฮานะ" แม่บ้านวัยปลาย ชอบบทสนทนาและข้อคิดเกี่ยวกับชีวิตทั่วๆ การดำเนินเรื่องเป็นธรรมชาติมากๆ

ส่วนคดีก็วางไว้ได้น่าสนใจดีค่ะ แม้ตอนเฉลยจะรู้สึกว่า "...อืม...เหรอ สาเหตุคืออย่างนี้เองเนี่ยนะ" นิดๆ ก็ตาม อิอิ

สำนวนแปลก็ลื่นไหล อ่านสบายสไตล์บลิสนะคะ

ส่วนตัวไอซ์ชอบเรื่องนี้ค่ะ

สปอยล์แหลกกกกกกก

เรื่องนี้จริงๆ แล้วมีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นคู่ขนานกัน จริงๆ แล้วไม่ควรเกี่ยวข้องกัน แต่ดันมาเกิดในเวลาใกล้เคียงกัน

- คดีฆาตกรรม ... มีคนตายจริงๆ และก็มีการปกปิดความจริงที่เกิดขึ้น เพื่อช่วยใครบางคน ในที่นี้คือ เอจิ...ลูกชายของ ไซงะ...เลขาของ โทโงะ ทั้งๆ ที่ เอจิไม่ได้เป็นคนฆ่าเองหรอก แต่ดันปล่อยให้ผู้หญิงตายซะได้ ไซงะที่โดนฆาตกรตัวจริงที่เป็นเยาวชนแบล็กเมล์เอา เขาเลยวางแผนซ้อนที่จะฆ่าเด็กๆ พวกนี้ซะเอง ((แอบเอาใจช่วยให้สำเร็จนะเนี่ย เด็กๆ พวกนั้นมันเลวจริงๆ))

- การปล่อยข่าวลือ ... จดหมายที่ถูกส่งไปที่บ้านของจุน จริงๆ แล้วเกิดจากการเล่นสนุก สร้างข่าวลือของ สึโยชิ เพื่อนร่วมโรงเรียนของจุนนั่นเอง อ่านแล้วก็อึ้งๆ และทึ่งๆ ไปในคราวเดียวกัน ข่าวลือที่เกิดจากจุดนิดเดียว มันลามไปได้ยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ทำลายความสงบสุขและชีวิตของคนที่โดนเอาไปลือได้อย่างน่ากลัวเลยล่ะ


อ่านไปอ่านมา เรื่องนี้ไปเกี่ยวกับพวกเยาวชนที่ทำผิดแล้วไม่ต้องรับผิดอีกจนได้ เหมือนกับที่เคยอ่านเรื่อง บาปนางฟ้า การที่นักเขียนหลายๆ คนหยิบเอาประเด็นนี้ขึ้นมาใช้ แปลว่ามันน่าจะเป็นปัญหาใหญ่ในสังคมญี่ปุ่นเลยนะคะ

ส่วนตัวสุดๆ น่ะ คิดว่า เด็กสมัยนี้โตเร็วค่ะ กฎหมายสำหรับเยาวชนก็ควรจะต้องเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย ไม่ใช่เด็กๆ ฆ่าคนโดยตั้งใจแล้ว จะถือเป็นเยาวชนแล้วไม่ผิด มันไม่ถูกต้องนะ

คดีใหญ่ๆ อย่าง ฆ่า ข่มขืน ปล้น อะไรพวกนี้ ไม่ว่าอายุเท่าไหร่ ก็ควรจะต้องได้รับโทษสูงสุดด้วยกันทั้งนั้นแหละ

อะ...สำหรับหัวข้อบล็อก

สิ่งที่ไม่เข้าใจก็คือ...

..."ปก" ค่ะ

คือ...อ่านมาทั้งเรื่อง ตลอดเวลาที่อ่านก็พลิกดูปกไปด้วย เห็นดวงตาแดงๆ ที่มองมา หน้ากากแตกๆ บนนั้น ...อ่านจนจบแล้วก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า ทำไมถึงทำปกแบบนี้ฟะ เข้ากับเรื่องตรงไหนเนี่ย?? หรือไอซ์มองไม่ลึกซึ้งพอ??

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2551 9:49:28 น.		11 comments
Counter : 2448 Pageviews.
Share Tweet