หนังสือ : คลื่นถี่ความเหงา
ผู้เขียน : โอตสึ อิจิ
ผู้แปล : พรพิรุณ กิจสมเจตน์
สนพ. : JBook (บลิส)
จำนวนหน้า : 159 หน้า
ภาษา ไทย : (แปลจากภาษาญี่ปุ่น)




รายละเอียดจากปกหลัง


รวมสี่เรื่องสั้น ผลงานใหม่ของโอตสึ อิจิ


สัญญาณจากอนาคต

พวกนายสองคนจะได้แต่งงานกัน...
คำทำนายสมัยประถมจากเพื่อนจอมแสบซึ่งอ้างว่าตัวเองหยั่งรู้อนาคตได้
ทำให้ผมกับกับชิมิสึมองหน้ากันไม่ค่อยติด ในที่สุดเราแยกย้ายกันไป
ผมกลายเป็นคนไร้จุดหมาย ทว่าในใจยังมีเรื่องเธอฝังลึก
จนเมื่อรู้ตัวว่าชีวิตตกต่ำถึงขีดสุด ผมตัดสินใจไปหาเธอ
โดยไม่นึกเลยว่าจะพบเรื่องเหนือคาด...


หัวขโมยกับอุบัติเหตุประสานมือ

“ผม” คิดจะขโมยเงินจากห้องพักในโรงแรม
จึงเจาะรูผนังห้อง หวังหยิบเงินจากกระเป๋าถือจากอีกฝากผนัง
ทว่าขณะล้วงแขนควานหาของ สิ่งที่ฉวยได้กลับกลายเป็นข้อมือบอบบางของหยิงสาว
ในที่สุด “ผม” ได้รุ้ว่าสัมผัสของคนที่ไม่เห็นแม้กระทั่งใบหน้า
สามารถสร้างไออุ่นในหัวใจโดยไม่รู้ตัว


เด็กสาวบนแผ่นฟิล์ม

ฉันเป็นคนขี้ขลาดไม่กล้าตัดสินใจเองสักเรื่อง
ทว่าวันหนึ่งชวิตแนกลับต้องพลิกผัน เพราะบังเอิญได้พบฟิล์มต้องห้าม
ถ่ายติดภาพเด็กสาวปริศนาซึ่งยืนหันหลังในอุโมงค์มืดมิด
ฉันแทบไม่เชื่อสายตา เมื่อพบว่าเธอค่อย ๆ ผินหน้ามาทุกครั้งที่ฉายฟิล์มดู..


ทิวทัศน์ที่สาบสูญ

หลังประสบอุบัติเหตุ ร่างกายผมแปรสภาพเป็นหุ่นไร้ความรู้สึก
มีเพียงสัมผัสรับรู้บนแขนขวาเป็นชี่องทางเดียวให้สื่อสารกับภรรยา
เธอพรมนิ้วบรรเลงเพลงไร้เสียง ถ่ายทอดความรู้สึกซึ่งผมไม่เคยตั้งใจฟัง
และเมื่อความทุกข์ในใจเธอดังก้อง ผมจึงตัดสินใจปลดปล่อยเธอด้วยการ...


....


อ่านจบแล้วรู้สึกว่าธีมของเรื่องสั้นทั้งสี่ในเล่มคือ ความรักที่ไม่สมหวังแต่เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นเหมือนมีสายใยบางๆ เชื่อมระหว่างกันเอาไว้ ให้บรรยากาศเหงาๆ เศร้าๆ แต่อบอุ่น

สำหรับเล่มนี้ไอซ์ชอบทุกเรื่องเลยนะคะ แต่ชอบเป็นพิเศษก็คงจะเป็นเรื่องแรกคือ "คลื่นถี่ความเหงา"

มีประโยคหนึ่งที่คิดว่าแทนธีมของเล่มนี้ได้ดีเลย

"แม้จะอยู่คนละที่ แต่ชิมิสึใช้ชีวิตโดยคิดถึงผมอยู่ตลอด เหมือนกับที่ผมคิดถึงเธอไม่เว้นวัน น่าเสียดายว่าผมรู้เรื่องนี้เมื่อเธอจากไปแล้ว แต่การมีใครสักคนคอยส่งใจนึกถึง แม้จะเป็นเพียงคนเดียวในโลกกว้าง ก็นับเป็นความสุขที่ไม่อาจประเมินค่าได้"


แนะนำนะคะเล่มนี้ โดยเฉพาะแฟนๆ ของ โอตสึ อิจิ คงจะไม่ผิดหวังแน่ ^^


อ้อ...ชอบปกเล่มนี้จังค่ะ กระดาษเป็นกระดาษปอนด์ สีบนปกดูจางๆ เหมือนความทรงจำที่ประทับอยู่ในใจ ^^


....


ไปไล่ๆ ดูรีวิวเก่าๆ พบว่า ไอซ์อ่านหนังสือของโอตสึ อิจิ หลายเล่มแล้วเหมือนกันนะเนี่ย


- นัดหมายในความมืด

- ZOO

- GOTH

- รอยสักรูปหมา


จำได้คุ้นๆ ว่าเคยอ่าน "ฉันหายไปในวันหยุด" แล้วนะคะ แต่หารีวิวไม่เจอ ส่วน "ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และ ร่างไร้วิญญาณของฉัน" ที่บ้านมีหนังสือแต่ไม่แน่ใจว่าอ่านแล้วหรือยัง ส่วนเรื่องที่ยังไม่เคยอ่านและไม่มีหนังสือคือ "โทรศัพท์สลับมิติ" ค่ะ

สปอยล์


สัญญาณจากอนาคต

อ่านเรื่องนี้ตอนแรกๆ แล้วคิดถึงหนังเรื่อง "แฟนฉัน" นิดๆ ค่ะ เด็กชาย-หญิงที่ถูกจับคู่มักจะมองหน้ากันไม่ติดและสูญเสียมิตรภาพไป สำหรับโคอิสุมิ ((พระเอก)) และชิมิสึ เองก็เหมือนกัน ... ทั้งๆ ที่คิดถึงกันแต่ทำเป็นหลีกเลี่ยงกัน

นาโอกิเคยทำนายไว้ว่า ถ้าไม่ตายก่อนทั้งสองคนจะได้แต่งงานกัน ... แต่เรื่องนี้ชิมิสึตายค่ะ ก่อนตายเธอได้พบกับโคอิสุมิที่โรงพยาบาล ... นั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ทั้งสองได้พูดคุยกัน และเป็นครั้งสุดท้ายด้วย แต่มันก็ทำให้ทั้งคู่รู้ว่า ใจของทั้งสองคนสื่อถึงกันมาตลอด เศร้านะเนี่ย


หัวขโมยกับอุบัติเหตุประสานมือ

นึกแล้วค่ะว่าหัวขโมยดันเจาะรูกำแพงผิดห้องและได้จับมือพูดคุยกับดาราสาว เขาทำนาฬิกาตกเอาไว้ก่อนหนีไป ส่วนเธอใส่นาฬิกาเรือนนั้นมาตลอด


เด็กสาวบนแผ่นฟิล์ม

เด็กสาวที่ถูกฆ่าตาย วิญญาณของเธอปรากฎบนแผ่นฟิล์ม ... คนฆ่าเธอคือพ่อแท้ๆ แต่ที่เธอปรากฎตัวขึ้นมา ก็เพราะอยากจะได้พบชายหนุ่มคนที่ตัวเองรักอีกครั้ง โดยมีสื่อเป็น "ฉัน" ในเรื่องนี่แหละที่เห็นเธอและสืบหาเขาจนเจอ


ทิวทัศน์ที่สาบสูญ

เรื่องนี้เศร้ามากมาย กับสามีที่ทะเลาะกับภรรยาบ่อยๆ และประสบอุบัติเหตุจนสูญเสียการรับรู้และสัมผัสทั้งหมด ตาบอด หูหนวก ทั้งร่างกายมีความรู้สึกแค่แขนขวาตั้งแต่ศอกลงไป

แต่...เขากลับรับรู้ความรู้สึกของภรรยาที่สื่อผ่านการเล่นเปียโนจากปลายนิ้วของเธอบนแขนของเขาได้อย่างดีและเข้าใจ

สุดท้ายเศร้ามากเลยที่เขาต้องการให้เธอไปมีชีวิตใหม่ โดยที่ตัวเองแสร้งทำเป็นหมดความรู้สึกทั้งหมดแล้ว

Create Date : 05 พฤษภาคม 2553
Last Update : 8 พฤษภาคม 2553 10:13:27 น.		7 comments
Counter : 2712 Pageviews.
Share Tweet