หนังสือ : คลื่นถี่ความเหงาผู้เขียน : โอตสึ อิจิผู้แปล : พรพิรุณ กิจสมเจตน์สนพ. : JBook (บลิส) จำนวนหน้า : 159 หน้า ภาษา ไทย : (แปลจากภาษาญี่ปุ่น)รายละเอียดจากปกหลังรวมสี่เรื่องสั้น ผลงานใหม่ของโอตสึ อิจิสัญญาณจากอนาคตพวกนายสองคนจะได้แต่งงานกัน...คำทำนายสมัยประถมจากเพื่อนจอมแสบซึ่งอ้างว่าตัวเองหยั่งรู้อนาคตได้ทำให้ผมกับกับชิมิสึมองหน้ากันไม่ค่อยติด ในที่สุดเราแยกย้ายกันไปผมกลายเป็นคนไร้จุดหมาย ทว่าในใจยังมีเรื่องเธอฝังลึกจนเมื่อรู้ตัวว่าชีวิตตกต่ำถึงขีดสุด ผมตัดสินใจไปหาเธอโดยไม่นึกเลยว่าจะพบเรื่องเหนือคาด... หัวขโมยกับอุบัติเหตุประสานมือ ผม คิดจะขโมยเงินจากห้องพักในโรงแรมจึงเจาะรูผนังห้อง หวังหยิบเงินจากกระเป๋าถือจากอีกฝากผนังทว่าขณะล้วงแขนควานหาของ สิ่งที่ฉวยได้กลับกลายเป็นข้อมือบอบบางของหยิงสาวในที่สุด ผม ได้รุ้ว่าสัมผัสของคนที่ไม่เห็นแม้กระทั่งใบหน้าสามารถสร้างไออุ่นในหัวใจโดยไม่รู้ตัว เด็กสาวบนแผ่นฟิล์ม ฉันเป็นคนขี้ขลาดไม่กล้าตัดสินใจเองสักเรื่องทว่าวันหนึ่งชวิตแนกลับต้องพลิกผัน เพราะบังเอิญได้พบฟิล์มต้องห้ามถ่ายติดภาพเด็กสาวปริศนาซึ่งยืนหันหลังในอุโมงค์มืดมิดฉันแทบไม่เชื่อสายตา เมื่อพบว่าเธอค่อย ๆ ผินหน้ามาทุกครั้งที่ฉายฟิล์มดู.. ทิวทัศน์ที่สาบสูญ หลังประสบอุบัติเหตุ ร่างกายผมแปรสภาพเป็นหุ่นไร้ความรู้สึกมีเพียงสัมผัสรับรู้บนแขนขวาเป็นชี่องทางเดียวให้สื่อสารกับภรรยาเธอพรมนิ้วบรรเลงเพลงไร้เสียง ถ่ายทอดความรู้สึกซึ่งผมไม่เคยตั้งใจฟังและเมื่อความทุกข์ในใจเธอดังก้อง ผมจึงตัดสินใจปลดปล่อยเธอด้วยการ.......อ่านจบแล้วรู้สึกว่าธีมของเรื่องสั้นทั้งสี่ในเล่มคือ ความรักที่ไม่สมหวังแต่เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นเหมือนมีสายใยบางๆ เชื่อมระหว่างกันเอาไว้ ให้บรรยากาศเหงาๆ เศร้าๆ แต่อบอุ่นสำหรับเล่มนี้ไอซ์ชอบทุกเรื่องเลยนะคะ แต่ชอบเป็นพิเศษก็คงจะเป็นเรื่องแรกคือ "คลื่นถี่ความเหงา" มีประโยคหนึ่งที่คิดว่าแทนธีมของเล่มนี้ได้ดีเลย"แม้จะอยู่คนละที่ แต่ชิมิสึใช้ชีวิตโดยคิดถึงผมอยู่ตลอด เหมือนกับที่ผมคิดถึงเธอไม่เว้นวัน น่าเสียดายว่าผมรู้เรื่องนี้เมื่อเธอจากไปแล้ว แต่การมีใครสักคนคอยส่งใจนึกถึง แม้จะเป็นเพียงคนเดียวในโลกกว้าง ก็นับเป็นความสุขที่ไม่อาจประเมินค่าได้"แนะนำนะคะเล่มนี้ โดยเฉพาะแฟนๆ ของ โอตสึ อิจิ คงจะไม่ผิดหวังแน่ ^^อ้อ...ชอบปกเล่มนี้จังค่ะ กระดาษเป็นกระดาษปอนด์ สีบนปกดูจางๆ เหมือนความทรงจำที่ประทับอยู่ในใจ ^^....ไปไล่ๆ ดูรีวิวเก่าๆ พบว่า ไอซ์อ่านหนังสือของโอตสึ อิจิ หลายเล่มแล้วเหมือนกันนะเนี่ย- นัดหมายในความมืด - ZOO - GOTH - รอยสักรูปหมา จำได้คุ้นๆ ว่าเคยอ่าน "ฉันหายไปในวันหยุด" แล้วนะคะ แต่หารีวิวไม่เจอ ส่วน "ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และ ร่างไร้วิญญาณของฉัน" ที่บ้านมีหนังสือแต่ไม่แน่ใจว่าอ่านแล้วหรือยัง ส่วนเรื่องที่ยังไม่เคยอ่านและไม่มีหนังสือคือ "โทรศัพท์สลับมิติ" ค่ะสปอยล์สัญญาณจากอนาคตอ่านเรื่องนี้ตอนแรกๆ แล้วคิดถึงหนังเรื่อง "แฟนฉัน" นิดๆ ค่ะ เด็กชาย-หญิงที่ถูกจับคู่มักจะมองหน้ากันไม่ติดและสูญเสียมิตรภาพไป สำหรับโคอิสุมิ ((พระเอก)) และชิมิสึ เองก็เหมือนกัน ... ทั้งๆ ที่คิดถึงกันแต่ทำเป็นหลีกเลี่ยงกันนาโอกิเคยทำนายไว้ว่า ถ้าไม่ตายก่อนทั้งสองคนจะได้แต่งงานกัน ... แต่เรื่องนี้ชิมิสึตายค่ะ ก่อนตายเธอได้พบกับโคอิสุมิที่โรงพยาบาล ... นั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ทั้งสองได้พูดคุยกัน และเป็นครั้งสุดท้ายด้วย แต่มันก็ทำให้ทั้งคู่รู้ว่า ใจของทั้งสองคนสื่อถึงกันมาตลอด เศร้านะเนี่ย หัวขโมยกับอุบัติเหตุประสานมือ นึกแล้วค่ะว่าหัวขโมยดันเจาะรูกำแพงผิดห้องและได้จับมือพูดคุยกับดาราสาว เขาทำนาฬิกาตกเอาไว้ก่อนหนีไป ส่วนเธอใส่นาฬิกาเรือนนั้นมาตลอดเด็กสาวบนแผ่นฟิล์ม เด็กสาวที่ถูกฆ่าตาย วิญญาณของเธอปรากฎบนแผ่นฟิล์ม ... คนฆ่าเธอคือพ่อแท้ๆ แต่ที่เธอปรากฎตัวขึ้นมา ก็เพราะอยากจะได้พบชายหนุ่มคนที่ตัวเองรักอีกครั้ง โดยมีสื่อเป็น "ฉัน" ในเรื่องนี่แหละที่เห็นเธอและสืบหาเขาจนเจอ ทิวทัศน์ที่สาบสูญเรื่องนี้เศร้ามากมาย กับสามีที่ทะเลาะกับภรรยาบ่อยๆ และประสบอุบัติเหตุจนสูญเสียการรับรู้และสัมผัสทั้งหมด ตาบอด หูหนวก ทั้งร่างกายมีความรู้สึกแค่แขนขวาตั้งแต่ศอกลงไปแต่...เขากลับรับรู้ความรู้สึกของภรรยาที่สื่อผ่านการเล่นเปียโนจากปลายนิ้วของเธอบนแขนของเขาได้อย่างดีและเข้าใจสุดท้ายเศร้ามากเลยที่เขาต้องการให้เธอไปมีชีวิตใหม่ โดยที่ตัวเองแสร้งทำเป็นหมดความรู้สึกทั้งหมดแล้ว
สปอยล์สัญญาณจากอนาคตอ่านเรื่องนี้ตอนแรกๆ แล้วคิดถึงหนังเรื่อง "แฟนฉัน" นิดๆ ค่ะ เด็กชาย-หญิงที่ถูกจับคู่มักจะมองหน้ากันไม่ติดและสูญเสียมิตรภาพไป สำหรับโคอิสุมิ ((พระเอก)) และชิมิสึ เองก็เหมือนกัน ... ทั้งๆ ที่คิดถึงกันแต่ทำเป็นหลีกเลี่ยงกันนาโอกิเคยทำนายไว้ว่า ถ้าไม่ตายก่อนทั้งสองคนจะได้แต่งงานกัน ... แต่เรื่องนี้ชิมิสึตายค่ะ ก่อนตายเธอได้พบกับโคอิสุมิที่โรงพยาบาล ... นั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ทั้งสองได้พูดคุยกัน และเป็นครั้งสุดท้ายด้วย แต่มันก็ทำให้ทั้งคู่รู้ว่า ใจของทั้งสองคนสื่อถึงกันมาตลอด เศร้านะเนี่ย หัวขโมยกับอุบัติเหตุประสานมือ นึกแล้วค่ะว่าหัวขโมยดันเจาะรูกำแพงผิดห้องและได้จับมือพูดคุยกับดาราสาว เขาทำนาฬิกาตกเอาไว้ก่อนหนีไป ส่วนเธอใส่นาฬิกาเรือนนั้นมาตลอดเด็กสาวบนแผ่นฟิล์ม เด็กสาวที่ถูกฆ่าตาย วิญญาณของเธอปรากฎบนแผ่นฟิล์ม ... คนฆ่าเธอคือพ่อแท้ๆ แต่ที่เธอปรากฎตัวขึ้นมา ก็เพราะอยากจะได้พบชายหนุ่มคนที่ตัวเองรักอีกครั้ง โดยมีสื่อเป็น "ฉัน" ในเรื่องนี่แหละที่เห็นเธอและสืบหาเขาจนเจอ ทิวทัศน์ที่สาบสูญเรื่องนี้เศร้ามากมาย กับสามีที่ทะเลาะกับภรรยาบ่อยๆ และประสบอุบัติเหตุจนสูญเสียการรับรู้และสัมผัสทั้งหมด ตาบอด หูหนวก ทั้งร่างกายมีความรู้สึกแค่แขนขวาตั้งแต่ศอกลงไปแต่...เขากลับรับรู้ความรู้สึกของภรรยาที่สื่อผ่านการเล่นเปียโนจากปลายนิ้วของเธอบนแขนของเขาได้อย่างดีและเข้าใจสุดท้ายเศร้ามากเลยที่เขาต้องการให้เธอไปมีชีวิตใหม่ โดยที่ตัวเองแสร้งทำเป็นหมดความรู้สึกทั้งหมดแล้ว
ดู Index รายชื่อหนังสืออื่นๆ ที่ไอซ์ได้รีวิวไปแล้วตามลิงก์ข้างล่างค่ะ - หนังสือภาษาอังกฤษIndex Bookshelf : English Books- หนังสือแปลIndex Bookshelf : Translated Books- หนังสือภาษาไทยIndex Bookshelf : Thai Books
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
แว่นชอบประโยคที่แทนธีมนั้นจัง ให้ความรู้สึกดียังไงไม่รู้
น่าอ่านดีค่ะ ท่าทางคงเศร้าน่าดู