เรื่อง : วังปาฏิหาริย์
เขียนโดย : ตั้งแชฮุ้น
แปลโดย : น. นพรัตน์



* 300 + 301 + 304 = 905 หน้า


จากปกหลัง

วังปาฏิหาริย์ ผลงานของตั้งแซฮุ้น นักเขียนชาวไต้หวันที่ได้รับการแปลเป็นภาษาไทยหลายสิบเรื่อง

วังปาฏิหาริย์ ตั้งแซหุ้นเขียนถึงตัวเอกที่แบกความแค้นของตระกูล ภาระของการกอบกู้ค่ายสำนัก ได้รับวาสนาปาฏิหาริย์ที่น่าตื่นใจบทบู๊ที่ตื่นเต้นสนุกสนาน คุณธรรมธัมมะที่ยอมเสียสละแม้สายเลือดความรักระหว่างชายหญิงที่ลึกซึ้งตราตรึง เชื่อว่าเป็นอีกหนึ่งผลงานที่จะประทับอยู่ในความทรงจำของท่าน


....


ไม่ได้อ่านนิยายกำลังภายในเสียนาน พอหยิบมาอ่านเรื่องหนึ่งแล้วติดลมบน หยิบมาอ่านเรื่อยๆ รีวิวติดกัน 3 เล่ม แต่ว่านักเขียนสามคน สามสไตล์เลยค่ะ ^^


สำหรับเรื่อง วังปาฏิหาริย์ นี้พล็อตแบบนิยายกำลังภายในทั่วๆ ไปค่ะ ถ้าอ่านบ่อยๆ ก็เดาได้ว่า เริ่มต้นยังไง และจะจบยังไง แนวพระเอกเป็นเชื้อสายตระกูลที่ล่มสลาย เติบโตขึ้นมากอบกู้พรรคของตนเองและทำลายฝ่ายอธรรมค่ะ


ในบทนำเกริ่นไว้ว่า บู้ลิ้มกำลังอยู่ในสภาวะยุ่งเหยิงเป็นอย่างยิ่ง เหล่าสำนักใหญ่ฝ่ายธรรมะเสื่อมโทรม ผู้กุมอำนาจในยุทธภพกลับกลายเป็น ซาไช้ก่า (นิกายสามศักดิ์สิทธิ์) ในตอนใต้ ส่วนตอนเหนือควบคุมโดย กิมเล้งปัง (พรรคมังกรทอง) ... ล้วนเป็นฝ่ายอธรรมก่อกรรมชั่วร้ายทั้งสิ้น


"สหพันธ์ดำรงธรรม" ก็เป็นสำนักฝ่ายธรรมะที่ถูกฆ่าล้างจนเกือบหมดสิ้น ผู้หนุนเสริมซ้ายขวา...โง้วฮึงและฮ่วมบุ้นเจียวพาบุตรชายวัยหนึ่งขวบของเจ้าสำนักหนีออกมา แต่ก็ถูกตามล่า ฮ่วมบุ้นเจียวบาดเจ็บสาหัสและถูกช่วยเหลือไป ส่วนโง้วฮึงกลับนำเด็กไปมอบให้พรรคมังกรทองเพื่อแลกชีวิต


เวลาผ่านไป "โง้วยุ่ยเต๋า" เติบโตมาในป่าเขาร่วมกับบิดาและมารดา ยุ่ยเต๋ารู้สึกว่าตลอดชีวิตจนอายุสิบสาม บิดามารดาแลดูหม่นหมองอยู่เสมอ ถามอะไรก็ไม่ยอมเล่า บอกว่ารอให้โตก่อน

ยุ่ยเต๋าเรียนฝีมือกับโง้วฮึงผู้เป็นบิดา มีเพื่อนเล่นที่รู้จักกันโดยบังเอิญและแอบพบกันเสมอคือ "จิวเซี่ยวเง็ก" เด็กสาวผู้อาศัยอยู่กับมารดาผู้เร้นตัวอีกฝั่งของภูเขา จิวเซี่ยวเง็กมอบปิ่นทองคำให้ยุ้ยเต๋าเป็นที่ระลึก


วันหนึ่งยุ่ยเต๋ากลับจากเล่นกับเซี่ยวเง็กพบว่า บ้านถูกบุกรุก มีศพอยู่ในบ้าน เขาแน่ใจว่าเป็นบิดากับมารดาแน่ๆ จู่ๆ ยุ่ยเต๋าที่กลายเป็นเด็กกำพร้าก็ร่อนเร่พเนจรไปเรื่อยๆ เขาได้รับรู้ว่า โง้วฮึงผู้เป็นบิดาถูกคนในบู้ลิ้มหยามเหยียดเพราะขายพรรคเอาชีวิตรอด ทำให้ยุ่ยเต๋าเจ็บช้ำยิ่งนัก

แต่แน่นอนว่าพระเอกย่อมโชคดี หลังจากใช้ชีวิตล้มลุกคลุกคลานอยู่ในพรรคมังกรทองในฐานะคนรับใช้ของเสียวจู้ ((นายน้อย)) ของพรรค แต่ถูกคนในพรรคเห็นปิ่นทองของเซี่ยวเง็ก ทำให้เกิดเพศภัย ถูกอัปเปหิออกมาแถมยังถูกตามล่า ... เขาตกลงไปในเหว แต่ไม่ตาย กลับได้กินผลไม้ที่อาบพิษงู ทำให้มีกำลังภายในแข็งแกร่ง แถมมีภูมิคุ้มกันพิษทุกชนิดตลอดชีวิตอีกด้วย

ที่ใต้หุบเหวมี "วังปาฏิหาริย์" ที่ซึ่งผู้เฒ่าปาฏิหาริย์สร้างเอาไว้ ยุ้ยเต๋าจึงได้ฝึกวิชาพิศดาร ... ใช้เวลาสามปีก็ฝึกวิชาสำเร็จ กลับสู่บู้ลิ้มเพื่อสืบหาความจริงเกี่ยวกับบิดา


อ่านถึงตรงนี้คิดว่าทุกคนคงเดาได้ล่ะค่ะว่า ไม่นานก็มีการเฉลยว่า จริงๆ แล้ว โง้วฮึงไม่ได้ทรยศหรอก แต่เอาลูกของตัวเองไปมอบให้พรรคมังกรทอง แล้วเลี้ยงลูกของหัวหน้าพรรคเอาไว้แทน ซึ่งก็คือยุ่ยเต๋านี่แหละ

เมื่อยุ่ยเต๋าทราบความจริงก็เปลี่ยนแซ่ทันที จากโง้วยุ่ยเต๋าเป็น น่ำเก็งยุ่ยเต๋า กลายเป็นเสียวจู้ ((นายน้อย)) ของสหพันธ์ดำรงธรรมซึ่งกำลังพยายามกอบกู้กำลังกันมา ไล่ล่าทำลายพรรคมังกรดำ จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง


ถึงแม้ว่าพล็อตใหญ่จะเดาได้ตลอด แต่พล็อตรองที่ออกมารอบรับตลอดเรื่องทำให้น่าติดตามค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเซี่ยวเง็กที่หายตัวไป ยุ่ยเต๋าต้องตามหา หรือตัวละครอื่นๆ ที่โผล่ออกมาเป็นระยะๆ ตัวดีบ้าง ร้ายบ้าง


การดำเนินเรื่องฉับไวมาก ไม่บรรยายเยอะค่ะ เทียบกับเรื่อง รอยสักมังกร นี่คนละแนวเลย เรื่องนั้นบรรยายฉากต่อสู้ละเอียดชนิดเห็นภาพ แต่เรื่องนี้บรรยายแค่ว่า ใช้วิชานี้ กระบวนท่าที่เท่าไหร่ แล้วก็รู้ผลแพ้ชนะภายในไม่กี่บรรทัด


ที่จั่วห้วว่าพระเอกปาฏิหาริย์คือ ... เรื่องนี้พระเอกลุยเดี่ยวเกือบตลอด เกือบตายหลายครั้ง บาดเจ็บหลายครั้ง แต่ไม่เป็นอะไรสักที โคจรพลังลมปราณแป๊บเดียวก็ทุเลา บู๊ต่อได้อีก โดนตามล่าและไล่ล่าแบบไม่ต้องพักไม่ต้องหายใจเลย อะไรจะขนาดนั้น


แต่...ช่วงหลังๆ ตั้งแต่เล่มสามไปนี่ อ่านไปแล้วอดรู้สึกไม่ได้ว่า ผู้เขียนเริ่มเบื่อที่จะเขียนอะค่ะ รวบรัดตัดตอนมาก เหมือนรีบจบยังไงไม่รู้ ยังเก็บตัวละครที่โผล่มาไม่หมดเลย


สรุปว่า...ช่วงต้นๆ ดูผู้เขียนตั้งใจมาก คนอ่านก็อ่านแบบวางไม่ลงเลย แต่ช่วงหลังๆ ดูเหมือนผู้เขียนเริ่มเบื่อและเป๋ คนอ่านเลยรู้สึกเหมือนถูกตัดจบยังไงไม่รู้ น่าเสียดายอะค่ะ

โดยรวมก็สนุกดีนะคะ อ่านเพลินแบบไม่ต้องคิดมากอะค่ะ ^^


...

สปอยล์

พล็อตน้ำเน่าแบบแนวกำลังภายในแท้ๆ ค่ะ


- จริงๆ แล้วโง้วฮึงกับภรรยาไม่ได้ตายไปตอนแรกอย่างที่ยุ่ยเต๋าเข้าใจ ((แล้วศพนั่นเป็นของใคร ฮา)) ยุ่ยเต๋ามาเจอโง้วฮึงตอนใกล้ตายเลยได้รู้ชาติกำเนิดตัวเอง ทำให้ทุกคนในสหพันธุ์เลิกเข้าใจโง้วฮึงผิด ภรรยาโง้วฮึงก็เข้าร่วมสหพันธ์ด้วย

- ตลอดเรื่องยุ่ยเต๋าก็ค่อยๆ ฆ่าเหล่ายอดฝีมือของพรรคมังกรทองทั้งที่อยู่ในพรรคและทั้งที่ถูกเชิญมาไปเรื่อยๆ เจอมิตรตามรายทางที่ตอนหลังก็มาร่วมมือกัน

- ที่พรรคมังกรทองเห็นปิ่นทองในมือของยุ่ยเต๋าแล้วนำไปทรมานเค้นความลับ ตอนหลังก็มาเฉลยว่า เมื่อก่อนโน้นนน ประมุขพรรคของพรรคมังกรทองนั้นเคยรักแม่ของเซี่ยวเง็ก ((ใช้ปิ่นทองเป็นอาวุธ)) แต่แม่ของเซี่ยวเง็กไปรัก...อยู่กินจนมีลูกกับผู้ชายอีกคน .. ตานี่เลยแค้นมาก ยิ่งถลำเข้าไปในฝ่ายมาร กลายเป็นประมุขพรรคมังกรทอง

- เซี่ยวเง็กที่หายตัวไป ถูกจับไปล้างสมองกลายเป็นผู้สืบทอดของพรรคพญาแดง ยุ่ยเต๋าช่วยฟื้นฟูความทรงจำจนได้ในตอนท้าย แล้วก็รักกันแฮปปี้ แต่...ดูเหมือนว่าผู้เขียนจะลืมไปแล้วว่า ยุ่ยเต๋าสาบานว่าจะทำลายพรรคนี้ ตอนจบนี่ลืมไปเฉยเลย

- ยุ่ยเต๋าเป็นลูกของประมุขสหพันธ์ดำรงธรรม ส่วนลูกของโง้วฮึงที่เอาไปมอบให้พรรคมังกรทอง ก็ถูกเลี้ยงให้กลายเป็นนายน้อยของที่นั่น ลูกของโง้วฮึงมารู้ชาติกำเนิดที่แท้จริงก็ตอนจบเพราะแม่ที่เลี้ยงยุ่ยเต๋ามาเป็นคนบอก พอรู้ว่าตัวเองเป็นใครก็แปรพรรคทันที เอิ๊ก ... ส่วนประมุขพรรคมังกรทองถูกยุ่ยเต๋าฆ่าอย่างรวดเร็วในเวลาไม่ถึงสามหน้า

- พรรคซาไช้ก่าโผล่มาตอนท้ายนิดเดียว ประมุขพรรคซาไช้ก่าประลองฝีมือกับยุ่ยเต๋าสามกระบวนท่า แล้วก็ถอยไปง่ายๆ ใช้พื้นที่สองหน้าได้มั่ง ... ง่ายไปปะนั่น อุตส่าห์เป็นพรรคที่คุมพื้นที่ทางตอนใต้

- จุดที่ชอบในเรื่องนี้ รู้สึกว่าพูดถึงทุกอย่างเกี่ยวกับกำลังภายในได้ครบดี มีทั้งการใช้ฝีมือสู้ การใช้อาวุธลับ พิษ วิชารมาร ((ทำลายความทรงจำ สร้างนักสู้ศพ ฯลฯ)) แล้วก็มีการพูดถึงการสร้างค่ายกลด้วย ไอซ์ชอบการสร้างค่ายกลน่ะค่ะ อยากรู้จังว่า ของจริงมันทำได้เหมือนในนิยายเหรอ ประมาณว่า เข้าไปแล้วหาทางออกไม่ได้

Create Date : 04 สิงหาคม 2552
Last Update : 4 สิงหาคม 2552 17:32:36 น.		4 comments
Counter : 4919 Pageviews.
Share Tweet