เรื่อง : เจตนาเลือด
เขียนโดย : Keigo Higashino
แปลโดย : สุริยงวรวุฒิ สิริวิวัฒน์กุล




จากปกหลัง

เมื่อนักเขียนชื่อดังถูกฆาตกรรมในค่ำวันหนึ่ง ตำรวจต่างตั้งสมมติฐานในการฆ่าและควานหาตัวฆาตกร

แน่นอนว่าผู้สังหารย่อมอยู่ไม่ไกล

ทว่าการตีความตามจับตัวคนร้ายครั้งนี้จะถูกต้องตามนั้นหรือไม่ อยู่ที่ว่าจะสามารถไขปริศนาเจตนาที่ซ่อนเร้นนั้นถูกต้องเพียงไร!!!

...

เห็นชื่อคนเขียนก็ซื้อมาทันทีค่ะ ไอซ์ชอบงานของ Higashino Keigo ทั้งๆ ที่เซ็งกับการแปลและทำหนังสือแปลของเนชั่นเหลือทน ... ช่วยไม่ได้อะค่ะ อ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออก T^T

ที่เคยอ่านและรีวิวไว้

- รัก ลวง ตาย

- นิ้วสีแดง

- อย่าหลุดว่าฆ่า

...

เรื่องนี้ไม่ต้องเดาค่ะว่าใครเป็นคนฆ่า ปมของเรื่องอยู่ที่ "ทำไมฆาตกรถึงฆ่านักเขียนชื่อดัง"

ส่วนตัวไอซ์คิดว่า "เจตนาเลือด" มีจุดเด่นในการ "ดำเนินเรื่อง" ค่ะ ซึ่งผู้เขียนจะใช้ในการ "หลอก" คนอ่าน

การดำเนินเรื่องจะสลับมุมมองกัน เป็นมุมมองของฆาตกรซึ่งพยายามบิดเบือนความเป็นจริง และมุมมองของตำรวจซึ่งพยายามจับผิดพิรุธและสืบหาความจริง

ผู้เขียนทิ้งคำใบ้ไว้เยอะมากๆ ซึ่งถ้าอ่านดีๆ จะรู้เลยว่า จริงๆ แล้วมันเกิดอะไรขึ้้น ความฉลาดของผู้เขียนอยู่ที่ ไม่ปล่อยให้คนอ่านรู้นานเกินไป คือ...พอคนอ่านจับผิดได้จุดหนึ่ง ก็รีบเฉลยออกมา และเปิดปมใหม่ อ่านแล้วรู้สึกว่ามีส่วนร่วมดีค่ะ เหมือนได้สืบไปพร้อมๆ กับตำรวจ ฮา


ก็...อยากจะแนะนำนะคะ แต่...อ่านไปก็หงุดหงิดไปมากๆ ด้วยค่ะ

บ่นมาตลอดกับการทำหนังสือแปลของเนชั่น ทุกครั้งจะบ่นคนแปล คราวนี้รู้สึกว่า ปัญหามันน่าจะอยู่ที่กองบรรณาธิการเป็นหลักเสียล่ะมั้ง


ส่วนตัวคิดว่า สำหรับเรื่องนี้เมื่อเทียบกับเรื่องอื่นๆ หลายเรื่องของเนชั่นที่เคยอ่านถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้ค่ะ ลื่นไหลพอสมควร ถึงแม้ว่าบางประโยคสนทนาจะแปร่งๆ ไม่เหมือนสำนวนที่คนพูดกัน แต่ไปเหมือนสำนวนเขียนมากกว่า แต่ก็พอรับได้

ที่รำคาญมากคือการใส่ footnote ไม่รู้เหมือนกันว่า นักแปลกับบรรณาธิการผู้ตรวจทานต้นฉบับคิดอะไรอยู่ ที่ควรใส่ก็ไม่ใส่ ที่ไม่เห็นจำเป็นต้องอธิบายก็ใส่มาเสียยืดยาว

ยกตัวอย่าง

- ผู้แปลไม่ได้อธิบายสิ่งจำเพาะที่มีในญี่ปุ่น ซึ่งคนทั่วไปไม่รู้ เช่น ตุ๊กตาไม้โคเคชิ ((เปรียบตัวละครตัวหนึ่งว่ามีลักษณะเหมือนตุ๊กตาไม้โคเคชิ แต่...ผู้อ่านไม่รู้เลยว่าหน้าตาเป็นยังไง)) / หนังสือขนาดบุงโคะ ((หน้า 182 แต่ดันไปอธิบายเสริมกับหังสืออีกอย่างที่หน้า 247)) ฯลฯ

- แต่...ผู้แปลดันใส่ footnote กับสิ่งที่ไม่จำเป็นกับเนื้อเรื่อง แถมเป็นเรื่องที่คนทั่วไปน่าจะรู้ดี เช่น อุด้ง / รถซาบ ((ใส่รายละเอียดมาเยอะมาก ย่อจากอะไร ผลิตที่ไหน)) ฯลฯ จะให้ประวัติรถมาทำไมมิทราบคะ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่องเลย

เป็นแบบนี้ไปทั้งเล่มอะค่ะ


ต่อมาที่หงุดหงิดมากก็คือ เครื่องหมายคำพูด หรือ "...." บางช่วงเหมือนหายไปหมดเลยเช่น

หน้า 21

"อ้ะ ผมเองก็ตั้งใจว่ากำลังจะขอตัวกลับอยู่พอดี" ผมพูด
ขอโทษค่ะ ริเอะเอ่ยก่อนจะหายตัวไปอีกฟากหนึ่งของประตู

หน้า 31

...ผมเองก็มานั่งดื่มกาแฟร้านนี้หลายครั้ง จนเจ้าของร้านจำหน้าผมได้ วันนี้ไม่ได้มากับคุณฮิกาดะหรือ เจ้าของร้านถาม จริงๆ แล้วนัดเอาไว้ว่าจะเจอกัน แต่ที่บ้านไม่มีใครอยู่ครับ ผมตอบ

เป็นอย่างนี้จริงๆ นะคะ มีหลายที่ด้วย ตอนแรกก็สงสัยว่าหรือว่าต้นฉบับมันเป็นแบบนี้หว่า แต่...ดันไปเจอหน้าไหนก็ไม่รู้ มันมี " ปิด แต่ไม่มี " เปิด น่ะค่ะ เหอๆๆๆๆ แปลว่าน่าจะทำตกหล่นเยอะมาก


และ...สรรพนามค่ะ

ผู้แปลให้ตัวละคร โนโนงุจิ แทนตัวเองเวลาพูดกับ คางะ ซึ่งเป็นตำรวจว่า "ฉัน" แต่...บางที่ก็หลุดว่า "ผม" ออกมา

เช่นเดียวกับที่ให้ คางะ แทนตัวเองว่า "ผม" แต่บางที่ก็หลุดว่า "ฉัน"


มีที่พิมพ์ผิดไปเลยด้วย เช่น

หน้า 257

"อย่ามาทำเป็นปากดีหน่อยเลย ไม่รู้ว่าคำว่านักเขียนคิดอะไรแล้วละก็ อย่ามาพูดเลยดีกว่า"

คำว่า "คิด" มันต้องเป็น "คือ" สิคะ


เฮ้อ....

ขนาดที่ไอซ์เป็นคนอ่านหนังสือไม่ละเอียด อ่านผ่านๆ เอาเนื้อเรื่อง ยังเจอความผิดพลาดกระแทกลูกตาขนาดนี้ ถ้าใครอ่านละเอียดๆ คงเซ็งยิ่งกว่าไอซ์แน่ๆ

เมื่อไหร่เนชั่นจะปรับปรุงคะ ได้ต้นฉบับดีๆ ไป เอาไปทำเสียของหมด แย่จังค่ะ หนังสือก็ไม่ได้เล่มละถูกๆ เสียหน่อย ในงานก็ลดน้อยด้วย T^T

ไม่ได้รู้สึกเสียดายเงินที่ "เนื้อเรื่อง" แต่เสียดายเงินกับ "คุณภาพ" หนังสือมากค่ะ TT^TT

สปอยล์

จะมาพูดถึงเนื้อเรื่องบ้าง

โนโนงุจิเป็นฆาตกรที่...ฉลาด เลือดเย็น และ...ไร้เหตุผลมากๆ ค่ะ ฮา

นอกจากจะสร้างเรื่องใส่ร้ายป้ายสีเหยื่อจนเละเทะแล้ว ยังสร้างสถานการณ์อีกมากมายให้ตำรวจไขว้เขวตลอด

((ตอนอ่านนี่สนุกค่ะ ในบันทึกของโนโนงุจิ กับสิ่งที่ตำรวจเห็น มันขัดแย้งกันเยอะมาก ทำให้จับผิดได้ตลอด เหมือนได้สืบไปกับคางะเลย))

ที่สำคัญ...แรงจูงใจ หรือ เจตนาหลักนี่ อ่านแล้วเหนื่อยใจกับความเป็นมนุษย์เลย มันคือการเกลียดขี้หน้า ไม่ถูกชะตา อย่างไม่มีเหตุผล ... ทั้งๆ ที่ฮิดากะไม่เคยทำอะไรให้โนโนงุจิเดือดร้อนมาก่อน และจริงๆ แล้ว สมัยเป็นเด็ก...โนโนงุจินี่แหละทำร้ายฮิดากะไว้มาก พอมาเจอกันอีกครั้งฮิดากะก็ช่วยเหลือโนโนงุจิ แต่...โนโนงุจิก็ยังคงริษยาและเกลียดขี้หน้าฮิดากะอยู่ดี เฮ่อ

Create Date : 28 ตุลาคม 2552
Last Update : 28 ตุลาคม 2552 8:57:29 น.		16 comments
Counter : 4712 Pageviews.
Share Tweet