เรื่อง : อุโมงค์มรณะ (Do not enter the underpass)
เขียนโดย : จี้ฉิง
แปลโดย : ซินโป



รายละเอียดจากปกหลังค่ะ

พายุไต้ฝุ่นถล่มเกาะไต้หวัน จนอุโมงค์รถไฟฟ้าใต้ดินกลายสภาพเป็นคลอง พบศพชายนิรนามตายปริศนาแปดศพ แต่ละศพมีรอยแผลถูกของมีคมที่แนวกระดูกสันหลัง

จาง จวินเจี้ยน นักสืบเอกชนผู้มีสัมผัสที่หก เต็มใจช่วยสืบคดีนี้ หลังจากที่รู้ว่ารูปคดีมีส่วนพัวพันกับแฟนเก่าของตนเอง โดยที่ตัวนักสืบหนุ่มคาดไม่ถึงเลยว่าจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับลัทธิบูชาภูตผีปีศาจ การซื้อขายภาพเถื่อน และการฆาตกรรมหมู่อันน่าสยดสยอง

ปริศนาลี้ลับในอุโมงค์ใต้ดินแห่งนี้คืออะไร!


.........

เรื่องนี้เป็นเล่มที่สองของนักเขียนไต้หวันคนนี้ ที่ไอซ์หยิบมาอ่านค่ะ เรื่องแรกที่อ่านไปก็คือ คำสาปประตูปีศาจ ซึ่งเคยพูดถึงไปแล้ว

ตอนนั้น รู้สึกว่า คนเขียนมีไอเดียด้านพล็อตที่น่าสนใจ แต่การดำเนินเรื่องไม่สามารถดึงให้คนอ่านเชื่อและมีส่วนร่วมได้

มีคนเข้ามาบอกว่า ถ้าจัดลำดับความสนุกแล้ว ต้องเรียงจาก คำสาปประตูปีศาจ - อุโมงค์มรณะ - ฆาตกรรมอินเตอร์เน็ต

ไอซ์ก็เลยหยิบเล่มอุโมงค์มรณะมาอ่านค่ะ

บอกกันเสียก่อนว่า เรื่องนี้อ่านด้วยความจับผิดเล็กๆ เพราะไม่ปลื้มกับเล่มแรกเสียเท่าไหร่ แต่ซื้อยกชุดมาแล้วนิ ต้องอ่านๆ ฮี่ๆๆ


ส่วนตัวคือ รู้สึกว่า เล่มนี้ซึ่งเป็นผลงานถัดมานั้น ผู้เขียนได้ "พยายาม" ดึงคนอ่านให้เข้าใจและมีส่วนร่วมในเหตุการณ์มากยิ่งขึ้น

แต่ไอซ์อ่านแล้วรู้สึกว่า กำลังถูกยัดเยียดอยู่ตลอดเวลา เหมือนถูกบังคับให้ว่า "ต้องเชื่อ" นะว้อย ต่อไปนี้จะเกิดเรื่องแบบนี้นะ ตัวละครเป็นแบบนี้นะ

เช่น

- จู่ๆ ก็โยงการฆาตกรรมเข้ากับพิธีชุมนุมแม่มดง่ายๆ ซะงั้น ... ถึงแม้ว่า ผู้เขียนจะพยายามอธิบายต่อไปว่า มันมีเหตุผลรองรับนะ แต่ความรู้สึกอคติมันมีไปแล้วอะค่ะว่า ไหงโยงง่ายงั้นล่ะ

- บอกตั้งแต่ต้นว่า พระเอกมีสัมผัสพิเศษ แต่อ่านไปเรื่อยๆๆๆ แล้ว ยังมาเหตุการณ์มารองรับไม่ได้เลยว่า พระเอกมีสัมผัสพิเศษเหนือคนธรรมดาที่ตรงไหน ((วะ))


ผู้เขียนมีข้อมูลที่น่าสนใจมากมาย ข้อมูลประวัติศาสตร์ก็ผ่านการค้นคว้ามาอย่างดี แถมมีการนำเอาวิทยาศาสตร์เข้ามาอธิบายด้วยเหตุผลที่พอจะกล้อมแกล้มได้

แต่การเชื่อมโยงเนี่ยสิคะ จู่ๆ นึกจะเชื่อมก็เชื่อม

ความรู้สึกขณะอ่านก็คือ อะไรจะเกิดขึ้นก็ได้ทั้งนั้น เพราะจู่ๆ เดี๋ยวคนเขียนก็เชื่อมต่อกันเอง

พระเอก ((?)) หรือ ผม ก็พูดเองเออเอง แล้วเดี๋ยวก็จะมีคนเออตาม เอิ๊กส์

ความรู้สึกลุ้นและตื่นเต้นขณะอ่านนั้น...ไม่มีค่ะ ว่างเปล่า อยากรู้ไหมว่า จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป คำตอบคือ อยากรู้
แต่ตื่นเต้นที่จะรู้ไหม คำตอบคือ ไม่เลยค่ะ

คือ เหตุการณ์และพล็อตน่าสนใจมากๆ แต่ไม่รู้สึก "แคร์" ตัวละครเลยแม้แต่นิดเดียว มันจะไปตายยังไงก็ช่างมันเลยอะ


ถามว่าสนุกไหม ก็สนุกอะค่ะ พล็อตและไอเดียเก๋ไก๋ เข้าใจเอาข้อมูลต่างๆ มาเชื่อมโยงกันได้อย่างน่าสนใจ

แต่...มันเป็นความสนุกที่รู้สึกว่า ผู้เขียนกำลังยัดเยียดเข้ามาให้ ไม่ใช่คนอ่านซึมซับและรับรู้ หรือมีอารมณ์ร่วม อ่านไปก็หงุดหงิดไป ฮา


ความคิดเห็นส่วนตัวในฐานะคนอ่านคนหนึ่งนะคะ ถ้าทำให้ใครไม่พอใจก็ต้องขออภัยด้วย


งานเขียนของจี้ฉิงนี้ ไอซ์ยังเหลือฆาตกรรมอินเตอร์เน็ตอีกเล่มค่ะ ไม่รู้ว่า จะเป็นยังไงหนอ...

Create Date : 11 เมษายน 2550
Last Update : 11 เมษายน 2550 14:02:36 น.		14 comments
Counter : 2837 Pageviews.
Share Tweet