เรื่อง : แม่ผมอยากกินสับปะรดเขียนโดย : เฉินสู่กวงแปลโดย : อนุรักษ์ กิจไพบูลทวีสนพ. : สถาพรบุ๊คส์จำนวนหน้า : 135 หน้า ภาษา : ไทย (แปลจากภาษาจีน)รายละเอียดจากปกหลังเด็กชายวัย 12 ขวบคนหนึ่ง ออกเดินทางไกลครั้งแรกในชีวิต เพื่อทำความหวังสุดท้ายของแม่ให้เป็นจริง...นั่นคือการได้กินสับปะรด ความยากลำบากของเด็กชายไม่ได้อยู่ที่การฝ่าหิมะอันหนาวเหน็บออกไปสืบหาร้านผลไม้ ซึ่งทั้งเมืองมีอยู่ร้านเดียวที่มีสับปะรดจำหน่าย แต่อยู่ที่การเผชิญหน้ากับพ่อบังเกิดเกล้า และหญิงผู้เป็น มือที่สาม ต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก และสถานการณ์ที่เขาต้องเลือก ระหว่างศักดิ์ศรีกับความจำเป็น แม่ผมอยากกินสับปะรด ดำเนินเรื่องด้วยภาษาที่กระชับ ฉายให้เห็นภาพการ เติบโต ทางกายและใจของเด็กชายคนหนึ่ง ซึ่งเป็นตัวแทนของเยาวชนทั่วไป เป็นสะพานแห่งการสื่อสารเชื่อมโยงความเข้าใจระหว่างครอบครัวและสังคม ...เฟินเถียน เด็กน้อยอายุสิบสอง พ่อกับแม่หย่ากัน เขาอาศัยอยู่กับแม่และย่อในชนบทห่างไกล ใช้ชีวิตอย่างลำบาก โรงเรียนก็อยู่ห่างไปตั้ง 9 ลี้จึงต้องกินนอนที่โรงเรียน กลับบ้านเฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์ ไม่มีเงินซื้อปุ๋ยเลยต้องไปเก็บขี้หมามาเป็นปุ๋ย ฯลฯวันหนึ่งเขากลับจากโรงเรียนด้วยความภาคภูมิใจว่าสอบได้ที่หนึ่ง แต่...กลับพบว่าแม่กำลังจะตายเพราะเป็นมะเร็งตับขั้นสุดท้าย และยังหกล้ม มีเลือดคั่งในสมองอีก ... สิ่งที่แม่อยากกินก็คือ สับปะรดเฟินเถียงจึงตัดสินใจกำเงิน 10 เหรียญเข้าอำเภอเพื่อจะไปซื้อสับปะรดให้แม่ ในอำเภอมีร้านขายสับปะรดร้านเดียว นั่นก็คือ ร้านของอาลี่ ... ภรรยาใหม่ของพ่อนั่นเองเรื่องนี้เป็นการมองโลกที่ซับซ้อน ขัดแย้ง ไม่ได้มีเพียงสีขาวและสีดำ ด้วยสายตาของเด็กอายุสิบสองคนหนึ่ง ซึ่งได้รับการสั่งสอนและอบรมมาให้เป็นคนดีนะคะ คำสอนหนึ่งของคุณแม่ที่ดังก้องอยู่ในหัวของเฟินเถียนตอนที่จนมุมจนคิดจะขโมยสับปะรดก็คือ "แม้เราจะจนแค่ไหน ก็ต้องไม่เป็นหัวขโมย คนเราถ้าริจะเป็นหัวขโมยเมื่อไหร่ก็จเป็นคนดีอีกไม่ได้แล้ว" แม่ผมอยากกินสับปะรดเป็นหนังสือแนว coming of age เล่มเล็กๆ บางๆ ที่อ่านแล้วจุกอยู่ในอกค่ะ TT^TT
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [