เรื่อง : แม่มดฝาแฝดผู้แต่ง : คาวาคิตะ เรียวจิผู้แปล : พิไล สุธีจินดารัตน์สนพ. : JBookเรื่องย่อจากปกหลังเนเนบุเป็นแม่มดเล็บขาว เดเดบุเป็นแม่มดเล็บดำ ทั้งสองเป็นฝาแฝดอาศัยที่ต้นแป๊ะก๊วยของสวนสาธารณะทานตะวันกลางเมืองเนเนบุคอยใช้เมล็ดเวทมนตร์ช่วยให้ทางตะวันกลางเมืองในสวนอับชื้นผลิใบ เนเนบุคอยใช้เมล็ดเวทมนตร์ช่วยใช้ทานตะวันในสวนไร้แดดแห่งนั้นออกดอก แต่หลังจากอยู่มาห้าร้อยปีแม่มดดำกลับไม่ทำหน้าที่ของตนเองอีกต่อไป นางตัดสินใจขายเมล็ดเวทมนต์ให้ด็กๆเพื่อหาเงินหนีไปอยู่ที่อื่น แม่มดเล็บขาวกับเด็กๆจะทำอย่างไรดีล่ะ ทานตะวันถึงจะบานต่อไปได้ในสวนสาธารณะแห่งนั้น....แปลกใจนิดหน่อยที่หาข้อมูลหนังสือเล่มนี้จากเว็บไซต์ของ JBook ไม่เจอค่ะ ขอบคุณภาพจากเว็บของซีเอ็ดนะคะ....หนังสือเล่มนี้มันนิท้าน-นิทานมากๆ เลยค่ะ เป็นเรื่องราวเด็กๆ ใสๆ แม่มดดำและแม่มดขาวขัดแย้งกัน มีเด็กๆ มาเกี่ยวข้อง และก็จบอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้ง ให้ข้อคิดเล็กๆ น้อยๆ ... ความมีค่าสวยงามของสิ่งแวดล้อม เวทมนตร์ที่อยู่ในจิตใจ....สำหรับไอซ์ก็รู้สึกว่า เล่มนี้เด็กไปมากๆ เช่นเคย ฮา ... เนื่องจากอายุเกินวัยนิทานไปไกลแล้ว อ่านเพลินๆ พอแก้เซ็งได้ค่ะ ไม่ได้ชอบหรือประทับใจเป็นพิเศษ รูปประกอบก็น่ารักดี แต่ไม่ใช่แนวที่ชอบหนังสือเล่มนี้น่าจะเหมาะกับน้องๆ หนูๆ ที่ชอบอ่านนิทานนะคะ ^^
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
ขนาดคนชอบวรรณกรรมเยาวชนอย่างเรา อ่านรีวิวแล้วยังลังเลเลยค่ะว่าเด็กไปหรือเปล่าน้อสำหรับเรา แหะๆ