เรื่อง : กระซิบสีเลือด เขียนโดย : อายะซึจิ ยูกิโตะ แปลโดย : พรพิรุณ กิจสมเจตน์ รายละเอียดจากเว็บไซต์ของบลิสนะคะเรื่องย่อ เปิดตัวนิยายชุดแนวลึกลับสืบสวนชื่อดัง แหวกแนวด้วยการเชื่อมโยงทุกเล่มด้วย เสียงกระซิบ อันนำไปสู่เหตุฆาตกรรมสยอง ผลงานสร้างสรรค์จาก อายะซึจิ ยูกิโตะ นักเขียนชั้นเซียนผู้ได้รับการยกย่องว่าผูกปมได้ลึกลับซ่อนเงื่อน โดดเด่นด้วยบรรยากาศระทึกหลอนประสาท และบทสรุปเกินคาดเดา ฉันเป็นแม่มด... เพื่อนร่วมห้องในหอพักพูดทิ้งท้ายในคืนหนึ่ง ก่อนพบจุดจบด้วยถูกไฟคลอกใน ห้องปิดตาย ซึ่งซุกซ่อนตำนานแม่มดย้อนหลังไปกว่าสามสิบปี จากนั้นในโรงเรียนมัธยมปลายสตรีอันเก่าแก่ต้องตื่นตระหนกด้วยเหตุฆาตกรรมซ้อน จนเด็กใหม่อย่าง ซาเอโกะ เริ่มหวาดหวั่น เธอเพิ่งได้รู้ชาติกำเนิดของตัวเอง และเผชิญกับภาพหลอนสีแดงปรากฏพร้อม เสียงกระซิบ ซึ่งอาจเชื่อมโยงกับปริศนาในอดีตที่ไม่เคยเหลืออยู่ในความทรงจำ หนำซ้ำในคืนเกิดเหตุ เธอจำไม่ได้เลยว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน จึงเริ่มสงสัย... ว่าฆาตกรลึกลับอาจเป็นตัวเธอเอง....เนื้อเรื่องก็เป็นอย่างที่อยู่ในเรื่องย่ออะค่ะ ฮา ไม่รู้ว่าจะเล่าอะไรไปมากกว่านั้นไม่ให้สปอยล์โดยรวมๆ แล้วก็เป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในโรงเรียนสตรี หลังจากที่ซาเอโกะย้ายเข้ามาเรียนนะคะ ซาเอโกะจำเรื่องราวในวัยเด็กไม่ได้เลย พ่อแม่ที่เลี้ยงดูเธอมาตลอดก็ไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงคนที่ตายในโรงเรียนก็ล้วนแต่มีความเกี่ยวข้องกับซาเอโกะด้วยกันทั้งนั้น และระหว่างที่เกิดเรื่อง ซาเอโกะก็จำอะไรไม่ได้เลยด้วย นอกจากความฝันสีแดงฉาน ทำให้เธอสงสัยว่าฆาตกรอาจเป็นตัวเองก็ได้โดยรวมเรื่องนี้สนุกดีนะคะ ผู้เขียนเข้าใจหลอกคนอ่าน พอมาถึงบทสรุปแล้วก็ยอมรับว่าผิดคาดนิดหน่อยค่ะ เดาผิดไปหลายทีเลยแต่ที่บอกว่าน่าหงุดหงิดก็คือ สไตล์การเขียนของเรื่องนี้ค่ะ มันจะมีวงเล็บโผล่มาเป็นระยะๆ คล้ายๆ กับว่าเป็นความคิดคำนึงของตัวละคน แทรกมาในประโยคต่างๆ มันแทรกมาแบบเลื่อนๆ ลอยๆ ขัดกับ flow ของประโยคมากๆยกตัวอย่างนะคะ บทที่ 1 เลยเหมือนเคยเห็นมาก่อน... (เคยเห็น...) แต่จำไม่ได้แน่ชัด...บนเตียงด้านนอกมีกล่องกระดาษวางอยู่หลายใบ ซาเอโกะนั่งลงตรงขอบเตียงแล้วลองเปิดกล่องออกดู ภายในมีเครื่องแบบนักเรียน เป็นเสื้อกับกระโปรงสำหรับฤดูร้อน สูทสำหรับฤดูหนาว ชุดแส็กสำหรับฤดูใบไม้ผลิและใบไม้ร่วง (...แล้ววันนี้จะใส่ชุดไหนดีล่ะ) ทุกชุดล้วนมีสีน้ำตาลเข้ม มีเพียงเสื้อเท่านั้นเป็นสีขาว...เด็กสาวคิดพลางเงี่ยหูฟังด้วยอารมณ์หม่นหมอง ได้ยินเพียงเสียงอาจารย์โคะยามะดังสะท้อนในห้องเงียบกริบ นอกน้นมีเพียงบรรยากาศวิเวกว่างเปล่า (เงียบ...) เงียบเหลือเกิน เป็นอย่างนี้ทั้งเรื่องอะค่ะ อ่านแล้วรำคาญและหงุดหงิดมากๆ เหมือนกำลังอ่านหนังสืออยู่ แล้วก็มีใครอีกคนมาพูดขึ้นลอยๆ อย่างนั้นอะ...สรุปว่าพออ่านได้เพลินๆ นะคะ พล็อตสนุกดี ถึงช่วงแรกๆ จะเอื่อยและซ้ำซากไปสักนิด และรำคาญแค่วงเล็บนี่แหละค่ะ แง่ๆสปอยล์ตอนเฉลยว่า ใครเป็นคนฆ่า "เค" ที่ตายคนแรกเฉยๆ เพราะคาดได้อยู่แล้วว่า เป็นนักเรียนในห้อง แต่คนร้ายที่ฆ่าคนที่เหลือ ตอนเฉลยผิดคาดนิดๆ ค่ะ คนเขียนเข้าใจหลอกเวลาซ้อนเรื่องราวในอดีตท้ายบทของแต่ละบท ทำให้คนอ่านคิดว่าอาจเป็นอดีตของซาเอโกะ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นอดีตของแม่ของซาเอโกะ ทำได้เนียนมากๆ เลย Create Date : 30 มิถุนายน 2551 Last Update : 30 มิถุนายน 2551 20:16:24 น. 13 comments Counter : 3914 Pageviews. ShareTweet
สปอยล์ตอนเฉลยว่า ใครเป็นคนฆ่า "เค" ที่ตายคนแรกเฉยๆ เพราะคาดได้อยู่แล้วว่า เป็นนักเรียนในห้อง แต่คนร้ายที่ฆ่าคนที่เหลือ ตอนเฉลยผิดคาดนิดๆ ค่ะ คนเขียนเข้าใจหลอกเวลาซ้อนเรื่องราวในอดีตท้ายบทของแต่ละบท ทำให้คนอ่านคิดว่าอาจเป็นอดีตของซาเอโกะ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นอดีตของแม่ของซาเอโกะ ทำได้เนียนมากๆ เลย
อ่า มันคือเสียงกระซิบนั่นเอง
เธอก็ได้ยินใช่ไหม (ใช่ไหม...) ...
เล่มนี้ตอนอ่านฉบับลองอ่านก็อยากอ่านเหมือนกันค่ะ แต่หนังสือเยอะมาก อ่านไม่ทัน เลยพักไว้ก่อน แต่ชอบเอาชื่อไปสับสนกับ เสียงกระซิบสังหาร จังเลบ