หนังสือ : อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก (Sekai no Chushin de, Ai o Sakebu / Crying Out for Love, In the Center of the World)
เขียนโดย : คาตายามะ เคียวอิจิ
แปลโดย : ฤทัยวรรณ เกษสกุล
สนพ. : เนชั่นบุ๊คส์
จำนวนหน้า : 200 หน้า
ภาษา : ไทย (แปลจากภาษาญี่ปุ่น)





รายละเอียดจากปกหลัง

เรื่องราวความรักของหนุ่มสาวที่มาพานพบและผูกพันอย่างลึกซึ้ง
หากแต่ไม่อาจอยู่ร่วมกัน
ได้แต่เก็บความคิดถึงไว้ในความทรงจำตลอดไป
นวนิยายที่มียอดขายถึง 4 ล้านเล่มในญี่ปุ่น
ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์และละครฮิต
กับเรื่องราวที่คุณจะประทับใจมิรู้ลืม


...


ซื้อเรื่องนี้มาดองไว้นานมากๆ แล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยที่เรื่องนี้ดังเพราะมีซีรียส์ออกมาด้วย ตามด้วยการ์ตูน ... ไอซ์ไม่ได้ดูซีรียส์นะคะ แต่ได้อ่านการ์ตูน ก็เลยรู้เรื่องราวอยู่แล้ว

แต่...ถึงจะไม่รู้เรื่องราวมาก่อน พล็อตเรื่องนี้ก็ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนค่ะ เป็นแนวเศร้าตามขนบเลยล่ะ ที่พระเอกและนางเอกรักกัน แต่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ เพราะนางเอกเป็นโรคร้ายจากไป ทิ้งไว้แต่เพียงความรักซึ้งอยู่ในหัวใจและความทรงจำ


เปิดเรื่องมาบทแรกก็เป็นที่พระเอก - ซัคจัง ((เรียกตามนางเอก)) อยู่ที่ประเทศออสเตรเลียกับพ่อและแม่ของอากิ...นางเอก พร้อมกับอัฐิของอากิ

เรื่อง "อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก" เป็นความรักที่เกิดขึ้นมาอย่างเรียบง่ายจากจุดประทับใจเล็กๆ น้อยๆ ได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน จนกลายเป็นความรัก ... เป็นความรักที่บริสุทธิ์และอ่อนเยาว์ เพราะตัวละครเอกซัคจังและอากิเริ่มพบกันตั้งแต่ ม. 2 และอากิก็เริ่มป่วยเป็นลูคีเมียและจากไปตอนทั้งคู่อยู่ ม.ปลาย


สไตล์การเล่าเรื่องจะเล่าสลับกันไปมาระหว่างเรื่องราวที่เกิดขึ้นในปัจจุบันและอดีตที่ซ้อนทับกันหลายครั้ง เช่น เล่าย้อนไปก่อนที่อากิจะตาย แล้วก็เล่าย้อนกลับไปตอนที่เพิ่งได้พบกัน เป็นต้น บางครั้งอ่านแล้วก็รู้สึกกระตุกๆ อยู่เหมือนกันนะคะ

การเล่าเรื่องจะเล่าจากมุมมองของ "ผม" หรือ ซัคจัง ทำให้คนอ่านได้รับรู้ความรู้สึกนึกคิดของซัคจังอย่างละเอียด และได้มองเห็นอากิผ่านจากสายตาและความรู้สึกของเขา


นานๆ ทีจะเรื่องรักที่เขียนจากมุมมองของผู้ชายสักเรื่อง และเรื่องนี้ก็ทำให้ได้รู้สึกถึงความรักจากมุมมองและหัวใจของผู้ชายได้ดีทีเดียวค่ะ ไม่แปลกใจที่เรื่องนี้จะดัง

ส่วนตัวอ่านแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องราวที่มีความโดดเด่นหรือดีเลิศ แต่ก็อ่านได้ด้วยความรู้สึกละมุนละไมในหัวใจค่ะ



ขอยกตอนที่ชอบๆ มาลงหน่อยนะคะ

P.72

"ฉันว่านะ ถึงแม้เปลือกนอกจะเคลือบไว้ด้วยคำพูดที่สวยงามยังไง แต่ลึกๆ ลงไปแล้ว ทุกคนต่างก็มีชีวิตอยู่อย่างเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งนั้นแหละ" ผมยังคงพูดต่อ "ขอเพียงตัวเองได้กินของอร่อยๆ ขอเพียงตัวเองสามารถซื้อสิ่งที่ต้องการได้ก็พอแล้ว แต่การที่เรารักใครสักคน มันหมายถึงว่า เราให้ความสำคัญกับคนๆ นั้นมากกว่าตัวเองนะ อย่างเช่น "ถ้ามีของกินอยู่แค่นิดเดียว ฉันก็พร้อมที่จะยกส่วนของฉันให้อากิ หรือถ้ามีเงินอยู่น้อยนิด ฉันก็จะเลือกซื้อสิ่งที่อากิอยากได้มากกว่าสิ่งที่ตัวฉันเองต้องการ แค่อากิบอกว่าอร่อย ท้องของฉันก็อิ่มแล้ว..."


P. 75

"แต่ถ้าอยู่กับคนที่เรารัก เราก็จะได้เห็นส่วนที่ไม่ดีของเขาด้วยนะ แถมต้องทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ถ้าอยู่ด้วยกัน แล้วมีแต่เรื่องแบบนี้ทุกวัน แรกๆ ก็คงรักกันดี แต่พออยู่ไปๆ หลายสิบปีต่อมา ก็คงจะหมดรักกันไปเอง" เธอพูดด้วยท่าทางมั่นใจ
"ถ้าเป็นฉันละก็ จะมมองอีกแบบหนึ่งนะ ตอนนี้ถ้ารู้สึกรักใครสักคนมากๆ อีก 10 ปีให้หลังก็จะรักมากขึ้นกว่านั้นอีก แรกๆ ก็จะรักส่วนที่ไม่ดีของเธอด้วย และพอร้อยปีให้หลังก็จรักเส้นผมทุกเส้นของเธอด้วย"


P. 125

"ฉันคิดว่า สิ่งที่มีอยู่ในขณะนี้มีพร้อมแล้วทุกอย่าง ไม่มีอะไรขาดหายไป เพราะฉะนั้น เราไม่จำเป็นต้องไปสวดมนต์อ้อนวอนพระเจ้าเพื่อขอสิ่งที่ขาด หรือแม้แต่ขอไปสวรรค์หรือชาติหน้า ก็ทุกอย่างมันมีพร้อมอยู่แล้วนี่นา เพียงแต่ว่าเราจะหามันจือหรือเปล่าเท่านั้นเอง" เธอนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า ไสิ่งที่ไม่มีอยู่ในที่นี่ตอนนี้ ตายไปแล้วก็คงจะไม่มีหรอก แต่อะไรก็ตามที่มีอยู่ในตอนนี้ ถึงตายไปแล้วก็จะยังคงมีอยู่อย่างนั้น"
"ถ้าอย่างนั้นความรักและความรู้สึกของฉันที่มีต่ออากิ ตอนนี้มันอยู่ที่นี่แล้ว ถึงตายไป มันก็จะยังคงอยู่สินะ"


P.128

ความเจ็บปวดทรมานของอากิต่างจากความทุกข์ทรมานใจของผม ผมรู้สึกเป็นทุกข์ก็จริง แต่มันก็เป็นเพียงแค่รับเอาความเจ็บปวดของอากิมาทรมานใจตัวเองตามประสาผมเท่านั้น เพราะผมไม่ใช่อากิ จึงไม่อาจรับรู้ถึงความทุกข์นั้นได้อย่างที่เธอเป็น


P.147

"อากิเกิดวันที่ 17 ธันวาใช่ไหม"
"ส่วนซัคจังก็เกิดวันที่ 24 ธันวา"
"นี่ก็หมายความว่า ตั้งแต่วินาทีที่ฉันลืมตาดูโลกใบนี้ ฉันก็มีอากิอยู่แล้ว สำหรับฉันแล้ว ฉันไม่เคยรู้จักโลกที่ไม่มีอากิ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่า โลกแบบนั้นมีจริงหรือเปล่า"


P.167

"การจากลาหรือการดับสูญจริงๆ แล้วไม่ใช่เรื่องเศร้า แต่ความทรงจำที่เรามีต่อคนๆ นั้นทำให้การจากลาช่างเจ็บปวด"


....

อ้อ...สำหรับเนชั่น ก็ยังคงการพิสูจน์อักษรได้ตกหล่นเช่นเคย เช่น "ห๊า" "จริงจริ๊ง" เป็นต้น ... จะบ้าตาย -_-" เมื่อไหร่จะพัฒนาซักทีก็ไม่รู้ TT^TT


....


เรื่องนี้ได้รับการดัดแปลงเป็นซีรียส์นะคะ รู้สึกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงไปจากนิยายหลายจุดอยู่เหมือนกัน



ข้อมูลจาก ที่นี่ ค่ะ

เรื่องย่อ

Sakutaro เขาตกหลุมรักสาวน้อยที่ชื่อ Aki Hirose ความรักของทั้งสองเริ่มขึ้นเมื่อครั้งที่เธอเป็นตัวแทนนักเรียนกล่าวคำไว้อาลัยให้กับอาจารย์คนหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นฝนเทลงแต่เธอกลับไม่ขยับไปไหน ยังคงยืนกล่าวคำไว้อาลัยต่อไป Sakutaro จึงเดินถือร่มไปกางให้เธอ โดยที่เธอก็ดำเนินการกล่าวคำไว้อาลัยต่อไป นั่นเป็นภาพที่ Sakutaro ประทับใจไม่รู้ลืมและชอบเธอตั้งแต่นั้นมา พ่อของ Aki ไม่เห็นด้วยกับการที่เธอจะมีแฟน เพราะต้องการให้เธอตั้งใจเรียนเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย และคอยกีดกันทั้งสอง



จนกระทั่งช่วงปิดเทอมที่ทั้งสองคนตั้งใจจะไปเที่ยวกัน Aki เกิดล้มลงและต้องถูกพาส่งโรงพยาบาล ทำให้ Sakutaro รู้ว่าเธอเป็นโรคลูคีเมีย สร้างความตกใจและเศร้าโศกให้กับเขาเป็นอย่างยิ่ง พ่อและแม่ของ Aki ไม่ยอมให้ Sakutaro เยี่ยม Aki และไม่ยอมส่งเทปบันทึกประจำวันของ Aki ที่ฝากให้Sakutaro ต่อ จนกระทั่ง Sakutaro พิสูจน์ถึงความจริงใจที่มีต่อ Aki พ่อและแม่ของเขาจึงเห็นใจและยอมให้พบ เมื่อรู้ว่า Aki จะมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกเพียงไม่นานนัก คืนวันผ่านไปอาการของ Aki ก็ไม่ดีขึ้น

แต่เธอยังมี Sakutaro อยู่ข้างๆ ตลอด จนกระทั่งคืนวันสุดท้าย Sakutaro อดหลับอดนอนรอดูอาการ Aki จนตัวเองหมดแรงล้มหมดสติไป และเมื่อตื่นมาตอนเช้าก็พบว่า Aki ได้จากโลกนี้ไปแล้ว เขาเสียใจและไม่เชื่อว่ามันคือความจริงที่เขาจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปในโลกที่ไม่มี Aki หลังจากงานศพเสร็จสิ้น พ่อและแม่ของ Aki ได้ชวนให้ Sakutaro ไปปล่อยอัฐิของ Aki ที่ Urulu ประเทศออสเตรเลีย ตามที่ Aki เคยไว้ Sakutaro ทำให้และรับไม่ได้กับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น

จึงแอบเก็บอัฐิของเธอไว้ และใส่ไว้ในขวดเล็กๆ พกติดตัวตลอด ตั้งแต่นั้นมาเป็นเวลา 17 ปี เขาไม่เคยลืมเธอได้ และติดอยู่กับภาพเก่าๆ ในอดีตของเขาและ Aki ตลอดมา เพราะในใจเขามีเพียงเธอคนเดียว ต่อมามีเหตุการณ์ทำให้ขวดที่เขาเก็บอัฐิของ Aki ตกแตก เขาได้กลับไปที่บ้านของ Aki และพบกับพ่อและแม่ของ Aki และได้สารภาพกับพ่อของ Aki ว่าครั้งนั้นเขาไม่ได้โปรยอัฐิของเธอที่ Urulu จึงขอแบ่งเศษอัฐิของเธอจากพ่อของเธอเพื่อทำตามที่เขาควรจะทำ



หลังจากนั้นทั้งสองได้นั่งคุยกัน พ่อของ Aki ซาบซึ้งในความจริงใจและความรักที่ Sakutaro มีต่อ Aki แต่ก็ได้บอกกับเขาว่าที่ Sakutaro ทำมานั้นดีที่สุดแล้วและเพียงพอแล้ว ถึงเวลาที่เขาควรจะเรี่มต้นชีวิตใหม่ได้แล้ว เขาลาจากไปและมุ่งหน้าสู่สนามที่มีลู่วิ่งที่เขาเคยฝึกซ้อมกับ Aki และโปรยเศษอัฐิของเธอที่นั่น เพื่อการปลดปล่อยเธอ และปลดปล่อยตัวเองจากอดีตเพื่อเริ่มต้นใหม่ ก่อนจากกันพ่อของ Aki ได้ให้สมุดภาพเขียนเล่มหนึ่งที่ Aki ไม่ได้มีโอกาสมอบให้ Sakutaro ก่อนเธอเสียชีวิต

เมื่อ Sakutaro เปิดอ่านและพบความในใจของ Aki ที่เธอเขียนไว้ก่อนจากไป ซึ่งมีใจความตอนท้ายว่า “หากวันหนึ่งเธอมองไปแล้วไม่เห็นฉัน...อย่าตกใจ เพราะฉันไม่ได้หายไปไหน เพราะฉันอยู่ในตัวของเธอไง เธอจึงมองไม่เห็นฉัน ขาของเธอคือขาของฉัน ตัวของเธอคือตัวของฉัน ไม่ว่าจะที่ไหน ฉันอยู่กับเธอเสมอ พยายามต่อไปนะ Sakutaro” ทั้งหมดคือตำนานความรักครั้งแรกอันบริสุทธิ์ของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ที่สร้างความประทับใจและทำให้ผู้ชมน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว




ดูรูปนักแสดงแล้วแอบรู้สึกว่า หน้าตาพระเอกดูสูงวัยไปหน่อยหรือเปล่าน่ะ @_@


แถมท้ายด้วยเพลงประกอบเรื่องค่ะ ^^

Create Date : 21 พฤษภาคม 2553
Last Update : 21 พฤษภาคม 2553 8:45:58 น.		9 comments
Counter : 11001 Pageviews.
Share Tweet