เรื่อง : มิเกะเนะโกะ โฮส์มส์ แมวสามสียอดนักสืบ ตอนที่ 14 - แค้นนี้ต้องฆ่าผู้เขียน : อาคากะวา จิโรผู้แปล : สมเกียรติ เชวงกิจวณิชรายละเอียดจาก บลิสคราวนี้คาตายามา ตำรวจหนุ่มผู้เกลียดเลือดและแพ้ผู้หญิง พาโฮล์มส์ แมวสามสีหัวไวกับพรรคพวกครบเซ็ตไปเที่ยวสวิตเซอร์แลนด์อุตส่าห์ทุ่มเงินเดือนอันน้อยนิดมาไกลถึงต่างประเทศ เขากลับต้องปวดกะโหลก เพราะถูกป้าคะยั้นคะยอให้ร่วมทางกับหญิงผู้มีอดีตฝังใจ ว่าพี่สาวต้องฆ่าตัวตายด้วยช้ำรักจากเพลย์บอย หนำซ้ำคาตายามายิ่งต้องเสียววาบเมื่อพบว่าหนุ่มเพลย์บอยดันหนีบลูกสาวเศรษฐีมาฮันนีมูนต่อหน้าแถมมีหนุ่มบึ้กแฟนเก่าลุกสาวเศรษฐีตามมาราวีอีกคน คดี แค้นนี้ต้องฆ่า จึงเกิดขึ้น แต่ตกลงว่าเป็นแค้นของใครกันล่ะนี่.......เรื่องนี้ก็เป็นสไตล์ปกติของมิเกะเนะโกะนะคะ เรื่องสืบสวนเบาๆ ปนอารมณ์ขันจากความเปิ่นของคาตายามา...ตำรวจสืบสวน ร่วมแก๊งค์กับ ฮารูมิ...น้องสาวที่เซ้นส์เรื่องสืบสวนดีกว่าพี่ชาย แถมยังชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ตามด้วยอิชิสึ...ตำรวจหนุ่มที่มีแต่พลัง และแน่นอน...แมวสามสี...โฮล์มส์คดีในเรื่องนี้เกิดขึ้นระหว่างที่คาตายามา ฮารูมิ อิชิสึ และโฮล์มส์ไปเที่ยวสวิสเซอร์แลนด์ ((ค่อนข้างแน่ใจว่า การนำสัตว์เลี้ยงไปเที่ยวต่างประเทศ ไม่ได้ทำได้ง่ายๆ แบบในนิยายหรอกนะคะ อืม)) ได้พบกับคนญี่ปุ่นกลุ่มใหญ่ ซึ่งไปๆ มาๆ หลายๆ คนมีความเกี่ยวข้องกัน และแน่นอนว่า มีคดีฆาตกรรมก็อ่านได้แบบเรื่อยๆ นะคะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอารมณ์มันเซ็งๆ อยู่แล้ว หรือเพราะว่า มิเกะเนะโกะเป็นหนังสือที่อ่านได้เล่นๆ แบบฆ่าเวลา ไม่มีอะไรตื่นเต้นเป็นพิเศษ และเริ่มเบื่อๆ กับมุขซ้ำๆ ในซีรียส์แล้วก็ไม่รู้ อ่านจบแล้วก็จบกันเหมือนกับทุกเล่มที่ผ่านมาอะค่ะที่ตะหงิดมากหน่อยก็คือ รู้สึกว่า "บทนำ" ที่เป็นการเปิดเรื่องนั้น ไม่มีความสัมพันธ์ที่แนบเนียนกับเนื้อเรื่องที่เหลือเลย อาจจะเป็นเพราะผู้เขียนต้องการจะหลอกคนอ่านหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ แต่มัน "ทื่อ" ไปอะค่ะ ((จะใช้คำว่า "หน้าต้าน" ก็เกรงใจ))อ่านแล้วรู้สึกว่า "บทนำ" กับ "เนื้อเรื่องที่เหลือ" มันไปกันคนละทาง ทั้งความคิดและคาแร็กเตอร์ของตัวละครส่วนตัว...คิดว่า ผู้เขียนขาดความพิถีพิถันในการเขียนเรื่องอะค่ะ เหมือนรีบๆ เขียนยังไงก็ไม่รู้ พออ่านได้ค่ะ แต่ไม่ชอบเท่าไหร่ และทำให้คิดหนักว่า หรือว่าจะควรเลิกซื้อซีรียส์นี้มาอ่านได้แล้วสำหรับคนที่ชอบมิเกะเนะโกะ เล่มนี้อ่านได้นะคะ เป็นเรื่องยาวที่ตัวละครโยงกันนัวเนีย ปนอารมณ์ขันแบบเดิมๆ ตามสไตล์ของอาคากาว่า สปอยล์อย่างที่บอกไว้ด้านบนนะคะว่า ไอซ์รู้สึกว่าผู้เขียนตั้งใจ "หลอก" คนอ่านแบบหน้าด้านไปหน่อยน่ะบทนำเปิดเรื่อง อยู่ในงานแต่งงาน พี่สาวของยาสึโกะฆ่าตัวตายเพราะอาซาอิ...เจ้าบ่าวเบี้ยวงานแต่งงานในบทนำมีการบรรยายว่า อาซาอิเป็นเพลย์บอย ไม่มีความรับผิดชอบ คบกับพี่สาวของยาสึโกะก็คบไปงั้นๆ พอได้มีเซ็กส์กันก็เตรียมจะตีตัวออกห่าง แต่เพราะพี่สาวของยาสึโกะท้อง ก็เลยต้องแต่งงานด้วย ยาสึโกะไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมพี่สาวถึงได้รักผู้ชายแบบนี้ และแค้นมากกับการที่เขาเป็นต้นเหตุให้พี่สาวฆ่าตัวตายจนอยากจะฆ่าทิ้งแต่พอเข้าเรื่อง ไปถึงสวิสเซอร์แลนด์ ดันกลายเป็นว่า ยาสึโกะเองก็รักอาซาอิอยู่ก่อน ไม่ได้โกรธแค้นอะไรเขา แถมยังไปสนับสนุนอาซาอิกับมิโฮ...ภรรยาใหม่อีกอาซาอิก็กลายเป็นคาแร็กเตอร์เงอะๆ งะๆ ไม่ได้มีแววของเพลย์บอยเลยสักนิดอ่านแล้วเหมือนอ่านหนังสือคนละเล่มอะค่ะ มึนไปกับตัวละครว่า ตกลงแต่ละตัวจะมีคาแร็กเตอร์และความต้องการยังไงกันแน่ ดูมันมั่วๆ ชอบกลนอกจากตรงนี้ไปแล้ว ที่เหลือเรื่องก็นัวเนีย บังเอิญจนเหลือเชื่อที่ตัวละครทั้งหมดดันมาเจอกันที่สวิสเซอร์แลนด์ แถมยังไปเที่ยวเส้นทางเดียวกันอีกบังเอิญเกินไปจนไม่อยากจะลุ้นอะไรอะค่ะ อ่านพอจบๆ ไปเท่านั้นเองพอเฉลยตัวร้าย ซึ่งเป็นแม่บ้านที่หลงรักพ่อของมิโฮ ((ซึ่งถูกแม่เลี้ยงของมิโฮฆ่า)) ที่ตามมาฆ่าเมียใหม่และน้องชายของเขา ((น้องชายนี่ก็เคยเกือบได้แต่งงานกับมิโฮ)) มันก็เลยรู้สึกแบบว่า เออ...จบซักที น่ะค่ะ Create Date : 14 เมษายน 2552 Last Update : 14 เมษายน 2552 19:44:38 น. 7 comments Counter : 2190 Pageviews. ShareTweet
สปอยล์อย่างที่บอกไว้ด้านบนนะคะว่า ไอซ์รู้สึกว่าผู้เขียนตั้งใจ "หลอก" คนอ่านแบบหน้าด้านไปหน่อยน่ะบทนำเปิดเรื่อง อยู่ในงานแต่งงาน พี่สาวของยาสึโกะฆ่าตัวตายเพราะอาซาอิ...เจ้าบ่าวเบี้ยวงานแต่งงานในบทนำมีการบรรยายว่า อาซาอิเป็นเพลย์บอย ไม่มีความรับผิดชอบ คบกับพี่สาวของยาสึโกะก็คบไปงั้นๆ พอได้มีเซ็กส์กันก็เตรียมจะตีตัวออกห่าง แต่เพราะพี่สาวของยาสึโกะท้อง ก็เลยต้องแต่งงานด้วย ยาสึโกะไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมพี่สาวถึงได้รักผู้ชายแบบนี้ และแค้นมากกับการที่เขาเป็นต้นเหตุให้พี่สาวฆ่าตัวตายจนอยากจะฆ่าทิ้งแต่พอเข้าเรื่อง ไปถึงสวิสเซอร์แลนด์ ดันกลายเป็นว่า ยาสึโกะเองก็รักอาซาอิอยู่ก่อน ไม่ได้โกรธแค้นอะไรเขา แถมยังไปสนับสนุนอาซาอิกับมิโฮ...ภรรยาใหม่อีกอาซาอิก็กลายเป็นคาแร็กเตอร์เงอะๆ งะๆ ไม่ได้มีแววของเพลย์บอยเลยสักนิดอ่านแล้วเหมือนอ่านหนังสือคนละเล่มอะค่ะ มึนไปกับตัวละครว่า ตกลงแต่ละตัวจะมีคาแร็กเตอร์และความต้องการยังไงกันแน่ ดูมันมั่วๆ ชอบกลนอกจากตรงนี้ไปแล้ว ที่เหลือเรื่องก็นัวเนีย บังเอิญจนเหลือเชื่อที่ตัวละครทั้งหมดดันมาเจอกันที่สวิสเซอร์แลนด์ แถมยังไปเที่ยวเส้นทางเดียวกันอีกบังเอิญเกินไปจนไม่อยากจะลุ้นอะไรอะค่ะ อ่านพอจบๆ ไปเท่านั้นเองพอเฉลยตัวร้าย ซึ่งเป็นแม่บ้านที่หลงรักพ่อของมิโฮ ((ซึ่งถูกแม่เลี้ยงของมิโฮฆ่า)) ที่ตามมาฆ่าเมียใหม่และน้องชายของเขา ((น้องชายนี่ก็เคยเกือบได้แต่งงานกับมิโฮ)) มันก็เลยรู้สึกแบบว่า เออ...จบซักที น่ะค่ะ
~~~
สงกรานต์นี้ เกาะหน้าจอทีวีเป็นช่วงๆ ค่ะ ...
เครียดเนอะ ..แต่ก็ยังต้องติดตามข่าวไปเรื่อยๆ เช่นกัน
ก็ประเภทเดียวกับตามหนังสือซีรีย์นั่นแหละ
ตามแต่แรก ..ต้องตามจนจบ
เรื่องนี้เหมือนจะจบ...แต่เราว่า...ยังไม่จบหรอก