O เรื่อรุ้ง..บนคุ้งฟ้า O
Giovanni Marradi - Annie's SongO แล้วเล่า..ความเรื่อเรื้องที่เบื้องหน้าค่อยก่อรูปรมยา..รับ-ราศีแล้วเล่า..ปริศนาในตามีค่อยค่อยคลี่คลายล้อม..ให้ยอมต้วO เหมือนความหมายลอบเร้นบีบเค้นให้-ความอ่อนไหวโหมระลอกเข้าหยอกยั่วเหมือนทุกมองสบนั้น..แววสั่นรัว-จะกระเพื่อมโลมทั่วทั้งหัวใจO จันทร์ทรงเพ็ญงามเรื้องที่เบื้องหน้าสุดสายตาอาจเคลื่อนกลบเกลื่อนไหวยิ้มในแววตานั้น-บีบคั้นใครจึงผ่านนัยให้ตระหนักพะวักพะวนO ทุกครั้งสายตาเลื่อนแล้วเบือนสบแต่งชาติภพหยัดหยั่งทุกครั้งหนทุกครั้งหัวใจชายก็ว่าย-วนด้วยอับจนหลีกหลบ..กรรทบนั้นO หยาดเพชรร่วงหล่นแล้ว..ในแววตาที่เหมือนว่าความหมาย..พร่างพรายสั่นหยาดเอาความอ่อนหวานส่งผ่านกันสืบสัมพันธ์แฝงเร้น..ขึ้น - เป็น, มีO จันทร์เพ็ญควร-ลอยดวงบนสรวงฟ้ากลับเหมือนว่าลอยดวงกลางทรวงนี่ทุก-กรรทบ..ภพชาติจึงวาดวี-แฝงท่วงทีอาวรณ์..แอบซ่อนนัยO โอ งามราวจะตามมาลามล่วงกดทับทรวงบีบเค้น..เกินเร้นไหวโอ นั่นแววตายั่ว..บีบหัวใจฤๅ-หวังสั่นรัวให้ เสียง-ได้ยิน ?O ท่ามกลางเสียงหลากหลายที่รายรอบแว่วเสียงสอบถามใจ..เหมือนไม่สิ้นว่าเยี่ยงไรรมย์รื่น..ถ้วนผืนดินเหมือนรวยรินกล่อมเห่ห้วงเวลาO อก-กลางเสียง..ถามตอบอยู่รอบตัวกลับสั่นรัวเหลือทีกับทีท่า-ของรูปลักษณ์นวลลออ..เมื่อต่อตา-ใครเล่าถูกล่ามคา..แววตานั้นO สบตาแล้ว..สบอีกสุดหลีกหลบวางชาติภพรอสาป, แวววาบสั่น-ก็วาบแววรำร่าย..ที่ปลายวัน-เหนี่ยวรอบฉันทารส..ให้ทดลองO ราวโค้งรุ้งพุ่งลงที่ตรงหน้าเพื่อ-ไขว่คว้า..ใฝ่เฝ้า..เป็นเจ้าของรอเพียงแววตอบรับการจับจองโลกทั้งผองย่อมวาง..ให้ย่างเท้าO หล่นลงแล้วดาวร่วงจากสรวงสูงมาจับจูงภาพฝันจากวันเก่ามีดวงใจสั่นรัว..กับยั่วเย้า-จากรูปเงาในตาเบื้องหน้านั้นO หล่นลงแล้วดาวสรวง..สองดวงที่-รำบัดสีฉาบทรวง..ทุกช่วงสั่นเยื่อใยเอย คลี่สายเมื่อปลายวันม้วนรัดขวัญโอบแล้ว..ผ่านแววตาO ยิ้มรับแววชม้อยชม้ายเมียงทั้งความเอียงอายล้อมละม่อมหน้านวลแก้มอิ่มเนียนนั้น..เพียงหันมา-ก็ตรึงล่ามปรารถนา..แววตา-คอยO จันทร์ทรงเพ็ญแสงวาม..ในท่ามกลาง-หยาดเพชรวางบทแล้ว..อย่างแผ่วค่อยระลอกความอ่อนหวานก็ผ่านรอย-พาหัวใจเฝ้าคอย..ชม้อยชม้ายO โอ งามหรือจะลามทั้งสามโลกเข้าแทรกโศกอาดูร..จนสูญหายพักตร์ละม่อม..เสน่หา..แววตาชาย-หรืออาจคลายโอบรัด..เอาตัดรอน ?O หล่นลงแล้วดาวช่วง..สองดวงนั่นพร้อมแววสั่นวาบสู่..เกินรู้ซ่อนหล่นลงบนทีท่า..ความอาวรณ์-ของหัวใจสั่นคลอน..เกินถอนตัวO หล่นลงแล้วเรื่อรุ้ง..จากคุ้งฟ้าลงต่อตั้งปรารถนากลางฟ้าหลัวงามไหนหนอพะนอขวัญ..ให้สั่นรัว-แล้วหยอกยั่วจับวาง..ลงกลางใจ !