O สิ้น - ดวงวิเชียรฉาย...O
พญาโศกO และแล้วก็มองเห็นความเป็นจริงว่าทุกสิ่งทุกอย่าง..เพียงร่างฝันปรากฎขึ้นเป็นโจทก์..ชี้โทษทัณฑ์เพื่อสุมใส่โศกศัลย์..เข้าพันธนาO ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อนฑิฆัมพร..เฝ้าแต่เหลียวแลหาลอยเด่นกลางสรวงนั่น..คือจันทราจนเกินมือเอื้อมหา..เพื่อคว้าดึง !O เคว้งคว้างอยู่กลางคลื่นที่ตื่น..คลั่งคลื่นเทวษที่ลึกดั่ง..เกินหยั่งถึงรอวิญญาณไร้สิทธิ์..ลงติดตรึง-อยู่ก้นบึ้งโศกศัลย์..ในบั้นปลายO อีกครั้ง..และอีกครา-ความอาวรณ์-ต้องขาดตอนขาดช่วงจนล่วงหายอีกครั้งที่อาลัยจากใจชาย-ต้องวอดวายล่มคา .. รูปปรารมภ์O แล้วอีกหนึ่งใจชายก็คล้ายว่า-จะต้องทัณฑ์ทรมาจนสาสมเมื่องามหนึ่งรูปละม่อมเคยจ่อมจมต้องมาล่มลับหายกับสายกาลO รูปเอยรูปงามเยาว์..ดั่งเงาล้อมเคยฤๅจะห่างห้อม..งำหอมหวานเคยหลั่งหลอม-เสพรับอยู่นับนานจะล่วงลาญฤๅสิ้นจากถิ่นทรวงO เสียเจ้า-เยาวรูป..ราวสูบสั่ง-จากเทพทวงเปล่งปลั่ง-คืนฝั่งสรวงมอบเปล่าเปลี่ยวสุมสั่ง..ใจทั้งดวงเป็นภาพลวงรองรับความอับปราO จะมีหรือกาลหวนให้จวน-จบแต่นี้ตราบผืนภพ..ดินกลบหน้าคงรอคอยเงียบเหงาให้เจ้ามา-ฉุดลากอาดูรถวิล..ให้สิ้นลงO นี่หรือ..ปวดร้าว..เจ็บ..อันเหน็บหนาวในทุกก้าวย่างรุดเหมือนสุดบ่งนี่หรือ..ความขมขื่นที่ยืนยงคล้ายสืบส่งสมสั่ง..จนคั่งคาO จะเจ็บจำฝังใจจนได้เห็น-ใจที่เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้าเพื่อปลดปล่อยโทษทัณฑ์ให้บรรดา-ชายอื่นรอเยี่ยมหน้าด้วยสาใจO เทพผู้กอปรฤทธีทั้งสี่โลกพึงอวยโศกครอบอก-จนหมกไหม้เอื้อดวงจิตหลอมเหลวด้วยเปลวไฟเผาผลาญให้มอดสิ้นทั้งจินตาO จะเกิดดับกี่วัฏฏะวงรอบจักนบนอบด้วยเล่ห์เสน่หายอมให้เหยียบย่ำเล่นเหมือนเป็นมาในทุกกาละภพที่พบกันO อย่าได้คลายอาวรณ์ที่เคยมีในทุกที่ทางเที่ยวจะเหลียว-หันจะรอคอยย่ำเหยียบ..อย่างเงียบงันรอเท้าเรียวคู่นั้น..เหยียบ-หยันเทอญ
ว่าเข้าไปนั่น สงสัยจะยอมให้แต่สาวงามอ่าจิแบบนี้ ^^