O ลมรำเพย .. O
VIDEO กอไผ่ - สร้อยสนตัด O ลมผ่านริ้วแต่งเพลงวังเวงแว่ว คำนึงแก้ว .. ด้วยรักเสียหนักหนา ฝากมาลัยกลิ่นละมุนหอมกรุ่นมา แนบถนอมขวัญตา .. ทั้งยามนอน O ลมคิมหันต์บ่ายโบกโลมโลกกว้าง แทนกรกางโอบขวัญในบรรจถรณ์ บุหลันโลมแสงรุกไปทุกตอน แทนเนตรย้อนแววถนอมเข้ากล่อมใจ O ที่เกรงนัก .. เกรงฝันจะพลันดับ เลือนไปกับกีดกัน .. และหวั่นไหว ถวิลนัก .. มณฑาทิพ-ที่ลิบไกล ต่อเมื่อใด .. จึงอาจล้อมด้วยอ้อมทรวง ? O จึงร้อยเรียงความรัก .. ผ่านอักษร คำเว้าวอน, หมายแทนความแหนหวง ปรารถนาถวิลหวัง สิ้นทั้งปวง เก็บ, ตักตวง .. ตอกย้ำด้วยคำกรอง O ฝาก .. รำเพยลมร่ำ-ผ่านรำพัน ช่วยสานฝัน, อาลัย .. แห่งใจสอง ร่วมรับตอบ, ผูกพัน, ร่วมครรลอง ร่วมครอบครองเสน่หาให้ตราตรึง O ชั่วลดาชื่นฉ่ำ-ด้วยน้ำค้าง ก็ชั่วอ้างว้างจิต .. เพราะคิดถึง สะท้านหนาวเหน็บล้ำเกินรำพึง จักเหนี่ยวดึงยื้อยุดก็สุดคิด O จะปลดปลื้มลืมได้อย่างไรเล่า ชั่วห่างเงาดวงขวัญยังหวั่นจิต ต่อเมื่อไรไหนเลย-ได้เชยชิด รูปนิมิตในฝัน .. ดั่งพรรณนา O อาวรณ์รุมด้วยฤทธิ์แรงคิดถึง แต่งามซึ่งยากสิ้นถวิลหา ขวัญเอยขวัญ .. ห้อมเห่ทุกเวลา ปรารถนาก็รุมลามสุดห้ามใจ O ใจแทบขาดรอนแล้ว .. นะแก้วพี่ แต่ละทีแกว่งนั้น .. ช่างสั่นไหว ต้องทัณฑ์โทษรุมเร้านานเท่าใด จึงอาลัยออดอ้อน .. จักย้อนคืน ? O หนาวจากฟ้า .. ลามล่วงถึงทรวงอก จะย้าย, ยก, ยื้อยุดก็สุดขืน ใคร .. จะทอนหนาวล้ำลงกล้ำกลืน ใคร .. จะตื่นกลางละมุนอ้อมอุ่นเนื้อ ..? O ดึกแล้วนะแก้วตา .. จันทร์เบื้องหน้าแสงทอ .. ลออเหลือ ฤๅ-โลมแสงอ่อนละมุนลงจุนเจือ- นั้น-เพียงเพื่อเพรียกงาม แทรกคำนึง ? O เช่นจันทร์ในชั้นฟ้า สูงส่งเกินกว่า .. เอื้อมคว้าถึง หากแต่แรงปฏิพัทธ์ที่รัดรึง ช่างดื้อดึงแฝงเร้นคอยเป็นใจ O ดั่งกระต่ายที่หมายจันทร์ เพ็ญรูปแย้มเมื่อนั้น .. ที่สั่นไหว- คือถวิลปรารถนา แห่งอาลัย- โหมเข้าใส่บัญชา .. เร่งอาวรณ์ O ใยสวาดิครั้นพาดสาย สุดรู้สุดคลายให้ถ่ายถอน ใจเอย ..ไยเฝ้าแต่เว้าวอน ออดอ้อนถวิลอยู่ไม่รู้แล้ว O ดูนั่น .. จันทร์งามแสงวามไหว ลมไล้ลูบริ้วก็พลิ้วแผ่ว กระเพื่อมวงว่ายออกหลายแนว วาบแววเนตรเห็น .. ก็เช่นกัน O ไหววูบความหมายกำจายออก คล้ายบอก .. รอถนอม รอกล่อมขวัญ รอแขน-อกแกร่งเข้าแบ่งปัน- อบอุ่น, กีดกั้น ทุกหวั่นเกรง O คล้ายม่านราตรีลงคลี่คลุม อาวรณ์เร้ารุมเข้ากุมเหง ส่งเสียงเร้ารัวบอกตัวเอง จักเพ่งพิศจันทร์ตราบวันวาย O ลมแผ่วพรมลงแต่ง-วงน้ำ ซ้ำซ้ำจันทร์ก็พลิ้วเป็นริ้วสาย ค่ำคืนเปล่าเปลี่ยว-ผู้เดียวดาย- กลับคล้ายยากผ่อนอาวรณ์ลง O ดั่งกระต่ายที่หมายจันทร์ ต่างชั้นต่างฝูง-ต่างสูงส่ง หากรัก .. ลึกล้ำ-ยังจำนง มั่นคงแน่นอน ..ไม่คลอนคลาย O รักแล้วรักเลยไม่เคยเปลี่ยน ผ่านเวียนปีวัน-ยังมั่นหมาย แม้นเหมือนแสนใกล้, หัวใจชาย- ไม่หน่ายไม่ท้อ .. ยังรอคอย O ลมแผ่วอ่อนละมุนยังหนุนเนื่อง- ผ่านเบื้องหน้าแล้วอย่างแผ่วค่อย สิ้นจันทร์, แววกระพริบยังปริบปรอย- ให้ละห้อยถวิลเห็นอยู่เช่นนั้น !
Create Date : 06 มีนาคม 2560
26 comments
Last Update : 31 พฤษภาคม 2566 7:44:38 น.
Counter : 4907 Pageviews.
บริสุทธิโดยความ
กล่อมจิตและมิจฉะสยาม
ยุติทราม บ สืบสาย
O ควร .. วัตรจะตัดกรรมะสมา-
คมะวาระวุ่นวาย
กลับเห็น บ เว้น, กรรมะสยาย-
บทะคล้าย บ อาจขืน