O จากบัดนั้น .. O
ขออนุญาตคนในภาพEnd Of A Journey - Secret Garden O ตั้งแต่สบตากันเมื่อวันก่อนก็เห็นแววสั่นสะท้อนแสนอ่อนไหวจากบัดนั้นงดงามแห่งความนัยเหมือนแกว่งไกวแรงคะนึงทุกกึ่งยามO สืบผ่านความมุ่งหมายคลี่คลายออกหลั่งระลอกกระฉอกซ้ำปวงคำถามไฟแห่งความโศกสุขคล้ายลุกลามด้วยคาบยาม .. เมียงเมินขัดเขินนั้น.O เข้าร้อน .. หาก-ลมเช้ายังหนาวอยู่ยามเช้าตรู่ลมพลิ้วไม้ริ้วสั่นพันแสงแรกแย้มดวงทาบทวงวันเกสรนั่นภุมริน .. เริ่มบินวนO เข้าสายที่ปลายฟ้าแจ่มจ้าขึ้นมัวทะมึนลับล่วงจากห้วงหนพร้อมกับความขจ่างช่วงที่สรวงบนใครบางคนก็ปรากฏขึ้นจรดตาO คาบกาลเวียนเปลี่ยนแปลงสำแดงสู่ความรับรู้, รอคอยดั่งคอยท่ากำหนดเหตุ .. ท่วงทีทั้งลีลาตั้งคุณค่าขับขจ่างขึ้นกลางใจO เป็นใจที่พรั่งพร้อมด้วยอ้อมกอดของพร่ำพลอดแววตา .. อัชฌาสัย-ที่เหมือนขึงข่ายเชื้อแห่งเยื่อใยทอดรอไว้พันกระหวัดสุดตัดรอนO ตาสบความผ่องแผ้ว .. ฤๅแล้วได้เมื่อหัวใจไหวหวั่นสุดบั่น-ถอนความตื่นตัวค้ำทรวงทุกช่วงตอนย่อมสั่นคลอนซ่านทั่วทั้งตัวตนO วับวามแห่งความนัยเมื่อไหวผ่านเหมือนช่อมาลย์หวานหอมแวดล้อมต้นยิ้มแฝงรอย .. ฤๅมุ่งเพื่อปรุงปรนอกผู้วนในหวานจนหวานล้ำO ตั้งแต่ตาสบกันเมื่อวันล่วงคืนทุกช่วงสุขโศกแห่งโลกต่ำเหลือเพียงหวานผ่านระลอกเข้าตอกย้ำโหยเห็นราวซับซ้ำไม่รู้ซาO ใช่ไหมที่ .. วิปโยคปวงโศกสร้อยจักเคลื่อนคล้อยหันเหผ่านเวหาด้วยคมปลาบผ่องแผ้วของแววตาเหมือนชายมาให้รู้ .. ว่าอยู่คอย ?..ฝากคุณค่าให้รู้ .. ว่าคู่ควร !