O มธุรสลีลา .. O

Ernesto Cortazar - Foolish Heart (Concerto)



O ลมรุ่งเช้าเฉื่อยโชย .. ค่อยโรยผ่าน
เกสรมาลย์ก็หวนหอมเข้าล้อมหา
เริ่มคาบพันแสงช่วง, อีกดวงตา-
ก็ลอบเหลือบชม้ายมา .. เบื้องหน้านั้น ?
O ลมยังผ่านริ้วอยู่โลมตรู่สาง
เม็ดน้ำวางหยาดไว้ .. ต้อง-ไหวสั่น
แววในตาเหลือบชม้ายก็คล้ายทัณฑ์
ค่อยผูกพันล่ามจิตให้ติดตรึง
O พร้อมโอภาสดวงศศินเลือนสิ้นบท
รูปนามชดช้อยอยู่ก็จู่ถึง
จากนั้นค่อยรุกล้ำให้คำนึง-
กอปรหวานซึ้งวนอยู่ไม่รู้คลาย
O เยี่ยงเงื่อนบ่วงห่วงรัดกระหวัดรอบ
ที่ขีดขอบรุมเร้าจนเข้าสาย
ยิ่งกว่ามาลย์รื่นฉมเมื่อลมชาย
เพียงเนตรฉายแววอุทธัจรำบัดมา
O ใช่ยาวนานเมื่อศศินเลือนสิ้นรูป
แค่ชั่ววูบที่เนตรปรอยชม้อยหา
ก็รู้ที่เหมาะส่วน .. ที่ควรลา
เหมาะควรกว่าคือรูป .. ชั่ววูบนั้น
O รูป-จักขุวิญญาณ .. บันดาลภพ
หลังกระทบกระแทกใส่จนไหวสั่น-
พาโลกเงียบงามสงบ .. ตระหลบพลัน-
ที่แรงนันทิช่วงกลางห้วงใจ
O แล้ว-มโนวิญญาณ .. จึงสานต่อ
แต่รูปพักตร์พิมพ์ลออเหมือนรอให้-
เสพรูปเนื้อนวลเนียน .. ที่เปลี่ยนไป
เปลี่ยนด้วยสีแต้มใส่ แก้ม-นัยน์ตา
O ลมยามสายโชยเฉื่อยอย่างเหนื่อยอ่อน
เมื่อพันแสงโรยร้อนออดอ้อนหา
แก้มเรื่อเนตรพริ้มพรับครั้นลับลา
เวทนาก็โตนตอบอยู่รอบใจ
O เยี่ยงไรอย่างลอบเร้น-อยากเห็นหน้า
อยากรู้ว่าแก้มเนื้อยังเรื่อไหม
หรือแววตาหวั่นสะทก, หรืออกใคร-
อาจครืนครั่นสั่นไหวจนได้ยิน ?
O หลัง .. เนตรเหลือบชายชม้อยแล้วคอยหลบ
ปรารมภ์ให้สืบภพไม่จบสิ้น
อุปาทานแห่งโลกเริ่มโบกบิน
เข้าห้อมห่มถ้วนถิ่นในจินตนา
.
O อีกเช้าที่มาลย์หอมแวดล้อมที่
แถวพระลีลาศเยื้องอยู่เบื้องหน้า
รูปที่แนบติดพันในสัญญา
ก็เหมือนว่า-รออยู่แต่ตรู่เช้า
O สิ้นโอภาสแรกช่วงแห่งดวงสูรย์
หยาดน้ำเคยจำรูญก็สูญเปล่า
ความจดจ่อทุกวูบ .. ล้วนรูปเงา-
ที่เหมือนคอยยั่วเย้าให้เฝ้าคะนึง
O พร้อมธรรมพระรำบาย, แดดฉายส่อง
และกลีบกรองช้อยชูเรียกภู่ผึ้ง
หอมกว่าหอมกุสุมาก็ตราตรึง
หวานยิ่งกว่าหวานซึ้งก็ตรึงใจ
O จึงแม้นฟังธรรมพระจนจะแจ้ง
เนตรอันแฝงเลศลับ .. ยังวับไหว
เหมือนเชิญชวน .. แปลตามทุกความนัย
และเหมือนคอยช่วยไข .. ด้วยนัยน์ตา
O สวยปีกผีเสื้อบินกลางกลิ่นหอม
รูปละม่อมก็เฝ้าคอยชม้อยหา
ทั้งหวานหอมรูปนามก็ล่ามคา-
ปรารถนาแห่งชายผู้หมายเชย
O บทบาทธรรมอำไพ .. ครรไลล่วง
ลำดับช่วงเร้นคอยจึงค่อยเผย-
นัยสอดรับพร้องพร่ำแทนรำเพย-
ความเอื้อนเอ่ยให้สดับให้รับรอง
O หอม-ข้าวหอม, ดอกไม้ยามไหว้พระ
พร้อม-ผัสสะ, พริ้มพรับ, การจับจ้อง
แววเนตรเหมือนตอบรับการจับจอง
วนรอบล่องลอยอยู่เช้าตรู่นั้น
O หอม-อารมณ์เสน่หาในภาวะ-
ที่ฉันทะอนุสัยเริ่มไหวสั่น
ที่จริตรูปนามเริ่มล่ามพัน
เพรียกให้หลอมรวมฝันเป็นฝันเดียว
O แถวผู้ขอพ้นผ่านไปนานเนิ่น
เนตรขัดเขินก็แต่คอยชม้อยเหลียว
สบ-แล้วดั่งแอบออด้วยขอเคียว
ที่รอเหนี่ยวรั้งสิ้นทั้งวิญญาณ
O หรือนี่คือ .. หลุมขวากที่ยากข้าม
เฝ้าคุกคามเหนี่ยวรั้งสู่สังสาร
แต่เผยรูปเผยองค์ขึ้นบงการ
ถ้วนธรรมะก็ล่มลาญไม่เหลือรอย
.
O พอลอบยิ้มป่ายแต้มบนแก้มเรื่อ
คือเนียนเนื้อชี้นำแทนคำถ้อย
เหมือนบอกความสื่อสู่ให้รู้คอย
เพื่อร่วมร้อยรัดขวัญจวบวันตาย !

Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2561		2 comments
Last Update : 26 เมษายน 2566 12:41:30 น.
Counter : 4196 Pageviews.
Share Tweet