:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - โจน :: :: โจน :: เขียน : เพม่า โชดรัน แปล : วิจักขณ์ พานิช และ อัญชลี คุรุธัช “ความกลัว” ในชีวิต แทบทั้งหมดเกิดขึ้นจาก “ความเคยชิน” “ความเคยชิน” เกิดจากการสั่งสมนิสัยและความคิดบางอย่าง ให้จิตจดจำ ตอกย้ำ ซ้ำ ๆ ไปเรื่อย ๆ จนความคิดจดจำรูปแบบการตอบสนองต่อเหตุการณ์ต่าง ๆ รวมทั้งความรู้สึกที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ด้วยความเคยชิน มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง คุณปู่ชาวอินเดียนแดงพูดกับหลานชายตัวน้อย โดยพูดถึงความรุนแรงโหดร้ายที่เกิดขึ้น ว่าเหมือนการมีหมาป่าสองตัวอยู่ในใจเรา หมาป่าตัวหนึ่งโกรธและอาฆาตแค้น ส่วนอีกตัวใจดีมีเมตตา เด็กน้อยถามว่าแล้วหมาป่าตัวไหนชนะ ปู่ตอบว่า “ตัวที่ชนะคือตัวที่ปู่เลือกให้อาหารกับมัน” วิธีเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดในชีวิต จึงต้องเริ่มต้นที่การมองดูจิตใจของตนเองอย่างตรงไปตรงมา มีความกรุณาให้กับตนเองและผู้อื่น ทุกครั้งที่ปล่อยใจให้โกรธ อาฆาต พยาบาท โศกเศร้า จิตของเรากำลังทำความคุ้นเคยกับหมาป่าตัวที่ดุร้าย เรากำลังให้อาหารกับมัน ยิ่งเวลาผ่านไป จิตย่อมคุ้นเคยกับหมาป่าตัวนี้ และถูกมันครอบงำความคิดในที่สุด ทุกครั้งที่จิตสับสนและวุ่นวายใจ มีเพียง “สติ” เท่านั้นที่จะหยุดความโกลาหลทุกสิ่งลงได้ การหยุดในชั่วขณะ จะฝึกฝนให้เรารู้สึกตัว อยู่กับปัจจุบันขณะที่เป็นอยู่ และเรียนรู้ที่จะหยุดอาการของความคิดที่ไม่พึงปรารถนา ตนต้องเตือนตน เพราะไม่มีใครมาคอยเตือนเราได้ดีเท่ากับตัวเราเองอีกแล้ว ทุกครั้งที่เกิดความกลัวขึ้นในความคิด เราไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีมัน แต่ควรตั้งสติและเผชิญหน้ากับความกลัวนั้น มองดูมันให้ชัด แล้วจึงค่อยหาวิธีรับมือ ความกล้าหาญไม่ใช่การทำลายความกลัว แต่คือการมองเห็นความกลัวอย่างชัดเจน เข้าใจสิ่งที่ทำให้กลัว สืบค้นไปในต้นตอของความกลัว จนรู้ว่าความกลัวที่เรากำลังเผชิญอยู่นั้น คือ หมาป่าดุร้ายที่เราเผลอไปให้อาหารมัน การรู้ตัวรู้ตน คือ การกลับมาให้อาหารกับหมาป่าตัวที่จิตใจดี จนเจ้าหมาป่าวายร้ายค่อย ๆ เลือนหายไปในที่สุด แต่ไม่ว่าจะเป็นจิตใจที่ดีหรือจิตใจที่ชั่วร้าย ก็ล้วนอยู่ในตัวเราตลอดเวลา อยู่ที่จิตจะพลั้งเผลอเมื่อใด อยู่ที่จะดำรงสติไว้ให้มั่นได้เพียงใด นั่นคือ คำตอบสุดท้ายที่เราจะแสดงออกมาให้คนรอบข้างได้เห็น แสดงออกมาให้จิตของตนได้รับรู้ เห็นตามจริง และมีเพียงการฝึกฝนตนเองอย่างต่อเนื่องยาวนานเท่านั้น จึงจะเห็นผล ว่าท้ายที่สุดแล้ว เราได้ให้หมาป่าตัวใดมีอำนาจเหนือจิตใจ เราได้ให้อาหารกับหมาป่าตัวใด ดีหรือร้าย เข้าใจชีวิตหรือหลงผิด หาใช่เกิดจากใคร แต่เกิดจากตัวเราเอง     Create Date : 08 มกราคม 2564 24 comments Last Update : 17 กรกฎาคม 2565 6:57:18 น. Counter : 393 Pageviews. Share Tweet

ถ้าเราปรัปเปลี่ยนและเข้าใจชีวิตมากขึ้น เราจะพบสัจจะธรรมในชีวิตจริงๆค่ะ ความกลัวลดลง เรื่องไม่น่าอายก็ไม่น่าจะควรอายเอาซะเลย ป.ล.ขอบคุณแนะนำหนังสือค่ะ ป.ล. 2 ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะคุณก๋า   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 8 มกราคม 2564 7:11:25 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ คุณก๋า พี่ไม่รู้หรอกว่าเม้นท์โดนแบน คงเพราะคำว่า กึง กับ มู เนอะ 55 ไว้สายๆกลับมาใหม่ค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 8 มกราคม 2564 7:21:15 น.

จิต ของแต่ละคนเป็นสิ่งที่กำหนดให้ ตนเองเป็นเช่นนั้น ถ้าเคียดแค้น มีความคิด ลบ... ตนเองก็อยู่กับสิ่งนั้น แต่ถ้าคิดบวก มีเมตตาพยายามทำความเข้าใจคนอื่น คนนั้น ก็มีความสุข ได้รับไมตรีจากคนที่เขามอบความเป็นเพื่อนให้ จากการเรียนสมาธิ จึงรู้ว่าใช่พระอาจารย์ท่าน ก็สอนเช่นนั้น จึงทำตัวสบาย ๆ ไม่เคียดแค้นแล้วได้ผลดีจริง ... เห็นจั่วหัวเรื่องว่า "โจน" 555 ผมคิดว่าจะเขียนเรื่อง คุุณโจน จันได.... นักต่อสู้ชีวิตแบบพอเพียง ... ระยะนี้ไทย เริ่มมีความคิดเห็นแตกแยก เช่นหมอสั่งให้ความ เห็นว่า ถ้าไม่ทำต้องมีความผิด อีกไม่กี่ชม. ลุงบอกว่าไม่ผิด อ้าว.. คนไทยเลยไม่รู้ว่า อะไรจริง...   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 8 มกราคม 2564 7:26:37 น.

แต่ละเล่มที่คุณก๋าแนะนำเนี่ย ชื่อคนเขียนหนะ อืม...   โดย: หอมกร 8 มกราคม 2564 8:09:03 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ กลัว โควิด...อิอิ   โดย: kae+aoe 8 มกราคม 2564 8:39:23 น.

อ.เต๊ะ คนขี้สงสารครับ ทำใจไม่ได้ ก็เลยต้องให้อาหาร หมาป่า ทั้ง 2 ตัวเลย ตอนนี้เลยกัดกันทั้งวัน 555 ปล. คุณก๋า ละก็ แหม หมิงหมิง นี่ ไฟลท์บังคับ ไม่เลี้ยงไม่ได้ แล้วก็ เด็กขี้เล่น อารมณ์ดี ใช้เงินเก่ง โตขึ้น ก็จะเป็น สายเปย์ เฮฮา เหมือน อ.เต๊ะ นี่แหละครับ อิอิ คุณก๋า ร้องเสียงหลง ตายละหว่า ไม่ได้การแระ เหมือนใครก็ได้ แต่ห้ามเหมือนเอ็ง แง้ๆ ข้าไม่เอาๆๆๆ เย้ย 555   โดย: multiple 8 มกราคม 2564 8:52:17 น.

บางทีครั้งการพยายามใช้ถ้อยคำ อธิบายสภาวะต่างๆมากเกินไป ก็ทำให้เรื่องราวหรือข้อความที่ดูท่าว่าจะดี กลายเป็นผิดพลาด บิดเบือนไปได้อย่างน่าเสียดายนะคะ   โดย: mcayenne94 8 มกราคม 2564 9:41:00 น.

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า หลายเล่มเลยนะคะ ของ เพม่า ที่คุณก๋าอ่าน ส่วนมากใเขียนให้ข้อคิดถึงเรื่อง "ความกลัว"ในชีวิต “สติ” ฝึกให้เราเรียนรู้ที่จะหยุดอาการของความคิดที่ไม่พึงปรารถนา ชอบตรงนี้จริงๆ...บางครั้งพลั้งเผลอ ไปบ้าง ฝึกบ่อยๆ ก็จะคุ้นชินไม่เผลอไปให้อาหารกับหมาป่าที่ดุร้ายอีกต่อไปนะคะ ปล. ร้านนี้เก๋และน่าทึ่งมากๆ ทำให้น่าค้นหาว่าทำไมเขาถึงต้อง สร้างมาในรูปทรงนี้ ...เราชอบมากเลยค่ะ โควิดปลอดภัยเมื่อไร เราต้องตามไปอัพเดต และขอใช้เวลาถ่ายภาพในยามค่ำกับแสงไฟสวยๆ   โดย: Tui Laksi 8 มกราคม 2564 10:09:42 น.

ช่วงนี้กลัวๆๆโควิด ขึ้นสมองอย่างเดียวค่ะ ขอบคุณที่แจ้งว่า เห็นclip แล้ว เลยย้อนขึ้นไปดู มีแม่ซอง ป้าโอ สาว sawkitty คุณก๋า กับ พู่กันเดียว คนผ่านทางมาเจอ เริงฤดีนะ.. ตามด้วยครอบครัวตัว อ. รอๆๆชและฟัง เสียดายเพื่อนบล็อกขี้อาย ในการร่วมอวยพร   โดย: เริงฤดีนะ 8 มกราคม 2564 10:53:48 น.

ต้องฝึกจิต ฝึกสติ จะทำให้เราไม่เพิ่มเชื้อไฟโกรธ เพราะเวลาเราโกรธ เราจะกลายเป็นคนละคนเลย   โดย: comicclubs 8 มกราคม 2564 13:26:20 น.

...ทุกครั้งที่เกิดความกลัวขึ้นในความคิด เราไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีมัน แต่ควรตั้งสติและเผชิญหน้ากับความกลัวนั้น มองดูมันให้ชัด แล้วจึงค่อยหาวิธีรับมือ... ข้อความนี้ของคุณก๋า ทำให้พี่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดกับพี่เมื่อตอน 12 ขวบ จำมาถึงทุกวันนี้และไม่เคยกลัวอะไรอย่างขาดสติ วันนั้นแม่ใช้ให้เดินไปซื้อของใกล้ๆบ้านตอนพลบค่ำ ขากลับมาได้ยินเสียงแกรกกราก มองขึ้นไปบนต้นไม้ เหมือนใครกำลังกวักมือเรียก กลัวก็กลัว แต่รีบวิ่งกลับบ้าน ไม่ได้วิ่งหนี แต่วิ่งกลับไปเอาไฟฉาย เอาของให้แม่แล้วก็วิ่งกลับไปที่ต้นไม้นั้น เอาไฟส่องแล้วพบว่า มันคือกิ่งไม้แห้งๆถูกลมพัด ฮาาา ตั้งแต่นั้นมา มีอะไรที่ไม่แน่ใจแล้วเกิดความกลัว ต้องหาทางให้รู้ความจริงก่อนให้ได้ เป็นมาจนบัดนี้เลยค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 8 มกราคม 2564 13:57:19 น.

ผู้ชายทุกคนเป็นหมาป่าครับ 555 เข้าเรื่องดีกว่า เรามักจะให้อาหารตัวร้ายมากกว่าครับ ขนาดในสังคมปัจจุบันดูสิครับ คนทำไม่ดีได้รับแต่ผลดีๆ ทั้งนั้นเลย ในขณะที่คนที่ทำดีถูกต้องตามกฎระเบียบ และศีลธรรม กลับต้องมาเจอกับความยุ่งยากลำบาก คนเราก็เลยให้ความสำคัญกับหมาป่าที่โกรธนั้นมากกว่า ผมก็กำลังให้อาหารมันอยู่เหมือนกัน 555   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 8 มกราคม 2564 14:43:56 น.

ตอนไม่รู้ตัวคงเหมือนตอนที่ตัวมารกับตัวดีกำลังตีกันอยู่ในหัว พอรู้ตัวคือตัวดีชนะแล้วสินะครับพี่ก๋า ผมนี่ ดีชนะบ้างมารชนะบ้าง มารชอบชนะตอนที่ถามตัวเองว่า.......วันนี้นอนต่อแล้วไปทำงานสายหน่อยดีไหม นี่แหละครับ มารชนะบ่อยเลย 555555   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 8 มกราคม 2564 15:13:16 น.

คนเรามีด้านมืด ด้านสว่าง เหมือนคุณต่อว่า.. ทุกคนเป็นหมาป่า.. จากบล็อก.. จริงค่ะ โควิดนี่จริงๆแเร่กระจายอยู่ทั่วไป และใกล้ตัวเรา..มากกว่าที่เป็นข่าว Take care and stay safe นะคะ   โดย: เริงฤดีนะ 8 มกราคม 2564 15:16:08 น.

ถ้าได้เอมปับเป้มานี่ ผมว่าสุดยอดเลย ลุ้นแชมป์ไปได้อีกหลายปี เห็นมีข่าวกับรามอสอีกคนนึงนะครับ จะหมดสัญญากับมาดริดแล้ว   โดย: The Kop Civil 8 มกราคม 2564 15:52:21 น.

คุณก๋าเคยเชื่อเรื่องผีมาพอสมควรเลยนะคะ พี่เป็นลูกโทน อยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก พ่อแม่ไม่คุยเรื่องผี ไม่หลอกผี ไม่ขู่ว่าถ้าทำผิดจะถูกผีทำร้าย พี่มารู้จักผีเมื่อเข้าโรงเรียนแล้วเลยไม่รู้สึกกลัว พี่ติดสงครามโลกครั้งที่ 2 เข้าร.ร.ก็ 8 ขวบแล้ว พลอยให้ลูกสองคนไม่กลัวผีด้วย   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 8 มกราคม 2564 16:55:09 น.

ช่วงนี้โควิดระลอก2 ก็จะให้อาหารกับฝั่งร้ายๆซะมากกว่าค่ะ พอติดตามข่าวเรื่อยๆเสพบ่อยก็เรื่มเอ๊อ๊ะกับตัวเองว่าเฮ้ยๆติดป่าวฟะ เวลาไอหรือจาม หรือมีน้ำมูกโอ๊ยจิตตกไปหมด 555 วัดถ้ำเขาประทุน พื้นตอไปม้สวยจริงๆค่ะเวลาเดินนี่ต้องมีสติตลอดนะคะไม่งั้นมีสะดุดตกหลุมได้ง่ายๆเลยค่ะ 555   โดย: zungzaa 8 มกราคม 2564 17:03:08 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า วันนี้การแนะนำหนังสือ ยังคงเป็นหนังสือของ เพม่า นะ เนื้อ หาเลยยังคงอยู่กับเรื่องความสำคัญของจิต วันนี้เพิ่มเรื่อง สติ ด้วย ถูกต้องเลย จิต จะไปทางหมาป่าตัวไหน ร้าย หรือ ดี (น่าจะเป็น ตัวเปรียบเทียบจิตของมนุษย์นั้น มีบางขณะคิดดี บางขณะก็คิดไม่ดี) จิต จึงต้อง อาศัย สติ คอยกำกับ คอยเตือนให้เดินไปในทางที่ถูก ต้อง เหมือนให้อาหารหมาป่าตัวที่ดี มีเมตตา ชื่อหนังสือ "โจน" คงต้องการตั้งให้คนอ่านคิดลึกซึ้งมาก กว่าความหมายธรรมดาทั่วไป คือ เตือนว่า จะโจนเข้าไปทางดี หรือทางร้าย กระมัง อิอิ โหวดหมวด แนะนำหนังสือ   โดย: อาจารย์สุวิมล 8 มกราคม 2564 18:00:39 น.

ได้ยินนิทานเรื่องหมาป่าสองตัวนี้บ่อยๆ ค่า แต่ตูนน่าจะเลี้ยงให้มันอ้วนท้วนทั้งสองตัวเลย 555   โดย: พระจันทร์สีม่วงง่วงๆ สม่ำเสมอ 8 มกราคม 2564 20:37:34 น.

การรู้กาย รู้ใจ รู้อารมณ์ อะไรเกิดขึ้นก็รู้ตามนั้น คงต้องฝึกตนอย่างต่อเนื่อง ใครก็ทำแทนเราไม่ได้นะคะ ขอบคุณคุณก๋าที่แนะนำหนังสือดีๆอีกเล่มค่ะ   โดย: Sweet_pills 8 มกราคม 2564 23:18:32 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ความเคยชินจนกลายเป็นคอมฟอร์ตโซน อาจทำให้เราพลาดอะไรบางอย่างไปครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 8 มกราคม 2564 23:35:38 น.

หนังสือดีมากๆครับ คนเรามีทั้งดีและไม่ดีอยู่ในตัวตน อยู่ที่จะเลือกทำดีอย่างเดียว ช่วงค่ำไปงานศพมาครับ เพิ่งเกษียณเมื่อต.ค.ที่ผ่านมา ชีวิตคนเรา บทจะไปก็ไปง่ายๆครับ ไปเปล่ามาเปล่า เหลือแต่คุณความดีที่ิ้งไว้ให้คนได้ระลึกถึง   โดย: สองแผ่นดิน 9 มกราคม 2564 0:05:50 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า หนังสือเล่มนี้น่าอ่านค่ะ >>>> เรื่องฉีดยาวัคซีน ก็ยังไม่รีบค่ะ รอๆดูก่อนค่ะ   โดย: newyorknurse 9 มกราคม 2564 0:22:51 น.

โดย: ธนูคือลุงแอ็ด 9 มกราคม 2564 0:56:57 น.